All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 1051 - Chapter 1060

นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมหวังเต้าและมู่หรงอินถึงได้มีความสัมพันธ์กัน แต่ก็มีเพียงหวังเต้าและเหล่าหวังเท่านั้น ที่รู้จักมู่หรงอิน ส่วนคนอื่นในตระกูลหวังกลับไม่มีใครทราบเรื่องนี้เลยก็อาจจะกลัวว่าหากข่าวนี้ถูกแพร่ออกไป จะส่งผลเสียต่อตระกูลหวังก็ได้“ผมชื่อเย่เทียนหยู่”“เป็นเธอจริง ๆ ด้วย เธอคือหลานชายของอดีตผู้นำ เย่เทียนหยู่” เหล่าหวังตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อย ๆอดีตผู้นำงั้นเหรอ?แต่พอได้ยินคำว่าหลานชาย เย่เทียนหยู่ก็เดาได้ทันทีว่าน่าจะเป็นผู้อาวุโสเย่ เขาไม่ได้พยักหน้า แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ เพราะเขาไม่ได้อยากจะยอมรับในตัวของผู้อาวุโสเย่สักเท่าไหร่ แต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธความจริงนี้ได้เช่นกัน“คิดไม่ถึงเลยจริง ๆ ว่าเธอจะเป็นคนช่วยฉัน โธ่เอ้ย เสียดายก็แต่พ่อของเธอ!” เหล่าหวังมีความสุขมาก เมื่อก่อนเขาชอบเย่เฟิงมาก มองเขาอย่างกับเป็นลูกแท้ ๆ ของตัวเอง“อย่าได้เอ่ยถึงเรื่องที่ผ่านไปแล้วเลยครับ เหล่าหวัง ผมยังมีธุระ คงจะอย่าพูดคุยด้วยไม่ได้แล้ว”“เร่งด่วนมากเลยเหรอ?”“ค่อนข้างเร่งด่วน!”เย่เทียนหยู่ตอบกลับ“เช่นนั้น เธอก็ไปทำธุระเถอะ” เหล่าหวังกล่าวอย่างเร่งรีบ ส่วนเรื่องของตนนี้ รอให้เขา

พอเห็นว่าเย่เทียนหยู่กลับมาค่อนข้างเร็ว แม่ตระกูลหลินก็ส่ายหัว ดูท่าแล้วเหมือนว่าจะยังไม่สำเร็จ เพราะไม่เช่นนั้น ก็คงจะไม่กลับมาเร็วขนาดนี้ เพิ่งจะผ่านไปแค่ครึ่งชั่วโมงเองหลินหว่านหรูเองก็คิดเช่นเดียวกัน เธอจึงแอบถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามออกไปว่า “คุณท่านหวังเป็นยังไงบ้าง?”เย่เทียนหยู่ที่ได้ยินแบบนั้น เขาก็กำลังจะพูด แต่เมื่อเห็นท่าทางของพวกเขา เขาจึงได้ตอบออกไปว่า “เฮ้อ สถานการณ์เข้าขั้นวิกฤตแล้วล่ะ”เขาพูดถึงแค่เท่านี้ และไม่ได้พูดอะไรต่อ ยังไงซะ เขาก็ไม่ได้บอกว่าเหล่าหวังตาย หรือไม่ได้บอกว่ารักษาหายแล้วแต่อย่างใดเมื่อได้ยินแบบนั้น แม่ตระกูลหลินก็มั่นใจได้ทันทีว่าเย่เทียนหยูทำไม่สำเร็จ เธอจึงรู้สึกสบายใจมากขึ้น และรีบพูดออกไปว่า “อันที่จริงชีวิตคนเรามันก็เป็นแบบนี้แหละ ทุกอย่างมันได้กำหนดเอาไว้หมดแล้ว”ก่อนจะรีบพูดขอโทษขึ้นว่า “เทียนหยู่ เมื่อกี้ป้าผิดเอง ที่พูดไม่ดีออกไป อย่างโทษป้าเลยนะ”แต่น่าเสียดายที่เย่เทียนหยู่ไม่ได้สนใจเธอเลยสักนิด เขาแค่คอยอยู่ข้าง ๆ หลินหว่านหรูก็เท่านั้นแม่ตระกูลหลินรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก หลังจากที่เพิ่งจะถูกตบไปเม

“ปู่รู้ดี ว่าปู่ทำผิดต่อพวกหลานเอาไว้!”“อย่าพูดแบบนั้นเลย ผมไม่มีปู่ ตั้งแต่วันที่พ่อผมจากไป ตั้งแต่ที่พวกเราสองแม่ลูกถูกไล่ออกจากบ้านวันนั้น ผมก็ไม่มีปู่อีกแล้ว”เย่เทียนหยู่พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“หลานยังไม่เข้าใจเหตุการณ์ในตอนนั้นดี หากว่าปู่ไม่ทำแบบนั้น ตระกูลเย่ก็จะ......”“พอได้แล้ว ไม่ต้องพูดอะไรอีกแล้ว เหตุการณ์ในตอนนั้นผมเข้าใจทุกอย่างดี เพราะผมเองก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในปีนั้นทั้งหมดแล้ว” เย่เทียนหยู่นึกถึงสิ่งที่แม่ของเขาพูดในวันนั้น“หลานรู้แล้วเหรอ ใครบอกหลานกัน?” ผู้อาวุโสเย่มีอาการตกใจเล็กน้อย“เรื่องนี้ไม่ต้องให้คุณมายุ่งหรอก ยังมีอะไรอีกไหม ตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่” เย่เทียนหยู่พูดในเชิงไล่แขกอย่างตรงไปตรงมา“ช่างเถอะ หากหลานไม่ยอมรับปู่ นั่นก็ถูกต้องแล้วล่ะ นี่เดิมทีก็เป็นเหมือนบทลงโทษของปู่”ผู้อาวุโสเย่ถอนหายใจ ก่อนที่จะหันหลังเดินจากไปแม้จะเห็นเพียงเงาที่เดินโซเซ แต่กลับมีความรู้สึกเศร้าสร้อยอย่างอธิบายไม่ได้ปนอยู่หลังจากมองตามแผ่นหลังของผู้อาวุโสเย่ที่ค่อย ๆ ลับตาไป เย่เทียนหยูก็กลับรู้สึกไม่สบายใจอย่างบอกไม่ถูก รู้สึกเหมือนมีอะไรติดอยู่ในคอ“บางที เขาอา

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังต้องเตรียมตัวสำหรับการประชุมของสำนักศักดิ์สิทธิ์ครั้งต่อไป และคิดหาวิธีที่จะนั่งในตำแหน่งผู้นำสำนักศักดิ์สิทธิ์ เพื่อที่จะทำให้เขาสามารถควบคุมห้าสำนักใหญ่ได้เย่เทียนหยู่เพิ่งจะจากไปได้ไม่นาน ทางด้านของแม่ตระกูลหลินเองก็ได้เรียกรวมตัวคนมาไม่น้อย รวมถึงพ่อตระกูลหลินเองก็เข้าร่วมกับเขาด้วย ไหนจะยังมีบุคคลสำคัญอย่างปู่รองอีกเมื่อเห็นคนเหล่านี้ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าอย่างกะทันหัน พวกเขาไม่จำเป็นต้องพูดหลินหว่านหรูก็พอจะเดาออกถึงความเป็นไปได้เพราะขนาดตอนที่คุณปู่ยังไม่ทันจะถูกฝัง แม่ตระกูลหลินก็ห้ามใจไม่ได้ที่จะพูดถึงเรื่องนี้อยู่หลายต่อหลายครั้ง เพียงแต่เธอยังรู้สึกเสียใจอยู่ ทั้งยังมีเรื่องอีกมากมายรอให้เธอจัดการ เธอจึงไม่ได้สนใจเรื่องนี้มากนักแต่คิดไม่ถึงเลยว่า แม่ของเธอจะรีบร้อนขนาดนี้ นี่ตนยังเป็นลูกสาวของเธออยู่รึเปล่าแถมนี่ยังเป็นการเรียกคนนอกมาอีกต่างหาก แม้ว่าปู่รองจะไม่ถือว่าเป็นคนนอก แต่เมื่อเทียบกับลูกสาวของตัวเองแล้ว ก็ถือว่าเป็นคนนอกไม่ใช่รึไง“หว่านหรู งานศพของคุณปู่ได้เสร็จสิ้นลงแล้ว ตอนนี้ พวกเราก็ถึงเวลาที่จะต้องพิจารณาเรื่องหุ้นของบริษัทอย่างจริ

“ฉันไม่ต้องการเองงั้นเหรอ?”“ใช่ ใช่แล้ว!”“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ต้องการหุ้นของหลินซื่อกรุ๊ป?” หลินหว่านหรูถามออกไป“เอ่อคือ ยังไงซะ ความหมายแกมันสื่อว่าไม่ต้องการก็พอแล้วนี่!” แม่ตระกูลหลินพูดออกมาหน้าด้าน ๆ เพราะเรื่องนี้สำคัญมากเพราะไม่เช่นนั้น สิ่งที่พวกเขากำลังจะได้มาในตอนนี้ อาจจะถูกส่งคืนในวินาทีถัดไปก็ได้ อาจถึงขั้นทำให้หว่านหรูเรียกคืนหุ้นทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ“พอที ฉันขี้เกียจจะมาต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว!”“แม่วางใจเถอะค่ะ ทางด้านของเทียนหยู่ หนูจะพูดเอง รับรองได้ว่าเขาจะไม่มาทำให้พวกคุณลำบากใจแน่นอน” หลินหว่านหรูกล่าวแม่ตระกูลหลินที่ได้ยินแบบนั้น สีหน้าก็ดูมีความสุขขึ้นมาทันควัน “ได้ แกเป็นคนพูดเองนะ ถ้าหากเย่เทียนหยู่แอบเล่นอะไรตุกติกล่ะก็ แกต้องเป็นคนรับผิดชอบ”“แม่วางใจเถอะค่ะ เทียนหยู่ไม่ใช่คนแบบนั้น” หลินหว่านหรูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ใช่ ๆ พวกเราแค่มีความกังวลนิดหน่อยก็เท่านั้น งั้น ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ก็รีบเซ็นชื่อเถอะ จะได้ส่งมอบหุ้นกันสักที” แม่ตระกูลหลินกล่าวอย่างเร่งรีบหลินหว่านหรูไม่พูดอะไร ก่อนจะหยิบสัญญามาอ่านคร่าว ๆ แล้วเซ็นชื่อไปอย่างรวดเร