Lahat ng Kabanata ng Chained in Love: Kabanata 31 - Kabanata 40

Chapter 32 Namumutla ako at nanghihina habang inaabangan ang mga linya na lilitaw sa pregnancy test na mabilis na binili ni Kayla kanina. Hindi sa ayaw kong mabuntis. Hindi ako handa. Masyadong magulo ang lahat. “Kayla, paano kung…” Hindi ko natapos ang dapat na sasabihin ko dahil unti-unting lumitaw ang isang pulang linya. Halos hindi ako makahinga sa sobrang kaba at nang muling lumitaw ang isa pang pulang linya ay tuloy-tuloy na umagos ang mga luha ko na sinabayan ng malakas na pagsinghap ni Kayla. Gamit ang nanginginig kong mga kamay ay hinawakan ko ang pregnancy test. “B-Buntis ka,” hindi makapaniwalang sambit ni Kayla kaya napatinghala ako sa kanya. Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luha pero kitang-kita ko pa rin ang pamumutla niya. “A-Anong gagawin ko? Hindi pa ako handa. Natatakot ako,” nanginginig na sambit ko. Pilit kong pinipigilan ang sarili na humikbi. Gusto kong magpakalakas pero hindi kaya ng katawan ko. Hindi ko kaya. Hindi ko alam ang gagawin. “Tutulu

Chapter 34 This is a totally new place. Ibang-ibang kumpara sa nakasanayan kong probinsya. This is a new step for us and I am already expecting challenges that might come. “Ganito pala dito? Hindi rin pala ito mismo Metro Manila,” manghang sabi ni Kayla habang nakasilip sa bintana ng apartment na inuukupa namin. Pinapatulog ko si Tehm na pagod na pagod dahil sa biyahe. Mukhang mali ang desisyon kong pumunta dito. Hindi ko naisip ang pulosyon dito. Baka mas lumala ang hika ni Tehm. “Damariñas, ang ingay pala dito. Namulat bigla ang mata ng probinsyana,” natatawang sabi niya kaya natawa na lang rin ako. Isang katamtamang laking bahay ang inuukupa namin ngayon. Dalawa ang kwarto, malinis ang sala at malinis rin ang kusina. Tatlong libo isang buwan ang upo ang sabi ni Kayla kaya baka sa susunod na upo ay magbayad na rin ako ng kalahati para makatulong kahit alam kong tatanggihan naman ni Kayla. “Si Ward ba kailan siya dadating?” tanong ko na ipinagkibit balikat niya. “Hindi ako s

Chapter 36 Tila sandali akong nabingi sa narinig at naging blangko ang utak ko. May parang tumarak sa punyal sa katawan ko na hindi ko maipaliwanag ang kakaibang sakit na hindi ko matukoy kung saan at bakit. “Hindi ko alam ang sinasabi mo,” mahinang sambit ko habang pilit na iniiwasan ang mapanghusga niyang mga tingin. Laking pagpapasalamat ko nang bumalik ang manager namin at sinenyasan niya akong umalis na kaya walang pagdadalawang-isip akong naglakad palayo habang nakayuko. Hingal na hingal akong naglakad ng sobrang bilis patungo sa locker area namin dahil parang hindi ako makahinga at hindi ko alam ang gagawin ko. Natataranta ang isip ko at nanginginig ako na nanlalamig na hindi ko maipaliwag. “Okay ka lang?” tanong sa akin ng katrabaho ko nang kaagad akong napasandal sa pader at naghabol ng paghinga. “Oo, sorry,” sabi ko saka ako pumikit ng mariin para ayusin ang sarili ko. Hindi na dapat ako magpaapekto sa mga sinasabi ni Third. Tapos na ang mga nangyari at ayaw ko

Chapter 38Marahas kong pinunasan ang mga luha kong sunod-sunod na tumutulo saka ako naghanap ng masasakyan pauwi. Paulit-ulit na bumalik sa isipan ko ang mga pang-iinsulto na pinakawalan niya para sa akin.Gusto kong isigaw lahat ng galit na nararamdaman ko pero para saan pa? Para galitin siya lalo? Wala na iyong saysay pa.Humagulgol ako ng humagulgol pero ayaw kong umuwi na ganito. Ayaw kong makita ng anak ko ang pag-iyak. Gusto kong maging matatag para sa kanya at gusto kong makita niya ako sa matatag at matapang na anyo. Kahit mahirap ay pinilit ko ang sarili ko na tumigil sa pag-iyak. Nandito ang sakit ng loob pero makakalimutan ko rin ito.Walang katotohanan ang mga pang-iinsulto ni Mr. Lizares kaya hindi ko dapat problemahin iyon. Bahala siya sa gusto niyang isipin. Wala na akong pakialam kung mas lalo siyang mapoot sa akin. Gusto ko lang mamuhay ng tahimik para sa amin ng anak ko. At kung magtuloy-tuloy pa ang ganito at ang mga interaksyon namin ay pipilitin kong makabalik ng

Chapter 40Kung sakaling hindi kami ulit nagkita ni Third ay siguradong hindi ako mahihirapan ngayon. At mas nahihirapan pa ako lalo dahil hindi ko alam kung saan nakukuha ni Tehm ang mga laman ng isip niya. Parang marami siyang alam at hindi ko na mababali ang mga paniniwala niya kaya hindi ko alam kung saan ako sisingit para mapaintindi sa kanya ang lahat.Sa sumunod na araw ay nauna si Tehm na magising kaysa sa akin. Pagkagising ko ay nakaupo na siya sa kama habang naglalaro ng laruan niya.“Good morning, Mama!” masayang bati niya habang patuloy na naglalaro kaya napatingin ako sa laruan niyang nababakbak na ang kulay.Dahan-dahan akong bumangon saka siya mariin na hinalikan sa noo habang hindi siya iniistorbo sa paglalaro.“Kapag sumahod si Mama bibilhan kita ng bagong laruan. What do you want? Gusto mo ng kotse o robot?” masiglang tanong ko kaya napatingin siya sa akin at sandaling nag-isip bago umiling ng marahan. Ang inosente niyang mga mata ay nagbigay sa akin ng kaginhawaan p