บททั้งหมดของ ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: บทที่ 961 - บทที่ 970

“ข่าวนี้หากพูดออกมา น้าสะใภ้ อารมณ์ของท่านอาจจะแปรปรวนอย่างมาก…ท่านสัญญากับข้าก่อน จะใจเย็นๆ แล้วข้าจะบอกท่าน”หลิงเชียนอี้กล่าวกับนางอย่างจริงจังฉู่เชียนหลีชะงักครู่หนึ่งความหมายของเขาคือ…หรือเฟิงเย่เสวียนประสบเรื่องไม่คาดคิดจริงๆ…เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวใจจมดิ่งทันที เหมือนตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง“เจ้าเด็กนี่ ซนนัก!” ถงเฟยบิดหูของเขาทันที “เจ้าพูดเช่นนี้ ไม่ใช่จงใจทำให้เสียวฉู่กลัวหรือ? นางเพิ่งคลอดลูกเสร็จ เจ้ายังมาเล่นพิเรนทร์เช่นนี้อีก!”“อ๊ะ เจ็บ…”“เสียวฉู่ เจ้าอย่าฟังเขาพูดเหลวไหล วันนี้เช้า ในวังได้ส่งรายงานทหารฉบับล่าสุดมา เฉินเอ๋อร์ชนะสงครามแล้ว กำลังกลับมาพร้อมกับชัยชนะ อีกไม่กี่วันก็จะถึงเมืองหลวงแล้ว!”“!”ม่านตาฉู่เชียนหลีหดหัวใจที่จมลงสู่หุบเหวเมื่อครู่ ถูกดีดกลับมาฉับพลันอารมณ์แปรปรวนอยู่ระหว่างสองขั้ว ขึ้นลงอย่างรุนแรง ราวกับนั่งอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ จากโศกเศร้า กลายเป็นปลื้มปีติ“เขา…เขากำลังอยู่ระหว่างทางกลับ? จริงหรือ?” นางถามอย่างไม่กล้าเชื่อ“หรือคิดว่าข้าจะโกหกเจ้า?” ถงเฟยล้วงจดหมายในแขนเสื้อออกมา “เจ้าดูเองสิ!”ฉู่เชียนหลีรีบเปิดทันทีเป็นเรื่องจริง!

ในช่วงสามเดือนที่ผ่านมา อ๋องหลีทำงานดีมาก สร้างผลงานมากมาย บารมีสูงส่งในหมู่ราษฎร สิ่งสำคัญที่สุดคือ เขาให้กำเนิดพระนัดดาองค์โต ทำให้ราชวงศ์มีผู้สืบทอดเฉพาะเรื่องพระนัดดาองค์โต ก็เพียงพอที่จะแต่งตั้งเขาเป็นรัชทายาทบนตำหนัก เกือบสองในสามของขุนนางคุกเข่า สนับสนุนอ๋องหลีเฟิงเจิ้งหลีที่ยืนอยู่หน้าเหล่าขุนนางประสานมือ กล่าวอย่างถ่อมตน“หม่อมฉันอายุน้อย ยังขาดวุฒิภาวะ ยากจะรับภารกิจอันใหญ่หลวงเช่นนี้ ใต้เท้าทุกท่านแค่เสนอความคิดเห็น เสด็จพ่อไม่ต้องใส่ใจพ่ะย่ะค่ะ”เขาปฏิเสธอย่างไม่เย่อหยิ่งและใจเย็น ท่าทางที่รู้จักรุกและถอยอย่างมีชั้นเชิง ทำให้ขุนนางหลายคนมองด้วยสายตาที่พึงพอใจเวลาย่ามใจ ไม่เย่อหยิ่งเวลาผิดพลาด ไม่ท้อแท้มีแต่คนที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ จึงจะสามารถเป็นผู้นำของพวกเขา นำพาแคว้งตงหลิงก้าวสู่จุดที่สูงกว่าฮ่องเต้ที่อยู่ข้างบนสุดมือของฮ่องเต้วางอยู่บนที่วางแขน ใช้นิ้วเคาะไปพลาง ปิดปากแน่น มองเฟิงเจิ้งหลีด้วยสายตาที่ซับซ้อนทุกคนรู้ว่าอ๋องหลีเป็นคนจิตใจดีมีเพียงเขาที่รู้ว่า อ๋องหลีไม่ได้ธรรมดาเหมือนที่เห็น เขาดูเป็นคนอ่อนโยนไร้พิษสง แต่ในความเป็นจริง ทุกย่างก้าวของเขา

จวนอ๋องเฉินพูดถึงก็แปลก พระชายาคลอดลูกสองคน พี่สาวเรียบร้อยมาก กินอิ่มก็นอน ตื่นมาก็กิน มีสดใสชีวิตชีวา ดูแลง่ายมาก ส่วนน้องสาวเหมือนถูกเข็มทิ่มแทงทั้งร่าง ร้องไห้ตั้งแต่เช้ายันเย็น กลางคืนก็ยังร้อง ทำเอาฉู่เชียนหลีไม่ได้นอนทั้งคืนเดิมทีร่างกายก็อ่อนเพลียอยู่แล้ว คราวนี้ยิ่งอ่อนเพลียแล้ว สีหน้าก็ดูไม่ดีนักเยว่เอ๋อร์เห็นดังนี้ กล่าวอย่างปวดใจ“พระชายา หรือไม่อุ้มนางไปให้แม่นมดูแลเถอะ เมื่อคืนท่านแทบไม่ได้พักผ่อนเลย ระวังเป็นโรคหลังคลอดบุตรนะเจ้าคะ”ฉู่เชียนหลีปวดใจลูก จะมีเวลามาสนใจตัวเองได้อย่างไร?อุ้มมาทั้งคืน แขนเมื่อยหมดแล้ว แต่น้องสาวมักจะหลับไม่สนิท นอนสักพัก ร้องไห้สักพัก นอนสักพัก ร้องไห้อีกสักพักเป็นช่วงๆ เป็นเช่นนี้ทั้งกลางวันกลางคืนเยว่เอ๋อร์ อวิ๋นอิง ถงเฟย และคนอื่นผลัดกันดูแล แต่ก็กล่อมนางไม่อยู่ถงเฟยจนปัญญาแล้วจริงๆ“เป็นเพราะตอนที่อยู่ในท้อง มักจะถูกพี่สาวรังแก ดังนั้นนางจึงดูดสารอาหารได้ไม่ดี จึงดูแลยากเช่นนี้?”อวิ๋นอิงขมวดคิ้ว มีการคาดเดาที่ไม่เป็นมงคลอย่างหนึ่งในสมอง“พระชายา ความคิดของเด็กทารกนั้นเรียบง่าย มีแต่ตอนหิวจึงจะร้องไห้ แต่คุณหนูรองร้องไห้ห

หากเปลี่ยนเป็นเมื่อก่อน เมื่อฉู่เชียนหลีได้ยินคำพูดนี้ ก็คงตกใจจนสะดุ้ง แต่ตอนนี้นางเคยชินกับความคิดที่ผิดเพี้ยนของเฟิงเจิ้งหลีแล้วไม่มีเรื่องอะไรที่เฟิงเจิ้งหลีทำไม่ลง“เจ้ายังฝันอยู่กระมัง? แม้เจ้าได้ให้กำเนิดพระนัดดาองค์โต ฝ่าบาทกลับไม่แต่งตั้งเจ้าเป็นรัชทายาท แสดงว่าเขาไม่ชอบเจ้า ประกอบกับเฟิงเย่เสวียนกำลังกลับเมืองหลวงแล้ว เจ้าคิดว่ามีลูกชายแล้วทุกอย่างก็จบหรือ?”ฉู่เชียนหลียิ้มอย่างเย็นชาช่วงที่เฟิงเย่เสวียนออกรบ เรื่องสกปรกที่เขาทำลับหลังเหล่านั้น เฟิงเย่เสวียนจะไม่รู้หรือ?ด้วยนิสัยของเฟิงเย่เสวียน ระหว่างพวกเขาสองคน ไม่ตายไม่เลิก“เฟิงเจิ้งหลี นี่เป็นเรื่องที่เจ้าก่อขึ้น นอกจากตาย ไม่มีวิธีอื่นที่จะหยุดเรื่องนี้ ไม่ว่าระหว่างพวกเจ้าจะจบลงอย่างไร ชนะก็ดี แพ้ก็ดี หัวใจของข้าล้วนอยู่กับจวนอ๋องเฉิน”“ใครก็ได้ ส่งแขก”หมุนกายกลับอย่างเย็นชา ปิดประตู ตัดขาดการมองเห็นปัง…มีลมเย็นพัดเข้าไปปะทะหน้าเฟิงเจิ้งหลีเย็นเล็กน้อยเฟิงเจิ้งหลีหลุบตา ลูบปลายจมูกที่เย็นเฉียบเบาๆไม่ว่าเป็นหรือตาย หัวใจของนางก็จะไม่เปลี่ยน?นางช่างไร้ความรู้สึกกับเขาจริงๆ หรือกล่าวอีกนัยก็คือไม่

หลังจากเฟิงเจิ้งหลีไป ฉู่เจียวเจียวเรียกสาวใช้ข้างกายตัวเองมา นางถามคำถามแปลกๆ“ลูกสาวทั้งสองของฉู่เชียนหลี มีอะไรผิดปกติหรือไม่?”สาวใช้ตะลึงเล็กน้อย ไม่ค่อยเข้าใจความหมายของคำถามนี้นางคิดแล้วคิดอีกกล่าวตอบอย่างครุ่นคิด“พระชายา ข้าได้ยินมาว่า ลูกสาวทั้งสองคนของพระชายาอ๋องเฉิน คนหนึ่งเลี้ยงง่าย คนหนึ่งชอบร้องไห้ เหมือนว่าเพราะโภชนาการไม่สมดุล มีเด็กคนหนึ่งผอมและตัวเล็กมาก ดูไม่แข็งแรง อีกทั้งยัง…”“พอแล้ว ออกไปเถอะ!”จู่ๆ น้ำเสียงของฉู่เจียวเจียวก็เย็นชาและเฉียบคม ไม่ได้ฟังต่อ หมุนกายก็นอนตะแคงหัวใจสาวใช้สั่นเล็กน้อยหลังพระชายาคลอดลูก เหมือนนิสัยจะเปลี่ยนไป เดี๋ยวอารมณ์ดี เดี๋ยวอารมณ์ร้าย ยากจะคาดเดานิสัยนางไม่กล้าพูดมาก รีบเดินจากไปทันทีวันรุ่งขึ้นเมื่อคืน ฉู่เชียนหลีแทบไม่ได้นอนเลย ดูแลน้องสาวที่ป่วยเป็นโรคหัวใจโดยกำเนิดอย่างไม่กลัวเหน็ดเหนื่อย ยาที่อวิ๋นอิงซื้อกลับมา นางผสมและทดลองทีละอย่างด้วยตัวเองอวิ๋นอิงเห็นแล้วปวดใจ เพิ่งคลอดลูก ไม่พักฟื้น แถมยังทำงานหนักฉู่เชียนหลีไม่สามารถพักฟื้นได้อย่างสบายใจเมื่อลูกร้องไห้ นางก็กังวล จะหลับลงได้อย่างไร?ในเตียงโยก