เมื่อเห็นเย่เทียนหยู่กลับมา มู่หรงอินก็มีความสุขมากเช่นกัน เพราะนับตั้งแต่พวกเขาพบกัน เธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้อยู่กับลูกชายทุกวันแต่เพราะการจากไปของปู่ตระกูลหลิน ลูกชายของเธอจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่เป็นเพื่อนหลินหว่านหรูแทนทว่าตอนนี้ทุกอย่างจบลงแล้วแต่คราวนี้ เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนหยู่ตั้งใจมาเพื่อถามเกี่ยวกับข้อมูลบางอย่าง ก่อนที่เขาจะเล่าทุกอย่างที่เหล่าหวังพูดให้ฟังมู่หรงอินถอนหายใจและพูดว่า: “เขาอาจจะไม่ได้โกหกลูก อันที่จริง แม่เองก็สังเกตเห็นเบาะแสมานานแล้ว แต่แม่ไม่เคยยืนยันข้อสงสัยได้เลย”“ปีนั้นที่อาจารย์มารับตัวผมไป แม่ไม่ได้เป็นคนจัดแจงเหรอครับ” เย่เทียนหยู่ถาม“เปล่านะ!”“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากซ่อนเธอไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รวมถึงจี้หยกลับด้วย เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันจะรอดมาได้หรือไม่”มู่หรงอินกล่าวว่า: “สำหรับอดีตราชามังกรที่ยอมรับคุณเป็นลูกศิษย์ของเขา ฉันไม่ทราบเหตุผล ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระบุตัวตนของคุณ”“ไม่อย่างนั้นแล้วฉันจะไม่ยอมรับคุณมาหลายปีได้ยังไง เหตุผลที่ฉันไม่ยอมรับคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้เพราะฉันต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ก่อน”“ฆ่าเย่ไป๋ชวนเ
“ไม่มีแล้วครับ!” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้า“ดูท่าพรสวรรค์ของเจ้าจะมหาศาลจริงๆ แต่เจ้าห้ามภูมิใจมากเกินไป เจ้าต้องพยายามต่อไปอีก เพราะในเมืองหลงตูยังมีผู้แข็งแกร่งที่สุดอยู่อีกคน และความแข็งแกร่งของเขาไม่อ่อนแอไปกว่าชิงหลงแน่นอน” อดีตราชามังกรเตือน“อะไรนะ!”เย่เทียนหยู่ตกใจมาก ชิงหลงเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งของโลกมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ: “อาจารย์ ไหนว่าชิงหลงเป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งของโลกไม่ใช่เหรอครับ”“ชิงหลงเป็นคนที่เก่งมากจริง ๆ ในอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา เขาเป็นอันดับหนึ่งของโลก แต่ในแง่ของพลังที่แท้จริง มีคนที่แกร่งกว่าเขาอยู่ไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี”“อย่างน้อย คนคนนั้นที่เมืองหลงตูก็สามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาไม่ได้ปรากฏตัวมานานจนทุกคนลืมตัวตนของเขาไปหมดแล้ว”อดีตราชามังกรถอนหายใจ“เขาคือใครเหรอครับ” เย่เทียนหยู่ถามอย่างสงสัย“หลงเฉิง ผู้ก่อตั้งกองกำลังผู้อารักขาเฟยหลงเว่ย ถ้าจำไม่ผิด ตอนนี้เขาน่าจะอายุอย่างน้อย 150 ปีแล้ว” อดีตราชามังกรค่อย ๆ พูด ขณะเดียวกันก็เหลือบมองชายชราธรรมดาที่นั่งอยู่ที่นั่นตรงหน้าเขา“แล้วก็ เมื่อคุณรู้ส
ถ้าเย่เทียนหยู่อยู่ที่นี่ เขาคงจะตกใจถ้าพบว่าชายชราแข็งแกร่งกว่าเขามหาศาล และได้ทะลวงระดับพลังถึงขั้นเทพยดาแดนดินไปแล้วสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือพลังของอดีตราชามังกรพุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เทียบกับชายชราอีกคนแล้ว ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลยเห็นได้ชัดว่า อดีตราชามังกรก็อยู่ในขั้นเทพยดาแดนดินเช่นกันที่แท้แล้ว ในปีนั้นเย่เฟิงได้มอบจี้หยกปลอมที่พอที่จะเทียบกับของจริงได้แบบไร้ที่ติเอาไว้ให้ แต่ด้วยพลังของหลงเฉิงและราชามังกรเก่า พวกเขาพบภายในไม่กี่วันว่าจี้หยกนั้นเป็นของปลอมแม้พวกเขาจะพบว่ามันเป็นของปลอม แต่พวกเขาก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่พวกเขารู้ ก็เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นจับจ้อง และแอบค้นหามันเงียบ ๆ และในที่สุด พวกเขาก็ได้พบที่อยู่ของจี้หยกของจริงเป็นจี้หยกในมือของเฉินหมิ่น และพวกเขาก็ได้จี้หยกนั่นมาแล้วกระทั่งพวกเขาเอาจี้หยกปลอมที่ดูเหมือนจริงนั่นไปวางคืน ตัวเฉินหมิ่นเองก็ยังไม่รู้สึกถึงความแตกต่างแต่ถึงพวกเขาจะได้จี้หยกของจริงมา แต่หลังจากศึกษาอยู่นาน พวกเขาก็ยังพบวิธีการปลดพลังด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาคิดว่าเย่เฟิงได้รับป
มู่หรงอินรับรู้ได้ถึงความไม่พอใจของลูกชาย แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก“ผมเข้าใจแล้ว” เย่เทียนหยู่เข้าใจว่าแม่ของเขากำลังทำเพื่อประโยชน์ของตัวเอง แต่อาจารย์ก็ดูแลเขาอย่างดีและยอมให้เขาเป็นราชามังกร ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะทำร้ายตัวเองแต่เมื่อเป็นเรื่องของจี้หยก เย่เทียนหยู่ก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า: “มีอะไรมหัศจรรย์เกี่ยวกับสิ่งนั้นเหรอ พ่อของฉันค้นพบมันมานานหลายปีแล้วเหรอ”“ข้าจะพูดอย่างไรดี พ่อของเจ้ายังไม่ได้ทุบมันจนหมด อย่างไรก็ตาม เขาได้รับประโยชน์จากจี้หยก จี้หยกได้ชำระร่างกายของเขาให้บริสุทธิ์และพัฒนาความสามารถของเขาอย่างมาก สำหรับคนอื่น ๆ เขาก็ไม่สามารถเข้าใจได้เช่นกัน”มู่หรงอินพูดอย่างหมดหนทาง“อัศจรรย์ขนาดนั้นเลยเหรอครับ” เย่เทียนหยู่อดไม่ได้ที่จะหยิบจี้หยกออกมา มันดูธรรมดามาก แต่ไม่ว่าจะใช้พลังลมปราณหมุนเวียนหรือเลือดหยดก็ไร้ประโยชน์ช่างเถอะ บางทีของสิ่งนี้อาจไม่ใช่โชคชะตาที่เขาควรได้รับแต่ว่า อาจารย์อยากจะให้เขาหยั่งรู้เจ้าของสิ่งนี้จริงอย่างนั้นเหรอ เขามักแอบรู้สึกว่าเรื่องนี้มีบางอย่างที่อาจอธิบายได้อยู่หลังจากแยกทางกับแม่ หลิวเมิ่งก็โทรศัพท์หาเขา: “พี่เขย
คราวก่อนเธอถูกเย่เทียนหยู่ตบในโรงพยาบาล มาวันนี้ พอเห็นท่าทางเหี้ยมโหดของเขา แม่ตระกูลหลินก็ตกใจมากจนหน้าซีดเย่เทียนหยู่ต้องรู้เรื่องที่เธอเอาหุ้นทั้งหมดไปแล้วแน่ๆบ้าเอ๊ย ยัยหว่านหรูมันรับปากแล้วไม่ใช่เหรอว่าจะช่วยออกปากพูดแทน ไม่ให้เย่เทียนหยู่มันมาหาเรื่อง แต่มันกลับผิดคำพูดซะได้ เมื่อก่อนไม่น่าไปทำดีกับลูกทรพีนี่เลยจริงๆแต่ในยามนี้ ไม่มีเวลาให้เธอมัวมาสนใจเรื่องนั้น เธอจึงทำได้เพียงอธิบายอย่างรวดเร็ว: “คุณเย่ เข้าใจผิดแล้ว น้าไม่ได้ทำอะไรเลยนะ ทุกอย่างหว่านหรูสมัครใจทำเอง”“สมัครใจเหรอ”“คุณเรียกพฤติกรรมพวกนั้นของตัวเองว่าความสมัครใจเหรอ”“ถ้าไม่ใช่เพราะผมเห็นแก่หว่านหรู พวกคุณคงตายไปนานแล้ว”เย่เทียนหยู่ทิ้งคำพูดเหล่านี้อย่างเย็นชาและเดินเข้าไปข้างในเมื่อเห็นเย่เทียนหยู่จากไป แม่ตระกูลหลินก็แอบถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อพิจารณาจากนี้ เขาอาจจะไม่แก้แค้นตัวเองดูเหมือนว่าเด็กเวรนั่นยังมีมโนธรรมอยู่นิดหน่อย และเธอก็ไม่เสียอาหารมากมายในการเลี้ยงดูเธอหลินหว่านหรูเก็บสิ่งสำคัญของเธอ และกำลังจะจากไปเมื่อเธอเห็นเย่เทียนหยู่ เดินเข้ามา เธอสะดุ้งเล็กน้อย: “เทียนหยู่ ทำไมคุณถึ
“ก็แค่ทรัพย์สินพันกว่าล้าน สำหรับผมแล้ว เป็นไม่ได้แม้แต่เงินค่าขนม เรื่องเงินสำหรับผมก็ไม่ต่างกับตัวเลข สิ่งที่ผมรักคือตัวคุณต่างหาก”“คุณต่างหากที่เป็นสมบัติล้ำค่าที่หาอะไรมาเทียบไม่ได้”เมื่อฟังคำพูดของเย่เทียนหยู่ หลินหว่านหรูก็รู้สึกประทับใจอีกครั้ง ถ้าไม่ใช่สถานการณ์ตอนนี้ไม่สะดวก เธอคงอดไม่ได้ที่จะใช้ร่างกายสื่อสารกับเขาเสียเดี๋ยวนี้“พี่สาวสุดที่รักกับพี่เขย เลิกเผยแพร่ความรักหวานแหวว แล้วช่วยเป็นห่วงใจน้องสาวคนโสดอย่างฉันหน่อยจะได้มั้ยคะ” หลิวเมิ่งที่ยืนอยู่ข้างหลังพูดด้วยรอยยิ้มตาพี่เขยคนนี้ ไม่เคยสนใจการมีอยู่ของเธอเอาซะเลย อิจฉาพี่จริงๆ ถ้าพี่เขยกับเธอแบบนี้บ้างละก็ แต่ให้บอกให้เธอไปตายเธอก็จะทำอย่างเต็มใจใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอก็เขินอายที่จะพูดต่อในเมื่อเก็บสัมภาระทั้งหมดของที่นี่เรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็เดินออกไปข้างนอกหลังจากผ่านห้องโถงไปและเห็นแม่ตระกูลหลินอยู่ไกลๆ หลินว่านหรูก็ลังเลและเดินตรงไปที่ประตูโดยไม่ก้าวไปข้างหน้าแม่ตระกูลหลินลังเลอยู่นาน แต่เธอก็ยังริเริ่มที่จะเข้ามาและพูดว่า: “หว่านหรู ไม่ว่ายังไงที่นี่จะยังเป็นบ้านของลูกเสมอนะ ล
ยิ่งแม่ตระกูลหลินพูดมากเท่าไร อารมณ์ของเธอก็ยิ่งหุนหันพลันแล่นมากขึ้นเท่านั้น: “คุณคงจะไม่รู้สินะ ว่าหลินซื่อกรุ๊ปตอนนี้มีมูลค่าต่างจากเดิมมาก อย่างน้อยตอนนี้ก็มีมูลค่าหลายพันล้าน”“และเมื่อพิจารณาถึงแนวโน้มการพัฒนาในปัจจุบันแล้ว การจะทะลุถึงหมื่นล้านในอีกไม่กี่ปีก็ไม่เป็นปัญหา”“ในเมื่อมีของพวกนี้อยู่แล้ว เราจะยังต้องการอะไรอีกจากเย่เทียนหยู่!”“แม้ว่าเย่เทียนหยู่จะมีทรัพย์สินนับหมื่นล้าน แต่เขาจะให้เงินหลายพันล้านแก่เราได้มั้ย มันเป็นไปไม่ได้! ไม่ต้องพูดถึง เขาไม่มีทรัพย์สินนับหมื่นล้านเลย”“ดังนั้น บอกเย่เทียนหยู่ให้หนีไปโดยเร็ว และอย่ามารบกวนพวกเราอีกในอนาคต!”หลังจากฟังสิ่งนี้แล้ว หลินหงก็พยักหน้าเห็นด้วยและพูดว่า: “สิ่งที่คุณพูดนั้นสมเหตุสมผล!” แต่เมื่อคิดถึง หลินจื่อตงที่ล้มลง เขาพูดอย่างช่วยไม่ได้: “แต่เจ้าเด็กจื่อตงนี่ เฮ้อ!”“ไม่เป็นไร ตอนนี้เขายังไม่เข้าใจ แต่ไม่นานเขาจะเข้าใจเอง ว่าเราทำไปก็เพื่อเขา”“ใช่ อีกไม่นานเขาจะเข้าใจเอง”เมื่อมีคนขึ้นรถบัสไปสองสามคนหลินหว่านหรูก็นึกถึงคำพูดของแม่เธอและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “เทียนหยู่ฝั่งแม่ของฉัน...”“คุณไม่จำเป็นต้องพูดอะไร
เรียกเขาว่านายน้อย หรือจะเป็นสาวรับใช้?ทั้งสองคนต่างตกตะลึงกับความงามอันโดดเด่นของเธอจูเก่อหลิวหลีเองก็มองเห็นพวกเธอแล้ว และสีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเล็กน้อย ทำไมหลินหว่านหรูถึงมาอยู่ที่นี่ คงไม่ใช่จะย้ายมาอยู่ที่นี่หรอกนะเธอตั้งตารอที่จะได้ติดต่อกับนายน้อยมากขึ้นทุกวัน ในที่สุด นายน้อยก็ยุ่งอยู่กับเรื่องเบื้องหลังการตายของปู่ของหลินหว่านหรู ดังนั้นเธอจึงคิดว่าเธอจะมีโอกาสเมื่อเธอมีเวลาแต่คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะพาหลินหว่านหรูกลับมาอยู่ที่บ้านเย่เทียนหยู่สังเกตเห็นบรรยากาศระหว่างพวกเธอและพูดรีบพูดขึ้นมาทันที: “หว่านหรู ผมขอแนะนำให้คุณรู้จัก เธอชื่อจูเก่อหลิวหลี เป็นลูกศิษย์ของแม่ผมเอง”เมื่อหลินหว่านหรูได้ยินแบบนั้น เธอก็รีบพูดว่า: “สวัสดีค่ะ คุณจูเก่อ!”“คนกันเองทั้งนั้น ไม่ต้องสุภาพหรอกครับ เรียกเธอว่าหลิวหลี่ก็พอ หลิวหลี เรียกเธอว่าพี่สะใภ้หว่านหรูก็ได้นะ” เย่เทียนหยู่พูดตามตรงเพื่อหลีกเลี่ยงความลำบากใจระหว่างพวกเธอใบหน้าของหลินหว่านหรูเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย นี่ไม่ต่างอะไรกับการประกาศตัวตนของเธอเลย“ค่ะ!”จูเก่อหลิวหลีตอบตกลงอย่างไม่เต็มใจ แต่เธอทำอะไรไม่ได้เกี่ยวกับเรื่อ
กี่ปีแล้ว ในฐานะคุณหนูสามตระกูลหนานกง หนานกงย่าไม่เคยได้รับความอับอายเช่นนี้มาก่อน และตระกูลหนานกงเองก็ไม่เคยโดนดูถูกเช่นนี้มาก่อนเหมือนกันเธอเกือบจะพลิกโต๊ะด้วยซ้ำ เพื่อที่จะต่อสู้กับเทียนเฟิงกรุ๊ปให้ถึงที่สุด ไม่ใช่เพื่อจางเฉียง แต่เพื่อความรู้สึกโกรธในใจของเธอเองแต่สุดท้ายแล้ว เธอก็ยังต้องกดความโกรธในใจเอาไว้ เพราะเธอรู้ดีว่า เทียนเฟิงกรุ๊ปนั้นน่ากลัวเพียงใด ภายในมีแต่ประธานที่ถือหุ้นรายใหญ่ทั้งนั้น แถมยังมีผู้มีชื่อเสียงระดับสูงอีกมากมายที่ถือหุ้นในนั้นด้วยเกรงว่าเธอคนเดียวคงจะแบกรับเอาไว้ไม่ไหวจริง ๆ!ประการที่สอง ก็เป็นเพราะตอนนี้คือช่วงเวลาสำคัญที่ตระกูลหนานกงจะต้องก้าวข้ามตระกูลเย่อย่างเด็ดขาด จะให้เกิดความผิดพลาดขึ้นไม่ได้ และจะทำให้เสียการใหญ่เพราะเรื่องเล็กน้อยไม่ได้ด้วยเช่นกันแค่จางเฉียงคนเดียว จึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องทำถึงขนาดนั้นส่วนเรื่องศักดิ์ศรีของตัวเอง ศักดิ์ศรีของตระกูลหนานกงนั้น จะต้องมีสักวัน ที่เธอสามารถเรียกคืนมันกลับมาได้แน่นอนและด้วยเหตุนี้ เมื่อเธอได้รับโทรศัพท์จากจางเฉียง หนานกงย่าจึงได้แสดงความโกรธออกมาอย่างเต็มที่ และด่าทอเขาอย่างรุนแรงไป
เขาจึงรีบพูดขึ้นว่า “พี่ย่าครับ ทางนี้หลินหว่านหรูถึงขั้นกล้าให้คนปลอมตัวเป็นประธานเย่ แล้วยังบอกอีกว่า ให้อำนาจเธอจัดการกับผมตามใจอีกด้วย”“ผมเพิ่งจะโทรหาประธานเย่ อยากที่จะรายเรื่องนี้กับเขา แต่ก็ติดต่อไม่ได้ รบกวนพี่ช่วยรายเรื่องนี้กับเขา แล้วควรจะจัดการพวกเขา......”“จัดการกับผีน่ะสิ!”หนานกงย่าโกรธจนถึงขั้นสบถคำหยาบออกมาในทันทีกี่ปีมาแล้ว ที่เธอขึ้นชื่อในด้านความสง่างาม และไม่เคยพูดคำหยาบเช่นนี้มาก่อนน้ำเสียงที่ปะทุออกมานั้น ต่อให้ไม่เปิดลำโพง ก็คงลอยไปถึงหูของทุกคนอยู่ดีประเด็นสำคัญคือ ทุกคนต่างก็พากันเงียบสงบ และรอคอยบทสรุปจากโทรศัพท์สายนี้อย่างใจจดใจจ่อแต่คิดไม่ถึงเลยว่า ทันทีที่มีการเชื่อมสาย ประโยคแรกที่อีกฝ่ายพูด จะเป็นสิ่งที่ทำให้ผู้คนต้องตกตะลึง จนตาเบิกโพลง“นี่แกยังจะกล้าโทรไปรายงานประธานเย่อีกเหรอ นี่แกอยากตายมากแค่ไหนถึงกล้าทำแบบนี้!”หนานกงย่าดูโกรธมากจริง ๆ เธอตะโกนด้วยความโกรธขึ้นว่า “ฉันจะบอกอะไรให้นะ แกกล้าล่วงเกินผู้จัดการที่ประธานคณะกรรมการแต่งตั้งขึ้นด้วยตัวเอง ทั้งยังกล้าหมิ่นประมาทเธออีก แกช่างกล้านักนะ!”“ต่อให้แกไม่ได้เป็นคนทำเรื่องที่น่ารัง
พรรคพวกคนอื่น ๆ ของจางเฉียงต่างก็พากันชะงักอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบหันไปมองจางเฉียงในทันทีเพราะพวกเขาต่างรู้ดี ว่าจางเฉียงเคยไปประชุมที่สำนักงานใหญ่ ทั้งยังพูดคุยอย่างสนิทสนมกับประธานเย่อีกด้วย เช่นนั้นก็น่าจะคุ้นเคยกับน้ำเสียงเป็นอย่างดีแค่ได้ยินก็จะต้องระบุตัวตนได้อย่างแน่นอนเพียงแต่ ไม่นานพวกเขาก็สังเกตเห็นสีหน้าที่ดูไม่ดีของจางเฉียงได้อย่างรวดเร็ว ในใจพลันคิดขึ้นว่า หรือนี่จะเป็นเรื่องจริงพวกเขาต่างก็พากันตระหนกในทันที!จางเฉียงรู้สึกงงงวย เสียงนี้ฟังดูคุ้นเคยมากจริง ๆ นี่คือเสียงของประธานเย่ซาน ไม่มีผิดแน่นอนแต่เหตุใดท่าทีของเขาถึงได้สุภาพมากขนาดนี้ แม้จะถูกกั้นด้วยสายโทรศัพท์ เขากลับยังพูดว่ายินดีที่ได้รู้จักคุณอะไรนั่นด้วย ใช้คำว่าคุณเชียวนะไม่ถูกสิ จะต้องเป็นเพราะเกรงใจอยู่แน่ ๆ ยังไงซะ หลินหว่านหรูก็ยังมีคนคอยหนุนหลังอยู่เขาจะต้องถูกจัดการเป็นลำดับถัดไปเป็นแน่ อย่างน้อยก็ต้องหาทางรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ก่อนใช่ จะต้องเป็นแบบนี้แน่นอน!จางเฉียงทำได้แค่เพียงปลอบใจตัวเองอย่างสุดความสามารถเท่านั้นหลินหว่านหรูรู้สึกตกใจเล็กน้อย ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะสุภาพขนาดนี้ แต่เธอ
หลินหว่านหรูสะดุ้งเล็กน้อย และเข้าใจความหมายทันที ก่อนที่หัวใจของเธอจะราวกับถาโถมด้วยความประทับใจอีกครั้งแต่การพูดคำว่าภรรยาออกมาตรง ๆ ในบริษัท ก็ยังทำให้เธอหน้าแดงอยู่ดีแม้ว่าตัวเธอกับเขาจะมีอะไรกันไปหลายครั้งแล้ว และถือว่าเป็นภรรยาตัวจริงของเขา แต่ถึงยังไง ตอนนี้เธอก็ยังไม่ได้จดทะเบียนสมรสกับเขาใหม่เธอคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าเทียนหยู่จะยุ่งเกินไปและลืมมันไป และเธอก็เขินอายเกินกว่าจะพูดขึ้นมาประการแรก เธอต้องการหย่ากับเขาตั้งแต่แรก และประการที่สอง เธอรู้สึกเขินอายที่เป็นผู้หญิงมีเพียงหยางไฉ่อวิ๋นเท่านั้นที่ตกใจเล็กน้อยและไม่อยากจะเชื่อเลย เธออาจจะไม่รู้อะไรอีกเลย แต่เมื่อเธอเดาสิ่งนี้ เธอก็เดาความเป็นไปได้อย่างคลุมเครือ“คุณไม่ควรแพร่ข่าวการเข้ารับตำแหน่งของภรรยาผมเพียงเพราะตัวเองอยากจะเลื่อนขั้น แล้วยังข่มขู่ให้เธอออกจากบริษัท และยึดกุมอำนาจของเทียนเฟิงกรุ๊ป”“แค่เพราะเรื่องนั้น คุณยังคิดหวังตำแหน่งผู้จัดการใหญ่อยู่อีกเหรอ”“คุณควรจะสำนึกนะว่าตัวเองโชคดีแค่ไหนที่ยังรอดชีวิตออกไปจากที่นี่ได้”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาพร้อมสายตาอาฆาตในดวงตาของเขา“เลิกพูดไร้
“เข้ามาสิ จะได้รู้ว่าผมกล้าหรือเปล่า!”ทันทีที่เย่เทียนหยู่พูดจบ ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อก็ตกใจกลัวทันทีแต่จางเฉียงไม่ยอมจำนน และเขาก็พูดทันที: “เข้าไปสิ ดูสิว่ามันจะกล้าตบมั้ย ถ้ามันกล้าละก็ เราจะฟ้องมันให้ตายไปข้าง”“พวกคุณก็เข้าไปด้วย ดูซิ ว่ามันจะกล้าตบมั้ย!”“ใช่ ๆ เข้าไปด้วยกันสิ”ผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อไม่กล้าอยู่คนเดียว ดังนั้นเขาจึงจ้างผู้จัดการฝ่ายขายและคนสนิทของจางเฉียงอีกคนหนึ่งพวกเขาหลายคนก้าวไปข้างหน้าพร้อมกัน เมื่อเห็นว่าเย่เทียนหยู่ไม่เคลื่อนไหว พวกเขาก็เยาะเย้ยทันที: “ทำไมละ เมื่อกี้ยังคุยโวอยู่เลยนี่หว่า ทำไมไม่กล้าตบเสียละ?”เพี๊ยะ!เพี๊ยะ!……เสียงดังสนั่นตามมาในทันที เทียนหยู่ตบหน้าพวกเขาทำเอาพวกเขาทุกคนถูกตบจนกระเด็นฟันปลิวไปในอากาศพร้อมกับคราบเลือด และในเวลาเดียวกันก็มีเสียงเจ็บปวดหลายคนล้มลงกับพื้นด้วยความเจ็บปวดทีละคน มองดูเย่เทียนหยู่ด้วยความตกใจและโกรธ“ฉันไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับคำขอที่อุกอาจเช่นนี้มาก่อน ในเมื่อคุณต้องขอมัน ฉันจะทำให้คุณพอใจตามธรรมชาติ!”เย่เทียนหยู่พูดอย่างเย็นชาแต่ภาพตรงหน้าทำให้ทุกคนต่างตกตะลึงเจ้าเด็กหนุ่มนี่มันจะบ้าบิ่น
“ผมขอบอกไว้เลยนะ ตอนนี้นอกจากผมแล้ว ไม่มีใครช่วยคุณได้อีก!”เย่เทียนหยู่พูดไม่ออก ตระกูลหนานกงแข็งแกร่งมากก็จริง แต่ก็ยังไม่มากพอให้เขาเป็นกังวลอยู่ดี อย่าว่าแต่เขาเลย ต่อให้เป็นเทียนเฟิงกรุ๊ป ก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวหนานกงกรุ๊ปแต่อย่างใด เขาส่ายหัวและพูดอย่างใจเย็น: “คุณนี่มั่นอกมั่นใจดีจริงๆ คิดว่าตัวเองชนะแน่แล้วหรือไง?”“แน่นอน!”“ไมอย่างนั้นจะเป็นอะไรได้อีก?”“โง่จริงๆ เลย ยังนึกว่าตัวเองจะชนะอีกเหรอ!”จางเฉียงเผยสีหน้าดูถูกเหยียดหยาม แต่แล้วเขาก็เหลือบมองไปที่หลินหว่านหรูและพูดอย่างเปิดเผยว่า: “แน่สิ แต่ถ้าตอนเย็นผู้จัดการหลินยอมไปทานอาหารกับผมแล้วก็มอบของขวัญเป็นการขอโทษละก็ ผมจะให้โอกาสพวกคุณอีกครั้ง”ในขณะนี้ เขาภูมิใจมากโดยไม่สนใจด้วยซ้ำว่านี่คือสถานที่สาธารณะและคุกคามเขาโดยตรง ความหมายเบื้องหลังคำพูดของเขาชัดเจนมาก“อวดดีนัก!”กล้าดียังไงถึงมีความคิดไร้ยางอายแบบนี้ เย่เทียนหยู่ฉุนขาดในทันที เขาเดินเข้าไปตบหน้าจางเฉียงอย่างแรงเพี๊ยะ!การตบของเย่เทียนหยู่ไร้ซึ่งการออมแรงเมื่อทุกคนได้ยินคำพูดข่มขู่ของจางเฉียงพวกเขาก็แอบยิ้มอย่างขมขื่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นใจเย่เทีย
จางเฉียงพอใจมากเมื่อได้ยินคำชมจากลูกน้องสองคนของเขา และก็ยิ่งภูมิใจมากขึ้นไปอีกเมื่อเห็นสีหน้าตกตะลึงของผู้คนด้านล่างนอกจากคนดูจะตกใจกับสถานการณ์ที่ได้เห็นแล้ว พวกเขายังเห็นใจและเสียดายหลินหว่านหรูกับเย่เทียนหยู่มากด้วยเดิมทีนึกว่าจะได้เจอกับคนที่มีอำนาจและความสามารถ เพราะยังไงก็เป็นคนที่เบื้องบนส่งตัวมา จะต้องมีแบล็กอัพและความสามารถมากพอตัวแน่นอนแต่ไม่คิดเลยว่า การต่อสู้ครั้งนี้จะจบตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มด้วยซ้ำ“ผู้จัดการจาง นี่เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน ถ้ายังไงเราลืมมันแล้วมาประชุมกันต่อดีกว่าค่ะ”หยางไฉ่อวิ๋นที่นั่งลังเลอยู่สักพัก อดไม่ได้ที่จะพูดกับพวกหลินหว่านหรู เธอกำลังพยายามบรรเทาสถานการณ์แต่ทันทีที่พูดจบ จางเฉียงก็โกรธขึ้นมาทันทีก่อนจะดุด่าเธออย่างเย็นชา: “หุบปาก หยางไฉ่อวิ๋น คิดว่าตัวเองเป็นใคร ถึงได้กล้าเสนอหน้ามาพูดกับผม?”“ถ้าฉันไม่คิดดีกับคุณ เลขาคนนี้คงเสียตำแหน่งคุณไปนานแล้วและคงไร้ยางอายมาก”“ไสหัวออกไปซะ คุณถูกไล่ออกแล้ว!”ความจริงเขาเคยคิดอยากให้หยางไฉ่อวิ๋นร่วมหลับนอนกับเขา แต่ไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะหัวแข็งและปฏิเสธไม่ยอมแพ้ แม้กระทั่งตอนที่เขาขู่ว่าจะไล
นี่เป็นเรื่องปกติ เมื่อพวกเขาได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในสี่ตระกูลขั้นสูง พวกเขาจะส่งเสริมการพัฒนาที่ยิ่งใหญ่ยิ่งขึ้นของครอบครัว ภายใต้สถานการณ์ปกติ พวกเขาจะไม่ล้าหลังตระกูลเย่บอกได้เพียงว่าพวกเขาประสบความสูญเสียอย่างหนักครั้งแล้วครั้งเล่า เย่เฟิงในตอนนั้น เย่ไป๋ชวนในตอนนี้ นอกจากนี้ลูกคนที่สอง เย่ซีอองกง มีชื่อที่ดีแต่ไม่มีความสามารถที่แท้จริงกลุ่มต่างๆ ของตระกูลเย่ไม่ได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แม้ว่าพวกเขาจะไม่มีความสามารถ แต่พวกเขาก็ยังไม่รวมกันเพียงพอ ผลลัพธ์สุดท้ายก็ชัดเจน และความแข็งแกร่งของพวกเขาก็ลดลงทุกวันถ้าไม่ใช่เพราะสี่เทพสงครามที่ยิ่งใหญ่ เย่ไป่ชวนและชายชราจงเหิง เฮ่เย่ พวกเขาคงล่มสลายไปนานแล้วดังนั้น ครั้งนี้จึงเป็นโอกาสที่ดีที่สุดสำหรับตระกูลหนานกงยิ่งกว่านั้น พวกเขามีหนึ่งความลับที่ไม่มีใครรู้เรื่องที่ตระกูลหนานกงยังคงอาศัยวิทยายุทธ์ คนนอกส่วนใหญ่คิดว่าหนานกงเยว่บรรพบุรุษของพวกเขาหรือก็คือพ่อของคุณปู่ตระกูลขุนนางหนานกงคนปัจจุบันเสียชีวิตไปนานแล้วแต่ความจริงไม่ได้เป็นแบบนั้น บรรพบุรุษคนนั้นยังหลบซ่อนอยู่ในตระกูลหนานกงตลอดมา และตอนนี้กำลังพยายามพัฒนาตัวเ
ทุกคนพากันฮือฮาทันที!ตอนนี้สถานการณ์บานปลายแล้วจริงๆดูจากท่าทางของผู้จัดการจางแล้ว คงยึดคติมีผู้จัดการหลินก็ต้องไม่มีเขาแน่นอนถ้าเป็นแบบนั้น บริษัทจะสามารถเก็บไว้ได้เพียงคนเดียวจริงๆ เหรอ และมีความเป็นไปได้สูงมากว่าคนคนนั้นจะเป็นจางเฉียงและเมื่อดูทัศนคติของจางเฉียงแล้ว เขาก็ต้องเรียกผู้บังคับบัญชามารายงานเรื่องนี้แต่เห็นได้ชัดว่าทุกคนคิดผิด แน่นอนว่าจางเฉียงไม่ได้รายงานเรื่องนี้ต่อเบื้องบน แต่เรียกบุคคลสำคัญอย่าง หนานกงย่า ลูกคนที่สามของตระกูลขุนนางหนานกงท้ายที่สุดแล้ว เงินจำนวนหนึ่งจากเงินมหาศาลที่เขาได้รับก็ถูหบริจาคให้กับเธอแม้หนานกงย่าจะเป็นเพียงผู้หญิง แต่เธอก็มีความสามารถในการทำธุรกิจค่อนข้างมาก และเธอยังมีหุ้นบางส่วนในเทียนเฟิงกรุ๊ปและยังเป็นส่วนที่ไม่น้อยเลยแต่แน่นอนว่าไม่นับรวมของประธานบริษัทแต่สิ่งสำคัญคือมีเพียงประธานลึกลับคนเดียวที่ถือหุ้นส่วนใหญ่ สถานการณ์นี้พบได้ยากมากในกลุ่มที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้แต่นี่คือความจริง พวกเขาจึงสามารถดื่มซุปได้เพียงบางส่วนเท่านั้น แต่ถึงแม้คุณจะดื่มซุปเพียงเล็กน้อย กำไรก็ยังน่าทึ่งมากในไม่ช้า จางเฉียงก็โทรติด“มีอะไร”