All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1541 - Chapter 1550

เมืองหลวงต้าเฉียนจักรพรรดิเหวินและหยุนลี่เสด็จกลับถึงเมืองหลวงมาได้หลายวันแล้วหลังจากเสด็จกลับมา จักรพรรดิเหวินมิได้เร่งรับช่วงบริหารราชการแผ่นดินจากสวีสือฝู่ กลับอ้างว่าเพิ่งเดินทางไกล จำต้องพักผ่อนให้เพียงพอ จึงยังให้สวีสือฝู่เป็นผู้ดูแลราชกิจแทนเป็นเวลาต่อเนื่องกันหลายวัน ทั้งจักรพรรดิเหวินและองค์รัชทายาทหยุนลี่ก็มิได้ปรากฏพระองค์ในท้องพระโรงหยุนลี่ไม่ทราบว่าจักรพรรดิเหวินกำลังทำสิ่งใด ในใจกลับร้อนรน กลัวว่าสัญญาที่จักรพรรดิเหวินตรัสไว้เกี่ยวกับการให้เขาเป็นผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จะมิอาจเป็นจริง"ขอพระราชทานอภัยพ่ะย่ะค่ะ องค์รัชทายาท ฝ่าบาททรงเรียกพระองค์ให้เสด็จไปยังห้องทรงพระอักษร"ขณะหยุนลี่กำลังกระวนกระวายอยู่ ก็มีขันทีเข้ามาทูลหยุนลี่มิกล้าโอ้เอ้ รีบจัดเครื่องทรงให้เรียบร้อย แล้วเร่งรุดไปยังห้องทรงพระอักษรเมื่อมู่ซุ่นพาหยุนลี่เข้าสู่ห้องทรงพระอักษร จักรพรรดิเหวินก็โบกพระหัตถ์เป็นสัญญาณให้มู่ซุ่นถอยออกไป"ดูเถิด!"จักรพรรดิเหวินทรงชี้ไปยังสำรับราชโองการบนโต๊ะ พระพักตร์หม่นหมองหยุนลี่รู้สึกประหลาดใจ รีบก้าวขึ้นไปหยิบราชโองการฉบับหนึ่งขึ้นมาอ่านเพียงแค่กวาดพร

"เหลวไหล!"จักรพรรดิเหวินทรงกริ้ว ตรัสตำหนิองค์ชายสี่และองค์ชายรองอย่างรุนแรง "หากข้าไม่อนุญาต องค์รัชทายาทจะสามารถเคลื่อนทัพได้อย่างไร!? ต่อไป พวกเจ้ามิใช่ว่าจะใส่ร้ายว่าองค์รัชทายาทสมคบคิดกับจ้าวจี๋หรอกหรือ!? ว่าอย่างไร? หรือพวกเจ้าต้องการให้ข้าถอดถอนองค์รัชทายาท!?"พระเนตรเย็นเยียบของจักรพรรดิเหวินจ้องเขม็งไปยังองค์ชายสี่และองค์ชายรองพระองค์รู้ดีว่า เวลานี้องค์ชายสี่และองค์ชายรองเริ่มร้อนรนแล้วทว่า การให้หยุนลี่สำเร็จราชการแทนนั้น จักรพรรดิเหวินทรงตัดสินพระทัยไว้ตั้งแต่แรกแล้ว!เรื่องนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!"ลูก... มิกล้า!"พอเผชิญหน้ากับพระเนตรอันเฉียบคมของจักรพรรดิเหวิน ทั้งสองพลันสูญเสียความมั่นใจการกล่าวหาองค์รัชทายาทว่าสมคบคิดกับแม่ทัพชายแดนนั้น เป็นโทษมหันต์ แม้นพวกเขาคิดว่าเป็นเช่นนี้ แต่หากไร้หลักฐาน พวกเขาก็มิอาจกล่าววาจาโดยพลการได้"เก็บเล่ห์เหลี่ยมของพวกเจ้าเสีย!"จักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรทั้งสองพระองค์ด้วยสายตาเยียบเย็น ก่อนจะกวาดสายพระเนตรไปยังเหล่าขุนนาง "ข้ามอบหมายให้องค์รัชทายาทสำเร็จราชการแทน มิใช่เพราะคิดสละบัลลังก์! ข้าตัดสินใจแล้ว เรื่องนี้ไม่มีกา

จนกระทั่งช่วงเที่ยง หยุนลี่จึงประกาศเลิกประชุมท้องพระโรงมิใช่เพราะทุกปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว แต่เป็นเพราะทุกคนต่างหิวโหย!การประชุมวันนี้ แม้ไม่มีการโต้เถียงกันรุนแรงแต่บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดอย่างยิ่งหยุนลี่สัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงแรงกดดันจากเหล่าขุนนางที่สำคัญ คำพูดของขุนนางหลายคนล้วนมีเหตุผล แม้เขาอยากจะโต้แย้ง แต่ก็หาเหตุผลมาโต้กลับไม่ได้!ระหว่างทางกลับจวนองค์รัชทายาท หยุนลี่รู้สึกปวดศีรษะอย่างหนัก ในหัวเต็มไปด้วยคำว่า “เงิน” “เสบียง” และ “อาวุธยุทโธปกรณ์”เรื่องเสบียงห้าล้านที่จะมอบให้แก่หยุนเจิง หลังจากผ่านการถกเถียงอย่างดุเดือดในที่ประชุม เหล่าขุนนางก็บรรลุข้อตกลงร่วมกันได้ในที่สุดอย่างไรเสีย มันเทศพันธุ์ใหม่นี้ถือเป็นทรัพย์สมบัติอันล้ำค่าสำหรับต้าเฉียนแม้ว่าเสบียงห้าล้านจะเป็นจำนวนมาก แต่มิได้ต้องมอบให้ในคราวเดียวเมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ราชสำนักก็ยังสามารถแบกรับภาระนี้ได้แต่เรื่องเงินและการจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์กลับทำให้หยุนลี่ปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก!สถานการณ์ในตอนนี้ หากเขาต้องการขยายกองทัพ คงมิอาจเป็นไปได้ไร้ทั้งเงิน

ขณะที่หยุนลี่กำลังเร่งระดมเงินอย่างบ้าคลั่ง หยุนเจิงและทัวฮวนก็ได้เดินทางมาถึงจิงหยางฝู่ก่อนแล้วมิอาจทำอย่างอื่นได้ จี้หรานได้ส่งคนมาส่งข่าวถึงติ้งเป่ยที่ฟู่โจวเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเขาจะมัวรอเดินทางมาพร้อมเยี่ยจื่อและคนอื่นๆ อย่างช้าๆ ได้อย่างไร!?ดังนั้น ในวันที่สองหลังจากที่ทัวฮวนเดินทางมาถึงติ้งเป่ย พวกเขาก็เร่งเดินทางด้วยความเร็วสูงสุดคาดว่า เยี่ยจื่อและพวกนางคงใช้เวลาอีกครึ่งเดือนกว่าจะเดินทางถึงจวนอ๋องแห่งหัวเมืองสี่ทิศแม้ว่าจะมีรถม้าแบบใหม่ใช้ในการเดินทาง แต่หยุนเจิงก็ยังระมัดระวังเป็นพิเศษ เกรงว่าเยี่ยจื่อจะมีอาการไม่สบายระหว่างทางด้วยเหตุนี้ เขาจึงให้เมี่ยวอินร่วมเดินทางไปกับเยี่ยจื่อด้วย"ข้าน้อยจี้หราน คารวะท่านอ๋อง!"เมื่อได้ข่าวว่าหยุนเจิงเสด็จมาถึงจี้หรานก็รีบออกมาต้อนรับพร้อมกับข้าราชการกลุ่มหนึ่ง"คารวะท่านอ๋อง!"ทุกคนต่างถวายบังคมพร้อมกัน"ลุกขึ้นเถิด!"หยุนเจิงโบกมือเบาๆ "เข้าไปพูดคุยในจวนเถิด!""พ่ะย่ะค่ะ!"จี้หรานรับคำสั่ง ก่อนจะยกมือเป็นเชิงเชื้อเชิญ "ท่านอ๋อง เชิญพ่ะย่ะค่ะ!"หยุนเจิงก้าวนำทัวฮวนตรงเข้าไปยัง จวนผู้ตรวจการมณฑลอย่างไม่รอช้าเมื่อท

ไม่นานหยุนเจิงก็มาถึงค่ายทหารของจิงหยางฝู่เว่ยหยูเป็นผู้บัญชาการทหารหนึ่งหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่นี่พูดตามตรง ให้กองกำลังทหารหนึ่งหมื่นนายประจำการที่จิงหยางฝู่ถือเป็นการสิ้นเปลืองแต่ในเมื่อตอนนี้ เจ้าสามเป็นผู้สำเร็จราชการแทน เขาย่อมต้องเตรียมการป้องกันเอาไว้ไม่เช่นนั้น ใครจะรู้ว่าเจ้าสามจะทำอะไรพิเรนทร์ขึ้นมาเมื่อไหร่!?นอกจากนี้ เขาเองก็เตรียมจะจัดระเบียบขุนนางของฟู่โจวใหม่ทั้งหมด ตอนแรก เขาก็คิดไว้แล้วว่าต้องมีการกวาดล้างครั้งใหญ่ แต่พอเกิดเรื่อง ขุนนางจำนวนมากพากันลาออก ต่อให้เขาไม่อยากเปลี่ยนแปลงฟู่โจว ก็ทำไม่ได้แล้ว!ด้วยกองทัพหนึ่งหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่จิงหยาฝู่ เขาอยากรู้จริงๆ ว่าจะมีสักกี่คนที่ไม่กลัวตายเรื่องที่หยุนลี่จัดการกับเหล่าตระกูลใหญ่และขุนนางเฒ่าทั้งหลาย เขาไม่สนใจ แต่ถ้าตระกูลใดคิดต่อต้านเขา เขาไม่รังเกียจที่จะกลายเป็น "จอมขุดรากถอนโคน"พอดีเลย จะยึดที่ดินของพวกมันทั้งหมดมาเป็นที่ดินหลวง และใช้พื้นที่ในฟู่โจวปลูกมันเทศให้มากที่สุด!"ที่จิงหยางฝู่เป็นอย่างไรบ้าง? อบอุ่นกว่าที่ด่านเป่ยลู่มากเลยใช่หรือไม่?"พอเจอเว่ยหยู หยุนเจิงก็กล่าวหยอกล้อ"อุ่