All Chapters of รัชทายาทชะตาฟ้า: Chapter 851 - Chapter 860

ไท่ซั่งหวงมองไปทางฉินอวิ๋นฟาน ในใจเต็มไปด้วยความสับสน เจ้าเด็กนี่ดูไม่เหมือนล้อเล่นแฮะ นี่มันยังไงกันเนี่ย? ทำไมจู่ ๆ ก็มาร้องขอสวัสดิการให้ขุนนางโกงกินพวกนี้เล่า?“เสด็จปู่ ข้อเสนอของน้องเจ็ดดีมากพ่ะย่ะค่ะ การที่ราชวงศ์ต้าเฉียนเราสามารถมีความรุ่งเรืองและเสถียรภาพเช่นทุกวันนี้ได้ ขุนนางใหญ่ทุกท่านมีความดีความชอบมิอาจลบล้าง จะหาทางมอบสวัสดิการบางอย่างให้กับขุนนางผู้สร้างคุณูปการเหล่านี้ก็สมควรแล้วพ่ะย่ะค่ะ”พูดไปพูดมาก็คือเจ้าบัดซบฉินอวิ๋นฟานอยากดึงขุนนางใหญ่ทั้งหลาย? แล้วฉินอวิ๋นฮุยจะมอบโอกาสนี้กับเขาได้อย่างไร ดังนั้นจึงรีบตามก้นมาสมทบติด ๆ ทว่าเขาไม่ได้ทำเพื่อช่วยฉินอวิ๋นฟานหรอก แต่กำลังขุดหลุมให้อีกฝ่ายต่างหาก“อ้อ? ฮุยเอ๋อร์ก็เห็นด้วยหรือ?”ไท่ซั่งหวงถามด้วยใบหน้าสงสัย“เสด็จปู่ ขุนนางใหญ่ทุกท่านล้วนเป็นเสาหลักของต้าเฉียนเรา หม่อมฉันเห็นด้วยกับการหาวิธีมอบสวัสดิการให้พวกเขาอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ!”ที่ฉินอวิ๋นฮุยสนับสนุนเป็นเพราะป้องกันไม่ให้ฉินอวิ๋นฟานดึงขุนนางที่สนับสนุนเขาเหล่านั้นได้ง่าย ๆ เท่ากับว่าเขาแค่พูดจาไม่กี่คำ นอกจากจะได้ผลงานยังจะขุดหลุมให้ฉินอวิ๋นฟานได้อีกฉินอวิ๋น

เห็นขุนนางใหญ่เอนเอียงไม่น้อย ไท่ซั่งหวงรู้สึกตกตะลึงยิ่งนักเขายืนอยู่บนจุดสูงสุดของราชวงศ์ต้าเฉียนมาทั้งชีวิต ไม่เคยเห็นคนเช่นไรบ้าง? ไม่เคยเห็นสถานการณ์ใดบ้าง?การดำเนินงานด้วยวิธีการร้ายกาจย้อนทิศทางนี้ของฉินอวิ๋นฟานทำให้เขาตกตะลึงไม่หยุด ทำให้เขาคิดอย่างไรก็คิดไม่ถึง ฉินอวิ๋นฟานใช้ข้อได้เปรียบเด็ดขาดของตัวเองจูงจมูกบรรดาขุนนางผู้คร่ำหวอด แล้วยังถึงขั้นที่ทำให้ขุนนางใหญ่ทั้งหลายปกป้องเขาได้?นี่ต้องมีจิตใจระดับไหน? มีฝีมือขั้นไหน? มีสติปัญญาในการวางแผนเช่นไร จึงจะวางแผนอยู่ในกระโจม ตัดสินแพ้ชนะไกลหมื่นลี้ได้เช่นนี้? การแลกเปลี่ยนผลประโยชน์ การต่อสู้ทั้งในที่ลับและที่แจ้งในราชสำนัก ภายใต้การผลักดันของฉินอวิ๋นฟาน ทุกอย่างแสดงออกมาจนสิ้น ทำให้ไท่ซั่งหวงได้เปิดหูเปิดตาโดยแท้หากมองภาพราชสำนัก นอกจากพวกฉินอวิ๋นฮุย ถังเจิ้นไห่ที่สีหน้าไม่สู้ดี นอกนั้นบ้างกำลังดูเรื่องสนุก บ้างกำลังรอบทสรุป!“ในเมื่อคนส่วนมากไม่มีความเห็นกับการเสนอของฟานเอ๋อร์ เช่นนั้นก็สนับสนุนมู่หรงโหลวดำรงตำแหน่งรองเจ้ากรมคลังฝ่ายซ้ายตามที่ฟานเอ๋อร์ต้องการก็แล้วกัน” ไท่ซั่งหวงเอ่ยเสียงหนัก “แน่นอน ด้วยความพยาย

“นี่ นี่มิเท่ากับการจ่ายเงินเป็นรายเดือนหรือ?!”หม่าอวิ๋นเฟยพูดด้วยความเหลือเชื่อ “ต่อให้จ่ายด้วยเบี้ยหวัดหนึ่งในห้า แต่นั่นก็ยังเยอะกว่ารายได้ในปัจจุบันของเราตั้งเยอะ? อีกอย่าง อีกอย่างยังจะได้เรือนอีกหลังหนึ่ง?”ยามนี้ ขุนนางทั้งหลายในที่นั้นต่างนิ่งนอนใจไม่ได้แล้ว นี่คือความมั่งคั่งที่ตกลงมาจากสวรรค์ ได้เรือนมาหลังหนึ่งแบบแทบไม่มีความกดดันใด ๆ“เอ่อ คือว่า รัชทายาท หากมีเรือนอยู่แล้ว ยังจะได้รับสวัสดิการนี้ได้อีกหรือไม่ขอรับ?”“นั่นสิ รัชทายาท แม้เราส่วนมากจะมีที่พักอยู่แล้ว แต่ผ่านมานานไร้การซ่อมบำรุง ทรุดโทรมมาก หากได้เรือนที่พักแห่งหนึ่งนั่นจะยิ่งสมบูรณ์แบบขอรับ!”“ก็นั่นนะสิ ในเมื่อราชสำนักจะสร้างเรือนให้ เช่นนั้นพวกเราก็สมควรได้รับโอกาสอย่างเท่าเทียมนี่!”ขุนนางใหญ่บางคนกำลังอิจฉา แสดงความละโมบโลภมากออกมาจนสิ้น พวกเขาไม่อยากพลาดโอกาสได้บ้านราคาถูกเช่นนี้หรอกนะ แทบจะได้มาเปล่า ๆ นี่ยังเป็นสินทรัพย์ถาวร ยิ่งเป็นสัญลักษณ์ของตำแหน่ง ที่สำคัญไปกว่านั้นคือ ยังสามารถสืบทอดให้ลูกหลานได้!ฉินอวิ๋นฟานจ้องขุนนางในราชสำนักที่โลภมิแหนงหน่ายทั้งหลาย ในใจเต็มไปด้วยความรังเกียจ หรือว่าพ

“อ้อ?”ไท่ซั่งหวงสีหน้าชะงัก รูม่านตาหดเล็กฉับพลัน หรือว่าก่อนหน้านี้จะเป็นการปูทางของฟานเอ๋อร์? เขายังมีจุดประสงค์อื่น? หากเป็นเช่นนั้นจริง เจ้านี่จะร้ายเกินไปแล้ว!อยู่มาจนป่านนี้ กลับเดาทางลูกไม้ที่งัดออกมาไม่มีวันหมดของฟานเอ๋อร์ไม่ออก? เดิมนึกว่าฟานเอ๋อร์แค่จะใช้ผลประโยชน์แลกกับตำแหน่งประจวบเหมาะ เขาอยากปูทางให้ฟานเอ๋อร์ขึ้นครองราชย์ จึงร่วมประสมโรงออกคำสั่งและนโยบายทางการเมืองบางประการไม่นึกว่าเจ้านี่จะส่งเสียงทางออก โผล่ทางตก? หวังใหญ่กว่านั้น?“ปฏิรูปและจำกัดอย่างเหมาะสมสักหน่อย?”ฉินอวิ๋นฮุยเกิดลางสังหรณ์ร้าย เขาขมวดคิ้วมุ่น ก่อนจะรีบถาม “น้องเจ็ด เจ้าหมายความว่ายังไง? คิดจะมาไม้ไหนอีก?”เห็นเพียงฉินอวิ๋นฟานเหยียดยิ้มมุมปาก เมินฉินอวิ๋นฮุย แต่หันไปยิ้มอย่างมีเลศนัยและพูดกับไท่ซั่งหวงแทน “เสด็จปู่ โบราณว่าไว้ พูดแต่อุดมคติแต่ไม่พูดถึงแนวทางการปฏิบัติที่ จะไม่เป็นการลวงหลอกหรือพ่ะย่ะค่ะ?”“อื่ม คือเหตุผลเช่นนี้!”ไท่ซั่งหวงพยักหน้าอย่างเห็นด้วยขุนนางทั้งหลายต่างหันไปมองฉินอวิ๋นฟาน ใจเต้นตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ไม่รู้ว่าฉินอวิ๋นฟานจะมาไม้ไหนกันแน่ เจ้านี่ไม่เดินตามทางปกติ ทุกคน

ครั้นฉินอวิ๋นฟานเสนอขึ้นมาก็คือจะให้ลิ่งหูเสี่ยวดำรงตำแหน่งเจ้ากรมโยธา ไท่ซั่งหวงหนังตากระตุกรัว ๆ หกกรมของต้าเฉียนมีความสำคัญอย่างยิ่งยวด ไม่เพียงมีอำนาจสูงส่ง ยิ่งเกี่ยวพันถึงผลประโยชน์ของตระกูลใหญ่ต่าง ๆดังนั้นคนที่นั่งตำแหน่งนี้จึงมีความสำคัญอย่างมาก ว่างได้ แต่จะเลือกคนอย่างไม่คิดให้รอบคอบไม่ได้เด็ดขาด อนึ่งต้องสร้างความสมดุลรอบด้าน มิเช่นนั้นจะทำให้ตระกูลใหญ่บางตระกูลไม่พอใจอย่างหนักใช่ว่าเขาไม่ยินดีช่วยฉินอวิ๋นฟาน แต่เกี่ยวพันถึงส่วนรวม ต่อให้เขารู้ว่าลิ่งหูเสี่ยวมีความสามารถจริง และเหมาะกับตำแหน่งนี้มาก ทว่าเขาไม่สามารถตกปากรับคำฉินอวิ๋นฟานได้โดยง่าย“รัชทายาท ท่านจะโลภเกินไปแล้วกระมัง?”ถังเจิ้นไห่เห็นฉินอวิ๋นฟานลงมือกับตำแหน่งเจ้ากรมโยธา จึงก้าวออกมาแบบไม่ลังเล ท่านอ๋องตัดสินใจขึ้นสู่ผิวน้ำแล้ว ย่อมต้องพยายามคว้าทุกตำแหน่งที่มีประโยชน์ต่อพวกเขามาให้หมดฉินอวิ๋นฟานทั้งตั้งเมืองการค้าสามเมือง ทั้งปฏิรูประบบการเกษตรทั้งหมด เรียกได้ว่ามอบกำไรให้องค์ชายใหญ่และองค์ชายรองเป็นกอบเป็นกำ ส่วนเขาไม่ได้แม้แต่เศษเสี้ยว หากปล่อยให้สถานการณ์ดำเนินเช่นนี้ต่อไป เช่นนั้นพวกเขาจะตกเป็นฝ่