แชร์

บทที่ 424

ไม่พูดมาก เฟิงเย่เสวียนอุ้มฉู่เชียนหลี ไปกินอาหารค่ำที่ห้องโถง

เยว่เอ๋อร์เดินเข้ามาทำความสะอาดห้อง

แต่ตอนที่เห็นสภาพในห้อง…ตัดสินใจไปหาพ่อบ้านทันที

พ่อบ้านอายจนหน้าแดงทันที

“แม่นางเยว่เอ๋อร์ เจ้าก็จริงๆ เลย ไป ‘เก็บกวาดสนามรบ’ ให้อ๋องเฉินกับพระชายาอ๋องเฉิน จะเรียกคนแก่อย่างข้าไปทำอะไร?”

ห้องนั่น เตียงนั่น ฉากนั่น ใช่สิ่งที่คนแก่อย่างเขาสามารถดูได้หรือ?

สีหน้าเยว่เอ๋อร์ซับซ้อน

“พ่อบ้าน ข้ารู้สึกว่าท่านจำเป็นต้องไป…”

“ไอ้หยา นี่มันน่าอายแค่ไหน!” พ่อบ้านโบกมือปฏิเสธ ขาสองข้างกลับเหมือนติดล้อไฟ วิ่งไปทางเรือนหานเฟิง

สนามรบ ข้ามาแล้ว!

ยี่สิบสองปีท่านอ๋องไม่เปิดประสบการณ์ เมื่อเปิดประสบการณ์ก็เก่งมากเลยใช่หรือไม่!

แม้เขาเป็นคนรับใช้ แต่มองดูท่านอ๋องเติบโตด้วยตาตนเอง เมื่อก่อนตอนที่ท่านอ๋องยังเด็ก เขามักจะดีดช้างน้อยเขาเป็นประจำ…

พริบตาเดี๋ยวก็โตแล้ว

รีบวิ่ง!

รีบวิ่งเร็ว!

ไปช้าก็อดดูเรื่องสนุกแล้ว!

เยว่เอ๋อร์ “...”

พ่อบ้านจับเอวที่ใช้งานได้ไม่ค่อยดีนัก หอบจนแลบลิ้น สองตาเป็นประกาย วิ่งเร็วกว่าสุนัขสี่ขาเสียอีก

วิ่งมาถึงเรือนหานเฟิงเป็นคนแรก

เข้าห้อง

ตอนที่เห็นสภาพภายในห้อ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

บทล่าสุด

DMCA.com Protection Status