องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน의 모든 챕터: 챕터 1531 - 챕터 1540

เมื่อเห็นการกระทำของเจียเหยา หยุนเจิงถึงกับนิ่งอึ้งไปนี่มันจะเร้าใจเกินไปแล้วหรือไม่?เชี่ยเอ้ย!ของขวัญแสดงความขอบคุณจากเจียเหยานี่ช่างเล่นงานจุดอ่อนของเขาโดยตรงเสียจริง!เขายอมรับว่า ตัวเขาไม่ใช่สุภาพบุรุษอะไรนักหรอกเขาก็เป็นแค่ผู้ชายธรรมดาที่หลงใหลในรูปลักษณ์ของสตรีและใช่ เขาอยากครอบครองเจียเหยาเสียเหลือเกิน!แต่ในใจของเขาก็ยังมีเรื่องให้กังวลมากมายหยุนเจิงท่องในใจซ้ำๆ ว่า “ตัณหาเป็นสิ่งว่างเปล่า สิ่งว่างเปล่าก็คือตัณหา” หลายต่อหลายครั้ง จนในที่สุดจึงสามารถระงับความปรารถนาที่ลุกโชนภายในใจลงได้ ก่อนจะส่ายศีรษะและกล่าวว่า “เจ้าไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้หรอก…”“ข้าทำอะไรหรือ?”เจียเหยาแสดงท่าทีสงสัยพลางมองหยุนเจิง ก่อนจะยิ้มแล้วถามว่า “หรือเจ้าคิดไปในทางที่ผิดแล้ว?”“เจ้าทำเช่นนี้ แล้วบอกว่าข้าคิดผิดไปเองนั้นหรือ?”หยุนเจิงกระตุกมุมปากเล็กน้อย พลางชี้ไปยังเสื้อขนสัตว์ที่เจียเหยาถอดออก“เจ้าคิดอะไรอยู่กันแน่!”เจียเหยามองหยุนเจิงด้วยสายตาอายเล็กน้อย “ข้าแค่ต้องการจะรำถวายเพื่อแสดงความขอบคุณเท่านั้น!”รำ... รำถวาย?ใจของหยุนเจิงกระตุกอย่างแรงดี! ดี! ดี!เล่นกันเช่นนี้ส

ทันทีที่เว่ยซวงและเมี่ยวอินกลับมาถึงจวนอ๋อง ซินเซิงก็รีบวิ่งมาหาเว่ยซวงพร้อมบอกว่า หยุนเจิงต้องการพบหยุนเจิงต้องการพบข้าเรื่องอะไรหรือ?เว่ยซวงรู้สึกแปลกใจและสงสัยอยู่ในใจเขาจะมีเรื่องอะไรมาคุยกับตนกันนะ?ด้วยความสงสัยเต็มอก เว่ยซวงจึงตามซินเซิงไปยังห้องของเสิ่นลั่วเยี่ยนหยุนเจิงกำลังนั่งพิงเสิ่นลั่วเยี่ยนอยู่และคอยกล่อมเด็กน้อย พอเห็นเว่ยซวง เขาก็ลุกขึ้นยืนทันที “พี่สะใภ้ เราไปคุยกันข้างนอกเถิด เจ้าตัวเล็กคนนี้เพิ่งร้องไห้ไปตั้งนาน กำลังจะหลับ อย่าทำให้เขาตื่นเชียว...”“ได้สิ”เว่ยซวงพยักหน้าแล้วยิ้มบาง “อีกสักหนึ่งถึงสองเดือนก็คงดีขึ้นเอง ตอนนี้ก็ต้องอดทนไปก่อน”อีกหนึ่งถึงสองเดือนหรือ? น่าจะอีกสักหนึ่งถึงสองปีเสียมากกว่าทั้งสองเดินออกมาด้านนอก แล้วนั่งลงในศาลา“หน่วยจูเชวี่ยหรือ?”เว่ยซวงถึงกับตะลึง มองหยุนเจิงด้วยความไม่อยากเชื่อหยุนเจิงถึงกับจะมอบหน่วยหน่วยจูเชวี่ยที่สำคัญเช่นนี้ให้นางเป็นผู้บัญชาการหรือ?“เจ้าตกใจอะไรขนาดนี้?”หยุนเจิงยิ้มบาง “ด้วยฝีมือของพี่สะใภ้ การเป็นผู้นำหน่วยจูเชวี่ยนับว่าเหมาะสมแล้ว”“แต่ว่า... เช่นนี้ไม่ดีหรือเปล่า?”เว่ยซวงกล่าวด้วยค

ก่อนที่สำนักตรวจสอบจะเริ่มปฏิบัติงานอย่างเป็นทางการ หยุนเจิงได้ส่งคำเตือนที่รุนแรงที่สุดไปยังบรรดาขุนนางที่ทุจริตในซั่วเป่ยเขาให้โอกาสเหล่าขุนนางเหล่านั้นในการสารภาพผิดหากมีผู้ใดที่ทุจริตสามารถมาสารภาพที่สำนักตรวจสอบภายในครึ่งเดือน และคืนทรัพย์สินที่ยักยอกมาให้หมด จะได้รับการลงโทษสถานเบา และจะไม่ลงโทษผู้เกี่ยวข้องอื่นๆแต่หากพ้นครึ่งเดือนแล้วสำนักตรวจสอบพบการทุจริต จะถูกลงโทษแบบ โทษทั้งเครือข่ายอย่างไรก็ตาม เขาได้ให้โอกาสแล้วหากยังมีใครคิดจะเสี่ยงโชคและถูกจับได้ในภายหลัง ก็อย่าโทษว่าเขาไร้ปรานีแน่นอน หากมีผู้ใดสามารถรอดพ้นจากการตรวจสอบไปได้ ก็ถือว่าเป็นความสามารถของผู้นั้น และเขาจะไม่พูดอะไรในช่วงเวลานี้ ขณะที่ทัวฮวนยังมาไม่ถึงติ้งเป่ย หยุนเจิงจึงเร่งแก้ปัญหาเรื่องรถม้าเขาเชิญช่างไม้ฝีมือดีสี่คนและช่างเหล็กสองคนมาที่จวนเมื่อว่างจากงาน เขาจะมาร่วมกับช่างไม้เหล่านี้เพื่อวิจัยโครงสร้างระบบบังคับเลี้ยวของรถม้าเดิมทีระบบลดแรงกระแทกแบบสปริงถูกละทิ้งไปก่อน เพราะซับซ้อนเกินไป เขาจึงหันไปใช้แผ่นเหล็กซ้อนกันแบบง่ายแทน แม้ประสิทธิภาพจะไม่เท่าสปริง แต่ก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย“คารว

ช่วงเที่ยงวันถัดมา หยุนเจิงเพิ่งกลับมาจากด้านนอก คนในจวนก็เข้ามารายงานว่า หลูซิ่งกับฟู่เทียนเหยียนนำกองทัพมาถึงติ้งเป่ยแล้ว และยังนำของขวัญมาฝากด้วย“ไปกันเถิด ไปดูหน่อย”หยุนเจิงรีบเดินไปยังลานด้านหน้าถ้าหากหลูซิ่งกับฟู่เทียนเหยียนยังไม่กลับมา เขาคงคิดว่าพวกเขาเกิดเรื่องระหว่างทางเสียแล้วเมื่อหยุนเจิงมาถึงลานด้านหน้า เขาเห็นคนในจวนยืนล้อมกันเป็นวง พูดคุยกันอย่างออกรสในกลุ่มคนยังมีเสียงอุทานดังเป็นระยะ“พวกเจ้าทำอะไรกันอยู่หรือ?”หยุนเจิงเดินเข้าไปถามเมื่อได้ยินเสียงของหยุนเจิง คนในกลุ่มก็แยกออกจากกันทันทีหลูซิ่งกับฟู่เทียนเหยียนที่ถูกล้อมอยู่ตรงกลางเผยตัวออกมาในตอนนี้เอง หยุนเจิงก็สังเกตเห็นว่ามีเสือโคร่งตัวหนึ่งนอนแข็งทื่ออยู่ข้างๆ พวกเขาให้ตายเถิด!เสือตัวนี้ช่างตัวใหญ่โตมากมันใหญ่กว่าพวกเสือที่เขาเคยเห็นในวังหลวงถึงหนึ่งในสามเลยทีเดียวแม้ร่างของมันจะถูกผ่าท้องแล้ว แต่หนังเสือยังไม่ได้ถูกลอกออกเมื่อมองดูเสือตัวนี้ หยุนเจิงก็เข้าใจทันทีนี่สินะ ของขวัญที่หลูซิ่งกับฟู่เทียนเหยียนนำมาให้ตน“กระหม่อมถวายบังคมฝ่าบาท!”เมื่อเห็นหยุนเจิง ทั้งสองรีบคำนับ“ลุกขึ้

เมื่อได้ยินหยุนเจิงพูดด้วยน้ำเสียงดุดันเช่นนี้ สองสาวก็หันมามองหน้ากันและยิ้มออกมาแม้ว่าวิธีนี้จะดูโหดไปบ้าง แต่มันก็ถือว่าเป็นวิธีหนึ่งแต่แน่นอนว่า มันเป็นแค่คำพูดที่ใช้พูดเล่นเท่านั้น ไม่มีทางทำจริงได้ถ้าหากหยุนเจิงฆ่าพี่น้องทั้งหมดจริงๆ เขาก็จะกลายเป็นทรราชอย่างเต็มตัวต่อให้เขามีผลงานมากเพียงใด ในหน้าประวัติศาสตร์ก็ยากจะได้ชื่อเสียงที่ดีหลังจากปล่อยคำขู่ไร้สาระไปแล้ว หยุนเจิงก็หัวเราะเบาๆ “ช่างเถิด อย่าไปสนใจอีกาดำหรืออีกาขาวแล้ว เราทำหน้าที่ของเราให้ดีที่สุดและเพิ่มการป้องกันก็พอ! ตราบใดที่พวกมันยังไม่บรรลุเป้าหมาย พวกมันต้องเคลื่อนไหวอีกแน่นอน”“ก็ได้แต่คิดเช่นนี้แหละ”สองสาวพยักหน้าอย่างจนใจ“ว่าแต่เรื่องขบวนม้าเป็นอย่างไรบ้าง?”หยุนเจิงถามเมี่ยวอินเรื่องของกลุ่มขนส่งสินค้าด้วยม้าเป็นหน้าที่ของเมี่ยวอินที่ดูแลหากนางต้องตามเขาไปในสนามรบ ฮูหยินเสิ่นก็จะรับช่วงดูแลแทนช่วงนี้เขามัวแต่ยุ่งกับหลายเรื่อง จนเกือบลืมเรื่องขบวนม้าไปแล้ว“ก็ดีอยู่”เมี่ยวอินตอบ “ขบวนม้าเติบโตขึ้นมาก แต่…”พูดมาถึงตรงนี้ นางก็หยุดไปครู่หนึ่ง เหมือนจะไม่กล้าพูดต่อ“แต่อะไรหรือ?”หยุนเ