All Chapters of ภูพาจุติราชามังกร: Chapter 1061 - Chapter 1070

ทันทีที่เย่เทียนหยู่มาถึงร้านอาหาร เขาก็ได้ยินเสียงเรียกอันเสียงหวานอันแสนเป็นมิตร: “แพทย์เซียนเย่!”เมื่อได้ยินเสียง เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันศีรษะไปมองดูหญิงสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีดำคนหนึ่งใบหน้าของเธองดงามสะคราญโฉมและมีเครื่องสำอางปะอยู่เพียงเล็กน้อย ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวากับเสน่ห์ที่ทำให้ผู้คนต้องหลงใหล ดวงตาของเธอดำขลับ รูปร่างเพรียวบางน่าดึงดูด กับเรียวขายาวที่ผิวพรรณขาวละออ พร่างพราวและทรงเสน่ห์เป็นอย่างมากครั้งสุดท้ายตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเขาไม่ทันได้สังเกต ไม่ยักนึกเลยว่า สาวน้อยคนนี้มีเสน่ห์ขนาดไหน เห็นที่คงมีชายหนุ่มนับไม่ถ้วนที่พากันหมายปองเธอหวังเมิ่งเฟยเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเย่เทียนหยู่อย่างรวดเร็ว ตัวเธอที่ถูกเย่เทียนหยู่จับจ้องใบหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ ก่อนที่จะเอ่ยปากเสียงแผ่ว: “แพทย์เซียนเย่ มองอะไรอยู่คะ”“ก็มองคุณไง จู่ ๆ ก็ถูกความสวยคุณเข้าตาจนผมเหม่อไปเลยละ” เย่เทียนหยู่ไม่ได้หาข้อแก้ตัว เขาตอบไปตามความจริง“แพทย์เซียนเย่ล้อเล่นอีกแล้ว”หัวใจของหวังเมิ่งเฟยเต้นระรัว เธอทั้งมีความสุขและตื่นเต้น แต่ก็รู้สึกเขินอายเช่นกัน นับแต่คราวก่อน ไม่รู้ว่าทำไมเงาร่างของอีกฝ่ายถ

เมื่อหวังซูเห็นดังนั้น เขาก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาทันทีและพูดด้วยความเคารพ: “แพทย์เซียนเย่ ผมต้องขอโทษด้วยครับ ที่คราวก่อนผมทำให้คุณขุ่นเคืองเพราะความรู้น้อยของผมเอง ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ”หวังอีฟานรีบทำตามและขอโทษเขาเช่นกันแม้เย่เทียนหยู่จะบอกว่าเขาไม่ถือสา แต่แน่นอนว่าเขาไม่ค่อยพอใจทั้งคู่เท่าไหร่นัก เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เรามาลืมเรื่องในอดีตกันเถอะ ผมหวังแค่ว่าต่อไปพวกคุณจะไม่ข่มเหงคนอื่นอีก”“ไม่แล้วครับ ไม่ทำเด็ดขาดเลย!”พวกเขาทั้งสองรีบสัญญา“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว เรื่องนี้ผ่านไปแล้วละ” เมื่อเย่เทียนหยู่พูดจบ เขาก็หันกลับมาหยิบแก้วไวน์และชูแก้วขึ้นให้เหล่าหวัง: “คุณปู่หวัง ผมขอดื่มแก้วนี้เป็นการอวยพรให้คุณ และเป็นการขอบคุณที่เมื่อก่อนคุณปู่เคยช่วยเราไว้”เมื่อเหล่าหวังได้ยินดังนั้น เขาก็รีบยกถ้วยขึ้นและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ทำไมคุณถึงพูดเรื่องนั้นอีกแล้ว ถ้าจะต้องพูดขอบคุณละก็ ปู่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ”“แต่พูดถึงเรื่องในตอนนั้นแล้ว อันที่จริงมันยังมีเรื่องราวที่ซ่อนอยู่อีก”“เรื่องราวที่ซ่อนอยู่เหรอครับ”“ใช่!”เหล่าหวังมองไปที่กลุ่มคนแล้วพูดเหล่าหวัง: “ทุกคนถ้าไม่มีธุระอะไรแ

เมื่อเห็นเย่เทียนหยู่กลับมา มู่หรงอินก็มีความสุขมากเช่นกัน เพราะนับตั้งแต่พวกเขาพบกัน เธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้อยู่กับลูกชายทุกวันแต่เพราะการจากไปของปู่ตระกูลหลิน ลูกชายของเธอจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่เป็นเพื่อนหลินหว่านหรูแทนทว่าตอนนี้ทุกอย่างจบลงแล้วแต่คราวนี้ เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนหยู่ตั้งใจมาเพื่อถามเกี่ยวกับข้อมูลบางอย่าง ก่อนที่เขาจะเล่าทุกอย่างที่เหล่าหวังพูดให้ฟังมู่หรงอินถอนหายใจและพูดว่า: “เขาอาจจะไม่ได้โกหกลูก อันที่จริง แม่เองก็สังเกตเห็นเบาะแสมานานแล้ว แต่แม่ไม่เคยยืนยันข้อสงสัยได้เลย”“ปีนั้นที่อาจารย์มารับตัวผมไป แม่ไม่ได้เป็นคนจัดแจงเหรอครับ” เย่เทียนหยู่ถาม“เปล่านะ!”“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากซ่อนเธอไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รวมถึงจี้หยกลับด้วย เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันจะรอดมาได้หรือไม่”มู่หรงอินกล่าวว่า: “สำหรับอดีตราชามังกรที่ยอมรับคุณเป็นลูกศิษย์ของเขา ฉันไม่ทราบเหตุผล ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระบุตัวตนของคุณ”“ไม่อย่างนั้นแล้วฉันจะไม่ยอมรับคุณมาหลายปีได้ยังไง เหตุผลที่ฉันไม่ยอมรับคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้เพราะฉันต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ก่อน”“ฆ่าเย่ไป๋ชวนเ

ถ้าเย่เทียนหยู่อยู่ที่นี่ เขาคงจะตกใจถ้าพบว่าชายชราแข็งแกร่งกว่าเขามหาศาล และได้ทะลวงระดับพลังถึงขั้นเทพยดาแดนดินไปแล้วสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือพลังของอดีตราชามังกรพุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เทียบกับชายชราอีกคนแล้ว ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลยเห็นได้ชัดว่า อดีตราชามังกรก็อยู่ในขั้นเทพยดาแดนดินเช่นกันที่แท้แล้ว ในปีนั้นเย่เฟิงได้มอบจี้หยกปลอมที่พอที่จะเทียบกับของจริงได้แบบไร้ที่ติเอาไว้ให้ แต่ด้วยพลังของหลงเฉิงและราชามังกรเก่า พวกเขาพบภายในไม่กี่วันว่าจี้หยกนั้นเป็นของปลอมแม้พวกเขาจะพบว่ามันเป็นของปลอม แต่พวกเขาก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่พวกเขารู้ ก็เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นจับจ้อง และแอบค้นหามันเงียบ ๆ และในที่สุด พวกเขาก็ได้พบที่อยู่ของจี้หยกของจริงเป็นจี้หยกในมือของเฉินหมิ่น และพวกเขาก็ได้จี้หยกนั่นมาแล้วกระทั่งพวกเขาเอาจี้หยกปลอมที่ดูเหมือนจริงนั่นไปวางคืน ตัวเฉินหมิ่นเองก็ยังไม่รู้สึกถึงความแตกต่างแต่ถึงพวกเขาจะได้จี้หยกของจริงมา แต่หลังจากศึกษาอยู่นาน พวกเขาก็ยังพบวิธีการปลดพลังด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาคิดว่าเย่เฟิงได้รับป

คราวก่อนเธอถูกเย่เทียนหยู่ตบในโรงพยาบาล มาวันนี้ พอเห็นท่าทางเหี้ยมโหดของเขา แม่ตระกูลหลินก็ตกใจมากจนหน้าซีดเย่เทียนหยู่ต้องรู้เรื่องที่เธอเอาหุ้นทั้งหมดไปแล้วแน่ๆบ้าเอ๊ย ยัยหว่านหรูมันรับปากแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะช่วยออกปากพูดแทน ไม่ให้เย่เทียนหยู่มันมาหาเรื่อง แต่มันกลับผิดคำพูดซะได้ เมื่อก่อนไม่น่าไปทำดีกับลูกทรพีนี่เลยจริงๆแต่ในยามนี้ ไม่มีเวลาให้เธอมัวมาสนใจเรื่องนั้น เธอจึงทำได้เพียงอธิบายอย่างรวดเร็ว: “คุณเย่ เข้าใจผิดแล้ว น้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทุกอย่างหว่านหรูสมัครใจทำเอง”“สมัครใจเหรอ”“คุณเรียกพฤติกรรมพวกนั้นของตัวเองว่าความสมัครใจเหรอ”“ถ้าไม่ใช่เพราะผมเห็นแก่หว่านหรู พวกคุณคงตายไปนานแล้ว”เย่เทียนหยู่ทิ้งคำพูดเหล่านี้อย่างเย็นชาและเดินเข้าไปข้างในเมื่อเห็นเย่เทียนหยู่จากไป แม่ตระกูลหลินก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อพิจารณาจากนี้ เขาอาจจะไม่แก้แค้นตัวเองดูเหมือนว่าเด็กเวรนั่นยังมีมโนธรรมอยู่นิดหน่อย และเธอก็ไม่เสียอาหารมากมายในการเลี้ยงดูเธอหลินหว่านหรูเก็บสิ่งสำคัญของเธอ และกำลังจะจากไปเมื่อเธอเห็นเย่เทียนหยู่ เดินเข้ามา เธอสะดุ้งเล็กน้อย: “เทียนหยู่ ทำไมคุณถึ