All Chapters of Me and my petchay: Chapter 1 - Chapter 6

Petchay POVWALANG gana kong nilagay ang chewing gum sa bibig upang mawala ang amoy ng laway ng huling lalaki na aking naikama. Nag-toothbrush naman na ako ngunit sadyang makapit ang kanyang amoy. Mariin kong ninguya ang bubblegum at walang ano-anong umupo sa harap ng counter kung saan nandoon ang lalaking bartender nitong bar na aking pinagtatrabahuhan.Ang mga tao sa paligid ay nagsisipagsayawan at tuluyang hinayaan ang sarili na malunod sa espirito ng alak. Ganito ang araw-araw na eksena ng aking buhay, maingay, magulo, at puno ng init sa katawan."Oh, para kang nalugi, Petchay. Hindi ka ba nag-enjoy sa customer mo?"Tinapunan ko ng matalas na tingin ang lalaking nagsalita sa aking harapan. Animoy nang-aasar pa ang kanyang mga ngiti at alam na alam niya ang sinisigaw ng aking mukha."G*go! Sinong mag-eenjoy sa jutay, aber!? Bwisit na 'yon! Five inches na nga lang, hindi pa marunong dumila," iritable kong wika sabay buntonghininga.Isang malakas na tawa ang aking narinig. Sasapakin

Petchay POV "Ang sikip mo naman, baby. Ilang beses na kitang nilawayan ayaw pa ring pumasok." Muli kong dinilaan ang dulo at sinubukang itutok sa butas ang hawak ko. "Ooh~" with feelings kong pag-ungol nang sa wakas ay maipasok ko ito. "Aray!" Halos masubsob ang aking mukha nang batukan ako ng kapatid kong si Chay chay. "Ate, magsusuot ka lang ng sinulid sa karayom. Kailangan talaga may ungol?" wika ni Chay chay saka inikot ang gulong ng kanyang wheelchair at nagtungo sa harap ng hapag-kainan. "Ang KJ nito. Hindi ba pwedeng nilalagyan ko lang ng emosyon ang lahat ng bagay na ginagawa ko?" sarkastikong tugon ko sa kanya. Matapos kong tahiin ang napunit kong panty, agad na rin akong nagtungo sa kusina at naghanda nang mag-ayos ng makakain. Ang hinayup*k kasi ng last customer ko kahapon. Pwede namang hindi wasakin ang panty ko at marahang tanggalin. Bakit kasi dalang-dala sa emosyon niya at may pagpunit pang naganap? Akala ba niya mura ang panty? Hindi naman niya binayaran matapos

Petchay's POV"Chay-chay, kapag kailangan ni nanay ng pera bigyan mo ng piso. Charot lang, bigyan mo nang kaunti. Once a day lang, ha? Makinig ka sa ate," sunod-sunod kong utos kay Chay-chay habang naglalagay ng damit sa isang malaking maleta.Inikot niya ang gulong ng inuupuang wheelchair, saka kunot-noong lumapit sa akin."Ate, bakit nag-eempake ka? Aalis ka ba? Iiwan mo na ba kami?" malungkot na wika ni Chay-chay."Ano ka ba, girl. Kailangan natin to. May nakuha na kasi akong trabaho kaso stay in, kaya kailangan kong mag-empake.""B-Bakit wala ka namang sinabi sa 'kin, ate? Paano ako? Paano kami ni nanay?"Natigilan ako sa paglalagay ng damit sa bag, saka bumuntonghininga. Marahan kong hinakbang ang aking mga paa patungo sa kinaroroonan ni Chay-chay, saka lumuhod sa kanyang harapan.Ang totoo, masakit para sa akin na iwan sila, pero anong magagawa ko, hindi ba? Kailangan kong gawin ito para sa kanya. Para tuluyan siyang makalakad.Isang matipid na ngiti ang binigay ko kay Chay-chay