Semua Bab ท่านอ๋องอ่านใจกับชายาแพทย์ทะลุมิติ: Bab 651 - Bab 660

“ในที่สุดพระชายาอ๋องเฉินก็มาแล้ว!”ชายวัยกลางคนในชุดสีฉูดฉาดคนหนึ่งก้าวออกมาอย่างรวดเร็ว ผมของเขาเกล้าสูง สง่ามีราศี แม้มีอายุระดับหนึ่งแล้ว แต่ใบหน้านั่นกลับมีเสน่ห์ หล่อเหลามีความเป็นผู้ใหญ่ และมีความเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวเพียงแค่ปราดเดียว ฉู่เชียนหลีก็เดาได้ว่าเขาน่าจะเป็นเศรษฐีอันดับหนึ่งของแคว้นตงหลิง โหวติ้งกว๋อฉู่เชียนหลีกวาดมองโดยรอบอย่างรวดเร็วแวบหนึ่งมีคนเฝ้าอยู่ข้างนอกเยอะมาก มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดดังมาจากข้างใน และมีสาวใช้ถือน้ำอุ่นเดินเข้าเดินออกอย่างเร่งรีบเป็นระยะ“เกิดอะไรขึ้น?” นางถาม“คลอดไม่ออก” สีหน้าโหวติ้งกว๋อเคร่งขรึมมาก “หมอตำแยกับหมอก็อยู่ เป็นเช่นนี้มาสองชั่วยามแล้ว…”“น้าสะใภ้ ท่านต้องรับรองความปลอดภัยของแม่ข้านะ เด็กที่อยู่ในท้องนั่นเป็นตายไม่สำคัญ แต่ต้องรักษาแม่ข้าไว้นะ!” หลิงเชียนอี้จับมือฉู่เชียนหลีแน่น อ้อนวอนอย่างน้ำตาคลอเบ้าโหวติ้งกว๋อได้ยินคำพูดนี้ “...”หายใจเข้าลึกๆลูกแท้ๆ ตีไม่ได้ อดกลั้นหลิงเชียนอี้อายุสิบแปดปีแล้ว มารดามีลูกคนที่สองในวัยนี้ อายุแตกต่างกันมากเกินไป เขาไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อลูกคนที่สองนี้เขาถึงขั้นคิดว่าลูกคน

“เหตุใดจึงไม่มีเสียงแล้ว?”ภายในลานเรือนข้างนอก กลุ่มคนที่ชะโงกหน้ารออย่างใจจดใจจ่อสังเกตเห็นว่าภายในห้องเงียบลง เสียงร้องของความเจ็บปวดหายไป ไม่มีเสียงร้องของทารก และไม่เห็นสาวใช้ออกมา แต่ละคนจับต้นชนปลายไม่ถูกแล้ว“หรือคลอดแล้ว?”“ก็ไม่ได้ยินเสียงร้องไห้นี่นา? และไม่เห็นหมอตำแยออกมาแจ้งข่าวดี เกิดอะไรขึ้น?”โหวติ้งกว๋อยืนอยู่ตรงที่เดิมราวกับเสาต้นหนึ่ง ฝ่ามือที่อยู่ในแขนเสื้อกำแน่น กำจนมีเหงื่อออก จ้องตรงไปที่ห้องอย่างไม่ละสายตา แววตาเคร่งขรึมแต่ประหม่าหลิงเชียนอี้ร้อนใจจนตาแดงแล้ว เขาวิ่งเข้าไปตะคอกใส่โหวติ้งกว๋อ “อายุปูนนี้แล้ว ยังจะมีลูกอีก! มีอะไรมี! หรือข้าไม่ใช่ลูกแท้ๆ ของท่าน? หากท่านแม่เป็นอะไรขึ้นมา ข้าจะไปกับท่านแม่แล้ว!”โหวติ้งกว๋อกำมือแน่นขึ้นสามส่วน ริมฝีปากปิดสนิทตลอด ไม่พูดอะไรสักคำ เอาแต่จ้องมองไม่รู้ว่าใครเป็นคนพูดออกมาประโยคหนึ่ง“ไม่มีเสียงนานเช่นนี้ คงจะไม่เกิดเรื่องอะไรกระมัง?”ทันใดนั้น โหวติ้งกว๋อพุ่งพรวดเข้าไปในห้อง“ท่านโหว ท่านเข้ามาไม่ได้นะ! เวลาผู้หญิงคลอดลูกออกเลือดเยอะ ผู้ชายเห็นแล้วจะโชคร้าย ไม่เป็นผลดีต่อท่าน!” หมอตำแยห้ามปรามเพิ่งขวาง

ทันใดนั้น สายตาของทุกคนไปตกที่ร่างฉู่เชียนหลีตั้งแต่พระชายาอ๋องเฉินมา นางรับช่วงต่อสถานการณ์ขององค์หญิงใหญ่ จัดการทุกอย่าง ตอนนี้องค์หญิงใหญ่ตกเลือด นางย่อมมีความรับผิดชอบที่ไม่สามารถปฏิเสธ“ท่านอ๋อง ข้าทำคลอดทารกมาครึ่งชีวิต ประสบการณ์ล้นหลาม ท่านกลับไม่เชื่อข้า คราวนี้ดีแล้ว…”หมอหญิงส่ายศีรษะอย่างผิดหวัง “ปริมาณเลือดที่ฮูหยินเสียแย่มาก…”ส่ายศีรษะ บ่งบอกถึงความรุนแรงของสถานการณ์ ทำให้บรรยากาศภายในห้องตึงเครียดอีกครั้งโดยตรง เหมือนกับถูกทับอยู่ใต้ภูเขาหนัก ทุกคนหายใจลำบากแย่มาก ก็แสดงถึงความตายมือเท้าโหวติ้งกว๋อเย็นเฉียบทันที ลูกสาวที่อยู่ในอ้อมแขนก็ไม่น่ารักแล้ว สายตาที่สั่นเทามองไปทางผู้หญิงที่นอนหน้าซีดอยู่บนเตียง รู้สึกเพียงเหมือนฟ้าถล่มดินทลาย…ฉู่เชียนหลีพบว่าไม่สามารถห้ามเลือด ท้ายที่สุดต้องถ่ายเลือดซื้อเวลา ไม่เช่นนั้นองค์หญิงใหญ่จะอยู่ได้อีกแค่ไม่กี่นาทีระหว่างความเป็นความตาย แค่ไม่กี่นาทีนางรีบกล่าว “พวกเจ้าทุกคนออกไปก่อน ไม่ได้รับอนุญาตจากข้า ห้ามเข้ามา!”หมอหญิงหันไปมอง “พระชายาอ๋องเฉิน ท่านจะทำอะไร? ยาทุกอย่างที่ใช้ได้ก็ใช้แล้ว วิธีที่สามารถลองได้ก็ลองแล้ว

สายตาของคนอื่นก็ตกที่ฉู่เชียนหลีเช่นกัน มีทั้งสงสัย มีทั้งคาดคะเน มีทั้งคาดเดา…แตกต่างกันไปตามความคิดของคนทั่วไป หลังจากพระชายาอ๋องเฉินยื่นมือเข้ามายุ่งกับเรื่องนี้ องค์หญิงใหญ่ก็เกิดเรื่องทันที นางยากที่จะบ่ายเบี่ยงความรับผิดชอบหากบอกว่านางทำให้องค์หญิงใหญ่ตาย ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ฉู่เชียนหลียืนอยู่ตรงหน้าประตูอย่างสงบ กวาดมองทุกคนอย่างไม่เร่งไม่รีบแวบหนึ่ง ทุกคนล้วนเป็นปรปักษ์กับนาง แต่วิพากษ์วิจารณ์เสียงเบา ไม่กล้าพูดต่อหน้า มีเพียงหมอหญิงคนนั้นที่เดินออกมา กล่าวโทษอย่างเสียงดัง เหมือนนางกระทำความผิดเรื่องร้ายแรงอะไรความสนใจของฉู่เชียนหลีไปตกที่หมอหญิงคนนี้ทันทีกวาดมองคนคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดวงตาหรี่ลงเล็กน้อย“ตอนที่ข้ายังไม่มา ลูกขององค์หญิงใหญ่ไม่กลับหัว ต่อให้ฝืนคลอดก็คลอดไม่ออก หากไม่ใช่เพราะข้าหมุนเด็กกลับหัว เกรงว่าตอนนี้เจ้าคงหัวหลุดจากบ่าแล้ว”หมอหญิงชะงักเป็นเช่นนี้จริงเด็กไม่กลับหัว คลอดบุตรยาก จะทำให้สูญเสียหนึ่งศพสองชีวิต องค์หญิงใหญ่ตายแล้ว ทั้งครอบครัวนางก็ไม่รอดเช่นกันแต่ตอนนี้สถานการณ์ไม่เหมือนกัน มีพระชายาอ๋องเฉินเป็นแพะรับบาป นางแค่พูดให้ตนเองหลุดพ้

ฉู่เชียนหลีมองหมอหญิงคนนี้ตั้งแต่หัวจรดเท้าใบหน้าแก่ที่มีริ้วรอยราวกับใบไม่แห้งหลังฤดูใบไม้ร่วง ทั้งแห้งทั้งย่น และก็ทำให้นางดูเป็นคนซื่อตรง เหมือนกับหญิงชราที่เรียบง่ายคนหนึ่ง เข้าถึงได้ง่ายแต่ถ้าหากมองคนมองแค่ภายนอก วันข้างหน้าตายอย่างไรก็ไม่รู้“เจ้ารู้เรื่องเมล็ดเชียนอิงได้อย่างไร?” นางถามหมอหญิงก้มหน้าด้วยความตื่นตระหนก “ข้าก็ได้ยินมาเช่นกัน…ได้ยินมาว่าพิษชนิดนี้จะทำให้เลือดไหลไม่หยุด อาการป่วยหนักยิ่งขึ้น…”คำพูดของนางคลุมเครือฉู่เชียนหลีกลับกล่าว “ความหมายของข้าคือ เหตุใดเจ้าจึงมั่นใจเช่นนั้นว่าบนตัวข้าเมล็ดเชียนอิง? เจ้ารู้ได้อย่างไร?”“ข้า…”หัวใจหมอหญิงสั่นสะท้าน ก้มศีรษะต่ำลงสามส่วนทันที ซ่อนความตื่นตระหนกและร้อนตัวทั้งหมดไว้“ข้า…”ถูกสายตามากมายเช่นนั้นจ้องมอง นางตื่นตระหนกเหมือนมดบนหม้อร้อน ไม่ว่าพูดอะไรก็ไม่ถูกถ้าหากถูกตัดสินโทษ ต้องตายอย่างไร้ข้อกังขาอยากรักษาชีวิตไว้ มีแต่ต้องเดิมพัน…แม้พระชายาอ๋องเฉินช่วยองค์หญิงใหญ่ไว้ แต่บนตัวนางต้องมีเมล็ดเชียนอิงแน่นอน! ขอแค่หาเจอ นางก็บริสุทธิ์แล้ว!เมื่อหมอหญิงคิดเช่นนี้ กำหมัดแน่น สายตาเหี้ยมเกรียม กล่าวอย่