LOGINShare
บทที่ 845
Related chapters
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 846
ฉินอวิ๋นฟานยิ้มเรียบแล้วตอบ “ต่อไปชาวบ้านทำงานไม่ต้องดูสีหน้าเจ้าของที่ดินแล้ว ยิ่งไม่ต้องเจียมเนื้อเจียมตัวของค่าแรงจากเจ้าของที่ดินอีก เช่นนี้ชาวบ้านจะทำงานกันอย่างขยันขันแข็ง ก็ทำมากได้มากนี่นะ!”“หือ? เหมือนว่าจะเป็นเช่นนี้ แต่ทำไมข้าจึงรู้สึกมีตรงไหนทะแม่ง ๆ นะ?”ฉินอวิ๋นฮุยขมวดคิ้ว เขามีสติปัญญาเฉียบแหลมเสมอ ย่อมรู้ว่าแนวคิดนี้ของฉินอวิ๋นฟานดีมาก ทว่าในใจของเขากลับกระวนกระวายอยู่นิด ๆ บอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร“องค์ชายรอง ท่านไม่รู้สึกว่าท่านกำลังเดินสู่กับดักของรัชทายาททีละก้าวหรือ?”ถังเจิ้นไห่ยังไม่ตายใจ ครั้นเห็นช่องว่างก็รีบเข้าแทรก ขอเพียงมีโอกาสก่อกวนการดำเนินแผนงานของฉินอวิ๋นฟาน เขาจะไม่พลาดเด็ดขาด เพราะเรื่องนี้ส่งผลกระทบต่อผลประโยชน์พวกเขานักเมื่อเห็นภาพนี้แล้ว คิ้วของไท่ซั่งหวงมัดเป็นปมแน่นทันที การกระทำของถังเจิ้นไห่คือการท้าทายความอดทนของเขาอย่างมิต้องสงสัย เป็นถึงแม่ทัพระดับหนึ่ง กลับมีขอบเขตความรู้ความเข้าใจคับแคบเช่นนี้?คนที่เห็นแก่ประโยชน์ส่วนตนและไม่สนใจผลประโยชน์ของบ้านเมือง คือตัวตนซึ่งเป็นภัยพิบัติของชาติ...“อ้อ?”ฉินอวิ๋นฮุยเลิกคิ้ว เปลี่ยนเป็นระแวดร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 847
“เชิญจ่างไท่เว่ยกล่าวมาได้!”ฉินอวิ๋นฮุยมองจางเต้าหลินด้วยคิ้วที่ขมวดมุ่น ครึ่งปีมานี้เขาแพ้ให้กับฉินอวิ๋นฟานมามากพอแล้ว ขอเพียงฉินอวิ๋นฟานยืนกรานจะทำอะไร เขาเป็นต้องตึงเครียดทุกทีการที่จางเต้าหลินก้าวออกมาพูดได้ ฉินอวิ๋นฮุยย่อมให้เกียรติอย่างสูง เพราะจางเต้าหลินมีฐานะซันกง แม้ตำแหน่งของเขามิสู้เฮ่อชินอ๋อง หากมีตำแหน่งและอำนาจในราชสำนักซึ่งไม่ด้อยไปกว่าเฮ่อชินอ๋องเลยกอปรกับเขายืนอยู่ตรงกลางเสมอมา หากเขาสามารถก้าวออกมาแสดงความเห็น ฉินอวิ๋นฮุยย่อมอยากฟังเนื่องจากจู่ ๆ จางเต้าหลินก็จะวิจารณ์เรื่องของราชสำนัก จึงดึงดูดความสนใจจากทุกคนอย่างรวดเร็ว ทุกคนต่างอยากรู้ว่าจางเต้าหลินจะวิเคราะห์เรื่องนี้อย่างไร“การวิเคราะห์เรื่องประเภทนี้ไม่ยาก อันดับแรก ระหว่างพี่น้องในราชนิกุลอย่างพวกท่านจัดว่าเป็นคู่แข่งขัน ยากจะหลีกเลี่ยงการระแวงป้องกันซึ่งกันและกัน”จางเต้าหลินกล่าวเสียงทุ้ม “และแผนการของรัชทายาท สำหรับประวัติต้าเฉียนแทบจะเป็นการปฏิรูปใหม่หมด ส่วนท่านอยู่ในตำแหน่งสูงส่ง ไม่รู้ว่าชีวิตความเป็นอย่างของประชาชนเป็นอย่างไรกันแน่จึงได้กังวลเช่นนี้”“ลำดับต่อมา แผนการนี้ของรัชทายาทเรียกได
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 848
“พวกเราต้องให้ความร่วมมือกับแผนการของรัชทายาทอย่างขยันขันแข็งแน่นอน!!!”......เรื่องดำเนินมาถึงขั้นนี้ หากมีคนออกมาต่อต้านอีก นั่นจะไม่รู้จักมองสถานการณ์เกินไป เท่ากับเป็นปรปักษ์กับทุกคนโดยตรง เป็นปรปักษ์กับชะตาของต้าเฉียน นี่มิใช่รนหาที่ตายหรือ?เมื่อเห็นทุกคนแสดงจุดยืน ฉินอวิ๋นฟานมองไปทางจางเต้าหลินด้วยความรู้สึกซาบซึ้งยิ่งนัก คิดในใจว่า ‘จางเต้าหลินคงไม่ได้รู้เรื่องเรากับลูกสาวของเขาแล้วหรอกนะ? ก็เลยออกหน้าช่วย?”แต่ไม่นานฉินอวิ๋นฟานก็ปฏิเสธความคิดนี้ เพราะเขาเข้าใจจางเต้าหลินดี ตาแก่นี้หวงบุตรสาวอย่างกับอะไร กลัวว่าเขาจะสมปรารถนา มีหรือจะเห็นด้วยง่าย ๆ?คิดแล้วก็ช่างเถอะ ถึงอย่างไรช้าเร็วก็ต้องรู้ จัดการเรื่องวันนี้ให้เรียบร้อยก่อนแล้วค่อยว่ากันเถอะ!ฉินอวิ๋นฟานมองไปทางไท่ซั่งหวงแล้วเอ่ยเสียงหนัก “เสด็จปู่ หม่อมฉันยังมีอีกเรื่องที่อยากทูลขอ อยากขอให้เสด็จปู่ทรงเห็นด้วยพ่ะย่ะค่ะ!”“อ้อ? ลองว่ามาดูสิ!”ทุกอย่างอยู่ในการควบคุมของฉินอวิ๋นฟาน ไท่ซั่งหวงพึงพอใจเป็นพิเศษ เรื่องที่ฉินอวิ๋นฟานขอในวันนี้ล้วนมิใช่เพื่อตัวเอง พูดให้ใหญ่สักหน่อยก็คือเพื่อภาพรวมของบ้านเมือง พูดให้เล็กสั
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 849
“ข้าแค่บอกว่าการทุจริตในหมู่ขุนนางตั้งแต่ระดับบนจนถึงระดับล่างอย่างร้ายแรง ข้าได้บอกหรือยังว่าเป็นใคร?”ฉินอวิ๋นฟานยกยิ้มมุมปาก แลมองล่างแล้วพูด “ไยพวกท่านต้องร้อนตัวเช่นนี้ด้วย? พวกท่านกำลังกลัวอะไรกันแน่? หรือว่ามีใครมือไม่สะอาด? ก็เลยมีชนักติดหลัง?”เห็นสีหน้าของเหล่าขุนนางใหญ่ย่ำแย่ปานท้องผูก ราวกับถูกเหยียบหางอย่างไรอย่างนั้น ฉินอวิ๋นฟานรู้สึกขบขันนัก ตัวเองเป็นอย่างไรยังไม่รู้อีก? สะกิดหน่อยเดียวก็เริ่มลนลานแล้ว?“เอ่อ...”เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ เหล่าขุนนางจึงเลือกปิดปากอย่างรู้ตัว พวกเขาตระหนักใจกำลังรบของฉินอวิ๋นฟานดี หากผู้ใดเสนอหน้าแข็งกร้าวกับฉินอวิ๋นฟานในเวลานี้ เกรงต้องตายอย่างอนาถ!ฉินอวิ๋นฟานในเวลานี้กำลังติดลมบน ได้เปรียบเด็ดขาด การหลบประกายคนของคนผู้นี้จึงจะสามารถรักษาตัวให้ปลอดภัย อย่างไรเสียฉินอวิ๋นฟานก็ไม่ได้ระบุชื่อพวกเขา ต้องรู้สึกโชคดีแล้ว จางเต้าหลินมองฉินอวิ๋นฟานแล้วคลี่ยิ้มพึงพอใจ เจ้าหมอนี่กำคนอื่นเสียอยู่หมัด พอเขาแสดงตัวสะกดข่มก็ทำเอาเหล่าขุนนางใหญ่หงอไปเลย ถัดจากนี้ใครจะกล้าบุ่มบ่ามอีก?“แค่ก ๆ น้องเจ็ด ที่นี่คือท้องพระโรง ทุกอย่างล้วนพูดด้วยหลักฐาน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 850
“เป็นถึงขุนนางต้าเฉียนผู้สง่างาม กลับมีชีวิตอัตคัดขัดสน ต้าเฉียนเราปราศจากความผ่าเผย และทำให้เห็นว่าต้าเฉียนเราปฏิบัติต่อเหล่าขุนนางใหญ่อย่างไม่เป็นธรรม เสด็จปู่เห็นด้วยหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”ฉินอวิ๋นฟานกล่าวจบ บรรดาขุนนางพากันยิ้มแฉ่ง ปากแทบฉีกไปถึงกกหู เอาไปเอามา ฉินอวิ๋นฟานกำลังคำนึงถึงพวกเขา พูดแทนพวกเขา เมื่อครู่หัวใจจะวายจริง ๆ แล้วขุนนางจำนวนไม่น้อยต่างรีบสมทบ!“ยังเป็นรัชทายาทที่เข้าใจความยากลำบากของพวกเรา เบี้ยหวัดแต่ละปีของเราน้อยจริง ๆ ในบ้านแทบไม่พอยาไส้แล้ว ลำบากยิ่งนัก!”“เฮ้อ! ก็นั่นนะสิ ทุกวันข้าต้องรัดเข็มขัด หนึ่งอาทิตย์ยังไปหอวั่งเจียง เอ่อ ไม่ถูก หนึ่งอาทิตย์ยังไปดื่มสุราไม่ได้เลย!”“ท่านนับเป็นอะไร? ข้าไม่ได้ดื่มอู่เหลียงเย่มาสามวันแล้ว! ตอนนี้ดื่มจอหงวนแดงราวกับดื่มฉี่ม้า ไร้รสชาติสิ้นดี สุราระดับล่างเช่นนั้นยากกระเดือกลงคอ...”......ฉินอวิ๋นฟานออกมาเรียกร้องความเป็นธรรมให้พวกเขา เหล่าขุนนางจึงเริ่มไม่เกรงกลัวเพราะมีที่พึ่งพิง บอกเล่าความทุกข์ยากและความไม่ง่ายของตัวเองสารพันอย่างความอัปลักษณ์ของพวกเขาปรากฏออกมาจนสิ้น ทว่าฉินอวิ๋นฟานกลับไม่ยี่หระ เป้าหมายของ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 851
ไท่ซั่งหวงมองไปทางฉินอวิ๋นฟาน ในใจเต็มไปด้วยความสับสน เจ้าเด็กนี่ดูไม่เหมือนล้อเล่นแฮะ นี่มันยังไงกันเนี่ย? ทำไมจู่ ๆ ก็มาร้องขอสวัสดิการให้ขุนนางโกงกินพวกนี้เล่า?“เสด็จปู่ ข้อเสนอของน้องเจ็ดดีมากพ่ะย่ะค่ะ การที่ราชวงศ์ต้าเฉียนเราสามารถมีความรุ่งเรืองและเสถียรภาพเช่นทุกวันนี้ได้ ขุนนางใหญ่ทุกท่านมีความดีความชอบมิอาจลบล้าง จะหาทางมอบสวัสดิการบางอย่างให้กับขุนนางผู้สร้างคุณูปการเหล่านี้ก็สมควรแล้วพ่ะย่ะค่ะ”พูดไปพูดมาก็คือเจ้าบัดซบฉินอวิ๋นฟานอยากดึงขุนนางใหญ่ทั้งหลาย? แล้วฉินอวิ๋นฮุยจะมอบโอกาสนี้กับเขาได้อย่างไร ดังนั้นจึงรีบตามก้นมาสมทบติด ๆ ทว่าเขาไม่ได้ทำเพื่อช่วยฉินอวิ๋นฟานหรอก แต่กำลังขุดหลุมให้อีกฝ่ายต่างหาก“อ้อ? ฮุยเอ๋อร์ก็เห็นด้วยหรือ?”ไท่ซั่งหวงถามด้วยใบหน้าสงสัย“เสด็จปู่ ขุนนางใหญ่ทุกท่านล้วนเป็นเสาหลักของต้าเฉียนเรา หม่อมฉันเห็นด้วยกับการหาวิธีมอบสวัสดิการให้พวกเขาอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”ที่ฉินอวิ๋นฮุยสนับสนุนเป็นเพราะป้องกันไม่ให้ฉินอวิ๋นฟานดึงขุนนางที่สนับสนุนเขาเหล่านั้นได้ง่าย ๆ เท่ากับว่าเขาแค่พูดจาไม่กี่คำ นอกจากจะได้ผลงานยังจะขุดหลุมให้ฉินอวิ๋นฟานได้อีกฉินอวิ๋น
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 852
เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ “เสด็จปู่ หากทรงรับปาก เงินจะมิใช่ปัญหาพ่ะย่ะค่ะ”“อ้อ? เจ้าคิดจะควักกระเป๋าตัวเองมาชดเชยส่วนที่ขาดหายไปหรือ?”ไท่ซั่งหวงถามด้วยใบหน้าสงสัย“ควักกระเป๋าตัวเองย่อมไม่เป็นปัญหาพ่ะย่ะค่ะ แต่นี่แค่ชั่วครั้งชั่วคราวเท่านั้น เพราะฤดูเก็บเกี่ยวอุดมสมบูรณ์อีกแค่หกเดือน หากหม่อมฉันไม่ออกเงิน จะมิสามารถทำอย่างที่พูดได้พ่ะย่ะค่ะ”ฉินอวิ๋นฟานเอ่ยเสียงหนัก “ดังนั้นหม่อมฉันสามารถสำรองเงินนี้ได้ แต่หม่อมฉันมีเงื่อนไขเหมือนกัน”“ข้อแรก หลังจากเก็บเกี่ยวแล้ว หม่อมฉันต้องได้เงินส่วนนี้กลับคืนมาพ่ะย่ะค่ะ เพราะหม่อมฉันต้องนำรายได้ของเมืองการค้าทั้งสามเมืองจำนวนมากมาชดเชยท้อง หากหม่อมฉันชดเชยส่วนที่ขาดหายต่อไปเรื่อย ๆ อย่างไรก็ไม่เหมาะสม”“ข้อที่สอง ต้องให้มู่หรงโหลวพี่ชายชายาของหม่อมฉันรับหน้าที่รองเจ้ากรมคลังฝ่ายซ้าย รับผิดชอบเรื่องนี้ทั้งหมด มีเพียงเช่นนี้หม่อมฉันจึงจะวางใจมอบเงิน”“อื่ม เหมือนว่าจะไม่เลว ตำแหน่งรองเจ้ากรมคลังฝ่ายซ้ายว่างเว้นมานานกว่าครึ่งปีพอดี มู่หรงโหลวคือคนของตระกูลมู่หรง ชำนาญการจัดการบัญชี ทั้งทำงานที่เมืองจัวมานานอย่างนั้น เหมาะจะดำร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 853
เห็นขุนนางใหญ่เอนเอียงไม่น้อย ไท่ซั่งหวงรู้สึกตกตะลึงยิ่งนักเขายืนอยู่บนจุดสูงสุดของราชวงศ์ต้าเฉียนมาทั้งชีวิต ไม่เคยเห็นคนเช่นไรบ้าง? ไม่เคยเห็นสถานการณ์ใดบ้าง?การดำเนินงานด้วยวิธีการร้ายกาจย้อนทิศทางนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้เขาตกตะลึงไม่หยุด ทำให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง ฉินอวิ๋นฟานใช้ข้อได้เปรียบเด็ดขาดของตัวเองจูงจมูกบรรดาขุนนางผู้คร่ำหวอด แล้วยังถึงขั้นที่ทำให้ขุนนางใหญ่ทั้งหลายปกป้องเขาได้?นี่ต้องมีจิตใจระดับไหน? มีฝีมือขั้นไหน? มีสติปัญญาในการวางแผนเช่นไร จึงจะวางแผนอยู่ในกระโจม ตัดสินแพ้ชนะไกลหมื่นลี้ได้เช่นนี้? การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ การต่อสู้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งในราชสำนัก ภายใต้การผลักดันของฉินอวิ๋นฟาน ทุกอย่างแสดงออกมาจนสิ้น ทำให้ไท่ซั่งหวงได้เปิดหูเปิดตาโดยแท้หากมองภาพราชสำนัก นอกจากพวกฉินอวิ๋นฮุย ถังเจิ้นไห่ที่สีหน้าไม่สู้ดี นอกนั้นบ้างกำลังดูเรื่องสนุก บ้างกำลังรอบทสรุป!“ในเมื่อคนส่วนมากไม่มีความเห็นกับการเสนอของฟานเอ๋อร์ เช่นนั้นก็สนับสนุนมู่หรงโหลวดำรงตำแหน่งรองเจ้ากรมคลังฝ่ายซ้ายตามที่ฟานเอ๋อร์ต้องการก็แล้วกัน” ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “แน่นอน ด้วยความพยาย
Latest chapter
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1062
ในที่สุดเหมิงฉาก็รับไม่ไหว ร้องตะโกนคำที่แทบจะเป็นความอัปยศนั้นการแข่งขันทางบู๊นี้ก็ปิดฉากลงท่ามกลางความตกตะลึงพรึงเพริดของทุกคน...เรื่องหักเหจากการคาดหมายของทุกคนเหลียงจ้านอิงและเหลียงเทียนจื้อต่างคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้จะล้วงปืนสั้นออกมาพลิกสถานการณ์ในการแข่งขันด้านบู๊นี้กระทั่งว่าเหลียงเทียนจื้อไม่มีโอกาสจะได้ออกโรงเลย...เช่นละครอย่างไรอย่างนั้น เนื่องจากเหมิงฉากลัวสุดขีดจึงยกมือยอมแพ้ดังนั้นเหลียงเทียนอี้จึงคว้าชัยชนะการแข่งขันรอบนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่เปลืองแรงภาพมหัศจรรย์เกิดให้แบบไม่มีการเปลี่ยนแปลงลุ้นระทึกและไม่มีเลือดร้อนพลุ่งพล่านที่ใครคาดหวัง!ถึงขั้นว่าลวงตามากแต่ผลลัพธ์เป็นของจริงแท้แน่นอน เหลียงเทียนอี้ชนะแล้ว......“ดูท่าครั้งนี้ฟานเอ๋อร์จะช่วยข้าได้มากอีกแล้ว”เหลียงเทียนอี้กลับมาถึงด้านในก็คืนปืนสั้นให้ฉินอวิ๋นฟานและพรูลมหนัก ๆ“เหอะ ๆ เสด็จน้าชมเกินไปแล้ว ทุกอย่างขึ้นอยู่กับกลยุทธ์ของท่านทั้งหมด ไม่เกี่ยวกับข้าสักหน่อย”ฉินอวิ๋นฟานยักไหล่ มิได้กล่าวอะไรอีกถ้าจะบอกว่าเขาทำอะไรเพื่อเหลียงเทียนอี้ นั่นก็แค่บอกเขาว่าความจริงการแข่งขันนี้สามาร
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1061
การกระทำของเหลียงเทียนอี้ทำให้ทุกคนในนั้นตกตะลึงแม้แต่เหลียงจ้านอิงที่อยู่บนปะรำก็ยังหยุดการดื่มน้ำชาไม่ได้ มองไปด้วยสีหน้าประหลาดใจ“เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?”เหลียงเทียนจื้อมองเหลียงเทียนอี้ที่ปราศจากเครื่องป้องกันใด ๆ ด้านข้าง ใบหน้าแปลกใจนี่คือการแข่งขันบู๊นะ คือสถานที่ตีรันฟันแทง ถ้าไม่ระวังอาจต้องคมศาสตราได้จริง ๆ ศีรษะย้ายที่อยู่ หากไม่ใช่เพราะมั่นใจกับฝีมือของตัวเองมาก กอปรกับวางแผนร่วมกับทางซยงหนูดีแล้วเขาคงต้องสวมชุดเกราะหนักมารับมือกับการแข่งขันด้านบู๊วันนี้เหมือนกันทว่าการกระทำเช่นนี้ของเหลียงเทียนอี้ต่างจากการรนหาที่ตายอย่างไร?ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกแปลก เหลียงเทียนจื้อหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อย...ทั้งที่เขาควรดีใจกับเวลานี้ ถ้าเหลียงเทียนอี้เกิดอุบัติเหตุในการแข่งขันรอบนี้ เช่นนั้นบัลลังก์ต้องเป็นของเขาแน่แล้วแต่ใจกับกระวนกระวาย อย่างไรก็ไม่เป็นสุข“หรือว่าเขาแอบวางแผนอะไร?”ทันใดนั้นเหมิงฉาเริ่มบุกโจมตีก่อนแล้วร่างสูงใหญ่นั้นหวดขวานใหญ่หนักร้อยชั่งพลางเข้าใกล้เหลียงเทียนอี้อย่างต่อเนื่องภายใต้แสงสุริยา คมมีดนั้นน่ากลัวเช่นนี้ ราวกับแค่ถากเถือเบา ๆ ก็เฉือนศีรษ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1060
“ข้าเอง!”ทันใดนั้นเหลียงเทียนอี้ก็ก้าวออกมาช้า ๆโง่อย่างที่คิด...เหลียงเทียนจื้อยืนยิ้มเยาะอยู่ในใจข้างหลังเขารู้นิสัยของพี่ชายดี และรู้ว่าเหลียงเทียนอี้เป็นคนดื้อรั้นมากเมื่อเจอกับสถานการณ์เช่นนี้ก็มักจะดาหน้าออกไปทันทีแม้เผชิญหน้ากับพันขุนศึกหมื่นอาชาก็ยังปราศจากความกลัวเกรง พลีตนจนตัวตาย...แต่พฤติกรรมวู่วามเช่นนี้ กลัวแต่ต้องจบอย่างอนาถในท้ายที่สุด“ฮ่า ๆ ๆ รัชทายาทกล้าหาญดังคาด!” เหมิงฉาหัวเราะเสียงดัง “ปกติยังนึกว่าท่านเป็นแต่สะบัดพู่กันขีดเขียน วันนี้ข้าอยากลองดูสิว่าฝีมือดาบกระบี่ของท่านจะล้ำลึกหรือไม่?”เพิ่งกล่าวจบ เหมิงฉาก็กวัดแกว่งขวานใหญ่พลางเดินประชิดไปทางเหลียงเทียนอี้ทีละก้าวรูปร่างใหญ่นั้น ร่างกายแข็งแรงนั้น แค่ยืนอยู่ก็สร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นแล้วทำให้หลาย ๆ คนเห็นแล้วอดเกิดใจกลัวอย่างหนึ่งขึ้นมาไม่ได้“อุ๊ย ท่านพี่จะเอาชนะสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไง?”เหลียงจื่อฝูที่อยู่บนปะรำหน้าทุกข์ร้อน สองมือบีบผ้าเช็ดหน้าแน่น สีหน้าซีดไปเล็กน้อยนางจ้องเหลียงเทียนอี้กลางลานฝึกซ้อม“ท่านพี่ไม่มีความสามารถด้านนี้เท่าไร ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเหมิงฉา!”ผู้เป็นน้องสาว
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1059
เหลียงเทียนอี้ขมวดคิ้วแน่น ใบหน้าราบเรียบ มองอารมณ์ไม่ออกแต่ในใจเขารู้ดี การต่อสู้ครั้งนี้ได้เปิดฉากอย่างเป็นทางการตั้งแต่เหมิงฉาเริ่มพูดแล้วนี่คือการหยามหน้า คือการหยามเหยียดอย่างชัดเจนไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย“เป็นยังไง? องค์ชายสาม?”เหมิงฉาเมินเหลียงเทียนอี้ที่อยู่อีกทางหนึ่ง แล้วใช้สายตาท้าทายมองไปทางเหลียงเทียนจื้อ ก่อนจะเอ่ยเสียงเย็น “ได้ยินว่าฝีมือการใช้ดาบกระบี่ขององค์ชายสามค่อนข้างร้ายกาจ วันนี้ข้าขอท้าทายสักหน่อยเถิด”“มิเป็นไร” เหลียงเทียนจื้อฉีกยิ้ม ใบหน้าเปื้อนไปด้วยความกระหยิ่มใจจากนั้นก็ชักกระบี่ล้ำค่าคู่กายออกมาจากตรงเอวช้า ๆการต่อสู้ครั้งนี้ คือของเขาเท่านั้น!และเป็นเขาได้เท่านั้น!เขาต้องการให้ทุกคนรู้ว่าเขาเหลียงเทียนจื้อต่างหากที่เป็นผู้ชนะในท้ายที่สุดคนนั้น คือคนที่สามารถเอาชนะซยงหนูได้อย่างแท้จริง!......“ดูท่าทุกอย่างจะดำเนินไปตามแผนนะ”เหลียงจ้านอิงดื่มน้ำชาสบายใจเฉิบอยู่บนปะรำมองผลสะท้อนกลับอย่างอบอุ่นของเหล่าผู้ชม จิตใจยิ่งฮึกเหิมตื่นเต้นไม่พูดไม่ได้เลย ถ้อยคำนั้นของเหมิงฉาทำให้เกิดผลดีเยี่ยม สามารถชักจูงอารมณ์ของทุกคนได้ในพริบตาเขาเช
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1058
ตกลงไว้แต่แรกว่าเป็นการแข่งขันรูปแบบปิด และไม่ว่าผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร นอกจากราชวงศ์จะมิมีผู้ใดล่วงรู้ทว่าตอนนี้กลับแข่งขันในลานกว้างต่อหน้าธารกำนัล?หากท่านพี่แพ้มิต้องเป็นที่หัวเราะไปทั่วหรือ?“นี่ก็คือผลลัพธ์ที่ทางเหลียงชินอ๋องต้องการกระมัง?”ฉินอวิ๋นฟานนั่งลงด้านข้าง ยิ้มพูดอย่างเฉยชา “ในฐานะที่เป็นละครฉายซ้ำของวันนี้ พวกเขาแค่ต้องการให้ทุกคนได้เห็นความประดักประเดิดของเสด็จน้าเท่านั้น”แต่แพ้จากการต่อสู้เช่นนั้นผลลัพธ์ต้องเทข้างแน่โอรสสวรรค์ของต้าเหลียงที่กล่าวขานกลับแพ้ให้กับคนป่าเถื่อน ทั้งความสามารถยังมิสู้องค์ชายสามเหลียงเทียนจื้อขอเพียงมีการพูดประเภทนี้ต่อไป ไม่นานอัตราการสนับสนุนเหลียงเทียนจื้อก็จะพุ่งสูงลูกไม้พรรค์นี้ช่างโหดเหี้ยมนัก“น่ารังเกียจจริง ๆ...” คิ้วงามเหลียงจื่อฝูย่นยู่เล็กน้อย อดกระตุกมุมปากไม่ได้ “ไม่เคยคิดเลยว่าพวกเขาจะใช้วิธีการต่ำช้าเช่นนี้”“เมื่อวานท่านพี่ชนะการแข่งขันด้านบุ๋นกับซยงหนูในท้องพระโรง พวกเขาไม่เห็นจะพูดกันเลย เลวทรามจริง ๆ!”ฉินอวิ๋นฟานหัวเราะอย่างไม่ออกความเห็นเขากลับไม่ใส่ใจว่าเมื่อวานจะชนะหรือแพ้ วันนี้ต่างหากที่เป็นส่วนสำค
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1057
สำหรับเหลียงเทียนอี้ การแข่งขันในวันนี้ค่อนข้างน่าตกใจแต่ยังดีที่สุดท้ายเขาสามารถคลี่คลายได้อย่างน่าอัศจรรย์ ทำให้พวกซยงหนูหน้าบึ้งตึง โจมตีจนพวกเขารับมือไม่ทันดูท่าปกติว่างเว้นจากการงานอ่านหนังสือให้มากจะมีประโยชน์...หลังประชุมเช้า เหลียงเทียนอี้ก็อดรนทนไม่ไหวบอกข่าวดีกับฉินอวิ๋นฟาน อยากแบ่งปันความสุขและความเปรมปรีดิ์ของตนแต่พอได้ยินฉินอวิ๋นฟานตอบกลับ เขาจึงตระหนักว่าเรื่องราวไม่ได้เรียบง่ายธรรมดาอย่างที่เขาคิดอย่างนั้น“การแข่งขันทางบู๊ในวันพรุ่งนี้จึงจะเป็นส่วนสำคัญอย่างแท้จริง”คำพูดราบเรียบประโยคหนึ่งของฉินอวิ๋นฟานทำให้ความยินดีปรีดาของเหลียงเทียนอี้ในแต่เดิมสูญสิ้น สีหน้าอึมครึมมากขึ้นเรื่อย ๆ“ข้าย่อมรู้ดี...แต่ปกติ คนที่จะชนะในการแข่งขันทางบู๊คงจะเป็นน้องสาม”เกี่ยวกับจุดนี้แทบไม่มีอะไรให้ลุ้นเพราะเหลียงเทียนจื้อร่ำเรียนกับเหลียงจ้านอิงแต่เล็ก อีกทั้งยังเคยเข้าสนามรบฟาดฟันกับศัตรู ด้านประสบการณ์การรบ จึงมีความคล่องมากกว่าเป็นธรรมดาเช่นนี้ หากคิดจะชิงคะแนนหนึ่งมาจากมือของเหลียงเทียนจื้อ คาดว่าต้องยากเป็นพิเศษเมื่อเห็นเหลียงเทียนอี้มีท่าทางปราศจากใจฮึดสู้ ฉินอวิ
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1056
“พันทุบหมื่นเจาะจึงได้แผ่นดิน ไฟโหมเผาไหม้เป็นอาจิณ ร่างแหลกกายเหลวมิหวั่น คงไว้ซึ่งความบริสุทธิ์ในโลกา”ฝุ่นหินหนึ่งบททำให้หลิ่วเหวินเซี่ยมั่นใจมากขึ้นไม่น้อยครั้งนี้เขาไม่ออมมืออีก ทั้งยังท่องออกมาจนจบ ไม่เปิดโอกาสใด ๆ ให้กับเหลียงเทียนอี้เช่นเดียวกัน เขาทำนอกเหนือแผนเดิม ไม่คิดสนใจความรู้สึกของเหลียงเทียนจื้ออีก“นี่ นี่มันกลอนอะไร?”เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ด้านหลังเหงื่อตก ในหัวถึงขั้นว่าไม่มีความทรงจำอะไรเกี่ยวกับกลอนบทนี้แน่นอน ด้วยความทึ่มทื่อของเขาจะต่อกลอนได้อย่างไร ได้แต่เกาหลังศีรษะยิก ๆทว่าเหลียงเทียนอี้ยังใจเย็นเหมือนเดิม เพียงครู่เดียวก็ตอบ“หวงคะนึงความทุกข์เข็ญในการสอบ บัดนี้ไฟสงครามสงบผ่านพ้นสี่ปี”“บ้างเมืองไหวเอนดังกิ่งหลิว ใครเล่ามิใช่ผิวน้ำฝนซัดสาด”“หวงข่งทานปราชัยพรั่นพรึงถึงวันนี้ หลิงติงหยางอ้างว้างถอนหายใจ”“นับแต่โบราณใครบ้างมิดับสูญ เหลือใจรักชาติในพงศาวดาร”ครั้นกล่าวออกมาก็ได้รีบเสียงปรบมือดังสนั่นขุนนางบุ๋นบู๊ที่ชมละครฉากเด็ดในแต่เดิม ยามนี้ยอมสยบกับความสามารถทางวรรณกรรมของเหลียงเทียนอี้แล้วไม่ว่าจะเป็นกลอนในสมัยใด เหลียงเทียนอี้ก็เหมือน
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1055
ชั่วขณะ ท้องพระโรงเงียบกริบ สายตาของทุกคนรวมศูนย์อยู่กับตัวของเหลียงเทียนอี้แทบทั้งหมดในดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจและความยินดีหลังจากหลิ่วเหวินเซี่ยร่ายกลอนท่อนแรกออกมา เหลียงเทียนอี้กลับสามารถตอบสนองทันควันพร้อมต่อท่อนหลังความเร็วเช่นนี้เรียกว่าเร็วยิ่ง!“อวิ๋นเฉ่าสาทรฤดูมีเขียวแห่งวสันต์ของกวีราชวงศ์ซ่ง คือยอดบทกวีโดยแท้!”เหลียงเทียนอี้พยักหน้าอย่างสง่างาม ใบหน้าประดับรอยยิ้มมั่นใจงานนี้ทำให้เหลียงเทียนจื้อที่อยู่ข้างล่างหน้าตึงฉับพลันเหลียงจ้านอิงที่ยืนอยู่ข้าง ๆ ยิ่งหนักกว่า สายตาที่มองมาราวกับมีไฟพุ่งออกมาได้“บ้าเอ๊ย...ถูกชิงตัดหน้าไปก่อน!”เหลียงเทียนจื้อกัดฟันกรอด ในใจกรุ่นโกรธไม่หยุดทั้งที่เขาทำการบ้านมาล่วงหน้า ไม่ว่าหลิ่วเหวินเซี่ยจะท่องกลอนบทใดเขาก็เตรียมเอาไว้หมดแล้วแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขากลับเร็วสู้เหลียงเทียนอี้ไม่ได้!และไม่รู้ว่าตัวเองโง่เขลาหรือเหลียงเทียนอี้เก่งจริงกันแน่!“รัชทายาททรงภูมิแท้ ข้าน้อยเลื่อมใส!”หลิ่วเหวินเซี่ยพยักหน้าด้วยสีหน้าคงเดิมทว่าในใจกลับไม่พอใจเล็กน้อยแล้วคิดไม่ถึงว่าเหลียงเทียนอี้ผู้นี้จะมีฝีมือ เขาจงใจเลือกบทกวี
รัชทายาทชะตาฟ้า บทที่ 1054
การกระทำเช่นนี้คือการแสดงความยโสหยิ่งผยองของซยงหนูอย่างมิต้องสงสัย“เหมิงฉา คารวะรัชทายาท”“หลิ่วเหวินเซี่ย คารวะรัชทายาท”คนอื่น ๆ ก็ทักทายตามด้วยเหมือนกัน เมื่อนั้นเหลียงเทียนอี้จึงรู้ฐานะของพวกเขาดูแล้วหนึ่งคนในนั้นก็คือบุตรชายของเหมิงเก๋อเอ่อร์ หรือก็คือคนที่มาท้าทายเขาในครั้งนี้อย่างที่เหลียงจ้านอิงบอก การมาครั้งนี้ของเหมิงเก๋อเอ่อร์ก็เพื่อหยั่งเชิงเขาโดยอ้างเหตุผลเยี่ยมเยือนฮ่องเต้ต้าเหลียง ดังนั้นเรื่องที่เริ่มสนทนาในท้องพระโรงจึงเกี่ยวกับสุขภาพของฮ่องเต้ต้าเหลียงแทบจะทั้งหมดทว่าทุกคนในที่นั้นต่างรู้ดี จุดประสงค์ของผู้นิยมสุรามิได้อยู่ที่สุรานี่อย่างไร ครั้นเปลี่ยนเรื่อง เหมิงเก๋อเอ่อร์ก็กล่าวถึงการแข่งขันเลย“ได้ยินว่ารัชทายาทและองค์ชายสามเก่งทั้งบุ๋นแล้วบู๊มานาน คืออัจฉริยะของต้าเหลียง การมาเยือนต้าเหลียงครั้งนี้ นอกจากจะเยี่ยมฮ่องเต้ต้าเหลียงสหายเก่าท่านนี้ ก็อยากให้บุตรชายได้ประมือกับรัชทายาทและองค์ชายสักหน่อย”เหมิงเก๋อเอ่อร์สีหน้าขึงขัง ในที่สุดก็เข้าประเด็นชั่วขณะ ทุกคนในท้องพระโรงหัวใจจะหลุดออกมาอยู่แล้ว ต่างสังเกตสีหน้าเหลียงเทียนอี้อย่างแนบเนียนทว่าเ
