แววตาเฟิงเย่เสวียนขรึมลง กลิ่นอายบนร่างกายก็มืดครึ้มลงหลายส่วน เม้มปากเงียบ หลังจากห่มผ้าให้ฉู่เชียนหลี สะบัดแขนเสื้อเดินจากไป“ผู้หญิงคนนั้นล่ะ?”หานอิ๋งรีบตามไป “อยู่ในห้องขัง”ห้องขังมืดสลัว เปียกชื้น ในอากาศเต็มไปด้วยกลิ่นไม่พึงประสงค์ กลิ่นอับ กลิ่นคาวเลือด กลิ่นสกปรกของอุจจาระกับปัสสาวะ และยังมีเสียงคร่ำครวญของนักโทษ ทำให้รู้สึกสิ้นหวังภายในห้องขังห้องหนึ่งมือเท้าของอูหนูถูกล่ามโซ่ตรวน ผมเผ้ายุ่งเหยิง นั่งขัดสมาธิอยู่บนแผ่นกระดานไม้ที่เย็นเฉียบ ต่อให้เป็นเช่นนั้น ใบหน้างดงามต่างถิ่นของสาวเหมียวเจียง เปื้อนสิ่งสกปรกเล็กน้อย ราวกับยิ่งทำให้ดูสวย ยิ่งดึงดูดให้ผู้คนกระทำความผิด…เสียงฝีเท้าที่หนักแน่นและเย็นชาเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆร่างกายนางขยับเล็กน้อย ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสายตาลอดผ่านราวกั้น มองไปทางบนทางเดินที่ยาวสลัด มองเห็นชายชุดผาวสีหมึกที่เดินมาจากความมืด รูปร่างที่สูงยาว กลิ่นอายที่ยิ่งใหญ่ ใบหน้าที่เย็นชาหยิ่งผยอง ทำให้ดวงตาของนางขรึมลงเล็กน้อย ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงเหมือนกลืนน้ำลายผ่านไปครู่หนึ่งเฟิงเย่เสวียนเดินมาถึงเขาเหลือบมองคนในห้องขังจากเบื้องสูง น้ำเสียงเ
Read More