Lahat ng Kabanata ng รัชทายาทชะตาฟ้า: Kabanata 1031 - Kabanata 1040

นางกำลังร้องไห้แม้เสียงสายฝนและเสียงฟ้าร้องจะกลบทับเสียงเศร้าโศกที่ส่งมาจากร่างบอบบางนั้น หากปกปิดความอ้างว้างและความอนาถจากแผ่นหลังนางไม่ได้“อาจ้าน เจ้าเด็กนี่มอบให้ท่านจัดการ เฝ้าเขาไว้ให้ดี”ฉินอวิ๋นฟานกำชับกับพวกอู่จ้าน จากนั้นก็เมินอาหลงที่คุกเขานิ่งอยู่บนพื้น แล้วตามตั่วเอ๋อร์เข้าห้องโถงเลย......“เพราะอะไร เพราะอะไรถึงเป็นแบบนี้?!”ตั่วเอ๋อร์นั่งยองอยู่ในมุมอย่างไร้กำลัง ปิดใบหน้าร่ำไห้ ตัวสั่นเทิ้มไม่หยุดหัวใจของนางพังทลายแล้วนับจากใส่ความเฉินเหมี่ยนในวันนั้น นางก็ไม่เคยร้องไห้อีกกับการสอบสวนของใต้เท้ากรมราชทัณฑ์ นางแสร้งทำตัวน่าสงสาร น้ำตาอาบแก้มแต่นั่นจะมีความจริงกี่ส่วน ความเท็จกี่ส่วน แม้แต่นางเองก็มิอาจพูดชัดเจนนางตำหนิตัวเองนัก รู้สึกผิดมากแต่เพื่อให้น้องชายร่วมอุทรอยู่รอดต่อไป นางจำเป็นต้องทำเช่นนี้เพราะหนี้สินที่อาหลงติดค้างมากเกินไปจริง ๆ มันคือจำนวนเงินที่นางไม่สามารถชดใช้ได้!แม้ตกปากรับการเชื้อเชิญจากคนใหญ่คนโตอื่น ทว่าเงินที่ให้หลังจากร่วมหอรวมกับที่เก็บสะสมอยู่ในมือก็ยังขาดอีกมากในตอนที่สิ้นหวังก็มีคนคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้น ให้นางทำเรื่องหนึ่ง

นอกจากเฉินเหมี่ยน แต่ยังมีแม่นางตั่วเอ๋อร์!แน่นอน จะปล่อยผู้บงการเบื้องหลังที่ซ่อนตัวอยู่ในมุมมืดไปอย่างนั้นไม่ได้เช่นกันภายใต้การคุ้มครองของอู่จ้าน หลังจากทุกคนลงจากรถม้าแล้ว ฉินอวิ๋นฟานและตั่วเอ๋อร์ก็มาถึงหน้าประตูจวนตระกูลเฉินยามนี้มีเด็กรับใช้สองสามคนกำลังอยู่หน้าประตูจัดการกับน้ำขังจากฝนพายุเมื่อครู่พอดีเมื่อเห็นว่ามีคนมา บรรดาเด็กรับใช้ตื่นตระหนกเล็กน้อยอย่างเห็นได้ชัดเนื่องจากระยะนี้คนของกรมราชทัณฑ์มาหาเรื่องทุกวี่วัน สารพัดวิธีจะใช้กำลังกุมตัวเฉินเหมี่ยนไปหากมิใช่ผู้นำตระกูลเฉินปกป้องด้วยท่าทีแข็งกร้าว เกรงว่ากรมราชทัณฑ์คงสมหวังนานแล้ว“พวก พวกท่านคือใคร?”เหล่าเด็กรับใช้เอ่ยปากถามด้วยความตื่นกลัวฉินอวิ๋นฟานไม้อ้อมค้อม บอกจุดประสงค์การมาและฐานะของตัวเองโดยตรงทั้งเน้นหนักถึงความสัมพันธ์ระหว่างเขากับรัชทายาทต้าเหลียงองค์ปัจจุบันครั้นได้ยินความสัมพันธ์ชั้นนี้ บรรดาเด็กรับใช้ยังเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง แต่ก็มิกล้าเสียมารยาท รีบกลับไปรายงานทันทีผ่านไปครู่หนึ่งจึงเปิดประตูใหญ่ให้ฉินอวิ๋นฟานและคนอื่น ๆ เข้าไปตามลำดับภายในจวนตระกูลเฉินโอ่อ่าหรูหรายิ่งกว่าข้างนอก

“เอาละ ในเมื่อคนที่อยู่ในนี้ พวกเจ้ายังไม่รีบไปจับผู้กระทำผิดไปดำเนินคดีอีก!”ฟู่เส้าป่ายเหลือบมองคนของกรมราชทัณฑ์แวบหนึ่งอย่างเย็นชาพลางเอ่ยปากผู้ที่อยู่ข้างหลังพยักหน้า ก่อนจะสาวเท้าเข้าธรณีประตูและไปยังห้องที่อยู่ด้านข้างโดยไม่สนใจการทัดทานอย่างไร้กำลังของผู้นำตระกูลเฉิน“เสี่ยวฟาน...”เห็นสถานการณ์เป็นเช่นนี้ อู่จ้านที่อยู่ในมุมคล้ายอยู่เฉยไม่ไหว จึงกระซิบถามทว่าฉินอวิ๋นฟานกลับโบกมือพูด “พวกเราอยู่เฉย ๆ ก่อน”ไพ่สำคัญต้องหยิบยกออกมาช่วงท้ายจึงจะน่าสะพรึงอีกทั้งตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา...ยังมีตัวละครสำคัญอีกหนึ่งที่ยังไม่ปรากฏ......“ท่านพ่อ! อย่านะ ท่านพ่อ!”“อย่าให้พวกเขาเอาตัวข้าไป!”เสียงร้องปานจะขาดใจดังออกมาจากด้านหลัง เฉินเหมี่ยนในชุดนอนที่ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถูกคนของกรมราชทัณฑ์จับมัดทั้งตัวออกมาแล้วเขาร้องไห้โวยวายและดิ้นรนไม่หยุด แต่จนใจที่อีกฝ่ายมีจำนวนมาก เขาคนเดียวไร้กำลังส่วนผู้นำตระกูลเฉินได้แต่มองดูอยู่ข้าง ๆ ตาปริบ ๆ อย่างไร้ความสามารถที่เรียกว่าขุนนางใหญ่บีบคนตายก็คือเหตุผลเช่นนี้“เอาละ ในเมื่อจับตัวการสำคัญของคดีเรียบร้อยแล้ว เช่นนั้นก็ไม่มีธุ

แม่นางตั่วเอ๋อร์?ครั้นได้ยินชื่อนี้ ฟู่เส้าป่ายสองขาหมดแรง ราวกับกำลังทั้งตัวถูกสูบออกไปหมดเพราะอะไร?เพราะอะไรฉินอวิ๋นฟานถึงติดต่อกับตั่วเอ๋อร์?หรือว่า...ด้วยการนำของฉินอวิ๋นฟาน ตั่วเอ๋อร์ค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องโถงส่วนใน ปลดผ้าคลุมหน้าและคารวะทุกคน“ข้าน้อยตั่วเอ๋อร์ คำนับรัชทายาท คำนับใต้เท้าทุกท่าน”ตั่วเอ๋อร์สีหน้าราบเรียบ ไม่มีความตื่นเต้นอย่างทีแรก เวลานี้นางแค่ทำตามความต้องการของฉินอวิ๋นฟานเท่านั้น เล่าเรื่องทั้งหมดตามความจริงล้างมลทินให้เฉินเหมี่ยนและคืนความเป็นธรรมให้ตัวเองด้วยแน่นอน นางอยากให้คนที่คิดจะเล่นตุกติกข้างหลังพวกนั้นได้รับผลกรรม“เจ้า เจ้า...”ฟู่เส้าป่ายหน้าซีด รู้สึกข้างหูมีเสียงดังวิ้ง ๆ ไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น“รัชทายาทต้าเฉียนกล่าวถูกต้อง ทั้งหมดนี้มีคนบงการให้ข้าน้อยทำเช่นนี้ วางยาในเหล้าของคุณชายฉิน จากนั้นก็จงใจทำให้คุณชายฉิน... ตามด้วยผลักความผิดทั้งหมดให้คุณชายฉิน...”ตั่วเอ๋อร์เล่าเรื่องที่เกิดขั้นในวันนั้นออกมาแบบไม่ขาดตกใด ๆรวมถึงขั้นตอนและใครให้นางทำเช่นนี้...เพียงแต่ตอนที่จะกล่าวถึงชื่อคนบงการข้างหลัง ตั่วเอ๋อร์ไม่ได้เอ่ยชื่อของเ

เขาเองที่ใจกล้าเสนอกับเหลียงจ้านอิงว่าไปตักเตือนฉินอวิ๋นฟานเมื่อคืนเดิมนึกว่านี่จะเป็นโอกาสสร้างผลงานครั้งหนึ่ง หากกลายเป็นความอวดฉลาด หระตุ้นไฟโทสะของฉินอวิ๋นฟาน ทำให้ฟู่เส้าป่ายถูกชี้ตัว ตอนนี้สูญเสียอิสรภาพเช่นเดียวกัน เขาอิจฉาฮัวอวี่ถงด้านข้างที่ได้รับความเอ็นดูจากเหลียงจ้านอิงมาตลอดทั้งที่เขาถูกเหลียงจ้านอิงเก็บมาเลี้ยงแต่เล็ก และฝึกให้เป็นผู้กล้าฮัวอวี่ถงกลับได้รับความสำคัญมากมายเช่นนี้ แต่เขากลับจะมีหรือไม่มีก็ได้ความรู้สึกแตกต่างเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกแย่มาก“แต่ เสี่ยวฮัวต้องจำเอาไว้อย่างหนึ่ง จะใช้ไพ่ตายง่าย ๆ ไม่ได้ เพราะยิ่งเก็บนาน ลึก อานุภาพจะยิ่งร้ายแรง ถ้าใช้มันเสียก่อนกลับเสียอานุภาพเดิมของมัน เข้าใจหรือไม่?”เหลียงจ้านอิงยกมือขยับหมากบนกระดานรุกฆาตการต่อสู้กับตัวเองครั้งนี้ เขาชนะฮัวอวี่ถงได้ยินดังนั้นจึงผงกศีรษะพูด “เสี่ยวฮัวเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ”“ดังนั้นไม่ต้องรีบร้อน จับตาดูความเคลื่อนไหวของฉินอวิ๋นฟานให้ดี ถ้าเขายังคิดจะเดินหน้าต่อก็ค่อยดำเนินการขั้นต่อไปก็ยังไม่สาย...”ว่าแล้วเหลียงจ้านอิงก็ฉายรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ “ถึงเวลาก็ให้เขาลำบากสักหน่อย ลดทอนประกา