LOGINShare
บทที่ 1276
Related chapters
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1277
การที่ช่วยให้โหลวอี้ได้ประโยชน์ ทำให้หยุนเจิงไม่พอใจอย่างมากพูดตามตรง นี่ก็เป็นความผิดพลาดของเขาเอง!เขาวางแผนมาหลายชั้น แต่ไม่ได้คาดว่าโหลวอี้จะลอบสังหารอวี้ไท่และบังคับยึดกองทัพโฉวฉือยิ่งไปกว่านั้น เถี่ยจวี้ น้องชายของเถี่ยสงยังทรยศอีกด้วย!ไม่แน่ว่า ตั้งแต่ที่เขาเริ่มวางแผนเกี่ยวกับเถี่ยสง โหลวอี้อาจเตรียมการก้าวนี้ไว้แล้วสารเลว!ช่างใจเด็เหลือเกิน!ยึดทหารที่แตกพ่ายของโฉวฉือก็ว่าแย่แล้ว แต่เขายังหลอกทหารหนึ่งหมื่นนายออกมาจากช่องเขาเทียนฉง แล้วยึดเสบียงที่ขาดแคลนไปอีก!ครั้งนี้ เขาถูกโหลวอี้สั่งสอนบทเรียนอย่างเจ็บแสบจริงๆถ้าคนไม่เหี้ยมก็ยืนหยัดไม่ได้!เขาทำลายชื่อเสียงของเถี่ยสง ใช้กำลังคนและเสบียงมากมายสร้างป้อมปราการแต่สุดท้ายกลับกลายเป็นการปูทางให้โหลวอี้ใช้ประโยชน์!เวรเอ้ย!สักวันไอ้เด็กเมื่อวานซืจจะต้องได้คายสิ่งที่กลืนเข้าไปออกมาพร้อมดอกเบี้ยแน่!มันคิดว่าการยึดกองทัพโฉวฉือจะช่วยรักษาแคว้นต้าเย่ว์ได้อย่างนั้นหรือ?แคว้นต้าเย่ว์ บิดาจะทำลายให้สิ้น!หยุนเจิงคิดในใจอย่างโกรธแค้น"ไม่น่าเชื่อเลยว่าเถี่ยสงกับเถี่ยจวี้จะทรยศเข้าร่วมกับโหลวอี้ได้ง่ายขนาดนี้!"
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1278
หยุนเจิงรู้สึกหงุดหงิดในตอนแรกแต่หลังจากถูกเมี่ยวอินเย้าแหย่ไปสักพัก อารมณ์ของเขาก็ดีขึ้น"ช่างเถอะ!""ทางนั้นปล่อยให้พวกตู๋กูเช่อจัดการก็แล้วกัน!"ถึงแม้โหลวอี้จะนำกองทัพกลับแคว้นต้าเย่ว์ได้อย่างปลอดภัย ก็ไม่เป็นไรอย่างไรเสีย โฉวฉือก็จบสิ้นแล้ว!เมื่อเปิดเส้นทางนี้ได้ พวกเขาสามารถคุกคามชนเผ่าต่างๆ ทางทิศตะวันตกของทะเลทรายได้ทุกเมื่อนี่ยังช่วยแก้ปัญหาให้เสด็จพ่อได้ไม่น้อยเมื่อกลับไป ตาแก่คนนั้นจะต้องให้รางวัลตนแน่นอน!อืม... หวานเจี๊ยบ!ขณะที่หยุนเจิงกำลังคิดไปเรื่อยเปื่อย ชวีจื้อที่เป็นทัพหน้าได้ส่งคนมารายงานว่า พบร่องรอยของกองกำลังศัตรูแล้ว ระยะห่างระหว่างทั้งสองฝ่ายไม่ถึงสิบห้าลี้ ชวีจื้อจึงวางแผนจะนำกองทัพเข้าโจมตีเชิงทดลองเพื่อสำรวจความแข็งแกร่งของศัตรู"บอกชวีจื้อ ถ้าเขารบไม่เป็น ข้าจะให้หวังชี่มาคุมแทน! หวังชี่ไม่ใช่คนที่นำทัพม้าไม่ได้!"หยุนเจิงตอบกลับประโยคเดียว และไม่ได้พูดอะไรเพิ่มเติมไม่นาน คนของชวีจื้อได้นำคำพูดของหยุนเจิงกลับไปอย่างครบถ้วน"ท่านแม่ทัพ ฝ่าบาทหมายความว่าอย่างไร?"รองแม่ทัพถามชวีจื้อด้วยความสงสัย"จะเป็นอะไรได้อีก?"ชวีจื้อยิ้มเจื่อน "ฝ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1279
เมื่อเผชิญกับการกดดันอย่างต่อเนื่องจากทหารม้ากุ่ยฟาง ชาวเฉวียนหรงไม่มีทางเลือก ทำได้เพียงกัดฟันพุ่งไปข้างหน้ากองทัพม้าของกองทหารมณฑณทางเหนือที่อยู่ตรงหน้ามีจำนวนน้อยกว่าเล็กน้อยหากฝ่าฟันไปได้ อาจจะยังมีโอกาสรอดชีวิตแต่กองทหารมณฑณทางเหนือไม่ได้เปิดโอกาสให้พวกเขาเข้าใกล้เมื่อชาวเฉวียนหรงพุ่งเข้าไป ทหารกองทหารมณฑณทางเหนือก็ถอยหลังเพื่อเว้นระยะ และยิงธนูใส่อีกครั้งทุกครั้งที่ชาวเฉวียนหรงก้าวไปข้างหน้า จะต้องมีคนล้มลงทว่า อาเคอถูไม่สนใจชีวิตของชาวเฉวียนหรงเลยตราบใดที่ชาวเฉวียนหรงยังพุ่งไปข้างหน้าได้ก็ดีแล้วจุดประสงค์ของพวกเขาคือการถ่วงความเร็วของกองทหารมณฑณทางเหนือ เพื่อให้กองทัพหลักมีเวลาถอยมากขึ้นในขณะที่ทหารม้ากุ่ยฟางบังคับชาวเฉวียนหรงให้พุ่งไปข้างหน้า ชวีจื้อก็นำทหารม้าอีก 3,000 นายเข้ามาโจมตี“ผู้ยอมจำนน ไว้ชีวิต!”ทหารม้า 3,000 นายตั้งหอกปลายแหลม พุ่งเข้าหาชาวเฉวียนหรงที่กำลังสับสน พร้อมกับตะโกนเสียงดังสำหรับการต่อสู้ลักษณะนี้ ชวีจื้อมีประสบการณ์อยู่แล้วก่อนหน้านี้ เป่ยหวนก็เคยอยากใช้ชาวเมิ่งกู่และเจินเกอเป็นทหารที่พระองค์ทรงเรียกว่ากองกำลังเนื้อหุ้มกระสุนมิใช่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1280
ชุดเกราะของเชลยทั้งหมด ไม่ว่าจะสภาพดีหรือไม่ดี ถูกถอดออกหมดอาวุธที่ดูยุ่งเหยิงของชาวเฉวียนหรงถูกยึดและกองรวมกันไว้ข้างๆชวีจื้อควบม้าเข้ามา "ฝ่าบาท อาวุธและชุดเกราะเหล่านี้จะให้หาที่ฝังไว้ก่อนหรือไม่?""อืม!"หยุนเจิงพยักหน้า "หาที่ซ่อนดีๆ ฝังไว้ก็พอ อย่าเสียเวลามากนัก!"พวกเขาไม่สามารถพกพาอาวุธและชุดเกราะที่ยุ่งเหยิงเหล่านี้ไปได้ และไม่อาจให้คนที่คุมเชลยนำกลับไปพร้อมกัน การทิ้งไว้เฉยๆ ก็ไม่ใช่ทางเลือกที่ดีทำได้เพียงฝังไว้ก่อน เมื่อศึกนี้จบค่อยขุดออกมาและนำกลับไปหรืออาจให้เป็นรางวัลแก่ชนเผ่าเป่ยหมัวถัวไม่ว่าจะอย่างไร ก็จะตัดสินใจอีกทีตามสถานการณ์ชวีจื้อรับคำสั่งและจัดการทันทีไม่นาน ทุกคนก็ฝังอาวุธและชุดเกราะที่ยึดมาได้ทั้งหมด หวังชี่ส่งทหาร 2,000 นายที่ไม่มีม้าไปคุมตัวเชลยกลับไปด้วยวิธีนี้ คนที่เหลืออยู่ทั้งหมดกลายเป็นทหารม้าแน่นอนว่า ทหารม้าจริงๆ มีเพียง 5,000 นายที่ชวีจื้อนำส่วนหวังชี่และคนของเขาอีก 5,000 นาย มีความสามารถรบด้วยเท้าแข็งแกร่งกว่าบนหลังม้าหยุนเจิงสั่งให้กองทัพพักผ่อนและดูแลม้า ก่อนเรียกหวังชี่และชวีจื้อมาพบ "จากนี้ไป เราไม่สามารถมองตัวเองว่าเป็นเ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1281
หลังจากอาเคอถูนำกองทัพถอยทัพ เขาได้ทิ้งกำลังพลส่วนน้อยไว้เพื่อสอดแนมทิศทางของศัตรู ส่วนตัวเขานำกองทัพหลักกลับไปรวมตัวกับกองทัพใหญ่ทันทีเมื่อฟังรายงานของอาเคอถู เคราหยาบของทัวต๋ากระตุกอย่างต่อเนื่อง ดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแม้สุดท้ายจะตัดสินใจถอยทัพ แต่ทัวต๋ายังคงรู้สึกไม่พอใจ เก็บความคับข้องใจไว้ในใจนี่ทำให้ทัวต๋าอารมณ์ไม่ดีมาหลายวันเพียงมีอะไรไม่ถูกใจเล็กน้อย เขาก็จะระเบิดอารมณ์โกรธออกมาในขณะนี้ เมื่อได้ทราบว่ากองกำลังหนึ่งหมื่นนายของเฉวียนหรงพ่ายแพ้อย่างย่อยยับถึงเพียงนี้ ทัวต๋าก็เดือดดาลขึ้นมาในทันที ราวกับเปลวเพลิงที่ลุกโชนขึ้นอย่างรวดเร็ว"ชาวเฉวียนหรงพวกนี้มันขยะสิ้นดี! ไร้ความสามารถอย่างสิ้นเชิง! การให้พวกมันมีชีวิตอยู่ก็แค่เปลืองเสบียงเท่านั้น..."ทัวต๋าอดไม่ได้ที่จะด่าทอชาวเฉวียนหรงอย่างรุนแรง ระบายความโกรธและความคับข้องใจออกมาสำหรับชาวเฉวียนหรง กองทัพส่วนใหญ่ของกุ่ยฟางไม่มีความรู้สึกดีต่อพวกเขาชาวเฉวียนหรงเป็นเหมือนหญ้าที่ลมพัดไปทางไหนก็เอนตามทางนั้นใครแข็งแกร่งก็ยอมสยบต่อผู้นั้น!แต่เดิม ชาวเฉวียนหรงเป็นของกุ่ยฟางต่อมา เมื่อเป่ยหวนแข็งแกร่งขึ้น ชาวเฉวียนห
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1282
"เสด็จพ่อระงับพิโรธด้วยเถิด"ชื่อเหยียนรีบก้าวออกมาเพื่อช่วยแก้สถานการณ์ให้กับอาเคอถู "ในเมื่ออาเคอถูส่งคนไปจับตาสถานการณ์ของศัตรูแล้ว เรารออีกสักหน่อยก็ไม่เสียหาย แม้ว่ากองทหารมณฑณทางเหนือจากแม่น้ำซัวเล่ยจะมา ก็ต้องใช้เวลาพ่ะย่ะค่ะ..."ชื่อเหยียนรู้ดีว่าทัวต๋ากังวลเรื่องอะไรทัวต๋ากังวลว่ากองทหารมณฑณทางเหนือจากแม่น้ำซัวเล่ยจะไม่ยึดโฉวฉือ แต่กลับมาสนับสนุนกองกำลังทางนี้แทนหากเป็นเช่นนั้น แรงกดดันที่พวกเขาเผชิญจะยิ่งเพิ่มขึ้นคำปลอบโยนของชื่อเหยียนไม่ได้ช่วยอะไรเมื่อคิดถึงชัยชนะอันยิ่งใหญ่ของกองทหารมณฑณทางเหนือ ความร้อนรนในใจของทัวต๋าก็ยิ่งเพิ่มขึ้น "ส่งสายสืบเพิ่มอีก! ต้องรู้ให้ได้ว่าศัตรูมีกำลังพลเท่าไร!"มีชั่วขณะหนึ่งที่ทัวต๋าคิดจะทิ้งกองทัพใหญ่ไว้ และนำทหารองครักษ์ของเขาหลบหนีไปก่อนแต่สุดท้ายทัวต๋าก็ไม่กล้าทำเช่นนั้นตอนนี้ในค่ายเริ่มมีความหวาดกลัวแพร่กระจายหากกษัตริย์เช่นเขาทิ้งกองทัพไว้และถอนตัวไปเอง ขวัญกำลังใจของทหารอาจพังทลายและในตอนนั้น กองทัพที่มีมากกว่าแสนคนจะเหลือกลับไปได้เท่าไรก็ไม่อาจรู้ได้หากพวกเขาต้องสูญเสียกำลังพลอย่างหนักหน่วงจนกุ่ยฟางไม่หลงเหลือกอง
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1283
จะรับมืออย่างไร?เมื่อเผชิญกับคำถามของทัวต๋า ขุนพลกุ่ยฟางต่างก้มหน้าหลบสายตาหากกองทัพศัตรูจากแม่น้ำซัวเล่ยมาสนับสนุนจริงๆ นอกจากการรักษาขวัญกำลังใจและจัดกองทัพให้ถอยอย่างเป็นระเบียบ พวกเขาจะมีวิธีรับมืออะไรอีก?หรือว่าต้องไปสู้กับกองทหารมณฑณทางเหนือ?ไม่ต้องพูดถึงการที่กองทัพจากแม่น้ำซัวเล่ยมาช่วย แม้ว่าจะไม่ได้มาช่วย แค่คิดถึงชัยชนะอันน่าสะพรึงของหยุนเจิง พวกเขาก็ไม่กล้าโจมตีกองทหารมณฑณทางเหนือโดยประมาทอยู่แล้ว!ทัวต๋าที่เดิมทีหงุดหงิดอยู่แล้ว เมื่อเห็นท่าทางขลาดกลัวของทุกคน ก็ยิ่งโมโหจนแทบระเบิด"พูดสิ! ตอนปกติพวกเจ้ามิใช่ว่าไม่กลัวฟ้าดินหรอกหรือ? ตอนนี้ทำไมถึงไม่พูดอะไร?"ทัวต๋ามองทุกคนด้วยความโกรธ ใบหน้าเขียวคล้ำแม้ทัวต๋าจะโกรธเกรี้ยว ขุนพลทั้งหลายก็ยังคงก้มหน้าหลบสายตา พร้อมด่าทอในใจพวกเขาเพิ่งได้รับข่าวนี้ สมองยังสับสนอยู่บ้างการจะให้พวกเขาคิดหาวิธีรับมือ ก็ควรให้เวลาพวกเขาสักหน่อยสิ!แม่ทัพของศัตรูคือหยุนเจิงเชียวนะ!เจียเหยาไม่เคยชนะหยุนเจิงได้เลย แต่เมื่อสู้กับกุ่ยฟางกลับเหมือนสู้กับเด็กน้อย!ความน่ากลัวของหยุนเจิงนั้น เห็นได้ชัดพวกเขาจะคิดวิธีรับมือ ต้องใช้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1284
ไม่ว่าแคว้นใดก็ล้วนมีทั้งขุนนางที่ซื่อสัตย์และทรยศกุ่ยฟางก็ไม่เว้นทัวฮวนในฐานะอัครมหาเสนาบดี มักปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มกำลังเสมอหากต้องถูกเฆี่ยนจนตายเพียงเพราะคำพูดในอารมณ์เช่นนี้ ย่อมเป็นเรื่องที่น่าเศร้าอย่างยิ่งเมื่อเห็นเหล่านายพลที่คุกเข่าขออภัยให้ทัวฮวน สีหน้าของทัวต๋ายิ่งดูแย่ลงที่บุตรชายของทัวฮวนร้องขอความเมตตานั้นเป็นเรื่องที่เข้าใจได้แต่เมื่อขุนพลเหล่านี้ร่วมร้องขอด้วย ก็ทำให้ทัวต๋าเกิดความรู้สึกถึงภัยคุกคามในทันทีดูเหมือนว่าทัวฮวนจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับนายพลผู้ทรงอำนาจเหล่านี้ไม่น้อย!ถึงกับมีคนจำนวนมากที่ร้องขอความเมตตาแทนเขา?หากวันใดที่ทัวฮวนคิดก่อกบฏ ขุนพลเหล่านี้จะร่วมกับเขาด้วยหรือไม่?ในชั่วพริบตา ความคิดนับไม่ถ้วนก็แล่นผ่านในหัวของทัวต๋าในช่วงเวลาหนึ่ง ทัวต๋าถึงกับคิดจะประหารทัวฮวนและคนที่ร้องขอความเมตตาแทนเขาพร้อมกันแต่ในที่สุด ทัวต๋าก็บังคับตนเองให้ละทิ้งความคิดที่น่ากลัวนี้พวกเขากำลังเผชิญวิกฤตมากมาย หากฆ่าคนเหล่านี้ทั้งหมดในตอนนี้ ไม่เพียงจะทำให้ไม่มีใครเหลือใช้งาน แต่ยังทำให้ขวัญกำลังใจที่ถดถอยอยู่แล้วลดลงไปอีก"เห็นแก่ที่นายพลเหล่านี้ร้อ
Latest chapter
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
