All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1251 - Chapter 1260

อย่างไรก็ตาม ในรายงานการรบกลับไม่มีการกล่าวถึงรายละเอียดเกี่ยวกับทรัพย์สินหรือเสบียงที่ยึดได้ราวกับเกรงว่าหยุนเจิงจะสนใจในสิ่งที่พวกเขายึดมาได้อืม ดูเหมือนจะเป็นลายมือของเจียเหยาและก็ดูเป็นรูปแบบของเจียเหยาจริงๆ!เมื่อเห็นข้อความในจดหมาย หยุนเจิงก็ถอนหายใจยาวอย่างโล่งอกหากข่าวนี้เป็นความจริง ความกดดันทางฝั่งของอวี๋ซื่อจงจะลดลงมากหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยุนเจิงก็หันไปถามทหารม้าชาวเป่ยหวน"องค์หญิงเจียเหยาได้ส่งข่าวมาทางเหยี่ยวขาวมาให้ข้าด้วยหรือไม่?""มีขอรับ!"ทหารม้าพยักหน้า "ข้าน้อยกับเหยี่ยวขาวออกเดินทางมาแทบจะพร้อมกัน"เมื่อได้ยินคำตอบ หยุนเจิงถึงกับพูดไม่ออกหากสิ่งที่ทหารม้าพูดเป็นความจริง นั่นหมายความว่าเหยี่ยวขาวทำจดหมายหายระหว่างทางให้ตายเถอะ!นี่เป็นครั้งที่สองที่ใช้เหยี่ยวขาวส่งข่าว และมันกลับทำจดหมายหายเสียแล้ว?ช่างไม่น่าไว้วางใจเอาเสียเลย!หลังจากสบถในใจเสร็จ หยุนเจิงก็สั่งให้ต่งกังนำกระดาษและพู่กันมาไม่นานนัก เขาก็เขียนจดหมายเสร็จสองฉบับ ฉบับหนึ่งเป็นรายงานโดยละเอียด อีกฉบับเขียนด้วยรหัสลับแบบย่อจากนั้น เขาถามทหารม้าชาวเป่ยหวนเกี่ยวกับรายละเอียด

เมื่อได้ยินคำพูดของอวี้ไท่ โหลวอี้ถึงกับแทบระเบิดกบฏ!นี่อวี้ไท่คิดจะเอาคำขู่เรื่อง "กบฏ" มาใช้กดดันเขาอีกแล้วหรือ?แม้โหลวอี้จะโกรธจนแทบอยากจะด่าออกมา แต่เขาก็ไม่อาจมองข้ามความเป็นไปได้นี้ความสูญเสียของทั้งสองฝ่ายในตอนนี้หนักหนาสาหัส หากแคว้นโฉวฉื่อเกิดความวุ่นวาย แคว้นต้าเย่ว์ก็จะได้รับผลกระทบเช่นกันในขณะที่โหลวอี้กำลังหงุดหงิดจนแทบจะสบถออกมา ทหารคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาอย่างเร่งรีบ"กราบทูลฝ่าบาท แคว้นกุ่ยฟางส่งข่าวด่วนมาขอรับ!"ข่าวด่วนจากกุ่ยฟาง?โหลวอี้รู้สึกถึงลางร้าย รีบสั่ง "เร็ว พาตัวผู้ส่งข่าวมาเร็ว!"ไม่นานนัก ทหารสื่อสารจากกุ่ยฟางก็ถูกนำตัวเข้ามาหลังจากถวายความเคารพ ทหารสื่อสารก็ส่งมอบจดหมายลายมือของแม่ทัพใหญ่แห่งกุ่ยฟางโหลวอี้รีบเปิดจดหมาย และอวี้ไท่ก็รีบเข้ามาดูด้วยเนื้อหาในจดหมายทำให้สีหน้าของทั้งสองคนมืดครึ้มในทันทีแผนการล้มเหลว! กองทัพ 40,000 นายของกุ่ยฟางที่พยายามบุกโจมตีเป่ยหวน กลับถูกเป่ยหวนซุ่มโจมตีเสียเองกองทัพ 40,000 นายนี้ได้รับความเสียหายอย่างหนัก!"พวกไร้ประโยชน์! ไร้ประโยชน์สิ้นดี!"โหลวอี้เดือดดาลจนลืมตัว ระเบิดเสียงด่ากลางที่ประชุมโดยไม่

เมื่อเผชิญกับความดื้อดันของ หยุนเจิง ฟู่เทียนเหยียนถึงกับหายใจแรงด้วยความโกรธ"ท่านอ๋อง!!!"ฉินชีหู่ตะโกนลั่น ดวงตาแดงก่ำขณะก้าวไปข้างหน้า "กองทหารโลหิตถูกสร้างขึ้นมาเพื่อจัดการศึกหนัก! ตอนนี้ ทุกคนในสนามรบกำลังสู้จนตัวตาย แม้แต่ชาวเป่ยหมัวถัวที่เป็นชาวบ้านธรรมดาก็สวมเกราะจับอาวุธออกมาร่วมรบ แต่กองทหารโลหิตยังอยู่ข้างหลังดูเฉยๆ ท่านจะให้เหล่าทหารกองทหารโลหิตเงยหน้ามองผู้คนในกองทัพได้อย่างไร?"นี่เป็นครั้งแรกที่ฉินชีหู่เรียกหยุนเจิงด้วยคำว่า "ท่านอ๋อง" แทนที่จะเป็นคำเรียกที่สนิทสนมก่อนหน้านี้ หยุนเจิงไม่ยอมให้กองทหารโลหิตออกศึก เขาเข้าใจแต่ตอนนี้ การต่อสู้ทั้งสองฝ่ายได้รุนแรงถึงขั้นนี้ แนวป้องกันของพวกเขาแทบจะพังทลายอยู่แล้วนี่ไม่ใช่เวลาที่เหมาะสมที่สุดในการส่งกองทหารโลหิตออกมาเพื่อเปลี่ยนแปลงสถานการณ์หรือ?ทั้งฉินชีหู่ไม่เข้าใจ ฟู่เทียนเหยียนก็ไม่เข้าใจ"อย่ามาอ้างเหตุผลเหล่านี้กับข้า!"หยุนเจิงไม่มีทีท่าจะประนีประนอม ใบหน้าเต็มไปด้วยความเย็นชา "ฉินชีหู่ หากเจ้าเหนื่อยแล้ว ข้าอนุญาตให้กลับไปพัก แต่ตราบใดที่ยังไม่มีคำสั่งจากข้า กองทหารโลหิตห้ามออกศึกเด็ดขาด!""ท่าน..."ฉิน

อวี้ไท่ได้สติกลับมาความเป็นเหตุเป็นผลบอกเขาว่าศัตรูที่เปลี่ยนยุทธวิธีอย่างฉับพลันนี้ต้องมีแผนการบางอย่างแต่ในสถานการณ์เช่นนี้ เขาไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากต้องเดินหน้าต่อหลังจากพยายามสงบจิตใจ อวี้ไท่ก็สั่งการให้ออกโจมตี พร้อมกับดึงทหารม้าจำนวน 10,000 นายจากกองหนุนเข้ามาสมทบหากสามารถล้อมศัตรูที่พุ่งออกมาได้ เราจะบดขยี้พวกมันได้อย่างแน่นอนแม้ความสูญเสียจะมากมาย แต่พวกเขายังคงได้เปรียบในด้านกำลังคนกองทหารมณฑลเหนือที่บ้าบิ่นพุ่งออกมานี้ แสดงให้เห็นว่าศัตรูไม่ได้ให้ความสำคัญกับพวกเขาเลยเมื่อคำสั่งจากโหลวอี้และอวี้ไท่ถูกส่งออกไป กองทัพม้าของพวกเขาก็เข้าสู่สนามรบไม่นาน ทหารม้าของกองทหารมณฑลเหนือก็เข้าปะทะกับกองทัพม้าของทั้งสองแคว้นทหารม้าของกองทหารมณฑลเหนือยังคงพุ่งทะลวงออกมาไม่หยุด ส่งผลให้พวกเขาดูเหมือนจะครองความได้เปรียบแต่โหลวอี้และอวี้ไท่ยังไม่รู้สึกกังวลทหารม้าจากกองหนุนจะมาถึงเร็วๆ นี้ เมื่อกองหนุนจะมาถึง พวกเขาก็จะกลับมาได้เปรียบอีกครั้งการต่อสู้ของกองทหารม้าทั้งสองฝ่ายดำเนินไปอย่างดุเดือดกองทหารมณฑลเหนือเริ่มได้รับบาดเจ็บและสูญเสียมากขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงยืน

"หากเรายังคงบุกแบบนี้ต่อไป ความพ่ายแพ้ของศัตรูก็เป็นเพียงเรื่องของเวลาเท่านั้น"เมื่อมองสถานการณ์ในสนามรบ อวี้ไท่และโหลวอี้ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกพวกเขาสูญเสียไปมากมาย แต่ในที่สุดก็สามารถบุกทะลวงเข้าไปได้"รายงาน……!"ขณะที่รอยยิ้มแห่งความสำเร็จเริ่มปรากฏบนใบหน้าของทั้งสอง ทหารม้าของโฉวฉื่อคนหนึ่งวิ่งกระเสือกกระสนเข้ามา ใบหน้าซีดเซียวด้วยความหวาดกลัว "เรียนแม่ทัพใหญ่ ทหารม้าหุ้มเกราะหนักของศัตรูจำนวนสองถึงสามพันนาย บุกโจมตีค่ายหลังของเรา กองทัพเราถูกทำลายหนักมาก...""อะไรนะ?"อวี้ไท่หน้าเปลี่ยนสีทันที เขาคว้าทหารม้าคนนั้นด้วยมือสั่นเทา ดวงตาแดงก่ำและตะโกนเสียงดัง "เจ้ามั่นใจหรือว่าเป็นทหารม้าหุ้มเกราะหนัก?""ขอรับ...!"ทหารม้าพยักหน้า หวาดกลัวจนไร้สีเลือดเมื่อได้รับคำตอบที่ยืนยัน อวี้ไท่ถึงกับเซถอยหลังทหารม้าหุ้มเกราะหนัก!กลุ่มทหารที่บุกไปยังค่ายหลังของพวกเขาเป็นทหารม้าหุ้มเกราะหนักจริงหรือ?ศัตรูที่ต่อสู้หนักหน่วงมานานขนาดนี้ ยังมีทหารม้าหุ้มเกราะหนักแอบซ่อนอยู่?โหลวอี้ที่ยืนอยู่ใกล้อวี้ไท่ เขาได้ยินคำพูดของทหารม้าโฉวฉื่ออย่างชัดเจนรอยยิ้มบนใบหน้าของโหลวอี้หายไปอย่