บททั้งหมดของ โคตรคนยอดปรมาจารย์: บทที่ 971 - บทที่ 980

ค่ายกลมรณะ!เย่ซิวไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้มาก่อน ตอนนี้ถึงได้เชื่อมโยงสองเรื่องนี้เข้าด้วยกันค่ายกลแบบนี้ต้องใช้ของที่ทั้งอำมหิตและชั่วร้ายสุด ๆ เป็นแกนกลางในการวางค่ายกลพลังทำลายล้างไม่ต้องพูดถึงเพราะมันเกินกว่าจะบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เย่ซิวเคยเห็นค่ายกลนี้ในหอตำราของสำนักหุ่นเชิดมาก่อนในอดีตค่ายกลนี้ถือเป็นค่ายกลต้องห้ามเขาไม่กล้าเสียเวลาแม้แต่วินาทีเดียว ก่อนจะพยายามนึกถึงขั้นตอนการวางค่ายกลในหัวอย่างเร่งรีบจากนั้นก็หยิบจี้หยกออกมาหลายชิ้น ก่อนจะป้ายเลือดของตัวเองไปที่แต่ละชิ้นและจัดวางตามตำแหน่งที่กำหนดไว้เขาหันไปเอ่ยกับเด็กหญิงว่า “ไม่ต้องกลัว ฉันจะไม่ทำร้ายเธอ หลับตาไว้ก่อนนะ พอฉันบอกให้ลืมตาค่อยลืมตา”เด็กหญิงเงยหน้ามองเย่ซิว ก่อนจะพยักหน้าอย่างว่าง่ายและหลับตาลงเย่ซิวใช้เธอเป็นศูนย์กลางของค่ายกล จากนั้นเขาก็รีบวางค่ายกลจนเสร็จสมบูรณ์ในวินาทีที่ค่ายกลเสร็จสิ้น ท้องฟ้าทั้งผืนพลันถูกปกคลุมด้วยเมฆดำหนาทึบพร้อมกับเสียงฟ้าร้องฟ้าผ่ากึกก้องพลังแห่งความหายนะในตัวเด็กหญิงเริ่มปั่นป่วนอย่างบ้าคลั่งพร้อมกับถูกค่ายกลดูดซับเข้าไปเหนือศีรษะของเธอปรากฏดวงดาวดวงหนึ่งด

เย่ซิวชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะก้มลงเก็บสิ่งที่หล่นลงมาจากตัวเด็กหญิงมันคือจี้ชิ้นหนึ่งที่ไม่สามารถบอกได้ว่าทำจากวัสดุอะไร ผิวด้านนอกเต็มไปด้วยรอยร้าวมากมายเย่ซิวพลิกดูซ้ายขวาแต่ก็ไม่พบสิ่งใดที่ดูน่าสนใจเป็นพิเศษ แต่ในขณะที่เขากำลังจะวางมันกลับคืนไปบนตัวเด็กหญิงนั้นทันทีที่จี้เข้าใกล้ตัวเธอ รอยร้าวบนจี้กลับเพิ่มขึ้นอีกหลายเส้นเย่ซิวหรี่ตาลงพิจารณาอยู่พักใหญ่ ก่อนจะตัดสินใจเก็บจี้นี้ไว้กับตัวเองก่อนจากนั้นเขาก็เดินทางไปยังสวนยา แบ่งสมุนไพรที่เหลือออกเป็นหมวดหมู่และปลูกไว้ในพื้นที่ต่าง ๆ อย่างเป็นระเบียบพร้อมทั้งเก็บสมุนไพรที่โตเต็มที่ไว้บางส่วนเพื่อเตรียมใช้งานในอนาคตหลังจากจัดการที่สวนยาเสร็จ เย่ซิวก็เดินไปยังค่ายทหาร เขามีแผนจะคัดเลือกทหารจำนวนหนึ่งพันสองร้อยนายเพื่อจัดตั้งกองกำลังพิเศษเกณฑ์ในการคัดเลือกของเขาไม่ใช่การเลือกคนที่เก่งที่สุด แต่กลับเลือกคนที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มเพราะเขาเชื่อว่าเมื่อคนเหล่านี้แข็งแกร่งขึ้นมา พวกเขาจะรู้สึกซาบซึ้งและภักดีต่อเขามากกว่าเดิมหลังจากคัดเลือกทหารได้ครบหนึ่งพันสองร้อยนายแล้ว ยังต้องมีการทดสอบเรื่องความภักดี การป้องกันสายลับ และกา

“จบแล้ว คราวนี้จบแน่ๆ พวกเรายังจะมีทางรอดไหม”“ประเทศกว่าร้อยประเทศทั่วโลกจับมือกันเล่นงานเรา คราวนี้พังแน่”“พวกคนรวยคงหนีออกนอกประเทศกันไปหมดแล้ว”“วันนี้ฉันไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ต ข้าวของทุกอย่างถูกกวาดซื้อจนหมดเกลี้ยงเลยล่ะ”“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นได้? พวกเรามารวบรวมเงินกันเถอะ รีบหนีไปก่อนจะสายเกินไป”……ความตื่นตระหนกเริ่มแพร่กระจายไปทั่วเมื่อมีบางคนคอยจุดชนวนก็ยิ่งทำให้สถานการณ์เหมือนกับไฟป่าที่ลุกลามอย่างรวดเร็วและครอบคลุมทั่วทั้งประเทศเพราะเหตุการณ์ในครั้งนี้รุนแรงเกินกว่าที่จะควบคุมได้ประเทศกว่าร้อยประเทศประกาศยกเลิกสัญญาพร้อมกันสินค้าจากต่างประเทศถูกระงับการส่งออกทันที หลายบริษัทในประเทศต้องหยุดการผลิตอย่างกะทันหัน พนักงานจำนวนมากไม่มีงานทำเศรษฐกิจแทบทุกด้านหยุดชะงักลงอย่างรวดเร็ว สิ่งที่น่ากังวลที่สุดคือปัญหาเรื่องอาหารแม้ว่าประเทศหลงเถิงจะเป็นประเทศที่ผลิตข้าวได้มากแต่ประชากรในประเทศกลับมีมากถึงสองพันล้านคนผลผลิตในประเทศจึงเพียงพอแค่บางส่วนเท่านั้น ส่วนใหญ่ยังต้องพึ่งพาการนำเข้าจากต่างประเทศอยู่ดีเสบียงสำรองที่มีอยู่ในตอนนี้ก็สามารถเลี้ยงประชากร

เซี่ยซิ่วซิ่วสวมกางเกงขายาวที่ดูคล่องตัวเข้ากับเสื้อเชิ้ตสีขาวสะอาดตาเธอถือไมโครโฟนเดินขึ้นไปบนเวทีและดึงดูดสายตาทุกคู่ในทันทีผู้สื่อข่าวชายหลายคนที่เห็นเธอในลุคนี้ต่างก็เผยสีหน้าหลงใหล“สวัสดีทุกคนค่ะ ตอนนี้ประเทศของเรากำลังถูกโจมตีโดยฝูงหมาป่าและเสือที่ดุร้ายเรากำลังเผชิญกับปัญหาใหญ่สองประการ หนึ่งคือปัญหาเรื่องอาหาร และอีกหนึ่งคือเรื่องพลังงานพลังงานของประเทศเราส่วนใหญ่ต้องพึ่งพาน้ำมันนำเข้าและน้ำมันเหล่านั้นถูกใช้ไปกับการขับเคลื่อนยานพาหนะเป็นหลักแต่วันนี้เราจะเปิดตัวผลิตภัณฑ์ที่สามารถทดแทนรถยนต์ที่ใช้พลังงานแบบเดิมได้นั่นคือรถพลังงานแสงสว่างของเรา ขอเชิญทุกท่านรับชมรถรุ่นแรกที่เราผลิตมาค่ะ”หลังจากพูดจบ เซี่ยซิ่วซิ่วก็ถอยไปด้านข้างจากนั้นรถที่ถูกคลุมด้วยผ้าดำก็ถูกเคลื่อนเข้ามาในงานปกติแล้วในขั้นตอนนี้จะต้องมีการพูดเกริ่นเพื่อเรียกน้ำย่อยและสร้างความตื่นเต้นก่อนถึงจะเปิดผ้าคลุมแต่เซี่ยซิ่วซิ่วไม่มีเวลามากพอ เธอจึงเปิดผ้าคลุมออกทันทีรูปลักษณ์ของรถดูเรียบหรู เส้นสายโฉบเฉี่ยว ตรงกับรสนิยมของคนส่วนใหญ่ถึงเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ขณะเดียวกันการถ่ายทอดสดครั้งนี้ก็ถูกสื่อ

เซี่ยซิ่วซิ่วมองชายคนนั้นด้วยรอยยิ้มที่ยังคงไม่เปลี่ยนแปลง “มีคำถามอะไรเชิญถามมาได้เลยค่ะ”“รถยนต์ไฟฟ้าที่มีระยะทางขับเคลื่อนได้ยาวนานขนาดนี้แล้วเรื่องความปลอดภัยของแบตเตอรี่เป็นอย่างไรบ้างครับ?เพราะทุกคนก็รู้กันดีว่ายิ่งแบตเตอรี่มีความหนาแน่นพลังงานสูงมากเท่าไหร่ หากเกิดอุบัติเหตุ ความเสียหายก็จะรุนแรงขึ้นตามไปด้วย อาจถึงขั้นทำให้ผู้โดยสารเสียชีวิตได้ในทันที”เมื่อคำถามนี้ถูกถามขึ้น ผู้สื่อข่าวหลายคนก็พยักหน้าเห็นด้วยเป็นความจริงที่ว่าหนึ่งในอุปสรรคสำคัญที่ทำให้รถไฟฟ้ายังไม่ได้รับความนิยมอย่างแพร่หลายนั้นไม่ได้มีแค่เรื่องระยะทาง แต่รวมถึงเรื่องความปลอดภัยของแบตเตอรี่ด้วยที่ผ่านมาเกิดกรณีรถไฟฟ้าเกิดไฟลุกไหม้เองหลายครั้งส่งผลให้ผู้โดยสารเสียชีวิตนอกจากนี้ยังมีหลายเหตุการณ์ที่แบตเตอรี่เกิดไฟลุกหรือระเบิดขณะชาร์จไฟสิ่งเหล่านี้ทำให้เจ้าของรถที่ค่อนข้างขี้กลัวไม่กล้าตัดสินใจซื้อรถไฟฟ้า“เป็นคำถามที่ดีมากค่ะ” เซี่ยซิ่วซิ่วพยักหน้า “ต่อให้ฉันพูดมากแค่ไหนก็ไม่สามารถทำให้ทุกคนเชื่อได้ดังนั้นเรามาดูวิดีโออีกคลิปหนึ่งกันเลยค่ะ”พูดจบ เธอก็กดรีโมตเพื่อเปิดคลิปวิดีโอใหม่ในวิดีโอปรา