All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1261 - Chapter 1270

"เสบียงของศัตรูถูกเผาแล้ว!""พี่น้องทั้งหลาย ฆ่าพวกมันให้หมด!""ฆ่า!!!"ในขณะที่ กองทหารมณฑลเหนือได้ข่าวดีนี้ ขวัญกำลังใจก็พุ่งสูงขึ้นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อนจากกองทัพที่เคยถูกกดดันจนถอยร่น บัดนี้พวกเขากลับบุกตะลุยสวนกลับด้วยพลังที่น่ากลัวขวัญกำลังใจของศัตรูเริ่มร่วงโรยอยู่แล้ว ยิ่งถูกการบุกตอบโต้ที่รุนแรงของกองทหารมณฑลเหนือ ทำให้ขวัญกำลังใจแตกกระจาย"หนี!”“หนีเร็วเข้า!"เสียงร้องตะโกนดังไปทั่วแนวรบของกองทัพศัตรู ในขณะที่ทหารบางนายพยายามรวบรวมสติและยืนหยัด แต่จำนวนมากเริ่มถอยร่นด้วยความหวาดกลัว"ห้ามหนี! ยืนหยัดไว้ ยืนหยัดไว้ให้ได้!"แม่ทัพจากโฉวฉื่อและต้าเย่ว์ พยายามตะโกนปลุกกำลังใจเพื่อหยุดยั้งการล่าถอย"ใครถอยหนี ฆ่า!"แม่ทัพนายหนึ่งยกดาบที่ชุ่มเลือดขึ้นสูง และฟันทหารที่ถอยหลังตายไปทันทีการกระทำนี้สร้างความหวาดกลัวแก่ทหารที่กำลังถอยแต่ในขณะที่แม่ทัพกำลังเผชิญหน้ากับเหล่าทหารตื่นตระหนก เขากลับรู้สึกถึงความเย็นเยียบที่คอก่อนที่จะทันหันไปดูว่าใครเป็นคนฆ่าตนแต่เสียดายที่เขามิอาจทำได้อีกต่อไปเสียงดัง “ตุ้บ” หัวของแม่ทัพหล่นลงพื้ตนเมื่อแม่ทัพล้มตาย เหล่าทหารที่ข

หลังจากการหนีเอาชีวิตรอดตลอดทั้งคืน แคว้นโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์ได้ถอนทัพหนีไปไกลอย่างไรก็ตาม ในความโกลาหลนี้ มีบางคนวิ่งหนีได้เร็ว และบางคนล้าหลังจนถูกทิ้งห่างจากกองทัพหลักเมื่อรุ่งเช้ามาถึง หลายคนวิ่งจนหมดแรง ถูกทิ้งไว้ไกลในแนวหลังหลังจากการหลบหนีตลอดทั้งคืน ทหารจากทั้งสองแคว้นเริ่มสงบลง บางทีพวกเขาคิดว่าได้หนีห่างจากกองทหารมณฑลทางเหนือเพียงพอแล้ว จึงไม่มีความตื่นตระหนกเช่นก่อนหน้านี้เวลานี้ โหลวอี้และอวี้ไท่ได้เริ่มการรวบรวมกองกำลังที่แตกกระเจิงผู้ที่ถูกรวบรวมกลับมาเป็นกลุ่มแรกย่อมเป็นเหล่าทหารม้าที่วิ่งนำไปก่อนแม้ว่าแคว้นทั้งสองจะสูญเสียทหารม้าไปมาก แต่ก็ยังดีกว่าทหารเดินเท้าที่สูญเสียอย่างมหาศาลผ่านไปหนึ่งชั่วโมง ทหารม้าจากทั้งสองแคว้นเกือบถูกรวบรวมกลับมาหมด พวกเขายังส่งคนไปตามหาและรวบรวมเหล่าทหารเดินเท้าที่หลุดลอยไปในแนวหลังจำนวนทั้งหมดในตอนนี้ยังไม่อาจนับแน่ชัดได้แต่ดูเหมือนทหารม้าของโฉวฉื่อจะมีมากกว่าแคว้นต้าเย่ว์เล็กน้อย โหลวอี้นำผู้ติดตามและคู่ฉาไปพบกับอวี้ไท่อีกครั้ง“แม่ทัพอาวุโสอวี้ พวกท่านคิดว่าจะออกเดินทางเมื่อไร?”โหลวอี้ถามอย่างตรงไปตรงมา“ยังต

เมื่อหยุนเจิงตื่นขึ้นจากการหลับใหล ก็ล่วงเข้าสู่ยามบ่ายของวันที่สอง"มีการรายงานยอดผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตหรือยัง?"คำถามแรกที่หยุนเจิงพูดขึ้นหลังตื่น คือการถามไถ่ข้อมูลความสูญเสียเมี่ยวอินพยักหน้ารับ และรายงานด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดศึกครั้งนี้ กองกำลังที่สูญเสียมากที่สุดคือพวกทหารรับจ้างกองทหารรับจ้างจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันนาย เสียชีวิตและบาดเจ็บกว่าเจ็ดพันคน ส่วนกองทหารม้า หนึ่งหมื่นห้าพันนาย เสียชีวิตสี่พันกว่านาย ในส่วนของกองทหารองครักษ์ห้าพันนาย เสียชีวิตกว่าพันนาย แต่ส่วนใหญ่เป็นพวกที่เพิ่งรับสมัครมากองกองทหารโลหิตก็เสียหายไม่น้อยแม้กองกองทหารโลหิตจะสวมใส่ชุดเกราะหนัก แต่ก็ถูกฆ่าตายได้กองกองทหารโลหิตสามพันนาย สูญเสียไปสองร้อยกว่านายส่วนชาวเมืองและกองกำลังเป่ยหมัวถัวรวมกันแล้ว เสียชีวิตและบาดเจ็บกว่าหกพันคนหากนับรวมผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บสาหัส จะอยู่ที่เกือบสองหมื่นนาย ส่วนพวกที่บาดเจ็บเล็กน้อย ก็ไม่นับรวมส่วนฝ่ายศัตรูบาดเจ็บล้มตายแค่ไหน พวกเขาก็ไม่รู้นี่ยังไม่นับรวมทหารที่ถูกเผาตายในค่ายของศัตรู เมื่อได้ยินยอดสูญเสีย หยุนเจิงไม่อาจห้ามตนเองให้ถอนหายใจ

หลังจากหยุนเจิงมอบหมายหน้าที่ป้องกันแม่น้ำซัวเล่ยให้ตงกั่งและฟู่เทียนเหยียน เขาก็นำกองทหารองครักษ์เจ็ดร้อยนายพร้อมเชลยศึกจากแคว้นโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์จำนวนสองร้อยคน เดินทางไปยังค่ายของชวีจื้อระหว่างทาง มีกลุ่มคนฝึกเหยี่ยวของแคว้นเป่ยหวนร่วมเดินทางไปด้วยในเวลานี้ ศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ยมิอาจก่อคลื่นลมใดๆ ได้อีกต่อไปแม้เขาจะถอนกำลังบางส่วนไปเสริมทัพให้ตู๋กูเช่อเชื่อว่ากำลังพลที่เหลืออยู่ก็สามารถรักษาแนวป้องกันได้อย่างมั่นคงถัดมา ไม่ว่าจะเป็นแนวปากเขาเทียนฉงหรือค่ายของอวี๋ซื่อจงตราบใดที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับชัยชนะ ศึกครั้งนี้ก็แทบไร้ซึ่งความคลุมเครืออีกต่อไปอย่างไรก็ตาม แม้ในสถานการณ์นี้ การบุกโจมตีด่านเทียนฉงก็ยังเป็นเรื่องยากยิ่งจุดยุทธศาสตร์เช่นนี้ แม้จะมีเพียงห้าพันนายป้องกันไว้ ก็ไม่อาจบุกฝ่าได้ง่ายดายวิธีการที่ดีที่สุดยังคงเป็นการเจาะแนวป้องกันของศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ย เพื่อบุกตัดเส้นทางลำเลียงเสบียงของด่านเทียนฉง บีบให้ฝ่ายป้องกันออกมารบ หรือจำยอมยกธงขาวแต่กองทัพเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา แต่ละหน่วยจำเป็นต้องพักฟื้นกำลัง และจัดระเบียบเชลยศึกใหม่ จึงยังไม่สามารถเดินหน้าบุกได้

หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อวี๋ซื่อจงจึงสั่งให้คนไปแจ้งหวังชี่ให้รีบมาสมทบ ก่อนจะรีบไปพบหยุนเจิงและคณะเมื่อเจอหยุนเจิง อวี๋ซื่อจงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบรายงานสถานการณ์ที่นี่ทันทีกุ่ยฟางครั้งนี้ ได้นำกำลังทั้งหมดที่มีมา โดยมีทัวต๋า อ๋องแห่งกุ่ยฟางเป็นผู้นำทัพมาเองพวกเขาตั้งค่ายอยู่ที่แดนเหนือสุดของเขตแดนเป่ยหมัวถัวซึ่งพื้นที่นี้เดิมเป็นของเป่ยหมัวถัว แต่ตอนนี้ถูกกุ่ยฟางยึดครองไปแล้วพื้นที่นั้น ทางทิศตะวันตกคือภูเขาเรียงราย ทางตะวันออกเป็นป่าขนาดใหญ่ที่เรียกว่า ‘ป่าหัวขาว’ก่อนหน้านี้ กุ่ยฟางได้ส่งทัพจำนวนสามหมื่นโจมตีทางด้านหน้าเพื่อเบนความสนใจของเรา ในขณะเดียวกัน พวกเขาได้ส่งทัพม้าอีกหนึ่งหมื่นคนลัดเลาะผ่านป่าหัวขาว หวังที่จะโจมตีค่ายของเราอย่างไม่ทันตั้งตัวดูเหมือนพวกเขาจะอยากล้างแค้นที่กองทหารโลหิตไปเผาเสบียงของพวกเขาในศึกก่อนหน้า ในใจจึงไม่พอใจอยากใช้วิธีเดียวกันมาต่อกรกับอวี๋ซื่อจงแต่ทว่าอวี๋ซื่อจงและหวังชี่มองแผนการของพวกเขาออกอวี๋ซื่อจงแบ่งกำลังห้าพันไปถ่วงเวลาแนวหน้าของกุ่ยฟาง ส่วนที่เหลือซุ่มโจมตีทัพม้าที่ผ่านป่าหัวขาว และสามารถบดขยี้พวกเขาได้สำเร็จแต่