เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 1266
บทที่เกี่ยวข้อง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1267
หลังจากหยุนเจิงมอบหมายหน้าที่ป้องกันแม่น้ำซัวเล่ยให้ตงกั่งและฟู่เทียนเหยียน เขาก็นำกองทหารองครักษ์เจ็ดร้อยนายพร้อมเชลยศึกจากแคว้นโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์จำนวนสองร้อยคน เดินทางไปยังค่ายของชวีจื้อระหว่างทาง มีกลุ่มคนฝึกเหยี่ยวของแคว้นเป่ยหวนร่วมเดินทางไปด้วยในเวลานี้ ศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ยมิอาจก่อคลื่นลมใดๆ ได้อีกต่อไปแม้เขาจะถอนกำลังบางส่วนไปเสริมทัพให้ตู๋กูเช่อเชื่อว่ากำลังพลที่เหลืออยู่ก็สามารถรักษาแนวป้องกันได้อย่างมั่นคงถัดมา ไม่ว่าจะเป็นแนวปากเขาเทียนฉงหรือค่ายของอวี๋ซื่อจงตราบใดที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับชัยชนะ ศึกครั้งนี้ก็แทบไร้ซึ่งความคลุมเครืออีกต่อไปอย่างไรก็ตาม แม้ในสถานการณ์นี้ การบุกโจมตีด่านเทียนฉงก็ยังเป็นเรื่องยากยิ่งจุดยุทธศาสตร์เช่นนี้ แม้จะมีเพียงห้าพันนายป้องกันไว้ ก็ไม่อาจบุกฝ่าได้ง่ายดายวิธีการที่ดีที่สุดยังคงเป็นการเจาะแนวป้องกันของศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ย เพื่อบุกตัดเส้นทางลำเลียงเสบียงของด่านเทียนฉง บีบให้ฝ่ายป้องกันออกมารบ หรือจำยอมยกธงขาวแต่กองทัพเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา แต่ละหน่วยจำเป็นต้องพักฟื้นกำลัง และจัดระเบียบเชลยศึกใหม่ จึงยังไม่สามารถเดินหน้าบุกได้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1268
ช่างดียิ่งนัก!หลังจากได้แต่มองดูผู้อื่นรบกันมานาน ในที่สุดกองทัพของชวีจื้อก็จะได้มีโอกาสแสดงฝีมือเสียที!เขาไม่ต้องคอยรับฟังคำบ่นจากบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาอีกต่อไป!หนึ่งวันให้หลัง หยุนเจิงได้นำกองทัพส่วนหน้าของชวีจื้อไปสมทบกับกองทัพของอวี๋ซื่อจงกองทัพของอวี๋ซื่อจงประจำการอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่าภูเขาเป่ยอูเหลียน ใกล้กับอาณาเขตของแคว้นเป่ยหวนและเขตแดนของแคว้นเป่ยหมัวถัวพื้นที่นี้โดยนัยยังถือว่าเป็นดินแดนของแคว้นเป่ยหวน แต่ชาวเป่ยหวนได้ละทิ้งพื้นที่นี้ไปแล้ว และกองทหารมณฑณทางเหนือก็ยังไม่ได้ส่งใครมารักษาดินแดนนี้พื้นที่นี้ ตอนนี้จึงกลายเป็นดินแดนไร้ผู้ครอบครอง มีเพียงชาวเป่ยหมัวถัวเท่านั้นที่บางครั้งจะเข้ามาเก็บเกี่ยวพืชผลป่าและล่าสัตว์บริเวณนี้ค่อนข้างโล่งและทัศนวิสัยกว้างขวางกองทัพของอวี๋ซื่อจงและหวังชี่ได้ตั้งค่ายอยู่ใกล้กับต้นน้ำของแม่น้ำสายเล็กๆเมื่อหยุนเจิงมาถึงและทักทายกันพอสมควร อวี๋ซื่อจงก็กล่าวถามด้วยความคาดหวัง "องค์ชาย ศึกที่ฝั่งแม่น้ำซัวเล่ยเสร็จสิ้นแล้วหรือไม่?""ไม่เร็วขนาดนั้น แต่ไม่มีปัญหาใหญ่แล้ว" หยุนเจิงหัวเราะเล็กน้อย เขายิ้มพร้อมชี้ไปยังเชลยศึกที่ถู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1269
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อวี๋ซื่อจงจึงสั่งให้คนไปแจ้งหวังชี่ให้รีบมาสมทบ ก่อนจะรีบไปพบหยุนเจิงและคณะเมื่อเจอหยุนเจิง อวี๋ซื่อจงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบรายงานสถานการณ์ที่นี่ทันทีกุ่ยฟางครั้งนี้ ได้นำกำลังทั้งหมดที่มีมา โดยมีทัวต๋า อ๋องแห่งกุ่ยฟางเป็นผู้นำทัพมาเองพวกเขาตั้งค่ายอยู่ที่แดนเหนือสุดของเขตแดนเป่ยหมัวถัวซึ่งพื้นที่นี้เดิมเป็นของเป่ยหมัวถัว แต่ตอนนี้ถูกกุ่ยฟางยึดครองไปแล้วพื้นที่นั้น ทางทิศตะวันตกคือภูเขาเรียงราย ทางตะวันออกเป็นป่าขนาดใหญ่ที่เรียกว่า ‘ป่าหัวขาว’ก่อนหน้านี้ กุ่ยฟางได้ส่งทัพจำนวนสามหมื่นโจมตีทางด้านหน้าเพื่อเบนความสนใจของเรา ในขณะเดียวกัน พวกเขาได้ส่งทัพม้าอีกหนึ่งหมื่นคนลัดเลาะผ่านป่าหัวขาว หวังที่จะโจมตีค่ายของเราอย่างไม่ทันตั้งตัวดูเหมือนพวกเขาจะอยากล้างแค้นที่กองทหารโลหิตไปเผาเสบียงของพวกเขาในศึกก่อนหน้า ในใจจึงไม่พอใจอยากใช้วิธีเดียวกันมาต่อกรกับอวี๋ซื่อจงแต่ทว่าอวี๋ซื่อจงและหวังชี่มองแผนการของพวกเขาออกอวี๋ซื่อจงแบ่งกำลังห้าพันไปถ่วงเวลาแนวหน้าของกุ่ยฟาง ส่วนที่เหลือซุ่มโจมตีทัพม้าที่ผ่านป่าหัวขาว และสามารถบดขยี้พวกเขาได้สำเร็จแต่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1270
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นผู้บัญชาการใหญ่ แต่หากอยากยืนหยัดได้เช่นอวี๋ซื่อจง ก็ต้องรู้จักคิดให้รอบคอบไม่นานนัก หวังชี่ก็นำแม่ทัพสองนายติดตามมาด้วยอย่างเร่งรีบเมื่อทั้งสามทำความเคารพเสร็จ หยุนเจิงก็โบกมือให้พวกเขานั่งลง ก่อนจะหันไปถามอวี๋ซื่อจงว่า“คิดได้หรือยัง?”“ยังไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”อวี๋ซื่อจงหัวเราะอย่างเก้อเขิน “ปัญหาคือกระหม่อมยังไม่อาจคาดเดาทางเลือกของกุ่ยฟางได้...”หยุนเจิงยิ้มบาง “พูดต่อไป!”อวี๋ซื่อจงพยักหน้ารับ ก่อนจะเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าหากเชลยศึกสองร้อยคนมีเพียงครึ่งหนึ่งที่หนีไปถึงฝ่ายกุ่ยฟางได้ ข้อมูลที่ว่ากองทัพโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์พ่ายแพ้ยับเยินที่แม่น้ำซัวเล่ยจะส่งตรงถึงกองทัพใหญ่ของกุ่ยฟางทันทีเมื่อทัวต๋าได้รับข่าวนี้ จะเหลือเพียงสามทางเลือกเท่านั้นหนึ่ง ถอนกำลัง!สอง บุกโจมตีเพื่อกอบกู้สถานการณ์ของทั้งสามแคว้นสาม ยังคงตั้งมั่นรอดูสถานการณ์ของโฉวฉือและแค้วนต้าเย่ว์เมื่อพิจารณาจากการเคลื่อนไหวก่อนหน้าของกุ่ยฟางแล้ว ทางเลือกที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดคือถอนกำลังแต่อวี๋ซื่อจงไม่ใช่ทัวต๋า จึงไม่อาจล่วงรู้เจตจำนงของเขาได้หรือทัวต๋าอาจจะตัดสินใจผิด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1271
เป่ยหวนเจียเหยาได้รับข่าวจากหยุนเจิงที่ส่งผ่านเหยี่ยวขาวมาแล้วกองทัพของข้าชนะศัตรูที่สมรภูมิแม่น้ำซัวเล่ย ข้ากำลังเดินทางไปยังตำแหน่งของแม่ทัพอวี่ซื่อจงเพื่อบัญชาการรบต่อ คาดว่าอีกไม่นานฝ่ายกุ่ยฟางอาจถอนทัพ ข้าจะนำกำลังตามไล่โจมตี ขอให้กองกำลังของเจ้าร่วมสนับสนุนการเคลื่อนไหวนี้เมื่ออ่านข้อความที่หยุนเจิงส่งมา เจียเหยาก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวหยุนเจิงเอาชนะกองทัพร่วมของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ได้เร็วถึงเพียงนี้?กุ่ยฟางจะถอนทัพจริงหรือ?หากกุ่ยฟางถอนทัพจริง และกองทหารมณฑณทางเหนือของหยุนเจิงเปิดฉากตามไล่โจมตี ด้วยสติปัญญาของหยุนเจิงแล้ว กองทัพกุ่ยฟางคงต้องสูญเสียอย่างหนักแน่นอนสำหรับเป่ยหวน นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งในการรบครั้งก่อน เป่ยหวนได้ยึดเกราะ อาวุธ และม้าเป็นจำนวนมากมาเป็นเสบียงนอกจากนี้ยังได้เกณฑ์นักรบเพิ่มอีกกว่าหมื่นนายตอนนี้นางมีทหารในมือกว่า 30,000 คนแม้ในจำนวนนั้นจะเป็นทหารฝีมือดีเพียงหมื่นคน แต่ด้วยอาวุธและเกราะที่ยึดมาได้ แม้แต่นักรบที่เกณฑ์ใหม่ก็มีขีดความสามารถที่ไม่ด้อยกว่านักรบทั่วไปและที่สำคัญ การได้ลิ้มรสแห่งชัยชนะครั้งแรกในการรบกับกุ่ยฟาง ทำให้นั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1272
พวกเขาเคยมีกองทัพใหญ่นับแสนคนแต่กองกำลังอีกสายหนึ่งถูกเป่ยหวนโจมตีเสียหายไปเกือบสามหมื่นนายทัวต๋าจึงไม่มีทางเลือก ต้องส่งทหารอีกสามหมื่นนายไปสนับสนุนตอนนี้กองทัพที่เหลืออยู่เพียงเจ็ดหมื่นนาย และในจำนวนนั้นมีทหารรับจ้างชาวเฉวียนหรงหนึ่งหมื่นคนหยุนเจิงนำทัพมาเอง กำลังพลเพียงเท่านี้อาจไม่พอให้หยุนเจิงเห็นเป็นคู่ต่อสู้"องค์ราชา พวกเราต้องถอนทัพแล้ว!""เป่ยหวนและกองทหารมณฑณทางเหนือร่วมมือกัน หากเราถูกตีแตกที่จุดหนึ่ง อีกจุดก็จะถูกโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง!""หากเราไม่ถอนกำลัง ศัตรูจากแม่น้ำซัวเล่ยอาจโจมตีผ่านแคว้นต้าเย่ว์เข้าสู่พื้นที่ตอนในของเราจากด้านหลัง! หรือศัตรูทางนั้นอาจเคลื่อนกำลังมาช่วยอย่างรวดเร็ว ซึ่งจะเป็นภัยใหญ่หลวงต่อเรา!""หยุนเจิงตั้งแต่บัญชาการมาไม่เคยพ่ายแพ้เลย! องค์ราชา รีบสั่งถอนกำลังเถิด!""ใช่แล้ว หยุนเจิงชนะศึกด้วยกำลังน้อยกว่ามานับครั้งไม่ถ้วน เขาช่างน่ากลัวเกินไป เรารีบถอยเถิด!""..."ในช่วงเวลานั้น ขุนพลกุ่ยฟางต่างเร่งรัดโน้มน้าวให้ถอนกำลังชื่อเสียงคนก็เหมือนเงาไม้ใครบ้างไม่เคยได้ยินถึงชัยชนะของจิ้งเป่ยอ๋อง หยุนเจิง?เป่ยหวนที่เคยแข็งแกร่งมา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1273
คำพูดของชื่อเหยียนได้รับการยอมรับจากหลายคนถ้าโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์มีใจจริง กุ่ยฟางควรจะได้รับข่าวความพ่ายแพ้ของพวกเขานานแล้ว!โฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ ชัดเจนว่าพวกเขาต้องการหลอกใช้กุ่ยฟาง!พวกเขาสูญเสียหนัก และต้องการให้กุ่ยฟางสูญเสียหนักเช่นกัน!ทัวต๋าขมวดคิ้วครุ่นคิดแม้เขาคิดว่าคำพูดของชื่อเหยียนมีเหตุผล แต่ก็ยังรู้สึกไม่ยินยอมหลังนิ่งไปครู่หนึ่ง ทัวต๋าถามอีกว่า "พวกท่านคิดว่า ข่าวความพ่ายแพ้ของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์อาจเป็นข่าวปลอมหรือไม่? หรือว่าพวกเขาถูกกองทหารมณฑณทางเหนือซื้อไว้?""ไม่มีทาง!"ชื่อเหยียนตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด "พวกเราสอบปากคำพวกเขาแยกกัน คำให้การของทุกคนเหมือนกันหมด! อีกทั้ง ตอนพวกเขาหลบหนี ยังถูกกองทหารมณฑณทางเหนือตามล่า ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาจะพูดตรงกันได้อย่างไร?"เมื่อได้ยินคำพูดของชื่อเหยียน เหล่าขุนพลต่างพยักหน้าเห็นด้วยนี่ไม่ใช่การประจบชื่อเหยียน แต่พวกเขาก็เห็นด้วยว่าคนเหล่านั้นไม่มีทางถูกซื้อได้นี่ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองคน แต่เป็นคนกว่าร้อย!หลังจากไตร่ตรองอย่างหนัก ทัวต๋าตัดสินใจถอนกำลังโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์พ่ายแพ้แล้วหากพวกเขาไม่ถอยตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1274
ยังมีขุนพลบางคนที่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของทัวฮวน แต่ในตอนนี้กลับไม่กล้าพูดออกมาหากพูดออกไปแล้วถูกส่งไปนำกองกำลังเพื่อทำท่าตี ก็คงเหมือนกระโดดเข้าหาความตายด้วยตัวเองมองดูเหล่าคนที่ตะโกนโวยวายอย่างดุดัน ทัวฮวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “หากท่านแม่ทัพทั้งหลายต่างเห็นว่ากองทัพเป่ยหวนและกองทหารมณฑลทางเหนืออ่อนแอจนไม่น่ากลัวถึงเพียงนี้ แล้วเหตุใดพวกท่านจึงยังพยายามผลักดันให้ถอนทัพอย่างสุดกำลังเล่า?”คำพูดของทัวฮวนเหมือนเป็นการตบหน้าพวกเขาต่อหน้าทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดของทัวฮวน เสียงของทุกคนก็เงียบลงในทันทีขุนพลที่ตะโกนเสียงดังที่สุดหน้าแดงก่ำ ดวงตาเบิกโพลงจ้องทัวฮวนอย่างโกรธแค้นเมื่อเห็นบรรยากาศในกระโจมเริ่มตึงเครียด ทัวต๋าก็ยกมือขึ้นห้าม “พอเถอะ แผนบุกจากป่าไป๋โถวให้เลิกไป! ศึกครั้งนี้เราสูญเสียไปไม่น้อยแล้ว ไม่อาจส่งชีวิตของนักรบไปตายเปล่าอีก!”คำพูดของทัวต๋าเหมือนเป็นการสรุปแนวทางสำหรับสถานการณ์ทั้งหมดถอนทัพ แต่ต้องไม่เพิ่มการสูญเสียที่ไร้ค่าอีกเมื่อได้ยินคำพูดของทัวต๋า ขุนพลทั้งหลายจึงวางใจ และละสายตาจากทัวฮวนทัวฮวนส่ายหัวเบาๆ ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวังเข
บทล่าสุด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1442
หยุนเจิงมองหยุนลี่ด้วยสีหน้าไม่พอใจ "ทั้งโลกก็รู้ว่าจางซูเป็นคนของข้า ตอนนี้เจ้าเอาจางซูไปกักขังไว้ในเมืองหลวง เจ้าคิดว่าข้าจะยอมรับได้หรือ?""เจ้าพูดแบบนั้นไม่ถูกแล้ว"เมื่อพูดถึงจางซู หยุนลี่รู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมานิดหน่อย พร้อมกับยิ้มอย่างมีเล่ห์ "จางซูเองอยากอยู่ในเมืองหลวง แต่อยู่ดีๆ เจ้าจะมาหาว่าข้าเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้? เจ้าดูสิ เจ้าคิดว่าเอาจางซูมาเป็นพี่น้องกับเจ้าขนาดนี้ แต่วันแต่งงานกับเจียเหยา จางซูกลับไม่ถามอะไรเลย?"การขัดขวางหยุนเจิง ทำให้หยุนลี่รู้สึกสะใจ หมาน้อย เจ้าได้ใจมากไม่ใช่หรือฦเจ้าก็มีวันนี้?“ดีที่สุดก็ให้มันเป็นเช่นนั้น!"หยุนเจิงหน้าเครียดขึ้น เตือนเสียงต่ำ "ถ้าจางซูเลือกที่จะอยู่ในเมืองหลวง ข้าก็ไม่พูดอะไร แต่ถ้าข้าหาเจอว่าจางซูถูกเจ้ากักขังในเมืองหลวง ไม่ว่าเสด็จพ่อจะออกมาช่วยอย่างไรก็ไม่ช่วย!""เช่นนั้นก็ไปตรวจสอบดูซะ!" หยุนลี่ไม่สะทกสะท้าน ยิ้มเยาะเย้ยอยู่บนใบหน้า"ข้าจะไปตรวจสอบให้ได้!"หยุนเจิงแค่นเสียงเหอะเบาๆ "อ้อ มีเรื่องที่ข้าต้องการให้เจ้าช่วยด้วย"“เจ้าจิ้งเป่ยอ๋องยังมีเรื่องมาขอข้า?”หยุนลี่ทำท่าทางตกใจ "บอกมาเถอะ มีอะไร?"ช่วยเขา? แน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1441
เมื่อได้ยินคำพูดของหยุนเจิง หยุนลี่รู้สึกหนาวเย็นในใจข่มขู่!ชัดเจนว่าเป็นการข่มขู่!เขาก็ไม่ใช่คนโง่!ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวน ไม่ใช่คำสั่งของหยุนเจิงหรือ?หากพวกเขาไม่ยอมให้หยุนเจิงพาพวกทหารเกราะหนักสามพันนายไป ไอ้หมอนี่ก็จะใช้ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวนสร้างปัญหาแน่!ถึงตอนนั้น ไม่เพียงแต่ขุนนางในที่นั้นที่ตกอยู่ในอันตราย แม้แต่ความปลอดภัยของเขาในฐานะองค์รัชทายาทก็อาจตกอยู่ในอันตราย!ดีไม่ดีเขาอาจจะต้องจบชีวิตที่นี่เลย!แล้วจากนั้นเขาจะโยนความผิดทั้งหมดไปที่ขบวนส่งตัวเจ้าสาวของเป่ยหวน ทำให้ทุกอย่างดูเหมือนจะเกี่ยวข้องกับเป่ยหวนเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับหยุนเจิงเลย!ไอ้หมอนี่ ยังเหมือนเดิม สันดานเจ้าเล่ห์!"น้องหก อย่าคิดมากไป พี่สามไม่มีความคิดแบบนั้นเลย!"หยุนลี่ฝืนยิ้มออกมา "เป่ยหวนเพิ่งจะยอมจำนน หลายๆ คนคงยังไม่ยอมรับในสิ่งที่เกิดขึ้น พี่สามจึงคิดว่าเจ้าต้องใช้ทหารเกราะหนักสามพันนายในการข่มขู่พวกเขา!"พูดจบ หยุนลี่ก็ทำสีหน้าดุดันและโบกมือออกไป "มา! จับฮั่วเหวินจิ้งเดี๋ยวนี้! ควบคุมตัวไปเมืองหลวงและส่งให้กรมสอบสวน!"แม้ว่านี่จะเท่ากับการตบหน้าตัวเอง แต่ยังดีกว่าเสียหน้าจริ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1440
เมื่อหยุนเจิงโยนหมวกใบใหญ่ใส่ ฮั่วเหวินจิ้งก็ตกตะลึงเขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าการพูดไปมา จะตกลงไปในกับดักที่หยุนเจิงวางไว้การทำลายแผนการของหยุนเจิงที่จะชนะใจผู้คนในเป่ยหวน นี่คือหมวกใบใหญ่มาก!หากไม่สามารถอธิบายให้ชัดเจนได้ คงไม่มีผลดีอะไรแน่"พูดมาเถอะ เจ้าต้องการอะไร?"หยุนเจิงไม่ให้เวลาฮั่วเหวินจิ้งได้คิดมาก พูดเสียงเย็นและถามกลับทันทีฮั่วเหวินจิ้งอ้ำอึ้งไปสักพัก ไม่รู้จะตอบอย่างไร เขาจึงก้มหน้าและโค้งตัว "กระหม่อมผิดที่คิดไม่รอบคอบ...""แค่คิดไม่รอบคอบหรือ? ข้าคิดว่าเจ้ามีแผนการบางอย่างแอบแฝง!"หยุนเจิงตะโกนอย่างโกรธเคือง ก่อนจะโบกมือออกไป "มา! จับตัวไอ้คนโกงนี้ไป ให้เสด็จพ่อจัดการ!""พ่ะย่ะค่ะ!"เสิ่นควานรับคำสั่งทันทีและนำคนเข้าไปข้างหน้าในขณะนั้น ฮั่วเหวินจิ้งรู้สึกตกใจและหวาดกลัวมากขึ้น เขาหันไปมองหยุนลี่เพื่อขอความช่วยเหลือ"พอแล้ว พอแล้ว! น้องหกสงบใจหน่อย"หยุนลี่ถูกบังคับให้เข้ามาแก้สถานการณ์ เขายิ้มแย้มพูดว่า "เรื่องนี้จริงๆ แล้วก็เป็นความผิดของข้าและขุนนางท่านอื่นที่ไม่ได้คิดให้รอบคอบ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากมันเป็นธรรมเนียมของเป่ยหวน เราก็ต้องให้เกียรติตามนั้น ส
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1439
“คนไร้ประโยชน์หรือ?”ทันทีที่คำพูดของหยุนเจิงจบลง สีหน้าของเหล่าขุนนางต่างแปรเปลี่ยนไปทันทีหยุนเจิงกล่าวต่อหน้าผู้คนว่าองค์รัชทายาทหยุนลี่เป็นคนไร้ประโยชน์เช่นนั้นหรือ?ช่างไม่ให้เกียรติองค์รัชทายาทเลยแม้แต่น้อย!หยุนลี่เองก็โกรธจัดกับคำพูดของหยุนเจิง ถึงกับอยากฉีกหยุนเจิงออกเป็นชิ้นๆการที่หยุนเจิงถามเช่นนี้ต่อหน้าผู้คน นับเป็นการหยามเกียรติเขาอย่างร้ายแรง!“เช่นนั้นเจ้าลองบอกพี่สามดูสิ ว่ามันเกิดอะไรขึ้น?”หยุนลี่พยายามระงับโทสะไว้ กล่าวด้วยใบหน้ามืดครึ้ม “หากเจ้าบอกไม่ได้ ก็อย่าหาว่าพี่สามไม่เห็นแก่สายเลือด อาจต้องลงโทษเจ้าในความผิดฐานไม่เคารพผู้ใหญ่!”แม้จะถูกหยุนเจิงหยามเกียรติ แต่หยุนลี่ก็ต้องรักษาความสง่างามในฐานะองค์รัชทายาทในเวลานี้ เขาทำได้เพียงรอดูว่าหยุนเจิงจะอธิบายเรื่องนี้เช่นไรหยุนเจิงหัวเราะในใจ ก่อนจะชี้ไปยังกองทหารโลหิตแล้วกล่าวว่า “พี่สาม ท่านคงไม่ได้คิดว่าพวกเขาเป็นองครักษ์ของข้าหรอกนะ?”“แล้วพวกเขาไม่ใช่องครักษ์ของเจ้าหรือ?”หยุนลี่ย้อนถาม “เช่นนั้นเจ้าก็บอกข้ามาสิ ว่าพวกเขาคือใครกันแน่?”ไอ้สุนัข!คนเหล่านี้เป็นองครักษ์หรือไม่ เขาไม่รู้หรือไร?ยั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1438
ฮั่วเหวินจิ้งเองก็ไม่คาดคิดว่าหยุนเจิงจะลงมือทันทีที่มาถึงทว่าในเวลานี้ ฮั่วเหวินจิ้งกลับถอยไม่ได้แล้ว จำต้องฉวยโอกาสนี้โจมตีกลับ“องค์ชายหกทรงทำร้ายขุนนางของราชสำนักต่อหน้าผู้คน เช่นนี้ไม่ใช่การกระทำที่อาจหาญเกินไปหรือ?”“การกระทำขององค์ชายหกในครั้งนี้ ไม่เพียงแต่จะทำให้เสื่อมเสียอำนาจ แต่ยังทำให้แคว้นเป่ยหวนหัวเราะเยาะแคว้นต้าเฉียนของเราอีกด้วย!”“แม้องค์ชายหกจะมีบุญคุณใหญ่หลวงต่อราชสำนัก แต่หากโอ้อวดในความดีความชอบและไม่สนใจกฎเกณฑ์ราชสำนัก เช่นนี้ย่อมถือเป็นการท้าทายอำนาจโดยตรง…”ในชั่วพริบตา ขุนนางฝ่ายหยุนลี่ก็พากันโจมตีหยุนเจิงอย่างพร้อมเพรียงส่วนขุนนางที่เหลือกลับมีท่าทีเพียงเฝ้าดูสถานการณ์อย่างสนุกสนานผู้ที่มีสายตาเฉียบแหลมย่อมมองออกว่านี่คือการปะทะกันระหว่างองค์รัชทายาทและหยุนเจิงบุรุษทั้งสองนี้ หนึ่งคือองค์รัชทายาทผู้ปกครองแคว้น อีกหนึ่งคือท่านอ๋องผู้มีอำนาจมากที่สุดในแคว้นต้าเฉียนคนทั้งสองล้วนมีเหตุผลที่จะปะทะกันได้ แต่สำหรับพวกเขา ซึ่งเป็นขุนนางทั่วไปนั้น ไม่อาจเอาตัวเข้าไปพัวพันได้หากพลั้งพลาดเข้าไปเกี่ยวข้อง อาจไม่มีแม้แต่เศษกระดูกให้เหลือรอดในขณะที่หยุนเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1437
"พี่สาม! พี่สาม…"หยุนเจิงขี่ม้าพุ่งไปทางหยุนลี่เมื่อเข้าใกล้หยุนลี่ เขาก็รีบลงจากม้า และมองไปที่หยุนลี่ด้วยสีหน้าตื่นเต้นเต็มที่ "พี่สามออกจากเมืองสิบลี้เพื่อมาต้อนรับ ข้ารู้สึกขอบคุณมากจนน้ำตาแทบไหลจริงๆ..."หยุนเจิงรู้สึกตื่นเต้นจริงๆในที่สุดก็เจอเจ้าสามแล้ว!ไม่ได้เจอกันนาน คิดถึงเขาจริงๆมาเถอะ!ดาบใหญ่ของข้ารอที่จะได้ออกศึกแล้ว!"น้องหกพูดอะไรเช่นนี้?"หยุนลี่กุมมือหยุนเจิงแน่น "น้องหกเป็นวีรบุรุษผู้ทำสงครามเพื่อชาติ เป็นแม่ทัพของต้าเฉียน อย่าว่าแต่สิบลี้เลย แม้ร้อยลี้ก็ยังควรทำ!""ขอบคุณพี่สาม!"หยุนเจิงยิ้มแล้วพูดอย่างห่วงใย "พี่สาม ท่านดูเหมือนจะผอมลงนะ..."ผอมหรือ?เมื่อได้ยินคำพูดนี้จากหยุนเจิง หยุนลี่อดไม่ได้ที่จะสบถด่าในใจไอ้สุนัข!ทำไมข้าถึงผอมลง เจ้าไม่รู้หรือ?ไม่ใช่เพราะสุนัขอย่างเจ้าหรอกหรือที่ทำให้ข้าผอมลงเช่นนี้?หยุนลี่ด่าทอในใจ พร้อมตบมือหยุนเจิงเบาๆ "น้องหกดูเหมือนจะคล้ำไปหน่อยนะ"หยุนเจิงยิ้มและตอบ "ข้าออกศึกมาเป็นปีๆ จึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้"ขณะที่พวกเขากำลังพูดกันอยู่นั้น ขุนนางทั้งหลายก็วิ่งเข้ามาทำความเคารพหยุนเจิง ทักทายกันวุ่นวาย"
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1436
"มีแค่สามพันนาย!"หลูซิ่งมองหยุนลี่ด้วยสีหน้าหมองคล้ำ "ซั่วเป่ยอากาศหนาวเย็นและการทำสงครามติดต่อกัน ทำให้เสบียงขาดแคลนอย่างหนักจริงๆ จึงไม่สามารถหาทหารเพิ่มได้..."เห็นหลูซิ่งในท่าทางทุกข์ใจเช่นนั้นแล้ว หยุนลี่แทบจะฟาดฝ่ามือออกไปช่างหัวยายเจ้าเถอะ!สามพันนายยังบอกน้อย?ทหารม้าชุดเกราะหนักสามพันนาย ถ้าไม่ต้องบุกตีเมือง ก็สามารถเคลื่อนที่อย่างไม่ต้องเกรงกลัวในด่านได้แล้ว!พวกที่ติดตามเจ้าหก ไม่ได้เรื่องสักคน!สารเลวหลูซิ่งนี่ยังอยากให้ราชสำนักส่งเสบียงเสริมให้พวกเขาแน่ๆ?ทำไม คิดจะให้พวกเขาหาทหารม้าชุดเกราะหนักมาหมื่นนายหรือไง?หยุนลี่ด่าทอในใจ แต่บนใบหน้าเขายังคงพยายามฝืนยิ้ม "ปีที่ผ่านมา ต้าเฉียนก็ผ่านช่วงเวลาที่ยากลำบากมาไม่น้อย โชคดีที่ยังสามารถผ่านวิกฤตนี้ไปได้""ใช่!"หลูซิ่งกล่าวตามน้ำ แต่ในใจเขากลับกำลังด่าทอรู้เลยว่าองค์รัชทายาทคนนี้เป็นคนขี้เหนียวสุดๆ"อ่อ แล้วน้องหกกับทัพจะมาถึงเมื่อไร?"หยุนลี่ถามต่อ"ใกล้จะมากันถึงแล้ว"หลูซิ่งตอบ "องค์ชายหกนำทัพองครักษ์ของพระองค์และขบวนส่งตัวเจ้าสาวจากเป่ยหวนมาอยู่ข้างหลัง พวกเขาช้ากว่ากำหนดนิดหน่อย เพราะสินเดิมขององค์หญิง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1435
ในระยะไกล กลุ่มควันและฝุ่นดินโหมกระจายปกคลุมพื้นดินเมื่อมองเห็นควันฝุ่นที่กลิ้งตัวเข้ามาใกล้ หยุนลี่พยายามปรับสีหน้าของตนให้สงบนิ่งแม้ในใจเขาจะอยากฉีกหยุนเจิงเป็นชิ้นๆ แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าขุนนางจำนวนมาก เขาก็ต้องบังคับตัวเองให้ยิ้มออกมาอย่างไรเสีย เขาไม่อาจเปิดเผยความขัดแย้งกับหยุนเจิงต่อหน้าขุนนางเหล่านี้ได้เมื่อหยุนเจิงและกองกำลังของเขาเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ พื้นดินก็เริ่มสั่นสะเทือนไม่มีใครรู้ว่าหยุนเจิงนำคนมามากเท่าใดแต่เพียงแค่สัมผัสถึงแรงสั่นสะเทือนของพื้นดิน ทุกคนก็รู้ได้ทันทีว่า จำนวนคนที่หยุนเจิงนำมานั้นไม่ใช่น้อยนี่คือเสียงของกองทหารม้าจำนวนมหาศาลที่กำลังเคลื่อนพล!ในเวลานี้ นอกจากหยุนลี่แล้ว คนที่รู้สึกอึดอัดใจที่สุดคงไม่พ้นโจวเต้ากงเพียงแค่ได้ยินเสียงการเคลื่อนพลนี้ เขาก็รู้สึกว่า การจับกุมหยุนเจิงในครั้งนี้แทบจะเป็นไปไม่ได้กองทหารม้ามากมายถึงเพียงนี้ ต่อให้แยกกำลังออกมาสักพันนายเพื่อคุ้มกันหยุนเจิงหนี ก็สามารถทำได้อย่างง่ายดายและหากหยุนเจิงหลบหนีไปได้จริง เขาก็คงต้องเตรียมโลงศพไว้ให้ตัวเองและครอบครัวเสียแล้วในขณะที่โจวเต้ากงกำลังวิตกกังวลอยู่นั้น กองหน้า
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1434
ขณะที่หยุนลี่กำลังคิดอย่างโกรธเคืองอยู่ในใจ ทหารสอดแนมที่เขาส่งไปก็กลับมารายงาน"ขอถวายบังคมองค์รัชทายาท องค์ชายหกและพวกของเขากำลังมาถึงที่นี่แล้ว ห่างจากที่นี่ไม่ถึงสิบลี้ อีกอย่าง..."ทหารสอดแนมที่กลับมาหยุดพูดไปทันที"อีกอย่างอะไร?"หยุนลี่มองเขาด้วยสายตาที่เยือกเย็นทหารสอดแนมมองหน้าหยุนลี่อย่างระมัดระวัง ก่อนจะพูดด้วยเสียงอ่อนเบา "องค์ชายหกได้นำทหารที่สวมเกราะหนักมา...""อะไรนะ?"สีหน้าของหยุนลี่เปลี่ยนไปทันที "เจ้ามั่นใจว่าเป็นทหารม้าชุดเกราะหนักหรือ?""มั่นใจพ่ะย่ะค่ะ!""มีกี่คน?""จำนวนไม่แน่ชัด แต่ไม่น่าจะต่ำกว่าสองพันคน..."สองพันคน... มากกว่าสองพันคน?เมื่อได้ยินการรายงานนี้ สีหน้าของหยุนลี่ก็เปลี่ยนไปเป็นเขียวอย่างชัดเจนทหารม้าชุดเกราะหนัก!เจ้าหกตัวนี้ ไอ้หมาหมู่! เขากล้าสร้างทหารม้าชุดเกราะหนักในซั่วเป่ยได้หรือ?แม้ว่าหยุนลี่จะไม่ค่อยเข้าใจเรื่องทหารนัก แต่เขาก็รู้ดีว่าทหารม้าชุดเกราะหนักนั้นน่ากลัวแค่ไหนปัญหาคือ ทหารทั้งหมดในหัวเมืองสี่ทิศล้วนเป็นทหารเดินเท้า!และยังเป็นทหารเดินเท้าที่เกราะก็ไม่ได้สมบูรณ์ด้วย!ทหารม้าชุดเกราะหนักสองพันนาย สามารถทลายทั
