Lahat ng Kabanata ng Chained in Love: Kabanata 11 - Kabanata 20

Chapter 11Pumasok siya sa isang kotse. Nagdadalawang-isip akong pumasok rin pero nang bumusina siya ng dalawang beses ay dali-dali kong binuksan ang pinto sa likod ng driver’s seat para doon umupo. Pero nang makapasok ako ay nilingon niya ako gamit ang inis niyang mga mata.“Am I your driver?” inis na tanong niya kaya hindi ako nakapagsalita sa sobrang pagtataka.Mas lalong nakitaan ng inis ang mukha niya kaya lalo akong hindi nakagalaw. At hindi ko rin alam ang gagawin ko.“Lumipat ka dito sa harap,” inis na sabi niya ulit kaya doon ako biglang natauhan at dali-dali na lumabas para lumipat sa harap.His jaw clenched so I slightly cleared my throat. Napatingin ako sa kamay niyang nasa manibela ng kotse at napahanga ako dahil nakita kong alam na alam niya iyon. Ito ang isa sa maganda kapag pinanganak na mayaman. Hindi magiging mangmang sa mga bagay-bagay.Nang mapaandar niya ang kotse ay napahawak ako sa inuupuan ko.“Your seatbelt,” biglang sabi niya at bahagyang lumingon sa akin per

Chapter 13We accidentally kissed. Napapikit ako at muli kong naalala ang nangyari. Kahit pa nandito na ako sa quarters namin ay hindi pa rin maalis sa isip ko. Wala sa sariling napahawak ako sa mga labi ko.That was just one second. Isang segundo lang pero parang halos mabaliw na ako.Nakakahiya.Matapos ang nangyari kanina ay pumasok sa loob ng mansyon si Sir Armiel na parang walang nangyari at ako pinabalik ni Manang Juanita dito sa quarters. At mula kanina ay hindi pa ako nakakalabas dito. Nahihiya at natatakot rin ako. Nawala ako sa pagkakatulala nang makarinig ako ng malakas na tikhim. Kaagad ko iyong nilingon at nakita ko si Helga na malaki ang ngisi.“Ang swerte naman ng babaeng ito,” biro niya saka ako marahang niyugyog.Napalunok ako at kaagad na nag-iwas ng tingin. Muli pa sanang manunukso si Helga nang pumasok si Ate Ana.“Ang daming trabaho sa labas tapos nandito lang kayo nag-iinarte. Pare-pareho tayo ng sahod kaya umayos naman kayo,” sabi niya saka padabog na kumuha ng

Chapter 15Sobrang bilis ng tibok ng puso ko. Para akong nananaginip. Gusto kong isipin na hindi ito totoo. Parang pinaglalaruan lang ako ng isip ko.I was about to close my eyes but I heard his low chuckle. At doon ako unti-unting nakaramdam ng hiya. “Cute,” iyon lang ang sinabi niya bago niya ako talikuran para lumapit sa lamesa kung saan ko nilagay ang pagkain dala ko kanina. Halod uminit ang pisngi ko sa sobrang hiya na gusto ko na lang sana na hingin sa kinatatayuan ko na kainin na ako.Napapikit ako ng mariin at mahigpit na napahawak sa unipormeng suot ko. Gusto ng isip kong tumakbo ng sobrang bilis at huwag nang lumingon pa pero ang katawan ko ay hindi na makagalaw. Nanigas na ako sa kinatatayuan ko at hindi ko alam kung paano ulit ako makakagalaw.Sobrang hiya ang nararamdaman ko. Ano ba ang iniisip ko kanina? Bakit balak ko pang pumikit? Nabingi na ako kanina. Nabaliw na rin ako. Nakakahiya.Sir Armiel started to eat. Nakamasid lang ako na parang tuod. Matapos ang unang subo

Chapter 17Para akong hinahabol ng lambot ng mga labi niya. Nanginginig ang katawan ko at para akong mawawalan ng bait. Hindi ko alam kung bakit nangyari iyon. Hindi ko alam kung bakit ako nagpadala.Napapikit ako ng mariin saka marahan na napasabunot sa buhok ko. Gusto kong isipin na panaginip lang ang lahat at walang katotohanan pero alam kong imposible. Hindi ko alam kung magagawa ko pang tumingin sa mga mata ni Sir Armiel matapos ang nangyaring iyon. Hindi ko alam kung paano ko nalampasan ang araw na iyon na hindi na muling nakikita si Sir Armiel. Halos hindi ako umalis sa quarters at nagawa ko pang mag dahilan na masama ang pakiramdam ko. Oo, masama ang pakiramdam ko dahil sa nangyari pero ginamit ko iyon para sa dahilan na gusto kong iwasan si sir Armiel lalo na dahil sa nangyari.Hindi ako nakatulog sa gabing iyon. Mulat na mulat ang mga mata ko kaya bumangon na ako alas kuwatro ng umaga. Tulog pa silang lahat kaya walang tunog akong lumabas para makalanghap man lang ng presko

Chapter 19 Nanginginig ako habang nagbibihis. Lahat kami ay kinakabahan pero sobra-sobra ang kaba ko dahil sa mga nangyari. Hindi panaginip ang lahat ng ito. Hindi ito imahinasyon. Totong nanduto muli si Sir Armiel. Totoong naglapat ang mga labi namin kanina. Hindi magkamayaw ang lahat sa pag-aayos at paglilinis ng pool habang ako ay nakatulala dito sa quarters namin. Nanginginig ako hindi dahil sa lamig kung hindi dahil sa mga emosyon na nabuhay sa katawan ko. Nagmamadali ako pero hindi ko mahanap ang uniporme ko kaya hinablot ko ang damit na unang nakita ko sa drawer ko para suotin. Lampas isang minuto na ako at gusto ko nang umiyak sa sobrang taranta. Minadali ko ang pagsuot ng isang maluwang na sleeveless at ang shorts na nabunlot ko na manipis na maikli na sobrang maluwang sa hita na parte. Pero maglilimang minuto na kaya wala na akong oras pa para maghalungkat ng maayos na susuotin. Nang makalabas ako sa quarters ay tumakbo ako sa loob ng mansyon. At sa likod ako dumaan p