เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1541
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1542
ริบทรัพย์สินหรือล้างโคตร?ไม่ว่าอนาคตจะเป็นเช่นไร แต่ตอนนี้ สวีสือฝู่ ยังคงเป็นบุคคลที่เขาพึ่งพามากที่สุดยิ่งไปกว่านั้น ความสัมพันธ์ระหว่างสวีสือฝู่กับเขานั้น ขุนนางทั้งราชสำนักล้วนรู้ดีหากเสด็จพ่อคิดกำจัดสวีสือฝู่จนหมดสิ้น เช่นนั้น เขาผู้เป็นองค์รัชทายาท รวมถึง เสด็จแม่ผู้เป็นฮองเฮา ย่อมมิอาจหลีกพ้นจากผลกระทบ"เจ้านำฎีกาเหล่านี้ไปเถิด!"จักรพรรดิเหวินโบกพระหัตถ์เบาๆ "เจ้าคิดพิจารณาด้วยตนเองเสียก่อน หากถึงเวลานี้ของวันพรุ่งนี้ เจ้ายังคงไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไร ค่อยมาถามข้าอีกครั้ง!""พ่ะย่ะค่ะ!"หยุนลี่รับสั่งด้วยความเคารพจักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรหยุนลี่ด้วยความเหนื่อยล้า ก่อนถอนพระปัสสาสะยาว "ที่ข้ามอบหมายให้เจ้าสำเร็จราชการแทน ก็เพราะต้องการให้เจ้าได้รับการฝึกฝน ในขณะที่ข้ายังมีชีวิตอยู่ และยังสามารถควบคุมขุนนางเหล่านี้ได้ หากวันใดข้าสิ้นไปแล้ว หวังว่าเจ้าจะสามารถปกป้องแผ่นดินนี้ไว้ได้..."...วันรุ่งขึ้นจักรพรรดิเหวินและองค์รัชทายาทเสด็จเข้าท้องพระโรงในขณะที่ทั้งสองพระองค์ปรากฏตัวขึ้น กลิ่นคุกรุ่นแห่งความขัดแย้งก็เริ่มปกคลุมไปทั่วทั้งท้องพระโรงแตกต่างจากทุกครั้ง จั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1543
"เหลวไหล!"จักรพรรดิเหวินทรงกริ้ว ตรัสตำหนิองค์ชายสี่และองค์ชายรองอย่างรุนแรง "หากข้าไม่อนุญาต องค์รัชทายาทจะสามารถเคลื่อนทัพได้อย่างไร!? ต่อไป พวกเจ้ามิใช่ว่าจะใส่ร้ายว่าองค์รัชทายาทสมคบคิดกับจ้าวจี๋หรอกหรือ!? ว่าอย่างไร? หรือพวกเจ้าต้องการให้ข้าถอดถอนองค์รัชทายาท!?"พระเนตรเย็นเยียบของจักรพรรดิเหวินจ้องเขม็งไปยังองค์ชายสี่และองค์ชายรองพระองค์รู้ดีว่า เวลานี้องค์ชายสี่และองค์ชายรองเริ่มร้อนรนแล้วทว่า การให้หยุนลี่สำเร็จราชการแทนนั้น จักรพรรดิเหวินทรงตัดสินพระทัยไว้ตั้งแต่แรกแล้ว!เรื่องนี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง!"ลูก... มิกล้า!"พอเผชิญหน้ากับพระเนตรอันเฉียบคมของจักรพรรดิเหวิน ทั้งสองพลันสูญเสียความมั่นใจการกล่าวหาองค์รัชทายาทว่าสมคบคิดกับแม่ทัพชายแดนนั้น เป็นโทษมหันต์ แม้นพวกเขาคิดว่าเป็นเช่นนี้ แต่หากไร้หลักฐาน พวกเขาก็มิอาจกล่าววาจาโดยพลการได้"เก็บเล่ห์เหลี่ยมของพวกเจ้าเสีย!"จักรพรรดิเหวินทอดพระเนตรทั้งสองพระองค์ด้วยสายตาเยียบเย็น ก่อนจะกวาดสายพระเนตรไปยังเหล่าขุนนาง "ข้ามอบหมายให้องค์รัชทายาทสำเร็จราชการแทน มิใช่เพราะคิดสละบัลลังก์! ข้าตัดสินใจแล้ว เรื่องนี้ไม่มีกา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1544
ขาดเงิน!เมื่อได้ยินคำกราบทูลของสวีสือฝู่ หยุนลี่แทบอยากสบถออกมาใครกันที่ไม่ขาดเงิน?มองทั่วทั้งราชวงศ์ต้าเฉียน เขาผู้เป็นองค์รัชทายาท คือคนที่ขาดเงินมากที่สุด!เงินสี่ล้านตำลึง ที่ตกลงไว้กับเจ้าหกนั้น ยังไงก็ต้องให้!มิฉะนั้น ไอ้หมอนั่นต้องลากเอาสัญญาหนี้กับกองทัพมาไล่ทวงหนี้จากเขาแน่!ส่วนเมิ่งหยุนฉี่ หลังจากที่เขาตรวจสอบคร่าวๆ ก็พบว่าขั้นต่ำต้องจ่ายไปก่อน หนึ่งล้านสองแสนตำลึง!เมื่อรวมเข้าด้วยกัน กว่าห้าล้านตำลึงเชียวนะ!เขายังคิดจะไปขอเบิกเงินล่วงหน้าจากกรมพระคลัง!แต่กลายเป็นว่า กรมพระคลังกลับมาขอเงินจากเขา!?"เอาล่ะ เอาล่ะ..."หยุนลี่โบกมือ ตัดบทคำกราบทูลของสวีสือฝู่ "ข้ารู้ว่ากรมพระคลังขาดแคลนเงิน ราชสำนักทั้งแผ่นดินก็ขาดเงิน! แม้แต่ข้าและเสด็จพ่อยังขาดเงิน! สิ่งสำคัญคือ กรมพระคลังมีวิธีหาเงินหรือไม่!?""นี่..."สวีสือฝู่ขมวดคิ้วแน่น ก่อนจะตอบว่า "ต่อให้กรมพระคลังระดมทุนเท่าใด ก็ไม่มีทางพอ ข้าน้อยเห็นว่า นอกจากกรมพระคลังจะต้องจัดหางบประมาณแล้ว ราชสำนักควรพิจารณาการเพิ่มรายได้จากภาษี และตัดลดรายจ่าย"หยุนลี่พยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อ "เช่นนั้น ท่านเห็นว่า ควรตัด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1545
จนกระทั่งช่วงเที่ยง หยุนลี่จึงประกาศเลิกประชุมท้องพระโรงมิใช่เพราะทุกปัญหาได้รับการแก้ไขแล้ว แต่เป็นเพราะทุกคนต่างหิวโหย!การประชุมวันนี้ แม้ไม่มีการโต้เถียงกันรุนแรงแต่บรรยากาศกลับเต็มไปด้วยความตึงเครียดอย่างยิ่งหยุนลี่สัมผัสได้อย่างชัดเจนถึงแรงกดดันจากเหล่าขุนนางที่สำคัญ คำพูดของขุนนางหลายคนล้วนมีเหตุผล แม้เขาอยากจะโต้แย้ง แต่ก็หาเหตุผลมาโต้กลับไม่ได้!ระหว่างทางกลับจวนองค์รัชทายาท หยุนลี่รู้สึกปวดศีรษะอย่างหนัก ในหัวเต็มไปด้วยคำว่า “เงิน” “เสบียง” และ “อาวุธยุทโธปกรณ์”เรื่องเสบียงห้าล้านที่จะมอบให้แก่หยุนเจิง หลังจากผ่านการถกเถียงอย่างดุเดือดในที่ประชุม เหล่าขุนนางก็บรรลุข้อตกลงร่วมกันได้ในที่สุดอย่างไรเสีย มันเทศพันธุ์ใหม่นี้ถือเป็นทรัพย์สมบัติอันล้ำค่าสำหรับต้าเฉียนแม้ว่าเสบียงห้าล้านจะเป็นจำนวนมาก แต่มิได้ต้องมอบให้ในคราวเดียวเมื่อเก็บเกี่ยวผลผลิตในฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วง ราชสำนักก็ยังสามารถแบกรับภาระนี้ได้แต่เรื่องเงินและการจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์กลับทำให้หยุนลี่ปวดเศียรเวียนเกล้ายิ่งนัก!สถานการณ์ในตอนนี้ หากเขาต้องการขยายกองทัพ คงมิอาจเป็นไปได้ไร้ทั้งเงิน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1546
สวีสือฝู่ได้ฟังแล้วก็ขมวดคิ้วยิ่งแน่นกว่าเดิมไม่ให้ตนลาออกกลับบ้าน แต่กลับให้หยุนลี่นำฎีกากล่าวโทษตนมาให้ดูจักรพรรดิเหวินคิดจะทำอะไรกันแน่!?ขณะที่ครุ่นคิดอยู่ สวีสือฝู่พลันเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา“หรือว่าฝ่าบาทต้องการให้กระหม่อมใช้เงินเพื่อปัดเป่าภัย?”ตอนนี้ ราชสำนักกำลังขาดแคลนเงิน จักรพรรดิเหวินจึงคิดจะเรียกเงินจากขุนนางทั้งหลาย!เมื่อได้ยินคำพูดของสวีสือฝู่ หยุนลี่พลันหัวเราะลั่นในใจอืม คิดออกแล้วก็ดี!เช่นนี้ ก็ไม่จำเป็นต้องให้เขาเอ่ยปากเอง!ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดเจ้าหกถึงชอบขูดรีดเงินจากเขานัก!ต้องยอมรับว่าความรู้สึกของการบีบเงินจากผู้อื่น มันช่างหอมหวานเสียจริง!วินาทีนี้ ในที่สุด หยุนลี่ก็เข้าใจความสุขของหยุนเจิงแล้ว!"ใช้เงินเพื่อปัดเป่าภัยหรือ?"หยุนลี่แสร้งทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะเปลี่ยนเป็นสีหน้าขมขื่นแล้วทอดสายตาไปที่สวีสือฝู่ "ท่านลุง มีเรื่องหนึ่งที่ข้ามิกล้าเอ่ยกับท่านมาโดยตลอด หากเสด็จพ่อหมายความเช่นนั้นจริง เช่นนั้นข้ายิ่งไม่กล้าเอ่ยขึ้นมา...""เรื่องอะไร?"สวีสือฝู่ขมวดคิ้วด้วยความสงสัย พลางเกิดลางสังหรณ์ไม่ดีขึ้นมาในใจหยุนลี่ทำสีหน้าราวกับมีความทุ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1547
ขณะที่หยุนลี่กำลังเร่งระดมเงินอย่างบ้าคลั่ง หยุนเจิงและทัวฮวนก็ได้เดินทางมาถึงจิงหยางฝู่ก่อนแล้วมิอาจทำอย่างอื่นได้ จี้หรานได้ส่งคนมาส่งข่าวถึงติ้งเป่ยที่ฟู่โจวเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเขาจะมัวรอเดินทางมาพร้อมเยี่ยจื่อและคนอื่นๆ อย่างช้าๆ ได้อย่างไร!?ดังนั้น ในวันที่สองหลังจากที่ทัวฮวนเดินทางมาถึงติ้งเป่ย พวกเขาก็เร่งเดินทางด้วยความเร็วสูงสุดคาดว่า เยี่ยจื่อและพวกนางคงใช้เวลาอีกครึ่งเดือนกว่าจะเดินทางถึงจวนอ๋องแห่งหัวเมืองสี่ทิศแม้ว่าจะมีรถม้าแบบใหม่ใช้ในการเดินทาง แต่หยุนเจิงก็ยังระมัดระวังเป็นพิเศษ เกรงว่าเยี่ยจื่อจะมีอาการไม่สบายระหว่างทางด้วยเหตุนี้ เขาจึงให้เมี่ยวอินร่วมเดินทางไปกับเยี่ยจื่อด้วย"ข้าน้อยจี้หราน คารวะท่านอ๋อง!"เมื่อได้ข่าวว่าหยุนเจิงเสด็จมาถึงจี้หรานก็รีบออกมาต้อนรับพร้อมกับข้าราชการกลุ่มหนึ่ง"คารวะท่านอ๋อง!"ทุกคนต่างถวายบังคมพร้อมกัน"ลุกขึ้นเถิด!"หยุนเจิงโบกมือเบาๆ "เข้าไปพูดคุยในจวนเถิด!""พ่ะย่ะค่ะ!"จี้หรานรับคำสั่ง ก่อนจะยกมือเป็นเชิงเชื้อเชิญ "ท่านอ๋อง เชิญพ่ะย่ะค่ะ!"หยุนเจิงก้าวนำทัวฮวนตรงเข้าไปยัง จวนผู้ตรวจการมณฑลอย่างไม่รอช้าเมื่อท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1548
พวกมันคงไม่ได้คิดจริงๆ หรอกนะ ว่าท่านอ๋องพระองค์นี้ไม่กล้าฆ่าขุนนางของราชสำนักโดยพลการ!?หลังจากที่จี้หรานสั่งให้คนไปแจ้งข่าวหยุนเจิงก็ถามขึ้นมาทันที "ข้าแย่งตำแหน่งผู้ตรวจการมณฑลฟู่โจวของเจ้าไป แล้วเหตุใดเจ้าถึงไม่ลาออก?"คำถามกะทันหันของหยุนเจิงทำให้จี้หรานชะงักไปเล็กน้อยอะไรกัน? หรือหยุนเจิงต้องการให้เขาลาออกด้วย เพื่อจะได้เปลี่ยนขุนนางในฟู่โจวทั้งหมดเป็นพวกของตนเอง!?เมื่อได้สติกลับมาจี้หรานลุกขึ้นก่อนกล่าวว่า "หากท่านอ๋องต้องการให้ข้าน้อยลาออก ข้าน้อยจะยื่นใบลาออกทันทีพ่ะย่ะค่ะ""ไม่ ไม่ใช่!"หยุนเจิงส่ายหน้าพร้อมยิ้ม "ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น ข้าเพียงแค่สงสัยเท่านั้น"สงสัยหรือ?จี้หรานย่อมไม่เชื่อคำพูดของหยุนเจิงในเมื่อหยุนเจิงถามคำถามนี้ ย่อมต้องมีความหมายแฝงอยู่แน่นอนจี้หราน ครุ่นคิดชั่วครู่ ก่อนจะถามกลับไปว่า "ท่านอ๋องต้องการฟังความจริง หรือฟังคำโกหกพ่ะย่ะค่ะ?""ทั้งสองอย่าง!"หยุนเจิงยิ้มจี้หรานเงยหน้าขึ้นจ้องหยุนเจิง "หากเป็นคำโกหก ก็คือ ข้าน้อยเป็นขุนนางของราชสำนัก ไม่ว่าราชสำนักจะมอบหมายงานใด ข้าน้อยก็ต้องปฏิบัติตามอย่างดีที่สุด! เมื่อรับตำแหน่ง ณ ที่แห่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1549
ไม่นานหยุนเจิงก็มาถึงค่ายทหารของจิงหยางฝู่เว่ยหยูเป็นผู้บัญชาการทหารหนึ่งหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่นี่พูดตามตรง ให้กองกำลังทหารหนึ่งหมื่นนายประจำการที่จิงหยางฝู่ถือเป็นการสิ้นเปลืองแต่ในเมื่อตอนนี้ เจ้าสามเป็นผู้สำเร็จราชการแทน เขาย่อมต้องเตรียมการป้องกันเอาไว้ไม่เช่นนั้น ใครจะรู้ว่าเจ้าสามจะทำอะไรพิเรนทร์ขึ้นมาเมื่อไหร่!?นอกจากนี้ เขาเองก็เตรียมจะจัดระเบียบขุนนางของฟู่โจวใหม่ทั้งหมด ตอนแรก เขาก็คิดไว้แล้วว่าต้องมีการกวาดล้างครั้งใหญ่ แต่พอเกิดเรื่อง ขุนนางจำนวนมากพากันลาออก ต่อให้เขาไม่อยากเปลี่ยนแปลงฟู่โจว ก็ทำไม่ได้แล้ว!ด้วยกองทัพหนึ่งหมื่นนายที่ประจำการอยู่ที่จิงหยาฝู่ เขาอยากรู้จริงๆ ว่าจะมีสักกี่คนที่ไม่กลัวตายเรื่องที่หยุนลี่จัดการกับเหล่าตระกูลใหญ่และขุนนางเฒ่าทั้งหลาย เขาไม่สนใจ แต่ถ้าตระกูลใดคิดต่อต้านเขา เขาไม่รังเกียจที่จะกลายเป็น "จอมขุดรากถอนโคน"พอดีเลย จะยึดที่ดินของพวกมันทั้งหมดมาเป็นที่ดินหลวง และใช้พื้นที่ในฟู่โจวปลูกมันเทศให้มากที่สุด!"ที่จิงหยางฝู่เป็นอย่างไรบ้าง? อบอุ่นกว่าที่ด่านเป่ยลู่มากเลยใช่หรือไม่?"พอเจอเว่ยหยู หยุนเจิงก็กล่าวหยอกล้อ"อุ่
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1610
“ขอ…ขอรับ!”โหวซื่อไครีบตอบรับทันทีไปซั่วเป่ยยังจะดีกว่าอยู่ที่นี่เสียอีกอยู่ในจวนอ๋องทุกวันเช่นนี้ เขาเองก็รู้สึกอึดอัดใจหากไม่ใช่เพราะก่อนหน้านี้หยุนเจิงขอให้เขาอยู่ เขาคงไปซั่วเป่ยนานแล้วเขายังมีธุรกิจวุ่นวายอีกมากมายที่ต้องจัดการที่ซั่วเป่ยเมื่อโหวซื่อไคออกเดินทางไปแล้ว หยุนเจิงก็เริ่มเตรียมตัวออกเดินทางเช่นกันหลังจากสั่งความบางประการ หยุนเจิงนำเมี่ยวอินและกองทหารองครักษ์รีบเดินทางออกไปสองวันต่อมา พวกเขาเดินทางมาถึงเมื่อหยุนเจิงมองเห็นเขตจวีผิงจากระยะไกล กองทหารองครักษ์ที่ถูกส่งไปสืบข่าวก็กลับมารายงานทันที “เรียนฝ่าบาท! ประตูเมืองจวีผิงปิดสนิท กลางเมืองดูเหมือนจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น”หืม?กลางวันแสกๆ ประตูเมืองปิด?ยังมีความวุ่นวายในเมืองอีก?ตระกูลซูกำลังทำอะไรกันแน่?หยุนเจิงครุ่นคิดเล็กน้อยก่อนออกคำสั่งเสียงเย็นชา “สั่งกองกำลังจวีผิง เปิดประตูเมืองเดี๋ยวนี้! หากปฏิเสธ ถือเป็นกบฏ!”“รับบัญชา!”กองทหารองครักษ์รีบไปดำเนินการทันที“ไปกันเถอะ พวกเราเข้าไปดูกัน!”หยุนเจิงหันไปเรียกเมี่ยวอิน ก่อนจะควบม้าไปยังจวีผิงทันทีไม่ช้า หยุนเจิงมาถึงเมืองตัวเมืองจวีผิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1609
ความวุ่นวายในตระกูลซูยังคงดำเนินไปตั้งแต่เที่ยงจนถึงย่ำค่ำบ้านของซูเฮ่อเหนียนถูกล้อมแน่นหนาไม่มีทางหนีกลุ่มคนที่นำโดยซูซ่งฝู่ต่างเรียกร้องให้ซูฮ๋วยหมินส่งมอบ วิธีผลิตน้ำตาลขาวออกมาแต่ซูฮ๋วยหมินจะเอามาจากไหนเล่า!เขาเองก็เป็นฝ่ายที่ถูกหลอก ต่อให้คว้านหัวออกมาก็ไม่มีอะไรให้ส่งมอบ!ซูฮ๋วยหมินยังคงยืนยันว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของหยุนเจิง แต่ไม่มีใครเชื่อเขาอีกต่อไปทุกคนต่างมั่นใจว่าซูฮ๋วยหมินคิดจะกอบโกยผลประโยชน์ไว้คนเดียวเมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้ ซูฮ๋วยหมินรู้สึกสิ้นหวังจนแทบอยากตายเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตนขณะที่ความขัดแย้งกำลังรุนแรงขึ้น คนที่ถูกส่งไปทวงหนี้จากตระกูลโหวก็กลับมารายงานข่าวคนของตระกูลโหวบอกว่าโหวซื่อไค ได้นำเงินทั้งหมดของตระกูลหนีไปทางใต้แล้ว หนี้ที่โหวซื่อไคเป็นคนก่อขึ้น พวกเขาไม่มีปัญญาชดใช้ให้อย่างไรก็ตาม ตระกูลโหวยอมรับหนี้และสัญญาว่า เมื่อโหวซื่อไคกลับมา ตระกูลโหวจะให้เขาชดใช้คืนทันที“เห็นหรือไม่! โหวซื่อไคหนีไปทางใต้เพื่อตักตวงผลประโยชน์แล้ว!”ซูซ่งฝู่มองซูฮ๋วยหมินด้วยสายตาเดือดดาล “เจ้าจะยังกล้าพูดอีกหรือไม่ว่าเจ้าไม่รู้วิธีผลิตน้ำตาลข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1608
“ถูกต้อง! หากเจ้าไม่มีอะไรปิดบัง ก็ให้ข้าตรวจสอบคลังสินค้า!”ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งเอ่ยเสริมขึ้นมา“ให้พวกเราตรวจสอบคลังสินค้า!”“ต้องตรวจสอบคลังสินค้า!”“เจ้าบริสุทธิ์หรือไม่ เพียงตรวจสอบก็รู้ได้!”“หากเจ้าไม่ให้ตรวจ นั่นแสดงว่ามีบางสิ่งที่เจ้าปิดบัง!”“ถูกต้อง…”ในชั่วพริบตา ผู้คนต่างส่งเสียงขึ้นพร้อมกันทุกสายตาต่างมุ่งเป้าไปยังซูฮ๋วยหมินวันนี้ไม่ว่าจะอย่างไรก็ต้องตรวจสอบคลังสินค้าให้ได้ ต่อให้ใครมาก็ขัดขวางไม่ได้!พวกเขาจะปล่อยให้เงินของพวกตนถูกโกงไปโดยไม่รู้ตัวได้อย่างไรกัน!เมื่อเห็นฝูงชนที่เต็มไปด้วยความโกรธเกรี้ยว ซูเฮ่อเหนียนถึงกับตัวสั่นด้วยความโมโห “ได้! ข้ายอมให้เจ้าตรวจ! แต่หากวันนี้เจ้าตรวจแล้วไม่พบอะไร เจ้าต้องให้คำอธิบายกับข้า!”“ได้!”เหล่าผู้อาวุโสทั้งหกต่างตอบรับพร้อมกันซูฮ๋วยหมินเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติเขาค่อยๆ ตระหนักว่านี่อาจเป็นกับดักซ้อนแผนบางที… หยุนเจิงอาจให้ยอดฝีมือแอบลอบนำ น้ำตาลขาว ไปใส่ไว้ในคลังสินค้าของเขา!นี่คงเป็นแผนที่ต้องการเร่งให้เกิดความขัดแย้งภายในตระกูลซู เพื่อทำให้พวกเขาแตกแยกกัน!แต่ตอนนี้ทุกคนก็ล้อมรอบหมดแล้วหากไม่ยอมเปิด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1607
เมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอก บรรยากาศทั่วทั้งตระกูลซูเต็มไปด้วยความเศร้าหมองตระกูลซูรีบส่งคนเดินทางไปยังตระกูลโหวที่เมืองมู่โจวแม้ว่าจะไม่สามารถเอาเรื่องตระกูลโหวได้โดยตรง แต่พวกเขาก็ต้องให้ตระกูลโหวช่วยชดใช้เงินสองแสนตำลึงที่โหวซื่อไคติดหนี้ไว้!หากสามารถเอาเงินสองแสนตำลึงคืนมาได้ แล้วขายทรัพย์สินบางส่วนเพิ่มเติม ธุรกิจของตระกูลซูก็ยังพอไปต่อได้ และอาจจะสามารถประคองสถานการณ์เอาไว้ได้ตอนนี้ เงินสองแสนตำลึงนี้มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อตระกูลซูขณะที่ทุกคนกำลังรอข่าวจากกลุ่มที่ไปทวงหนี้ ซูซ่งฝู่ก็นั่งเคร่งเครียดอยู่ที่บ้าน ทันใดนั้น พ่อบ้านของเขาก็รีบร้อนวิ่งเข้ามา ก่อนจะกระซิบข้างหูซูซ่งฝู่เบาๆ“อะไรนะ?”ซูซ่งฝู่หน้าเปลี่ยนสีทันที “เจ้ามั่นใจหรือ?”พ่อบ้านส่ายหัวเร็วๆ “ข้าไม่อาจมั่นใจได้ เรื่องนี้ข้าได้ยินมาจากคนอื่นอีกที! ว่ากันว่า… พ่อบ้านของซูเฮ่อเหนียนพูดหลุดปากออกมาโดยไม่ตั้งใจ…”เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อบ้าน ซูซ่งฝู่ก็จมดิ่งสู่ความคิดของตนเองเขาเคยได้ยินจากหลานชายมาก่อนแล้วตอนที่ผางลู่ซานสอนวิธีผลิตน้ำตาลขาว มีเพียงซูฮ๋วยหมินและโหวซื่อไคอยู่ข้างในคนอื่นทั้งหมด ถูกกันออกไปด้าน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1606
มันต้องเป็นเช่นนี้แน่!น้ำซาวข้าวงั้นหรือ? น้ำส้มสายชูข้าวงั้นหรือ? ทั้งหมดเป็นแค่กลลวง!ตั้งแต่ต้น ผางลู่ซานใช้น้ำตาลขาวทำให้น้ำตาลขาวอีกที!มันไม่เคยใช้น้ำตาลอ้อยทำน้ำตาลขาวเลย!ที่ผางลู่ซานทำให้สถานการณ์ดูเร่งรีบ ก็เพื่อบีบบังคับให้พวกเขารีบออกจากซั่วเป่ยโดยไม่ทันคิดอะไรส่วนโหวซื่อไคที่สั่งให้ฝังน้ำตาลอ้อยที่เหลือทั้งหมด ก็เพราะมันกลัวว่าพวกเขาจะลองทำจริงระหว่างเดินทาง และจับได้ว่าเป็นแผนหลอกลวง!ทั้งหมดนี้ เป็นแผนที่ถูกออกแบบมาอย่างรอบคอบ!และเบื้องหลังแผนนี้ ต้องเป็นหยุนเจิง!นี่คือการแก้แค้นของหยุนเจิงต่อพวกเขา!หยุนเจิงต้องการทำลายตระกูลซูด้วยวิธีนี้!เมื่อได้ฟังซูฮ๋วยหมินพูด ทุกคนรู้สึกเหมือนสมองถูกฟาดเข้าอย่างแรงจนดังวิ้งๆ!พวกเขาถูกหลอก!พวกเขาถูกผางลู่ซานและโหวซื่อไคร่วมมือกันหลอก!ผู้อาวุโสสองคนที่ร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงอยู่แล้วถึงกับล้มลงไปด้านหลังทันที!เงินหนึ่งล้านสองแสนตำลึง…ถูกหลอกไปต่อหน้าต่อตาเช่นนี้!?ไม่!ไม่ใช่แค่หนึ่งล้านสองแสนตำลึง แต่เป็น หนึ่งล้านสี่แสนตำลึง!หากสิ่งที่ซูฮ๋วยหมินพูดเป็นความจริง โหวซื่อไคย่อมไม่มีทางคืนเงินที่ยืมไป!เวลานี้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1605
ตระกูลซูแห่งจวีผิงเมื่อมั่นใจว่าซูฮ๋วยหมินและพวกเรียนรู้วิธีผลิตน้ำตาลขาวได้แล้ว คนในตระกูลซูก็ต่างดีอกดีใจเปลี่ยนน้ำตาลอ้อยเป็นน้ำตาลขาวได้ มูลค่าพุ่งขึ้นไม่ใช่เล่น!เหล่าผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของตระกูลซูรวมตัวกัน และยืนกรานให้ซูฮ๋วยหมินสาธิตวิธีเปลี่ยนน้ำตาลอ้อยเป็นน้ำตาลขาวต่อหน้าพวกเขาซูฮ๋วยหมินย่อมไม่มีเหตุผลที่จะปฏิเสธ เขาสั่งให้คนเตรียมอุปกรณ์ทั้งหมดที่จำเป็น แล้วเริ่มการสาธิตทันทีครั้งนี้เป็นเพียงการทดลอง ไม่ใช่การผลิตในปริมาณมาก ซูฮ๋วยหมินทำทุกขั้นตอนตามที่ผางลู่ซานสอนมาอย่างแม่นยำแม้แต่ผ้าที่ใช้ห่อน้ำตาลอ้อยก็ยังเป็นผ้าขาวแบบเดียวกัน“ถ้าเราควบคุมวิธีทำน้ำตาลขาวจากน้ำตาลอ้อยได้ พวกเราก็จะร่ำรวยมหาศาล!”“เรื่องร่ำรวยก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่พวกเราต้องรอบคอบ!”“ใช่ น้ำตาลขาวที่ผลิตได้ควรส่งไปขายทางใต้จะดีกว่า”“เราต้องเร่งผลิตให้ได้มากๆ อย่าให้ตระกูลโหวแย่งตลาดไปก่อน…”“ถูกต้อง…”เหล่าผู้อาวุโสทั้งเจ็ดของตระกูลซูต่างวาดฝันถึงเงินตราที่จะหลั่งไหลเข้ามาในตระกูลกันอย่างตื่นเต้น สีหน้าของแต่ละคนเต็มไปด้วยรอยยิ้มขณะที่พวกเขาพูดคุยกันอย่างกระตือรือร้น ซูฮ๋วยหมินก็ดำเนินการตา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1604
“ระวังไว้ก่อนย่อมดีกว่า!”โหวซื่อไคกล่าวด้วยสีหน้าจริงจัง “แค่น้ำตาลอ้อยพวกนี้มีค่าเท่าไหร่กัน? หยุนเจิงเป็นคนเจ้าเล่ห์ อย่าให้ต้องแลกชีวิตแค่เพราะเงินเล็กน้อย!”“แล้วน้ำตาลขาวที่เขาให้เจ้าล่ะ? ฝังไปด้วยไหม?” ซูฮ๋วยหมินขมวดคิ้วถาม“อันนั้นยังไม่ต้องฝัง ถ้าขายได้ มันก็มากกว่าหมื่นตำลึงเงิน”โหวซื่อไคตอบ “ข้าจะหาที่ซ่อนให้ปลอดภัย รอให้สถานการณ์สงบลงก่อน แล้วค่อยหาทางขนมันออกจากซั่วเป่ย”“ก็ได้!”ซูฮ๋วยหมินไม่ได้ถามอะไรอีกไม่นาน พวกเขาก็จัดการฝังทุกอย่างที่สามารถฝังได้ ก่อนจะรีบออกจากที่นั่นอย่างรวดเร็วทุกคนต่างรู้สึกเหมือนทำเรื่องผิดอยู่ตลอด จึงหวาดระแวงไปตลอดทางจนกระทั่งช่วงบ่ายของวันถัดมา พวกเขาจึงข้ามด่านเป่ยลู่ไปได้สำเร็จเมื่อถึงตอนนั้น พวกเขาถึงได้วางใจอย่างแท้จริงก่อนแยกจากกัน โหวซื่อไคได้ตกลงกับคนของตระกูลซูว่า “น้ำตาลขาวนี้ต้องขายในราคาสูง ห้ามขายต่ำเกินไป เพราะถ้าราคาต่ำเกินไป มันไม่เป็นผลดีกับพวกเราทั้งหมด”ข้อเสนอนี้ คนของตระกูลซูไม่มีข้อโต้แย้งแต่อย่างใดเพื่อให้ได้วิธีผลิตน้ำตาลขาวจากน้ำตาลอ้อย พวกเขาทุ่มเงินมหาศาลไปแล้วอย่างไรเสีย พวกเขาก็ต้องนำต้นทุนกลั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1603
หลังจากยุ่งวุ่นวายกันเกือบหนึ่งชั่วยาม พวกเขาก็สามารถผลิตน้ำตาลขาวออกมาได้สำเร็จ“เยอะขนาดนี้เลยหรือ?”เมื่อเห็นน้ำตาลขาวที่ผลิตได้ ซูฮ๋วยหมินถึงกับตาค้างด้วยความตกตะลึงปริมาณที่ได้มาน่าจะประมาณสองเหลี่ยงเลยทีเดียวผางลู่ซานกล่าวว่า “ถ้าทำในปริมาณน้อย จะได้ผลลัพธ์ที่ละเอียดขึ้น ปริมาณน้ำตาลขาวที่ได้ก็จะมากขึ้นเล็กน้อย แต่ถ้าทำในปริมาณมาก การสูญเสียย่อมเยอะขึ้น! อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าอย่างไร น้ำตาลอ้อยห้าจินต้องได้ผลผลิตเป็นน้ำตาลขาวหนึ่งจินแน่นอน”“ที่แท้เป็นเช่นนี้เอง!”ซูฮ๋วยหมินเข้าใจแจ่มแจ้ง ดวงตาเป็นประกายมองน้ำตาลขาวตรงหน้าไม่อยากเชื่อเลย!การทำน้ำตาลขาวจากน้ำตาลอ้อยกลับง่ายดายเพียงนี้!หัวใจสำคัญอยู่ที่น้ำส้มสายชูข้าวและน้ำซาวข้าว!แต่เพียงวิธีการง่ายๆ นี้ พวกเขากลับต้องจ่ายเงินถึงสองล้านตำลึงแค่คิดก็ปวดใจแล้วอย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงว่าหลังจากนี้พวกเขาจะสามารถผลิตน้ำตาลขาวได้จำนวนมหาศาล ซูฮ๋วยหมินก็รู้สึกปล่อยวางได้เงินที่เสียไป ไม่นานก็จะกลับคืนมาเป็นกำไร!“ให้เวลาเจ้าสิบห้านาที หากยังมีข้อสงสัยก็รีบถาม!”ขณะพูด ผางลู่ซานก็ขยับไปที่หน้าต่าง สีหน้าเต็มไปด้วยความ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1602
ตอนเที่ยงของวันถัดมา ผางลู่ซานสะพายห่อผ้ามาตามเวลานัด และปรากฏตัวในลานบ้านร้าง“ของทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้วหรือไม่?”ทันทีที่เข้ามา ผางลู่ซานก็เอ่ยถาม“เตรียมพร้อมหมดแล้ว!”โหวซื่อไคชี้ไปที่หม้อเหล็กใบเล็กและอุปกรณ์อื่นๆ ที่เตรียมไว้ผางลู่ซานเดินไปตรวจสอบครู่หนึ่ง ก่อนจะสั่งโหวซื่อไคทันทีว่า “เจ้าทิ้งคนไว้ช่วยข้าคนหนึ่ง ที่เหลือออกไปเฝ้ารอบนอก หากมีใครเข้ามา ให้รีบเตือนพวกเราโดยทันที!”“เอ่อ…”โหวซื่อไคลังเลเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับซูฮ๋วยหมินว่า “เจ้าอยู่ข้างใน ส่วนคนอื่นออกไปเฝ้าด้านนอก!”คนในตระกูลซูที่เหลือต่างไม่พอใจนักพวกเขาเองก็อยากดูให้แน่ชัดว่าผางลู่ซานใช้วิธีใดในการเปลี่ยนจากน้ำตาลอ้อยเป็นน้ำตาลขาวแต่เมื่อเห็นโหวซื่อไคส่งสายตาให้พวกเขาเป็นพัลวัน ก็จำต้องยอมรับและออกไปด้านนอกช่างเถอะ!อย่างไรเสีย ตระกูลซูก็ยังมีคนอยู่ข้างในหนึ่งคนอยู่แล้ว ไม่มีทางที่โหวซื่อไคจะเก็บความลับนี้ไว้คนเดียว!คิดเช่นนั้น พวกเขาก็เดินออกไปอย่างไม่เต็มใจนักเมื่อคนออกไปหมดแล้ว ผางลู่ซานก็เริ่มสั่งการทันทีคนหนึ่งตั้งเตาไฟ อีกคนล้างหม้อหลังจากทุกอย่างเตรียมพร้อมแล้ว ผางลู่ซานก็หยิบน้
