LOGINShare
บทที่ 1059
Related chapters
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1060
“ฉันไม่ต้องการเองงั้นเหรอ?”“ใช่ ใช่แล้ว!”“คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ต้องการหุ้นของหลินซื่อกรุ๊ป?” หลินหว่านหรูถามออกไป“เอ่อคือ ยังไงซะ ความหมายแกมันสื่อว่าไม่ต้องการก็พอแล้วนี่!” แม่ตระกูลหลินพูดออกมาหน้าด้าน ๆ เพราะเรื่องนี้สำคัญมากเพราะไม่เช่นนั้น สิ่งที่พวกเขากำลังจะได้มาในตอนนี้ อาจจะถูกส่งคืนในวินาทีถัดไปก็ได้ อาจถึงขั้นทำให้หว่านหรูเรียกคืนหุ้นทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ“พอที ฉันขี้เกียจจะมาต่อล้อต่อเถียงด้วยแล้ว!”“แม่วางใจเถอะค่ะ ทางด้านของเทียนหยู่ หนูจะพูดเอง รับรองได้ว่าเขาจะไม่มาทำให้พวกคุณลำบากใจแน่นอน” หลินหว่านหรูกล่าวแม่ตระกูลหลินที่ได้ยินแบบนั้น สีหน้าก็ดูมีความสุขขึ้นมาทันควัน “ได้ แกเป็นคนพูดเองนะ ถ้าหากเย่เทียนหยู่แอบเล่นอะไรตุกติกล่ะก็ แกต้องเป็นคนรับผิดชอบ”“แม่วางใจเถอะค่ะ เทียนหยู่ไม่ใช่คนแบบนั้น” หลินหว่านหรูพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา“ใช่ ๆ พวกเราแค่มีความกังวลนิดหน่อยก็เท่านั้น งั้น ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ก็รีบเซ็นชื่อเถอะ จะได้ส่งมอบหุ้นกันสักที” แม่ตระกูลหลินกล่าวอย่างเร่งรีบหลินหว่านหรูไม่พูดอะไร ก่อนจะหยิบสัญญามาอ่านคร่าว ๆ แล้วเซ็นชื่อไปอย่างรวดเร
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1061
ทันทีที่เย่เทียนหยู่มาถึงร้านอาหาร เขาก็ได้ยินเสียงเรียกอันเสียงหวานอันแสนเป็นมิตร: “แพทย์เซียนเย่!”เมื่อได้ยินเสียง เขาก็อดไม่ได้ที่จะหันศีรษะไปมองดูหญิงสาวสวยในชุดกระโปรงยาวสีดำคนหนึ่งใบหน้าของเธองดงามสะคราญโฉมและมีเครื่องสำอางปะอยู่เพียงเล็กน้อย ทำให้เธอดูมีชีวิตชีวากับเสน่ห์ที่ทำให้ผู้คนต้องหลงใหล ดวงตาของเธอดำขลับ รูปร่างเพรียวบางน่าดึงดูด กับเรียวขายาวที่ผิวพรรณขาวละออ พร่างพราวและทรงเสน่ห์เป็นอย่างมากครั้งสุดท้ายตอนอยู่ที่โรงพยาบาลเขาไม่ทันได้สังเกต ไม่ยักนึกเลยว่า สาวน้อยคนนี้มีเสน่ห์ขนาดไหน เห็นที่คงมีชายหนุ่มนับไม่ถ้วนที่พากันหมายปองเธอหวังเมิ่งเฟยเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าเย่เทียนหยู่อย่างรวดเร็ว ตัวเธอที่ถูกเย่เทียนหยู่จับจ้องใบหน้าก็เริ่มแดงระเรื่อ ก่อนที่จะเอ่ยปากเสียงแผ่ว: “แพทย์เซียนเย่ มองอะไรอยู่คะ”“ก็มองคุณไง จู่ ๆ ก็ถูกความสวยคุณเข้าตาจนผมเหม่อไปเลยละ” เย่เทียนหยู่ไม่ได้หาข้อแก้ตัว เขาตอบไปตามความจริง“แพทย์เซียนเย่ล้อเล่นอีกแล้ว”หัวใจของหวังเมิ่งเฟยเต้นระรัว เธอทั้งมีความสุขและตื่นเต้น แต่ก็รู้สึกเขินอายเช่นกัน นับแต่คราวก่อน ไม่รู้ว่าทำไมเงาร่างของอีกฝ่ายถ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1062
เย่เทียนหยู่ยิ้มและพูดว่า: “อันที่จริง เหมือนผมจะยังพอคับคล้ายคับคลา ถ้าผมจำไม่ผิด คุณยังให้ถังหูลู่ผมไม้หนึ่งด้วย”ความจริงคือเขานึกออก แต่ไม่ได้ชัดเจนมากนัก หรือก็คือเขาหนึ่งออกแค่เรื่องเดียว ถึงตัวเขาจะมีความสามารถต่างไปจากคนธรรมดา แต่ความทรงจำหลักก็เริ่มเมื่อเขาอายุสามขวบ ก่อนอายุสามขวบล้วนเป็นภาพทรงจำแสนเลือนลาง“ใช่ๆ เด็กคนนี้ความจำดีจริงๆ”เหล่าหวังมีความสุขมากและพูดว่า: “แต่คราวนี้ ปู่รู้สึกขอบคุณที่ช่วยรักษาปู่จริง ๆ ไม่อย่างนั้น เกรงว่าปู่คงได้ลงไปเจอหน้ากับเจ้าแห่งยมโลกนานแล้ว”ยิ่งกว่านั้น เขาเองก็รู้เรื่องการจากไปของปู่ตระกูลหลิน ว่ากันว่า ตอนนั้นโรงพยาบาลไม่กล้าทำการผ่าตัดเลยด้วยซ้ำ เขาก็เลยทำได้แค่นอนรอความตาย“คุณปู่หวังสุภาพเกินไปแล้วครับ ตอนนั้นผมก็ต้องขอบคุณที่คุณปู่ช่วยผมไว้เหมือนกัน”หวังเมิ่งเฟยมีความสุขมากกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าปู่ของเธอกับเย่เทียนหยู่มีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันขนาดนี้ เธอรินไวน์ให้พวกเขาทั้งสองคน ก่อนจะพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณปู่ ไม่เห็นปู่ยิ้มมีความสุขแบบนี้มานานแล้วนะคะ”“พี่เย่ ไม่นึกเลยว่าปู่จะชอบพี่มากขนาดนี้ วันนี้ลำบากพี่แล้ว อยู่ดื่มเป็น
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1063
เมื่อหวังซูเห็นดังนั้น เขาก็หยิบแก้วไวน์ขึ้นมาทันทีและพูดด้วยความเคารพ: “แพทย์เซียนเย่ ผมต้องขอโทษด้วยครับ ที่คราวก่อนผมทำให้คุณขุ่นเคืองเพราะความรู้น้อยของผมเอง ผมต้องขอโทษด้วยจริงๆ”หวังอีฟานรีบทำตามและขอโทษเขาเช่นกันแม้เย่เทียนหยู่จะบอกว่าเขาไม่ถือสา แต่แน่นอนว่าเขาไม่ค่อยพอใจทั้งคู่เท่าไหร่นัก เขาส่ายหน้าแล้วพูดว่า “เรามาลืมเรื่องในอดีตกันเถอะ ผมหวังแค่ว่าต่อไปพวกคุณจะไม่ข่มเหงคนอื่นอีก”“ไม่แล้วครับ ไม่ทำเด็ดขาดเลย!”พวกเขาทั้งสองรีบสัญญา“ถ้าอย่างนั้นก็ดีแล้ว เรื่องนี้ผ่านไปแล้วละ” เมื่อเย่เทียนหยู่พูดจบ เขาก็หันกลับมาหยิบแก้วไวน์และชูแก้วขึ้นให้เหล่าหวัง: “คุณปู่หวัง ผมขอดื่มแก้วนี้เป็นการอวยพรให้คุณ และเป็นการขอบคุณที่เมื่อก่อนคุณปู่เคยช่วยเราไว้”เมื่อเหล่าหวังได้ยินดังนั้น เขาก็รีบยกถ้วยขึ้นและพูดอย่างช่วยไม่ได้: “ทำไมคุณถึงพูดเรื่องนั้นอีกแล้ว ถ้าจะต้องพูดขอบคุณละก็ ปู่ต่างหากที่ต้องขอบคุณ”“แต่พูดถึงเรื่องในตอนนั้นแล้ว อันที่จริงมันยังมีเรื่องราวที่ซ่อนอยู่อีก”“เรื่องราวที่ซ่อนอยู่เหรอครับ”“ใช่!”เหล่าหวังมองไปที่กลุ่มคนแล้วพูดเหล่าหวัง: “ทุกคนถ้าไม่มีธุระอะไรแ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1064
บางที การที่สุดท้ายพวกเขาทั้งสองรอดชีวิตมาได้ แถมยังประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง นี่อาจเป็นผลลัพธ์ที่พอจะเรียกว่าดีอยู่บ้าง“ปู่ได้เจอเขาแล้ว เวลาผ่านไปแค่ไม่กี่เดือน แต่เขาดูแก่ตัวลงมาก”เหล่าหวังถอนหายใจ: “เสี่ยวเทียน ฉันไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เรื่องยากสำหรับคุณ ถ้ามันสะดวกสำหรับคุณจริงๆ แค่ช่วยเขา ถ้ามันไม่เหมาะสมจริงๆ ก็อย่าบังคับ”“ท้ายที่สุดแล้ว ตระกูลเย่เองที่เสียใจกับคุณในตอนนั้น”เขาคิดว่าเย่ไป่ชวนคือผู้กระทำผิดที่รายงานเหตุการณ์นี้ก่อนหากไม่ใช่เพื่อผลประโยชน์และความช่วยเหลือที่เย่เฟิงมอบให้เขา เขาจะทะลวงผ่านปรมาจารย์อย่างรวดเร็ว ก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว และกลายเป็นหนึ่งในสี่เทพเจ้าแห่งสงครามได้อย่างไรอีกครั้ง เพื่อปกป้องตัวเอง ครอบครัวเย่จึงยอมให้เย่เฟิงตายและไล่แม่และลูกชายออกจากบ้านสิ่งเหล่านี้ล้วนอภัยให้ไม่ได้“ปู่หวัง ขออภัยด้วย แต่ดูท่าวันนี้ผมคงดื่มกับคุณต่อไม่ได้แล้ว มีบางเรื่องที่ผม คงต้องกลับไปทำความเข้าใจสักหน่อย” เย่เทียนหยู่กล่าว“ได้ เรายังมีโอกาสดื่มด้วยกันอีกมาก ไว้คราวหน้าเราค่อยมาดื่มกันใหม่!”“ครับ ขอบคุณคุณปู่หวัง”จากนั้น เย่เทียนหยู่ก็ยืนขึ้นและจากไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1065
เมื่อเห็นเย่เทียนหยู่กลับมา มู่หรงอินก็มีความสุขมากเช่นกัน เพราะนับตั้งแต่พวกเขาพบกัน เธอหวังจริง ๆ ว่าจะได้อยู่กับลูกชายทุกวันแต่เพราะการจากไปของปู่ตระกูลหลิน ลูกชายของเธอจึงใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่เป็นเพื่อนหลินหว่านหรูแทนทว่าตอนนี้ทุกอย่างจบลงแล้วแต่คราวนี้ เห็นได้ชัดว่าเย่เทียนหยู่ตั้งใจมาเพื่อถามเกี่ยวกับข้อมูลบางอย่าง ก่อนที่เขาจะเล่าทุกอย่างที่เหล่าหวังพูดให้ฟังมู่หรงอินถอนหายใจและพูดว่า: “เขาอาจจะไม่ได้โกหกลูก อันที่จริง แม่เองก็สังเกตเห็นเบาะแสมานานแล้ว แต่แม่ไม่เคยยืนยันข้อสงสัยได้เลย”“ปีนั้นที่อาจารย์มารับตัวผมไป แม่ไม่ได้เป็นคนจัดแจงเหรอครับ” เย่เทียนหยู่ถาม“เปล่านะ!”“ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากซ่อนเธอไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า รวมถึงจี้หยกลับด้วย เพราะตอนนั้นฉันไม่รู้ว่าฉันจะรอดมาได้หรือไม่”มู่หรงอินกล่าวว่า: “สำหรับอดีตราชามังกรที่ยอมรับคุณเป็นลูกศิษย์ของเขา ฉันไม่ทราบเหตุผล ฉันต้องใช้ความพยายามอย่างมากในการระบุตัวตนของคุณ”“ไม่อย่างนั้นแล้วฉันจะไม่ยอมรับคุณมาหลายปีได้ยังไง เหตุผลที่ฉันไม่ยอมรับคุณเมื่อเร็ว ๆ นี้เพราะฉันต้องทำสิ่งที่ยิ่งใหญ่ก่อน”“ฆ่าเย่ไป๋ชวนเ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1066
“ไม่มีแล้วครับ!” เย่เทียนหยู่ส่ายหน้า“ดูท่าพรสวรรค์ของเจ้าจะมหาศาลจริงๆ แต่เจ้าห้ามภูมิใจมากเกินไป เจ้าต้องพยายามต่อไปอีก เพราะในเมืองหลงตูยังมีผู้แข็งแกร่งที่สุดอยู่อีกคน และความแข็งแกร่งของเขาไม่อ่อนแอไปกว่าชิงหลงแน่นอน” อดีตราชามังกรเตือน“อะไรนะ!”เย่เทียนหยู่ตกใจมาก ชิงหลงเป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งของโลกมาโดยตลอดไม่ใช่หรือ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยจริง ๆ: “อาจารย์ ไหนว่าชิงหลงเป็นจอมยุทธ์อันดับหนึ่งของโลกไม่ใช่เหรอครับ”“ชิงหลงเป็นคนที่เก่งมากจริง ๆ ในอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเขา เขาเป็นอันดับหนึ่งของโลก แต่ในแง่ของพลังที่แท้จริง มีคนที่แกร่งกว่าเขาอยู่ไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มี”“อย่างน้อย คนคนนั้นที่เมืองหลงตูก็สามารถเอาชนะเขาได้ แต่เขาไม่ได้ปรากฏตัวมานานจนทุกคนลืมตัวตนของเขาไปหมดแล้ว”อดีตราชามังกรถอนหายใจ“เขาคือใครเหรอครับ” เย่เทียนหยู่ถามอย่างสงสัย“หลงเฉิง ผู้ก่อตั้งกองกำลังผู้อารักขาเฟยหลงเว่ย ถ้าจำไม่ผิด ตอนนี้เขาน่าจะอายุอย่างน้อย 150 ปีแล้ว” อดีตราชามังกรค่อย ๆ พูด ขณะเดียวกันก็เหลือบมองชายชราธรรมดาที่นั่งอยู่ที่นั่นตรงหน้าเขา“แล้วก็ เมื่อคุณรู้ส
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1067
ถ้าเย่เทียนหยู่อยู่ที่นี่ เขาคงจะตกใจถ้าพบว่าชายชราแข็งแกร่งกว่าเขามหาศาล และได้ทะลวงระดับพลังถึงขั้นเทพยดาแดนดินไปแล้วสิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นคือพลังของอดีตราชามังกรพุ่งสูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง และความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เทียบกับชายชราอีกคนแล้ว ไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากันเลยเห็นได้ชัดว่า อดีตราชามังกรก็อยู่ในขั้นเทพยดาแดนดินเช่นกันที่แท้แล้ว ในปีนั้นเย่เฟิงได้มอบจี้หยกปลอมที่พอที่จะเทียบกับของจริงได้แบบไร้ที่ติเอาไว้ให้ แต่ด้วยพลังของหลงเฉิงและราชามังกรเก่า พวกเขาพบภายในไม่กี่วันว่าจี้หยกนั้นเป็นของปลอมแม้พวกเขาจะพบว่ามันเป็นของปลอม แต่พวกเขาก็ไม่ได้เปิดเผยเรื่องที่พวกเขารู้ ก็เพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงไม่ให้คนอื่นจับจ้อง และแอบค้นหามันเงียบ ๆ และในที่สุด พวกเขาก็ได้พบที่อยู่ของจี้หยกของจริงเป็นจี้หยกในมือของเฉินหมิ่น และพวกเขาก็ได้จี้หยกนั่นมาแล้วกระทั่งพวกเขาเอาจี้หยกปลอมที่ดูเหมือนจริงนั่นไปวางคืน ตัวเฉินหมิ่นเองก็ยังไม่รู้สึกถึงความแตกต่างแต่ถึงพวกเขาจะได้จี้หยกของจริงมา แต่หลังจากศึกษาอยู่นาน พวกเขาก็ยังพบวิธีการปลดพลังด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาคิดว่าเย่เฟิงได้รับป
Latest chapter
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1253
“ครับ เจ้านาย!”เมื่อได้ยินคำพูดของเย่เทียนหยู่ หยางผั่วจวินก็กลับไม่โต้แย้งเลยแม้แต่คำเดียว เขาเพียงก้มตัวและโน้มศีรษะด้วยท่าทีเคารพเท่านั้น ก่อนจะถอยกลับไปฉากนี้ ทำให้ทุกคนรู้สึกตกตะลึงอีกครั้งอย่างอธิบายไม่ได้เมื่อกี้ท่าทีของหยางผั่วจวินดูหยิ่งยโสอย่างมาก แทบจะไม่มีใครสามารถเทียบเคียงเขาได้เลย แต่เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับเจ้าตำหนักหยู่ กลับแสดงท่าทีเคารพออกมาเสียอย่างนั้น ให้เกียรติมากถึงขั้นเรียกว่าเจ้านายเลยด้วยที่สำคัญเลยก็คือ ดูเหมือนว่าเขาจะทำเพราะความเต็มใจเสียด้วยซ้ำนี่จึงยิ่งทำให้ในใจของเจวี๋ยเทียนเกิดความมืดมนขึ้นมานิดหน่อย แต่เมื่อลองนึกดูอีกที ต่อให้เจ้าตำหนักหยู่จะแข็งแกร่งมากแค่ไหน ก็คงไม่มีทางแข็งแกร่งถึงขั้นนั้นแน่นอนเว้นเสียแต่ว่า เขาจะเลื่อนขั้นถึงระดับเทพยดาแดนดินแล้วแต่นั่นก็เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้ ในวัยแค่นี้ ตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันก็ยังไม่มีใครสามารถทำได้ส่วนหยางผั่วจวิน เจ้าเด็กนั่นมีร่างกายที่แปลกประหลาด เขามีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แตกต่างจากคนทั่วไปอย่างสิ้นเชิง นั่นจึงไม่อาจมองเขาเป็นแค่คนธรรมดาได้เพราะด้วยเหตุนี้ เจวี๋ยเทียนจึงคิดว่าเย่เทียนห
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1252
แต่สีหน้าของเจวี๋ยซินกลับเริ่มเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาถึงขั้นยอมสละทุกอย่างออกไปจนหมดแล้วแท้ ๆ แต่กลับทำอะไรอีกฝ่ายได้เลยไม่มีกระทั่งบาดแผลเลยแม้แต่น้อย!เป็นไปได้ยังไง ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้!ทันใดนั้นเลือดก็พุ่งออกจากปาก ก่อนจะสลบไปในทันที“เจวี๋ยซิน!”เจวี๋ยเทียนตกใจมาก เขาจึงรีบตรวจสอบร่างกายของเขาโชคดี ที่มันเป็นแค่ผลข้างเคียงจากการใช้ยาจนร่างกายอ่อนแอลงก็เท่านั้น ก่อนจะนำยาสองสามเม็ดให้เขากิน จากนั้นจึงเรียกให้ยอดฝีมือคนอื่นพาไปดูแลต่อเมื่อเห็นเจวี๋ยซินกำลังถูกยกลงไปจากสนาม แววตาของหยางผั่วจวินก็เป็นประกาย ก่อนจะพูดว่า “เจวี๋ยเทียน เจวี๋ยซินถูกฉันจัดการจนอยู่ในสภาพนี้แล้ว มันกลายเป็นสวะไปแล้ว งั้นแกก็รีบขึ้นมาแก้แค้นแทนเขาเถอะ มาจัดการฉันซะสิ?”“......”คนอื่น ๆ ต่างก็หมดคำจะพูด หยางผั่วจวินคนนี้ต้องการจะทำให้เจวี๋ยเทียนโกรธจนตายเลยรึไง อวดดีเกินไปแล้วพวกเขาคิดแค่ว่าหยางผั่วจวินกำลังตั้งใจจะดูถูกเจวี๋ยเทียน แต่จริง ๆ แล้วหยางผั่วจวินแค่ต้องการต่อสู้เท่านั้นทุกคนต่างก็อดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจวี๋ยเทียน เพื่อดูว่าจะรับมือกับอีกฝ่ายอย่างไรหากเขาปฏิเสธ นั่นก็เท่ากับ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1251
เจวี๋ยซินส่งเสียงคำรามออกมาเสียงดัง ร่างกายของเขากลับมามีพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งอีกครั้ง ทำให้ท่าทีของเขาดูเหมือนคนบ้ายิ่งกว่าเดิม ดวงตาของเขาแดงก่ำสีหน้าของหยางผั่วจวินดูมืดลง เขารู้ ว่าอีกฝ่ายกำลังจะใช้ท่าไม้ตายแล้วหลังจากท่านี้ถูกปล่อยออกมา อีกฝ่ายจะไม่สามารถต่อสู้ได้อีกแน่นอนตัวเขาเองก็ทำการรวบรวมกำลังภายในของตนด้วยเช่นกัน ความน่าสะพรึงกลัวของชี่แท้ถูกหลอมรวมเอาไว้ที่หมัดทั้งสองข้างทันที เพื่อเตรียมพร้อมรับการโจมตีที่ดีที่สุดทุกคนต่างจ้องมองฉากตรงหน้าด้วยความตั้งใจ เพราะพวกเขารู้ดีว่าหลังจากทำการปล่อยท่านี้ออกไป ผลแพ้ชนะของทั้งสองก็จะปรากฏออกมาแล้วเป็นอย่างที่คิด เวลาหลังจากนั้นผ่านไปเพียงชั่วขณะ ความแข็งแกร่งอันทรงพลังทั้งสองก็เข้าปะทะกันอย่างรุนแรงทันใดนั้น บรรยากาศรอบ ๆ ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย เสียงระเบิดที่น่ากลัวดังขึ้นซ้อนกันเป็นระยะ ๆ ทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบมีเพียงกระแสของกำลังภายในที่น่าทึ่งลอยเต็มไปหมดพื้นที่ทั้งหมดถูกฉีกขาดอย่างสมบูรณ์ กลายเป็นพายุหมุนที่พัดผ่านไปมาทั้งสองคนติดอยู่ด้านในกับสถานการณ์ที่ไม่อาจมองเห็นได้อย่างชัดเจนผลกระทบที่เกิดจากพลังอันน
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1250
“สายเกินว่าที่แกจะเข้าไปขวางแล้วล่ะ”“ก็แล้วแต่แกจะคิด เสร็จรึยัง ฉันแทบรอไม่ไหวแล้วเนี่ย” หยางผั่วจวินพูดด้วยความตื่นเต้น รู้สึกราวกับว่าคนตรงหน้าคือสาวงามที่หาใดเปรียบแทบอยากกระโจนเข้าไปกระชากเสื้อผ้าออกจนเกลี้ยงเขาแทบรอไม่ไหวแล้วจริง ๆคนอื่น ๆ ต่างมองฉากนี้ด้วยความงงงวย และหมดคำจะพูดไปโดยสิ้นเชิงบางครั้งพวกเขาก็อยากจะพูดออกไปว่า เจ้าเด็กนี่กำลังรนหาที่ตายอยู่รึไง ในตอนแรกพวกเขาอาจจะคิดแบบนี้ แต่ผลที่ได้กลับกลายเป็นว่าหมัดที่ทรงพลังนั้นได้ตอบคำถามทั้งหมดกับพวกเขาครั้งแล้วครั้งเล่าพวกเขาคิดผิด กระทั่งผิดจนไม่อาจให้อภัยได้เลยทีเดียวแต่คำพูดนี้ กลับทำให้เจวี๋ยซินโกรธจัดทันทีเห็นเพียงกำลังภายในของเจวี๋ยซินที่กำลังพุ่งสูงขึ้นจนถึงจุดที่น่ากลัว ดวงตาสองข้างแดงก่ำ จ้องมองไปทางหยางผั่วจวินอย่างโหดเหี้ยม ก่อนจะพูดด้วยความโกรธออกไปว่า “เจ้าหนู แกตายซะเถอะ!”หลังจากที่เขาพูดจบ เจวี๋ยซินก็พุ่งตรงเข้าหาหยางผั่วจวินทันที พร้อมกับพลังที่เพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่ง ความแข็งแกร่งที่น่าสะพรึงกลัวจนน่าตกใจ“เข้ามาเลย!”หยางผั่วจวินเองก็ตรงเข้าไปเผชิญหน้าโดยตรงเช่นกัน เมื่อเขาเห็นพลังที่เพิ
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1249
เมื่อเห็นว่าหยางผั่วจวินไม่ได้รับบาดแผลเลยแม้แต่น้อย แถมยังแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ อีกต่างหาก เจวี๋ยซินกลับแทบพังทลายอยู่รอมร่อ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็เป็นคนที่ภูมิใจในตัวเองมาโดยตลอด จะให้ทนอับอายอยู่แบบนี้ได้อย่างไรเมื่อเจวี๋ยเทียนเห็นฉากนี้ สีหน้าเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยแย่แล้ว! สถานการณ์แบบนี้เขาไม่มีทางยอมแพ้แน่ เกรงว่าเขาคงจะเปิดใช้เวทอาคมเป็นแน่ จะทำอย่างไรดีเป็นอย่างที่คิด เห็นเพียงแววตาแดงก่ำของเจวี๋ยซิน เขาบ่นพึมพำขึ้นมาว่า “เวรเอ้ย ฉันไม่มีทางยอมแพ้ให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างแกแน่!”ทันทีที่เขาพูดจบ มือขวาของเขาก็ยาเม็ดหนึ่งออดมา ก่อนจะกลืนมันลงไปทันทีสีหน้าเจวี๋ยเทียนเปลี่ยนไปอย่างมาก คนอื่นอาจจะยังไม่รู้ แต่เขากลับรู้ดีว่าเจวี๋ยซินคิดจะทำอะไรเขาต้องการที่จะหยุดยั้งเอาไว้ แต่สุดท้ายก็ยังไม่ทันแม้แต่จะได้เอ่ยปาก เพราะนอกจากสิ่งนี้ ก็แทบจะไม่มีวิธีที่ดีกว่านี้อีกแล้วทุกคนต่างพากันชะงักไปชั่วขณะ การที่เลือกกินยารักษาบาดแผลในเวลานี้ เกรงว่าคงจะไม่ช่วยอะไรมากนักแต่ในเวลาต่อมา เจวี๋ยซินก็ได้เริ่มทำการใช้วิชามารที่คนทั่วไปไม่สามารถใช้ได้อย่าง วิชามหาเวทสลายชีพจรทันที ผ่านไป
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1248
“เข้ามาเลย!”สีหน้าหยางผั่วจวินเต็มไปด้วยความตื่นเต้น เขาเองก็เริ่มด้วยเช่นกันในชั่วพริบตา ทั้งสองต่างก็นำพาพลังอันน่าสะพรึงกลัวพุ่งเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง ในเวลาอันสั้น ทั้งสองกลับมีการแลกกระบวนท่ากันไปแล้วกว่าสิบกระบวนท่าภายใต้การโจมตีครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ได้มีการปลดปล่อยพลังที่น่ากลัวออกมาเรื่อย ๆ ทำให้ผู้ชมต้องตกตะลึงไปกับความตื่นตาตื่นใจทุกคนต่างจ้องมองการต่อสู้บนสนามโดยไม่ละสายตาหลัก ๆ แล้วการต่อสู้ของทั้งสองนั้นน่ากลัวและแข็งแกร่งมาก ทั้งชีวิตนี้ เกรงว่าคงไม่มีโอกาสได้เห็นการต่อสู้แบบนี้อีกแล้วนอกจากนี้ พวกเขาต่างก็มีผู้สนับสนุนของตนเองเวลาผ่านไปนานพอสมควร ทั้งสองถึงได้แยกออกจากกันหลังจากการเข้าปะทะกันอย่างรุนแรง หยางผั่วจวินหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะพูดอย่างมีความสุขออกไปว่า “สะใจ นี่สิ ถึงจะเรียกว่าการต่อสู้!”“คนเมื่อกี้ มารโลหิตอะไรนั่นก็เป็นได้แค่ขยะเท่านั้นแหละ!”“......”ทุกคนที่กำลังตั้งใจดูการต่อสู้ จู่ ๆ พูดแบบนี้ขึ้นมา เสียมารยาทเกินไปไหมถ้าบอกว่ามารโลหิตคือขยะ เช่นนั้นพวกเราล่ะ?สีหน้าเจวี๋ยซินดูเคร่งเครียด แม้จะเป็นเพียงระยะเวลาสั้น ๆ เขาก็แทบจะใช
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1247
ฉากนี้ทำให้ทุกคนที่เห็นเหตุการณ์พากันตกตะลึงไปตาม ๆ กันทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เร็วจนพวกเขาไม่มีเวลาให้ได้ตอบสนองเลยด้วยซ้ำในเวลาอันสั้น เพียงแค่ไม่กี่ลมหายใจ สถานการณ์ในสนามก็เปลี่ยนแปลงอย่างมาก มารโลหิตถูกสังหารในทันทีไม่ว่าใครก็คาดไม่ถึงว่าหยางผั่วจวินจะลงมือได้อย่างรวดเร็ว คาดไม่ถึงว่าเขาจะมีความแข็งแกร่งที่น่ากลัวขนาดนี้ แถมยังลงมือได้อย่างโหดเหี้ยมอีกต่างหากบอกได้เลยว่า ในตอนนั้นมารโลหิตเองก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าตนจะต้องมาพบกับชะตากรรมเช่นนี้ในใจของตู๋เปียนฝูและบรรพจารย์หวงเฉวียนต่างก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน พลังของพวกเขาต่างจากมารโลหิตก็จริง กระทั่งยังแข็งแกร่งกว่านิดหน่อยด้วยซ้ำ แต่เมื่ออยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ หากพวกเขาบุกเข้าไป ก็มีเพียงความตายเท่านั้นที่รอพวกเขาอยู่ในเวลานี้ พวกเขารู้สึกโชคดีมากจริง ๆโดยเฉพาะตู๋เปียนฝู เมื่อกี้เขาเองก็กำลังคิดที่จะลงมือเช่นกันถ้าหากเขาลงมือจริง ๆ ตอนนี้คนที่นอนกองอยู่บนพื้นก็คงเป็นเขาไปแล้วปรมาจารย์ที่แท้จริง น่ากลัวขนาดนี้เชียวเหรอ?พวกเขาเองก็อดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าระดับปรมาจารย์ที่ตนมีอยู่ตอนนี้จะเป็นของปลอมรึเปล่าเย
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1246
พลังทั้งสองปะทะกันอย่างบ้าคลั่ง แรงกดดันมหาศาลกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ ราวกับพายุฝนฟ้าคะนอง น่าสะพรึงกลัวและน่าตกใจอย่างมากอึก!มารโลหิตร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด เลือดพุ่งออกมาจากปาก ก่อนที่ตัวเขาจะเดินถอยหลังอย่างควบคุมไม่ได้เพียงแค่หมัดเดียว อวัยวะภายในของเขาก็ได้รับการกระแทกอย่างรุนแรงจนไม่เหลือชิ้นดี สภาพดูน่าอนาถมาก เห็นได้ชัดว่าภายในได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรงต้องเข้าใจก่อนว่า ความสามารถของเขาเองก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดเช่นกันแม้ว่าระยะเวลาในการบรรลุจะเพิ่งผ่านไปได้ไม่นาน แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็อยู่ในระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้วพูดตามตรง ความแข็งแกร่งของเขายังห่างจากหยางผั่วจวินอยู่มาก ซึ่งความแข็งแกร่งของหยางผั่วจวินตอนนี้ก็ได้ไปถึงคอขวดของระดับปรมาจารย์ขั้นสูงสุดแล้ว บวกกับร่างกายที่ไม่เหมือนใครของหยางผั่วจวินที่ทำการโจมตีอย่างฉับพลันนั่นอีก ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่เขาจะสามารถรับกระบวนท่านี้ของอีกฝ่ายได้ ช่างเป็นความเร็วที่น่าทึ่งจริง ๆ!เป็นพลังที่น่าสะพรึงกลัวมาก!ทุกคนที่เห็นฉากนี้ ต่างก็ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน แบบนี้มันน่ากลัวเกินไปแล้วเมื่อเทียบกันแล้ว เห็นได้
ภูพาจุติราชามังกร บทที่ 1245
ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนต่างก็ตกตะลึงทันที!สามหาว!สามหาวเกินไปแล้ว!นี่มันสามหาวจนเกินเยียวยาแล้วจริง ๆ!เยว่เหลียนหานและคนจากสำนักดอกไม้ตกตะลึงไปตาม ๆ กัน จนเกือบคิดว่าตัวเองประสาทหลอนไปแล้วเสียอีก แม้จะรู้อยู่แล้วว่าหยางผั่วจวินคนนี้แข็งแกร่งมากก็เถอะ แต่นี่มันก็บ้าเกินไปแล้ว คิดจริง ๆ เหรอว่าตัวเองจะมีความสามารถมากขนาดนั้น ถึงคิดที่จะสู้กับปรมาจารย์ยอดฝีมือพร้อมกันทีเดียวหลาย ๆ คนอีกอย่าง แค่เจวี๋ยซินคนเดียวก็อาจเพียงพอที่จะทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานได้แล้ว ยังไงซะ นั่นก็เป็นถึงคนที่มีฝีมือเทียบเท่ากับชิงหลงอย่าว่าแต่พวกเขาเลย แม้แต่มู่หรงอินเองก็ยังชะงักไปชั่วขณะ ความรู้สึกตกใจเผยออกมาจากแววตาของเธอลูกน้องของลูกชายตนช่างอวดเก่งเสียจริง ไม่เห็นเจวี๋ยเทียนอยู่ในสายตาเลยด้วยซ้ำ คิดจะลุยเดี่ยวเลยรึไงดวงตาของทูตใหญ่เบิกกว้าง สีหน้าเต็มไปด้วยความตกใจจูเก่อหลิวหลีกลับรู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก สมแล้วที่เป็นลูกน้องของคุณชาย ยอดเยี่ยมจริง ๆอย่าว่าแต่พวกเขาเลย เย่เทียนหยู่เองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะเช่นกันเชี่ย!เจ้าเด็กนี่ เพื่อที่จะแย่งคู่ต่อสู้มาให้ได้ จำเป็นต้องขนาดนี้เ
