บททั้งหมดของ ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: บทที่ 781 - บทที่ 790

ทั้งสองสู้กัน ย่อมมีฝ่ายหนึ่งที่แพ้ ไม่ว่าใครไปแล้ว สำหรับเขาล้วนเป็นประโยชน์เฟิงเจิ้งหลีรอผลลัพธ์อย่างเงียบๆฟังพวกเขาทะเลาะกัน ฟังไปฟังมา ก็มีเสียงสายหนึ่งของผู้หญิงดังขึ้น“ข้าเป็นคนผลักเอง!”เขาชะงักครู่หนึ่ง เงยหน้ามองไป เห็นพระชายาอ๋องเฟิงมาอย่างคาดคิดไม่ถึง และคำพูดเมื่อครู่ก็ออกมาจากปากของนางเองเหตุใดนางจึงเสนอตัวเป็นแพะรับบาปเอง?อ๋องเฟิงก็คาดคิดไม่ถึงเช่นกัน “เหยาเหยา เจ้า…”“ฮึ่ม!” พระชายายืดหลังตรง ก้าวเท้ายาวเดินเข้ามา สายตาไปตกที่ฉู่เชียนหลีโดยตรง ไม่อยากมองอ๋องเฟิงแม้แต่แวบเดียว และมีความหมายที่ลึกซึ้งสายหนึ่งแลบผ่านจากนั้นเดินเข้ามา คำนับแล้วกล่าวย้ำอีกครั้ง“เสด็จพ่อ หม่อมฉันเป็นคนผลักเยาเอ๋อร์ตกบันไดเอง หม่อมฉันทนดูอ๋องเฟิงเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องมีลูกอะไรแล้ว ลูกของอ๋องเฟิงต้องเกิดจากท้องของหม่อมฉันคนเดียว แต่ไม่ใช่นางคณิกาของหอนางโลมที่นอนกับผู้ชายมากหน้าหลายตานั่น”“สูตรยาแผ่นนั้นก็ไม่ใช่อ๋องเฟิงเขียน พระชายาอ๋องเฉินเป็นคนให้หม่อมฉัน ตอนที่หม่อมฉันไปฆ่าเยาเอ๋อร์ ไม่ระวังทำหล่นเพคะ”ทันทีที่นางมา ก็แบกเอาความรับผิดชอบทั้งหม

“ท่านรู้อะไรบาง?” ฉู่เชียนหลีถาม“ที่จริงข้ารู้เรื่องที่อ๋องเฟิงเลี้ยงผู้หญิงไว้ข้างนอกนานแล้ว และส่งคนจับตาดูเยาเอ๋อร์นั่นมาโดยตลอด คืนที่นางเกิดเรื่อง ข้าก็เคยไปหอจุ้ยเมิ่ง”“ข้าพบว่ามีคนแปลกหน้าเคยเข้าไปในห้องนาง คนที่ข้าส่งไปจับตาดูส่งข่าวมา เคยเห็น…มีหลักฐาน…ข้าบอกเจ้าว่าซ่อนอยู่ที่ไหน…”เสียงช่วงหลังของพระชายาอ๋องเฟิงเบาลง ทั้งสองกระซิบคุยกันเสียงที่ไม่ดังไม่เบานั่น เหมือนกำลังพูดคุยเรื่องทั่วไป และครุ่นคิดกระซิบข้างหูเป็นระยะ ประเดี๋ยวก็พยักหน้า ประเดี๋ยวก็ทำหน้าสงสัย ทำเอาทุกคนเห็นแล้วพูดแทรกไม่ได้ฮ่องเต้ตั้งใจจะไม่สืบสาวเรื่องของเยาเอ๋อร์ต่อแล้ว แค่อยากปกป้องลูกในท้องของพระชายาอ๋องเฟิงไว้ จึงปล่อยให้ผู้หญิงทั้งสองคุยกันอ๋องเฟิงก็ไม่อยากสนใจแล้ว ในสายตามีแค่ภรรยาคนเดียวสายตาเฟิงเจิ้งหลีกลับขรึมลงเล็กน้อยพระชายาอ๋องเฟิงส่งคนไปจับตาดูเยาเอ๋อร์มาโดยตลอด เช่นนั้นคืนที่เยาเอ๋อร์เกิดเรื่อง คนที่จับตาดูเห็นเขาใช่หรือไม่?น่าจะไม่ถ้าหากเห็นแล้ว ก็คงไม่วุ่นวายเช่นนี้ ยังไม่รู้ตัวคนร้ายแน่นอน แต่ว่าฟังคำพูดของพระชายาอ๋องเฟิง ได้ยินคำว่า ‘หลักฐาน’ เขาล้วงแขนเสื้อโดยไม่รู้ต

โถงหน้าของขวัญที่บรรจุอยู่ในกล่องผ้าแพรอันงดงามวางอยู่บนโต๊ะ เยอะมากจนกองเป็นภูเขาขนาดเล็ก ให้ทั้งทีก็อู้ฟู่มาก บนใบหน้าของสามีภรรยาอ๋องเฟิงเผยให้เห็นรอยยิ้มจริงใจที่ยากจะได้เห็นตั้งครรภ์แล้ว ตั้งใจมาขอบคุณฉู่เชียนหลีโดยเฉพาะชาวบ้านข้างนอกรู้ข่าว แต่ละคนชื่นชมด้วยความนับถือ คนที่รักษามานานแปดปีก็ไม่ตั้งครรภ์ ปาฏิหาริย์คืออะไร? นี่ก็คือปาฏิหาริย์เฟิงเย่เสวียนประคองฉู่เชียนหลีเดินออกมา“น้องเจ็ด เมียน้องเจ็ด” อ๋องเฟิงทักทายอย่างยิ้มแย้ม “ที่แทนเรื่องของเยาเอ๋อร์เป็นการเข้าใจผิด คำพูดที่เคยพูดในวังก่อนหน้านี้ น้องเจ็ดอย่าเก็บเอาไปใส่ใจเลยนะ ฮ่าๆ”ใบหน้าของเขายิ้มแย้ม หัวเราะฮ่าๆคนโบราณพูดได้ดี ง้างมือไม่ตบคนยิ้มรับ ต่อให้ก่อนหน้านี้จะเกิดความไม่พอใจ ก็ต้องไว้หน้าอ๋องเฟิงเฟิงเย่เสวียนกวาดมองเขาแวบหนึ่ง ตอบเพียงแค่ ‘อืม’ อย่างเรียบเฉยทีหนึ่ง ก็ประคองเอวภรรยานั่งลงรู้ว่าภรรยาตั้งครรภ์ ไม่ต้องพูดถึงว่าอ๋องเฟิงมีความสุขเพียงใดเขาในฐานะที่เป็นองค์ชาย มีอำนาจอิทธิพล มีทุกอย่าง แต่ไม่มีลูก อยากได้มานานแปดปี และคาดหวังมานานแปดปีแล้ว ในที่สุดความฝันก็เป็นจริงพระชายาอ๋องเฟิง รอยย

เด็กหนุ่มตบหน้าอก พูดอย่างจริงจังและหนักแน่น แลดูมีความมั่นใจเต็มอกใบหน้าที่กึ่งวัยเยาว์กึ่งผู้ใหญ่ ท่าทางเหมือนกับเป็นเด็กโต ในสายตาของอวิ๋นอิงแลดูปัญญาอ่อน ทำเอานางหัวเราะแล้ว“เจ้าหัวเราะอะไร?”“เจ้าสู้ข้าไม่ได้ด้วยซ้ำ ยังคิดจะตามข้าไปทุกที่อีกหรือ?”“...”ศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายถูกโยนลงพื้น แล้วเหยียบย่ำอย่างแรงทันทีเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาเหวี่ยงฝ่ามือออกไปสองที และกระทืบคนที่พูดนานแล้ว แต่อวิ๋นอิงเป็นคนพูด เขาไม่กล้า…สายตาหลิงเชียนอี้มืดมน“เช่นนั้นตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ข้าจะฝึกยุทธ์ทุกวัน เจ้าชอบใช้ทวน เช่นนั้นข้าก็ฝึกทวน เจ้าสอนข้าดีหรือไม่?”เขาจะใช้ทวนหงอิงที่นางชอบที่สุดอวิ๋นอิงพึมพำสองที เอ่ยปากอย่างครุ่นคิด “ตามที่เจ้าพูด ไม่เท่ากับจะไหว้ข้าเป็นอาจารย์?”“ถ้าหากเจ้าอยากเอาเปรียบข้า ก็ใช่ว่าจะไม่ได้”ขอแค่นางมีความสุข อย่าว่าแต่เรียกนาง ‘อาจารย์’ เลย ต่อให้เรียก ‘ท่านยาย’ เขาก็ยินดีดวงตาอวิ๋นอิงลุกวาว “เป็นอาจารย์หนึ่งวัน เปรียบดั่งพ่อทั้งชีวิต”“?”หลิงเชียนอี้ที่ตอบสนองทันฉับพลัน มีเครื่องหมายคำถามมากมายปรากฏขึ้นบนศีรษะเขาอยากสู่ขอนางเป็นเมีย นางกลับอยาก

“เหลวไหล!”ทั้งชีวิตของโหวติ้งกว๋อ สู่ขอผู้หญิงแค่คนเดียว และรักแค่คนเดียว“การแต่งงานนี้ถูกกำหนดมาสิบแปดปีแล้ว วันนี้ข้าขอพูดไว้ตรงนี้เลย เจ้าชอบใครก็ได้ รักใครก็ช่าง ข้าไม่ยุ่งกับเจ้า แต่เมียหลวงของเจ้าต้องเป็นนางหนูตระกูลกู้เท่านั้น!”เสียงที่ไม่อนุญาตให้คัดค้านตกลงมา นิ้วมือโหวติ้งกว๋อเคาะโต๊ะทุกถ้อยคำ ไม่มีพื้นที่สำหรับการเจรจา“ข้าไม่แต่ง!” หลิงเชียนอี้ปฏิเสธอย่างหัวชนฝา บนใบหน้าเต็มไปด้วยการคัดค้าน สายตาเด็ดขาดเรื่องที่เขาตัดสินใจแล้ว ไม่มีใครสามารถเปลี่ยนแปลงได้คนที่เขาต้องการ ต้องได้มาครอบครอง“ท่านตีข้าให้ตาย ข้าก็ไม่แต่ง ถ้าหากท่านจะบังคับข้าให้ได้ ข้าก็ไม่เป็นลูกของท่านแล้ว สถานะท่านโหวน้อยนี่ ไม่เอาก็ช่าง อยากแต่งท่านก็ไปแต่งเอง!”หลิงเชียนอี้พูดจบด้วยความโกรธ สับขาก็ไปแล้ว“เจ้า!”โหวติ้งกว๋อลุกขึ้น “หลิงเชียนอี้!”นี่ไม่ใช่แค่การแต่งงานเท่านั้น และยิ่งเป็นการแลกเปลี่ยนของหลิงกู้สองตระกูลขุนนาง ยังเกี่ยวพันไปถึงด้านของบ้านเมืองด้วยตามความคิดของผู้อาวุโสส่วนใหญ่ พื้นฐานของการแต่งเมีย : ฐานะเท่าเทียมสาวใช้ที่อยู่ข้างกายพระชายาอ๋องเฉิน ชาติกำเนิดธรรมดา ไม่