All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 841 - Chapter 850

ถังเจิ้นไห่สีหน้าแย่ที่สุด นี่คือการเปิดตัวอย่างเป็นทางการครั้งแรก เข้าร่วมการชิงบัลลังก์อย่างโจ่งแจ้งและเป็นทางการของพวกเขา กลับต้องพ่ายแพ้ย่อยยับ เขาแค้นใจนัก ดังนั้นก็ต้องไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้อยู่แล้ว“เหอะ...รัชทายาท ข้าจำต้องยอมรับความต้องการก้าวสู้ความยิ่งใหญ่ของท่าน ทุกคนในที่นี้ถูกหลอกกันหมด ท่านคิดว่าตัวเองอาภรณ์ไร้ตะเข็บจริงหรือ?”ถังเจิ้นไห่เห็นฉินอวิ๋นฮุยหวั่นไหวจึงก้าวออกมาอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องกวนน้ำให้ขุ่น จะให้ฉินอวิ๋นฟานสมหวังไม่ได้เด็ดขาด มิเช่นนั้นขั้วอิทธิพลของพวกเขาจะกลายเป็นชุดวิวาห์ของฉินอวิ๋นฟานการทุ่มเทกายใจเพื่อให้คนอื่นประสบความสำเร็จ เขาไม่มีทางทำเด็ดขาด แม้ต้องเสี่ยงล่วงเกินไท่ซั่งหวง เขายังต้องก้าวออกมา ถึงอย่างไรผู้ที่อยู่ข้างหลังเขาก็คือเฮ่อชินอ๋อง โอรสสายพระโลหิตของไท่ซั่งหวงเขาไม่เชื่อว่าไท่ซั่งหวงจะกล้าฆ่ากระทั่งโอรสที่เหลืออยู่เพียงองค์เดียว“อ้อ? แม่ทัพผู้เฒ่าถัง ท่านหมายความว่ายังไง?”ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้วมุ่นอีกครั้ง ยามนี้ทุกย่างก้าวสำคัญต่อเขามาก เขาต้องระมัดระวังรอบคอบ นอกเสียจากเป็นเรื่องที่มีคุณไร้โทษต่อเขา เขาจึงจะออกมาแสดงจ

แต่ความคิดนี้ของฉินอวิ๋นฟานแก้ไขปัญหาการต่อต้านของเหล่าเจ้าของที่ดินได้อย่างสมบูรณ์แบบ เพราะปกติได้ผลผลิตเพียงหมู่ละแปดสิบกว่าชั่ง ส่งมอบเสบียงหลวงแล้วจะเหลือเพียงห้าสิบกว่าชั่ง เวลานี้จะได้หมู่ละร้อยชั่ง นี่คือเรื่องดีอย่างยิ่งเรื่องหนึ่งที่สำคัญไปกว่านั้นคือ เบื้องหลังเจ้าของที่ดินเหล่านี้ล้วนแล้วแต่มีตระกูลใหญ่ท้องที่สนับสนุน และตระกูลใหญ่เหล่านี้ก็อยู่ใต้ร่มใบของตระกูลใหญ่เหนือระดับในเมืองหลวงอีกทีหากมอบธัญพืชหมู่ละยี่สิบชั่งเป็นค่าตอบแทนให้กับตระกูลใหญ่เหล่านั้น หากตระกูลใหญ่เหล่านั้นดูแลที่ดินแสนหมู่ เช่นนั้นจะเป็นผลประโยชน์มหาศาล ถ้าบอกว่าไม่หวั่นไหวคงเป็นไปไม่ได้มันมหาศาลมากจริง ๆ พวกเขาจำต้องยกนิ้วหัวแม่มือให้ฉินอวิ๋นฟาน ภายใต้ผลประโยชน์บีบบังคับ พวกเขาต้องออกตัวขอร้องให้ดำเนินตามแผนการของฉินอวิ๋นฟานอยู่แล้ว“ดี แนวคิดนี้ของฟานเอ๋อร์ยอดเยี่ยมมาก ในเมื่อทำให้ราชสำนักได้ผลประโยชน์มากขึ้น ทั้งยังได้ใจประชาชน นี่คือเรื่องยอดเยี่ยมอันเป็นประโยชน์ต่อทุกฝ่าย”ไท่ซั่งหวงพยักหน้าพึงพอใจมาก “ตามแผนของฟานเอ๋อร์ ฤดูร้อนปีหน้าต้องได้ผลผลิตอุดมสมบูรณ์แน่นอน ท้องพระคลังของต้าเฉียนจะเ

ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบแล้วตอบ “ต่อไปชาวบ้านทำงานไม่ต้องดูสีหน้าเจ้าของที่ดินแล้ว ยิ่งไม่ต้องเจียมเนื้อเจียมตัวของค่าแรงจากเจ้าของที่ดินอีก เช่นนี้ชาวบ้านจะทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง ก็ทำมากได้มากนี่นะ!”“หือ? เหมือนว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่ทำไมข้าจึงรู้สึกมีตรงไหนทะแม่ง ๆ นะ?”ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้ว เขามีสติปัญญาเฉียบแหลมเสมอ ย่อมรู้ว่าแนวคิดนี้ของฉินอวิ๋นฟานดีมาก ทว่าในใจของเขากลับกระวนกระวายอยู่นิด ๆ บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร“องค์ชายรอง ท่านไม่รู้สึกว่าท่านกำลังเดินสู่กับดักของรัชทายาททีละก้าวหรือ?”ถังเจิ้นไห่ยังไม่ตายใจ ครั้นเห็นช่องว่างก็รีบเข้าแทรก ขอเพียงมีโอกาสก่อกวนการดำเนินแผนงานของฉินอวิ๋นฟาน เขาจะไม่พลาดเด็ดขาด เพราะเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์พวกเขานักเมื่อเห็นภาพนี้แล้ว คิ้วของไท่ซั่งหวงมัดเป็นปมแน่นทันที การกระทำของถังเจิ้นไห่คือการท้าทายความอดทนของเขาอย่างมิต้องสงสัย เป็นถึงแม่ทัพระดับหนึ่ง กลับมีขอบเขตความรู้ความเข้าใจคับแคบเช่นนี้?คนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและไม่สนใจผลประโยชน์ของบ้านเมือง คือตัวตนซึ่งเป็นภัยพิบัติของชาติ...“อ้อ?”ฉินอวิ๋นฮุยเลิกคิ้ว เปลี่ยนเป็นระแวดร

“พวกเราต้องให้ความร่วมมือกับแผนการของรัชทายาทอย่างขยันขันแข็งแน่นอน!!!”......เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้ หากมีคนออกมาต่อต้านอีก นั่นจะไม่รู้จักมองสถานการณ์เกินไป เท่ากับเป็นปรปักษ์กับทุกคนโดยตรง เป็นปรปักษ์กับชะตาของต้าเฉียน นี่มิใช่รนหาที่ตายหรือ?เมื่อเห็นทุกคนแสดงจุดยืน ฉินอวิ๋นฟานมองไปทางจางเต้าหลินด้วยความรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก คิดในใจว่า ‘จางเต้าหลินคงไม่ได้รู้เรื่องเรากับลูกสาวของเขาแล้วหรอกนะ? ก็เลยออกหน้าช่วย?”แต่ไม่นานฉินอวิ๋นฟานก็ปฏิเสธความคิดนี้ เพราะเขาเข้าใจจางเต้าหลินดี ตาแก่นี้หวงบุตรสาวอย่างกับอะไร กลัวว่าเขาจะสมปรารถนา มีหรือจะเห็นด้วยง่าย ๆ?คิดแล้วก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรช้าเร็วก็ต้องรู้ จัดการเรื่องวันนี้ให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!ฉินอวิ๋นฟานมองไปทางไท่ซั่งหวงแล้วเอ่ยเสียงหนัก “เสด็จปู่ หม่อมฉันยังมีอีกเรื่องที่อยากทูลขอ อยากขอให้เสด็จปู่ทรงเห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“อ้อ? ลองว่ามาดูสิ!”ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของฉินอวิ๋นฟาน ไท่ซั่งหวงพึงพอใจเป็นพิเศษ เรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานขอในวันนี้ล้วนมิใช่เพื่อตัวเอง พูดให้ใหญ่สักหน่อยก็คือเพื่อภาพรวมของบ้านเมือง พูดให้เล็กสั

“เป็นถึงขุนนางต้าเฉียนผู้สง่างาม กลับมีชีวิตอัตคัดขัดสน ต้าเฉียนเราปราศจากความผ่าเผย และทำให้เห็นว่าต้าเฉียนเราปฏิบัติต่อเหล่าขุนนางใหญ่อย่างไม่เป็นธรรม เสด็จปู่เห็นด้วยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวจบ บรรดาขุนนางพากันยิ้มแฉ่ง ปากแทบฉีกไปถึงกกหู เอาไปเอามา ฉินอวิ๋นฟานกำลังคำนึงถึงพวกเขา พูดแทนพวกเขา เมื่อครู่หัวใจจะวายจริง ๆ แล้วขุนนางจำนวนไม่น้อยต่างรีบสมทบ!“ยังเป็นรัชทายาทที่เข้าใจความยากลำบากของพวกเรา เบี้ยหวัดแต่ละปีของเราน้อยจริง ๆ ในบ้านแทบไม่พอยาไส้แล้ว ลำบากยิ่งนัก!”“เฮ้อ! ก็นั่นนะสิ ทุกวันข้าต้องรัดเข็มขัด หนึ่งอาทิตย์ยังไปหอวั่งเจียง เอ่อ ไม่ถูก หนึ่งอาทิตย์ยังไปดื่มสุราไม่ได้เลย!”“ท่านนับเป็นอะไร? ข้าไม่ได้ดื่มอู่เหลียงเย่มาสามวันแล้ว! ตอนนี้ดื่มจอหงวนแดงราวกับดื่มฉี่ม้า ไร้รสชาติสิ้นดี สุราระดับล่างเช่นนั้นยากกระเดือกลงคอ...”......ฉินอวิ๋นฟานออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมให้พวกเขา เหล่าขุนนางจึงเริ่มไม่เกรงกลัวเพราะมีที่พึ่งพิง บอกเล่าความทุกข์ยากและความไม่ง่ายของตัวเองสารพันอย่างความอัปลักษณ์ของพวกเขาปรากฏออกมาจนสิ้น ทว่าฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ยี่หระ เป้าหมายของ