บททั้งหมดของ โคตรคนยอดปรมาจารย์: บทที่ 991 - บทที่ 1000

กลุ่มควันสีดำลอยฟุ้งไปทั่ว และปกคลุมทั้งอาณาเขตของประเทศจ้าน สิ่งเหล่านี้คือพลังงานแห่งความคับแค้นที่มหาศาล ซึ่งเกิดขึ้นจากประชาชนของประเทศจ้าน และสาเหตุของความคับแค้นนี้ย่อมมาจากผู้นำตระกูลเฒ่าและผู้นำของประเทศจ้าน ทุกคนไม่ใช่คนโง่ ย่อมเข้าใจดีว่าเกิดอะไรขึ้นโดยเฉพาะชาวเมืองในเมืองแห่งหนึ่งที่ก่อนหน้านี้ ได้เห็นกับตาตัวเองว่าเย่ซิวทำอะไรลงไป ชีวิตของพวกเขากลับเป็นศัตรูที่ยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือ นี่มันช่างเป็นเรื่องที่น่าขันเสียจริง บางคนถึงกับนำวิดีโอที่เกี่ยวข้องอัปโหลดลงบนโลกออนไลน์ ทำให้เกิดกระแสความไม่พอใจอย่างมหาศาล ในเมืองนั้น มีญาติพี่น้องและเพื่อนฝูงมากมายที่อาศัยอยู่ในเมืองอื่น ๆ การกระทำของเย่ซิว เท่ากับช่วยชีวิตครอบครัวกว่าสิบล้านครอบครัว แต่ประเทศจ้านกลับเลือกที่จะสังเวยชีวิตประชาชนหลายสิบล้านหรืออาจถึงพันล้านคน เพียงเพื่อจัดการเย่ซิว แน่นอนว่าความโกรธแค้นต่อรัฐบาลย่อมรุนแรงขึ้นเป็นเงาตามตัว ความแข็งแกร่งของประเทศหนึ่งนั้นขึ้นอยู่กับโชคชะตาของชาติ และโชคชะตาของชาติ ก่อเกิดจากพลังแห่งความสามัคคีของประชาชน!เมื่อพวกเขาสูญเสียความหวังในประเท

เมื่อเย่ซิวปล่อยพลังวิญญาณเข้าไปในสิ่งนั้น ก็เห็นว่าชามใบนั้นเปล่งแสงสีชมพูออกมา แสงสีชมพูนั้นรวมตัวกันกลางอากาศ ก่อร่างเป็นหญิงสาวที่มีรูปร่างอ้อนแอ้นเย้ายวน เธอสวมชุดผ้าบางเบาที่เผยให้เห็นรูปร่างสุดเร่าร้อนแบบราง ๆ จนทำให้คนมองแทบกระอักเลือด ทันทีที่ปรากฏตัว เธอส่งสายตาหวานเยิ้มไปที่เย่ซิว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงออดอ้อน "ขอบคุณคุณชายที่ปล่อยข้าออกมา ตั้งแต่นี้ไปข้าจะเป็นของท่าน ให้ข้าได้ปรนนิบัติท่านเถอะ" ทันใดนั้นพลังจิตลึกลับก็แผ่ออกมาจากร่างเธอ แต่เย่ซิวแค่แค่นเสียงหึเย็นชาออกมาเท่านั้น!เธอพยายามใช้เสน่ห์สะกดเขา แต่สำหรับเขาแล้ว มันก็แค่ของเด็กเล่นหญิงสาวกรีดร้องออกมาทันที เพียงแค่เสียงหึของเย่ซิว ก็ดังราวกับสายฟ้าฟาดกลางใจเธอทำให้ร่างวิญญาณของเธอบิดเบี้ยวราวกับจะแตกสลาย "ท่านโปรดยกโทษให้ข้าด้วย ข้าผิดไปแล้ว ข้าไม่กล้าทำอีกแล้ว!" เย่ซิวจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชา ก่อนเอ่ยถาม "เธอมีที่มาอย่างไร?" หญิงสาวรีบตอบเสียงสั่น "เรียนนายท่าน ข้าคือปีศาจเสน่หา จะต้องเกิดในวันที่สามเดือนสาม และต้องตายในที่ที่ดอกท้อบานสะพรั่งเท่านั้น จึงจะถูกหลอมรวมกลายเป็นปีศาจเสน่หาได้

จิตใจหรือมุมมองของเย่ซิวถูกแบ่งออกเป็นห้าส่วนสามารถมองเห็นมุมมองของร่างแยกทั้งสี่รวมถึงตัวเขาเองแต่นั่นยังไม่ใช่เรื่องที่น่าตกใจที่สุดสิ่งที่ทำให้เย่ซิวประหลาดใจยิ่งกว่าคือ พลังของร่างแยกทั้งสี่สามารถไหลเวียนระหว่างกันได้ หรือสามารถถ่ายโอนไปยังร่างหลักของเย่ซิวทั้งหมดนั่นหมายความว่าร่างแยกทั้งสี่สามารถฝึกฝนได้พร้อมกันและพลังงานที่พวกมันดูดซับได้ทั้งหมดจะถูกส่งมายังเย่ซิวที่น่าตกใจยิ่งกว่านั้นคือหากร่างหลักหรือร่างแยกตัวใดตัวหนึ่งถูกโจมตี พลังของการโจมตีนั้นสามารถถ่ายโอนไปยังร่างใดร่างหนึ่งได้ตามต้องการไม่ต้องสงสัยเลยว่าสิ่งนี้ทำให้ความสามารถของเย่ซิวเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลมุมปากของเย่ซิวเผยรอยยิ้มออกมาหากเกิดขีปนาวุธเอชขึ้นอีกครั้ง เย่ซิวก็สามารถถ่ายโอนแรงระเบิดบางส่วนไปยังร่างแยกทั้งสี่ ทำให้เขาสามารถรอดพ้นจากอันตรายได้โดยไม่ต้องใช้วิถีหรือสัตว์วิญญาณกิเลนหลังจากย่อยพลังที่ได้รับมาในครั้งนี้ เย่ซิวก็พัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเองขึ้นอีกระดับเมื่อกลับออกมา เย่ซิวนิ่งคิดครู่หนึ่ง ก่อนตัดสินใจไปที่ห้องทดลองชีวภาพเพื่อตรวจดูเฉินน่าและหลานสาวของเธอว่าตอนนี้เป็นอย่างไรบ้

ประเทศหลงเถิง ณ สถานที่เล็ก ๆ ที่ไม่มีใครรู้จักที่นี่มีบ้านไม้เรียงรายเป็นแถวทุ่งดอกคาโนล่าบานสะพรั่งไปทั่วภูเขา และมีเหล่าสัตว์เล็กสัตว์น้อยที่กำลังหาอาหารอย่างสบายใจ บรรยากาศดูเหมือนแดนสวรรค์ที่ถูกซ่อนเร้นจากโลกภายนอก“แอ๊ดดด!”ประตูของหนึ่งในบ้านไม้ถูกเปิดออก หญิงสาวผู้มีความงดงามเกินคำบรรยายก้าวออกมาเธอสวมชุดกระโปรงยาวสีแดงสด ประดับลวดลายของหงษ์เพลิงที่กำลังกระพือปีก เตรียมทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าใบหน้าของเธอไร้เครื่องสำอาง แต่กลับงามสะกดสายตาจนผู้คนต้องตกตะลึงในขณะที่เธอปรากฏตัว เหล่าสัตว์เล็กและทุ่งดอกคาโนล่าทั่วทั้งภูเขาราวกับกำลังยิ้มรับการมาของเธอหญิงสาวคนนี้ แน่นอนว่าเธอคือหยางชิงเสวี่ยนับตั้งแต่ที่เธอจากเย่ซิวมาครั้งล่าสุด เธอก็มาอยู่ที่สถานที่เล็ก ๆ ที่ไร้ผู้คนแห่งนี้พลังของเธอเปลี่ยนแปลงไปอย่างก้าวกระโดดตู้ม!เสาแสงพลังงานสีเลือดพุ่งทะลุจากกลางกระหม่อมของเธอพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้า ปั่นป่วนเมฆหมอกจนเกิดเป็นคลื่นพายุขนาดใหญ่ภายในเสาแสงนั้น มีทารกตัวเล็กขนาดเท่าฝ่ามือลอยขึ้นลงไม่ว่าจะเป็นรูปร่าง หน้าตา หรือสีหน้าของทารกคนนี้ ล้วนเหมือนหยางชิงเสวี่ยทุกประการ

เย่ซิวเห็นแสงหนึ่งพุ่งตรงมาด้วยความเร็วสูงภายในแสงนั้นคือชายหนุ่มที่มีบุคลิกโดดเด่น แต่ในตอนนี้ใบหน้าของเขากลับเต็มไปด้วยจิตสังหารเย่ซิวขยับตัวเพียงครั้งเดียว ก็พุ่งขึ้นไปกลางอากาศ ขวางทางชายหนุ่มคนนั้นไว้ พร้อมกล่าวอย่างเรียบเฉย "นายเป็นใคร?""เย่ซิว!" ชายหนุ่มจ้องมองเย่ซิวด้วยสายตาเต็มไปด้วยความเกลียดชัง ราวกับว่าเย่ซิวเคยทำเรื่องเลวร้ายกับเขามาก่อน "ตายซะเถอะ!"เขาไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย รีบลงมือทันทีนิ้วชี้และนิ้วกลางของมือขวาแนบชิดกัน แล้ววาดอักขระลงบนอากาศอย่างรวดเร็ว "อักขระสะกดพลัง จงปราบ!"ทันใดนั้นอักขระที่เปล่งแสงก็ปรากฏขึ้นกลางอากาศก่อนจะกลายเป็นภูเขาลูกใหญ่ พุ่งลงมากดทับเย่ซิวอย่างรุนแรงตู้ม!เย่ซิวซัดหมัดเดียวก็ทำลายภูเขาลูกนั้นจนแหลกเป็นเสี่ยง ๆ เขารู้สึกเจ็บแปลบที่หมัดเล็กน้อย ทำให้ต้องหันไปมองชายหนุ่มคนนั้นด้วยความแปลกใจอีกฝ่ายมีพลังเพียงแค่จินตานขั้นต้นเท่านั้น แต่กลับสามารถทำให้เขารู้สึกเจ็บได้ นับว่าน่าประทับใจไม่น้อยสถานที่นี้ไม่เหมาะกับการต่อสู้ เย่ซิวจึงหันหลังแล้วพูดขึ้น "ถ้ามีเรื่องอะไรค้างคาใจ เราไปสะสางกันที่ที่ไม่มีคนดีกว่า"ชายหนุ่มรีบไล่ตา