LOGINShare
บทที่ 1272
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1273
คำพูดของชื่อเหยียนได้รับการยอมรับจากหลายคนถ้าโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์มีใจจริง กุ่ยฟางควรจะได้รับข่าวความพ่ายแพ้ของพวกเขานานแล้ว!โฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ ชัดเจนว่าพวกเขาต้องการหลอกใช้กุ่ยฟาง!พวกเขาสูญเสียหนัก และต้องการให้กุ่ยฟางสูญเสียหนักเช่นกัน!ทัวต๋าขมวดคิ้วครุ่นคิดแม้เขาคิดว่าคำพูดของชื่อเหยียนมีเหตุผล แต่ก็ยังรู้สึกไม่ยินยอมหลังนิ่งไปครู่หนึ่ง ทัวต๋าถามอีกว่า "พวกท่านคิดว่า ข่าวความพ่ายแพ้ของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์อาจเป็นข่าวปลอมหรือไม่? หรือว่าพวกเขาถูกกองทหารมณฑณทางเหนือซื้อไว้?""ไม่มีทาง!"ชื่อเหยียนตอบทันทีโดยไม่ต้องคิด "พวกเราสอบปากคำพวกเขาแยกกัน คำให้การของทุกคนเหมือนกันหมด! อีกทั้ง ตอนพวกเขาหลบหนี ยังถูกกองทหารมณฑณทางเหนือตามล่า ในสถานการณ์แบบนี้ พวกเขาจะพูดตรงกันได้อย่างไร?"เมื่อได้ยินคำพูดของชื่อเหยียน เหล่าขุนพลต่างพยักหน้าเห็นด้วยนี่ไม่ใช่การประจบชื่อเหยียน แต่พวกเขาก็เห็นด้วยว่าคนเหล่านั้นไม่มีทางถูกซื้อได้นี่ไม่ใช่แค่หนึ่งหรือสองคน แต่เป็นคนกว่าร้อย!หลังจากไตร่ตรองอย่างหนัก ทัวต๋าตัดสินใจถอนกำลังโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์พ่ายแพ้แล้วหากพวกเขาไม่ถอยตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1274
ยังมีขุนพลบางคนที่เห็นด้วยกับความคิดเห็นของทัวฮวน แต่ในตอนนี้กลับไม่กล้าพูดออกมาหากพูดออกไปแล้วถูกส่งไปนำกองกำลังเพื่อทำท่าตี ก็คงเหมือนกระโดดเข้าหาความตายด้วยตัวเองมองดูเหล่าคนที่ตะโกนโวยวายอย่างดุดัน ทัวฮวนก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “หากท่านแม่ทัพทั้งหลายต่างเห็นว่ากองทัพเป่ยหวนและกองทหารมณฑลทางเหนืออ่อนแอจนไม่น่ากลัวถึงเพียงนี้ แล้วเหตุใดพวกท่านจึงยังพยายามผลักดันให้ถอนทัพอย่างสุดกำลังเล่า?”คำพูดของทัวฮวนเหมือนเป็นการตบหน้าพวกเขาต่อหน้าทุกคนเมื่อได้ยินคำพูดของทัวฮวน เสียงของทุกคนก็เงียบลงในทันทีขุนพลที่ตะโกนเสียงดังที่สุดหน้าแดงก่ำ ดวงตาเบิกโพลงจ้องทัวฮวนอย่างโกรธแค้นเมื่อเห็นบรรยากาศในกระโจมเริ่มตึงเครียด ทัวต๋าก็ยกมือขึ้นห้าม “พอเถอะ แผนบุกจากป่าไป๋โถวให้เลิกไป! ศึกครั้งนี้เราสูญเสียไปไม่น้อยแล้ว ไม่อาจส่งชีวิตของนักรบไปตายเปล่าอีก!”คำพูดของทัวต๋าเหมือนเป็นการสรุปแนวทางสำหรับสถานการณ์ทั้งหมดถอนทัพ แต่ต้องไม่เพิ่มการสูญเสียที่ไร้ค่าอีกเมื่อได้ยินคำพูดของทัวต๋า ขุนพลทั้งหลายจึงวางใจ และละสายตาจากทัวฮวนทัวฮวนส่ายหัวเบาๆ ในใจเต็มไปด้วยความผิดหวังเข
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1275
หลังจากผ่านไปครึ่งวัน ทหารลาดตระเวนได้นำข่าวที่แน่ชัดกลับมากุ่ยฟางเริ่มเคลื่อนพลมา และกำลังรุกมาทางพวกเขาแต่ความเร็วในการเคลื่อนพลของกองทัพกุ่ยฟางไม่ได้เร็วมากนอกจากนี้ กองหน้าของกุ่ยฟางดูเหมือนจะเป็นกองกำลังชาวเฉวียนหรงเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงและพรรคพวกจึงตัดสินใจทันที ว่ากุ่ยฟางจะถอนทัพแน่นอน!กองกำลังชาวเฉวียนหรงถูกใช้เพื่อถ่วงเวลา!เมื่อหยุนเจิงออกคำสั่ง อวี่ซื่อจงก็นำทหารม้าฝีมือดี 15,000 นายออกไปทันทีทหาร 15,000 นายนี้ต้องบุกทะลวงระหว่างเทือกเขาอูลี่เหียนและป่าไป๋โถว ร่วมกับเป่ยหวน โจมตีทำลายกองทัพ 40,000 นายของกุ่ยฟางที่เผชิญหน้ากับเป่ยหวนจากนั้น กองกำลังทั้งสองจะโจมตีอย่างรวดเร็ว และรวมกำลังบุกโจมตีกองทัพหลักของกุ่ยฟางที่อยู่ตรงหน้าในขณะที่อวี่ซื่อจงนำกองกำลังออกไป ชวีจื้อและหวังชี่ก็นำกำลังที่เหลือออกเดินทางเช่นกันในค่ายใหญ่ เหลือเพียงทหารราบ 3,000 นายคุ้มกันแม้ว่าพวกเขาคาดว่าศัตรูจะถอนกำลัง แต่ก็ยังต้องเฝ้าระวังเพราะหากศัตรูส่งกำลังมาลอบเผาเสบียงของพวกเขา จะกลายเป็นความสูญเสียที่ไม่คุ้มค่ากองกำลังนี้มีเป้าหมายเพียงถ่วงเวลา ไม่จำเป็นต้องโจมตีโดยตรง ช
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1276
เมื่อได้รับคำตอบยืนยัน หยุนเจิงก็ทั้งหงุดหงิดและขำไปพร้อมกันโธ่เว้ย!พวกเขาเหนื่อยมาตั้งนาน สุดท้ายกลับกลายเป็นช่วยโหลวอี้ให้ได้ประโยชน์ไป!หยุนเจิงสั่งให้ชวีจื้อและคนอื่นๆ เคลื่อนทัพต่อไป และเรียกภูตสิบห้า "ตามข้ามา!"ไม่นาน หยุนเจิงและภูตสิบห้าก็แยกออกมาคุยกัน"ภูตเก้ามีแผนอะไรบ้าง?"หยุนเจิงเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย "เขาคงไม่ปล่อยให้โหลวอี้นำกองทัพถอยกลับอย่างสบายๆ ใช่ไหม?"ภูตสิบห้าตอบทันที "ข้าน้อยกับภูตสิบหกกลับมาแจ้งข่าว ภูตเก้ามีแผนจะนำพี่น้องคนอื่นปลอมตัวเป็นทหารโฉวฉือ แทรกซึมเข้าไปในกองกำลังศัตรู เพื่อหาโอกาสลอบสังหารทหารแคว้นต้าเย่ว์ และจุดชนวนความขัดแย้งในกองทัพศัตรู หวังให้พวกเขาต่อสู้กันเอง!""ยอดเยี่ยม!"หยุนเจิงพยักหน้าอย่างพอใจ "ทหารของเราที่สมรภูมิแม่น้ำซัวเล่ยได้เริ่มไล่ล่าศัตรูหรือยัง?""ยังขอรับ"ภูตสิบห้าพยักหน้า "ต่งกังและฝูเทียนเหยียนมีความคิดเห็นไม่ตรงกัน ต่งกังต้องการนำทัพใหญ่ไล่ล่า แต่ฝูเทียนเหยียนกังวลว่าเชลยศึกที่เพิ่งยอมจำนนอาจหักหลังในสนามรบ จึงคัดค้านแผนนี้! ต่งกังตั้งใจนำทหารม้า 5,000 นาย พร้อมกำลังของจู่ลู่ไปไล่ล่าศัตรู และให้ข้าน้อยช่วยมาขออนุญา
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1277
การที่ช่วยให้โหลวอี้ได้ประโยชน์ ทำให้หยุนเจิงไม่พอใจอย่างมากพูดตามตรง นี่ก็เป็นความผิดพลาดของเขาเอง!เขาวางแผนมาหลายชั้น แต่ไม่ได้คาดว่าโหลวอี้จะลอบสังหารอวี้ไท่และบังคับยึดกองทัพโฉวฉือยิ่งไปกว่านั้น เถี่ยจวี้ น้องชายของเถี่ยสงยังทรยศอีกด้วย!ไม่แน่ว่า ตั้งแต่ที่เขาเริ่มวางแผนเกี่ยวกับเถี่ยสง โหลวอี้อาจเตรียมการก้าวนี้ไว้แล้วสารเลว!ช่างใจเด็เหลือเกิน!ยึดทหารที่แตกพ่ายของโฉวฉือก็ว่าแย่แล้ว แต่เขายังหลอกทหารหนึ่งหมื่นนายออกมาจากช่องเขาเทียนฉง แล้วยึดเสบียงที่ขาดแคลนไปอีก!ครั้งนี้ เขาถูกโหลวอี้สั่งสอนบทเรียนอย่างเจ็บแสบจริงๆถ้าคนไม่เหี้ยมก็ยืนหยัดไม่ได้!เขาทำลายชื่อเสียงของเถี่ยสง ใช้กำลังคนและเสบียงมากมายสร้างป้อมปราการแต่สุดท้ายกลับกลายเป็นการปูทางให้โหลวอี้ใช้ประโยชน์!เวรเอ้ย!สักวันไอ้เด็กเมื่อวานซืจจะต้องได้คายสิ่งที่กลืนเข้าไปออกมาพร้อมดอกเบี้ยแน่!มันคิดว่าการยึดกองทัพโฉวฉือจะช่วยรักษาแคว้นต้าเย่ว์ได้อย่างนั้นหรือ?แคว้นต้าเย่ว์ บิดาจะทำลายให้สิ้น!หยุนเจิงคิดในใจอย่างโกรธแค้น"ไม่น่าเชื่อเลยว่าเถี่ยสงกับเถี่ยจวี้จะทรยศเข้าร่วมกับโหลวอี้ได้ง่ายขนาดนี้!"
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1278
หยุนเจิงรู้สึกหงุดหงิดในตอนแรกแต่หลังจากถูกเมี่ยวอินเย้าแหย่ไปสักพัก อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น"ช่างเถอะ!""ทางนั้นปล่อยให้พวกตู๋กูเช่อจัดการก็แล้วกัน!"ถึงแม้โหลวอี้จะนำกองทัพกลับแคว้นต้าเย่ว์ได้อย่างปลอดภัย ก็ไม่เป็นไรอย่างไรเสีย โฉวฉือก็จบสิ้นแล้ว!เมื่อเปิดเส้นทางนี้ได้ พวกเขาสามารถคุกคามชนเผ่าต่างๆ ทางทิศตะวันตกของทะเลทรายได้ทุกเมื่อนี่ยังช่วยแก้ปัญหาให้เสด็จพ่อได้ไม่น้อยเมื่อกลับไป ตาแก่คนนั้นจะต้องให้รางวัลตนแน่นอน!อืม... หวานเจี๊ยบ!ขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย ชวีจื้อที่เป็นทัพหน้าได้ส่งคนมารายงานว่า พบร่องรอยของกองกำลังศัตรูแล้ว ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่ถึงสิบห้าลี้ ชวีจื้อจึงวางแผนจะนำกองทัพเข้าโจมตีเชิงทดลองเพื่อสำรวจความแข็งแกร่งของศัตรู"บอกชวีจื้อ ถ้าเขารบไม่เป็น ข้าจะให้หวังชี่มาคุมแทน! หวังชี่ไม่ใช่คนที่นำทัพม้าไม่ได้!"หยุนเจิงตอบกลับประโยคเดียว และไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมไม่นาน คนของชวีจื้อได้นำคำพูดของหยุนเจิงกลับไปอย่างครบถ้วน"ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร?"รองแม่ทัพถามชวีจื้อด้วยความสงสัย"จะเป็นอะไรได้อีก?"ชวีจื้อยิ้มเจื่อน "ฝ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1279
เมื่อเผชิญกับการกดดันอย่างต่อเนื่องจากทหารม้ากุ่ยฟาง ชาวเฉวียนหรงไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงกัดฟันพุ่งไปข้างหน้ากองทัพม้าของกองทหารมณฑณทางเหนือที่อยู่ตรงหน้ามีจำนวนน้อยกว่าเล็กน้อยหากฝ่าฟันไปได้ อาจจะยังมีโอกาสรอดชีวิตแต่กองทหารมณฑณทางเหนือไม่ได้เปิดโอกาสให้พวกเขาเข้าใกล้เมื่อชาวเฉวียนหรงพุ่งเข้าไป ทหารกองทหารมณฑณทางเหนือก็ถอยหลังเพื่อเว้นระยะ และยิงธนูใส่อีกครั้งทุกครั้งที่ชาวเฉวียนหรงก้าวไปข้างหน้า จะต้องมีคนล้มลงทว่า อาเคอถูไม่สนใจชีวิตของชาวเฉวียนหรงเลยตราบใดที่ชาวเฉวียนหรงยังพุ่งไปข้างหน้าได้ก็ดีแล้วจุดประสงค์ของพวกเขาคือการถ่วงความเร็วของกองทหารมณฑณทางเหนือ เพื่อให้กองทัพหลักมีเวลาถอยมากขึ้นในขณะที่ทหารม้ากุ่ยฟางบังคับชาวเฉวียนหรงให้พุ่งไปข้างหน้า ชวีจื้อก็นำทหารม้าอีก 3,000 นายเข้ามาโจมตี“ผู้ยอมจำนน ไว้ชีวิต!”ทหารม้า 3,000 นายตั้งหอกปลายแหลม พุ่งเข้าหาชาวเฉวียนหรงที่กำลังสับสน พร้อมกับตะโกนเสียงดังสำหรับการต่อสู้ลักษณะนี้ ชวีจื้อมีประสบการณ์อยู่แล้วก่อนหน้านี้ เป่ยหวนก็เคยอยากใช้ชาวเมิ่งกู่และเจินเกอเป็นทหารที่พระองค์ทรงเรียกว่ากองกำลังเนื้อหุ้มกระสุนมิใช่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1280
ชุดเกราะของเชลยทั้งหมด ไม่ว่าจะสภาพดีหรือไม่ดี ถูกถอดออกหมดอาวุธที่ดูยุ่งเหยิงของชาวเฉวียนหรงถูกยึดและกองรวมกันไว้ข้างๆชวีจื้อควบม้าเข้ามา "ฝ่าบาท อาวุธและชุดเกราะเหล่านี้จะให้หาที่ฝังไว้ก่อนหรือไม่?""อืม!"หยุนเจิงพยักหน้า "หาที่ซ่อนดีๆ ฝังไว้ก็พอ อย่าเสียเวลามากนัก!"พวกเขาไม่สามารถพกพาอาวุธและชุดเกราะที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ไปได้ และไม่อาจให้คนที่คุมเชลยนำกลับไปพร้อมกัน การทิ้งไว้เฉยๆ ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีทำได้เพียงฝังไว้ก่อน เมื่อศึกนี้จบค่อยขุดออกมาและนำกลับไปหรืออาจให้เป็นรางวัลแก่ชนเผ่าเป่ยหมัวถัวไม่ว่าจะอย่างไร ก็จะตัดสินใจอีกทีตามสถานการณ์ชวีจื้อรับคำสั่งและจัดการทันทีไม่นาน ทุกคนก็ฝังอาวุธและชุดเกราะที่ยึดมาได้ทั้งหมด หวังชี่ส่งทหาร 2,000 นายที่ไม่มีม้าไปคุมตัวเชลยกลับไปด้วยวิธีนี้ คนที่เหลืออยู่ทั้งหมดกลายเป็นทหารม้าแน่นอนว่า ทหารม้าจริงๆ มีเพียง 5,000 นายที่ชวีจื้อนำส่วนหวังชี่และคนของเขาอีก 5,000 นาย มีความสามารถรบด้วยเท้าแข็งแกร่งกว่าบนหลังม้าหยุนเจิงสั่งให้กองทัพพักผ่อนและดูแลม้า ก่อนเรียกหวังชี่และชวีจื้อมาพบ "จากนี้ไป เราไม่สามารถมองตัวเองว่าเป็นเ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
