MasukShare
บทที่ 1264
Bab terkait
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1265
เมื่อหยุนเจิงตื่นขึ้นจากการหลับใหล ก็ล่วงเข้าสู่ยามบ่ายของวันที่สอง"มีการรายงานยอดผู้บาดเจ็บและเสียชีวิตหรือยัง?"คำถามแรกที่หยุนเจิงพูดขึ้นหลังตื่น คือการถามไถ่ข้อมูลความสูญเสียเมี่ยวอินพยักหน้ารับ และรายงานด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียดศึกครั้งนี้ กองกำลังที่สูญเสียมากที่สุดคือพวกทหารรับจ้างกองทหารรับจ้างจำนวนหนึ่งหมื่นห้าพันนาย เสียชีวิตและบาดเจ็บกว่าเจ็ดพันคน ส่วนกองทหารม้า หนึ่งหมื่นห้าพันนาย เสียชีวิตสี่พันกว่านาย ในส่วนของกองทหารองครักษ์ห้าพันนาย เสียชีวิตกว่าพันนาย แต่ส่วนใหญ่เป็นพวกที่เพิ่งรับสมัครมากองกองทหารโลหิตก็เสียหายไม่น้อยแม้กองกองทหารโลหิตจะสวมใส่ชุดเกราะหนัก แต่ก็ถูกฆ่าตายได้กองกองทหารโลหิตสามพันนาย สูญเสียไปสองร้อยกว่านายส่วนชาวเมืองและกองกำลังเป่ยหมัวถัวรวมกันแล้ว เสียชีวิตและบาดเจ็บกว่าหกพันคนหากนับรวมผู้เสียชีวิตและบาดเจ็บสาหัส จะอยู่ที่เกือบสองหมื่นนาย ส่วนพวกที่บาดเจ็บเล็กน้อย ก็ไม่นับรวมส่วนฝ่ายศัตรูบาดเจ็บล้มตายแค่ไหน พวกเขาก็ไม่รู้นี่ยังไม่นับรวมทหารที่ถูกเผาตายในค่ายของศัตรู เมื่อได้ยินยอดสูญเสีย หยุนเจิงไม่อาจห้ามตนเองให้ถอนหายใจ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1266
เมื่อได้รับคำสั่งจากหยุนเจิง บรรดาแม่ทัพต่างเร่งรุดมาร่วมประชุมทันทีฟู่เทียนเหยียนและฉินชีหู่เป็นคนแรกที่ก้าวขึ้นมา กล่าวคำขอโทษต่อหยุนเจิงสำหรับเรื่องที่พวกเขาเคยขัดแย้งกับเขา"เรื่องเช่นนี้ ครั้งหน้าอย่าให้เกิดขึ้นอีก!"หยุนเจิงพูดพลางมองสองคนด้วยสายตาดุดัน "เหตุผล ข้ากล่าวไปหมดแล้ว เจ้าจงไปใคร่ครวญให้ดี! หากยังคิดไม่ออก หลังศึกจบลง ให้พวกเจ้าไปลงโทษรับสามสิบหวาย แล้วค่อยกลับมาถามข้าอีกที!"สองคนได้แต่หัวเราะเจื่อนๆ พยักหน้ารับคำโดยไม่อาจโต้แย้งหยุนเจิงไม่เสียเวลาให้ยืดเยื้อ หันไปสั่งให้เติ่งเป่าชี้แจงสถานการณ์แก่ทุกคนเมื่อเติ่งเป่ากล่าวจบ เหล่าแม่ทัพต่างตกตะลึงเห็นได้ชัดว่า ไม่มีใครจะคาดคิดว่าศัตรูที่ควรแตกพ่ายกลับยังสามารถรวบรวมพลก่อตั้งแนวป้องกันขึ้นใหม่"พวกมันคงวางแผนใช้เส้นทางด่านเทียนฉง โจมตีแนวป้องกันที่ปากเขาเทียนฉงของเรา!"หยุนเจิงพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด "หรือไม่ อาจเป็นไปได้ว่ากองทัพของพวกมันทั้งสองแคว้นจะรวมกำลังออกจากด่านเทียนฉง เราจำเป็นต้องส่งกำลังไปสนับสนุนแม่ทัพตู๋กูโดยเร็ว!"สนับสนุน?ฟังคำกล่าวของหยุนเจิงทำให้แม่ทัพทุกนายต้องนิ่งอึ้งพวกเขาเพิ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1267
หลังจากหยุนเจิงมอบหมายหน้าที่ป้องกันแม่น้ำซัวเล่ยให้ตงกั่งและฟู่เทียนเหยียน เขาก็นำกองทหารองครักษ์เจ็ดร้อยนายพร้อมเชลยศึกจากแคว้นโฉวฉื่อและแคว้นต้าเย่ว์จำนวนสองร้อยคน เดินทางไปยังค่ายของชวีจื้อระหว่างทาง มีกลุ่มคนฝึกเหยี่ยวของแคว้นเป่ยหวนร่วมเดินทางไปด้วยในเวลานี้ ศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ยมิอาจก่อคลื่นลมใดๆ ได้อีกต่อไปแม้เขาจะถอนกำลังบางส่วนไปเสริมทัพให้ตู๋กูเช่อเชื่อว่ากำลังพลที่เหลืออยู่ก็สามารถรักษาแนวป้องกันได้อย่างมั่นคงถัดมา ไม่ว่าจะเป็นแนวปากเขาเทียนฉงหรือค่ายของอวี๋ซื่อจงตราบใดที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งได้รับชัยชนะ ศึกครั้งนี้ก็แทบไร้ซึ่งความคลุมเครืออีกต่อไปอย่างไรก็ตาม แม้ในสถานการณ์นี้ การบุกโจมตีด่านเทียนฉงก็ยังเป็นเรื่องยากยิ่งจุดยุทธศาสตร์เช่นนี้ แม้จะมีเพียงห้าพันนายป้องกันไว้ ก็ไม่อาจบุกฝ่าได้ง่ายดายวิธีการที่ดีที่สุดยังคงเป็นการเจาะแนวป้องกันของศัตรูที่แม่น้ำซัวเล่ย เพื่อบุกตัดเส้นทางลำเลียงเสบียงของด่านเทียนฉง บีบให้ฝ่ายป้องกันออกมารบ หรือจำยอมยกธงขาวแต่กองทัพเพิ่งผ่านศึกใหญ่มา แต่ละหน่วยจำเป็นต้องพักฟื้นกำลัง และจัดระเบียบเชลยศึกใหม่ จึงยังไม่สามารถเดินหน้าบุกได้
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1268
ช่างดียิ่งนัก!หลังจากได้แต่มองดูผู้อื่นรบกันมานาน ในที่สุดกองทัพของชวีจื้อก็จะได้มีโอกาสแสดงฝีมือเสียที!เขาไม่ต้องคอยรับฟังคำบ่นจากบรรดาผู้ใต้บังคับบัญชาอีกต่อไป!หนึ่งวันให้หลัง หยุนเจิงได้นำกองทัพส่วนหน้าของชวีจื้อไปสมทบกับกองทัพของอวี๋ซื่อจงกองทัพของอวี๋ซื่อจงประจำการอยู่ในพื้นที่ที่เรียกว่าภูเขาเป่ยอูเหลียน ใกล้กับอาณาเขตของแคว้นเป่ยหวนและเขตแดนของแคว้นเป่ยหมัวถัวพื้นที่นี้โดยนัยยังถือว่าเป็นดินแดนของแคว้นเป่ยหวน แต่ชาวเป่ยหวนได้ละทิ้งพื้นที่นี้ไปแล้ว และกองทหารมณฑณทางเหนือก็ยังไม่ได้ส่งใครมารักษาดินแดนนี้พื้นที่นี้ ตอนนี้จึงกลายเป็นดินแดนไร้ผู้ครอบครอง มีเพียงชาวเป่ยหมัวถัวเท่านั้นที่บางครั้งจะเข้ามาเก็บเกี่ยวพืชผลป่าและล่าสัตว์บริเวณนี้ค่อนข้างโล่งและทัศนวิสัยกว้างขวางกองทัพของอวี๋ซื่อจงและหวังชี่ได้ตั้งค่ายอยู่ใกล้กับต้นน้ำของแม่น้ำสายเล็กๆเมื่อหยุนเจิงมาถึงและทักทายกันพอสมควร อวี๋ซื่อจงก็กล่าวถามด้วยความคาดหวัง "องค์ชาย ศึกที่ฝั่งแม่น้ำซัวเล่ยเสร็จสิ้นแล้วหรือไม่?""ไม่เร็วขนาดนั้น แต่ไม่มีปัญหาใหญ่แล้ว" หยุนเจิงหัวเราะเล็กน้อย เขายิ้มพร้อมชี้ไปยังเชลยศึกที่ถู
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1269
หลังจากจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว อวี๋ซื่อจงจึงสั่งให้คนไปแจ้งหวังชี่ให้รีบมาสมทบ ก่อนจะรีบไปพบหยุนเจิงและคณะเมื่อเจอหยุนเจิง อวี๋ซื่อจงก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รีบรายงานสถานการณ์ที่นี่ทันทีกุ่ยฟางครั้งนี้ ได้นำกำลังทั้งหมดที่มีมา โดยมีทัวต๋า อ๋องแห่งกุ่ยฟางเป็นผู้นำทัพมาเองพวกเขาตั้งค่ายอยู่ที่แดนเหนือสุดของเขตแดนเป่ยหมัวถัวซึ่งพื้นที่นี้เดิมเป็นของเป่ยหมัวถัว แต่ตอนนี้ถูกกุ่ยฟางยึดครองไปแล้วพื้นที่นั้น ทางทิศตะวันตกคือภูเขาเรียงราย ทางตะวันออกเป็นป่าขนาดใหญ่ที่เรียกว่า ‘ป่าหัวขาว’ก่อนหน้านี้ กุ่ยฟางได้ส่งทัพจำนวนสามหมื่นโจมตีทางด้านหน้าเพื่อเบนความสนใจของเรา ในขณะเดียวกัน พวกเขาได้ส่งทัพม้าอีกหนึ่งหมื่นคนลัดเลาะผ่านป่าหัวขาว หวังที่จะโจมตีค่ายของเราอย่างไม่ทันตั้งตัวดูเหมือนพวกเขาจะอยากล้างแค้นที่กองทหารโลหิตไปเผาเสบียงของพวกเขาในศึกก่อนหน้า ในใจจึงไม่พอใจอยากใช้วิธีเดียวกันมาต่อกรกับอวี๋ซื่อจงแต่ทว่าอวี๋ซื่อจงและหวังชี่มองแผนการของพวกเขาออกอวี๋ซื่อจงแบ่งกำลังห้าพันไปถ่วงเวลาแนวหน้าของกุ่ยฟาง ส่วนที่เหลือซุ่มโจมตีทัพม้าที่ผ่านป่าหัวขาว และสามารถบดขยี้พวกเขาได้สำเร็จแต่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1270
แม้ว่าเขาจะไม่ได้เป็นผู้บัญชาการใหญ่ แต่หากอยากยืนหยัดได้เช่นอวี๋ซื่อจง ก็ต้องรู้จักคิดให้รอบคอบไม่นานนัก หวังชี่ก็นำแม่ทัพสองนายติดตามมาด้วยอย่างเร่งรีบเมื่อทั้งสามทำความเคารพเสร็จ หยุนเจิงก็โบกมือให้พวกเขานั่งลง ก่อนจะหันไปถามอวี๋ซื่อจงว่า“คิดได้หรือยัง?”“ยังไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”อวี๋ซื่อจงหัวเราะอย่างเก้อเขิน “ปัญหาคือกระหม่อมยังไม่อาจคาดเดาทางเลือกของกุ่ยฟางได้...”หยุนเจิงยิ้มบาง “พูดต่อไป!”อวี๋ซื่อจงพยักหน้ารับ ก่อนจะเริ่มวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าหากเชลยศึกสองร้อยคนมีเพียงครึ่งหนึ่งที่หนีไปถึงฝ่ายกุ่ยฟางได้ ข้อมูลที่ว่ากองทัพโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์พ่ายแพ้ยับเยินที่แม่น้ำซัวเล่ยจะส่งตรงถึงกองทัพใหญ่ของกุ่ยฟางทันทีเมื่อทัวต๋าได้รับข่าวนี้ จะเหลือเพียงสามทางเลือกเท่านั้นหนึ่ง ถอนกำลัง!สอง บุกโจมตีเพื่อกอบกู้สถานการณ์ของทั้งสามแคว้นสาม ยังคงตั้งมั่นรอดูสถานการณ์ของโฉวฉือและแค้วนต้าเย่ว์เมื่อพิจารณาจากการเคลื่อนไหวก่อนหน้าของกุ่ยฟางแล้ว ทางเลือกที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดคือถอนกำลังแต่อวี๋ซื่อจงไม่ใช่ทัวต๋า จึงไม่อาจล่วงรู้เจตจำนงของเขาได้หรือทัวต๋าอาจจะตัดสินใจผิด
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1271
เป่ยหวนเจียเหยาได้รับข่าวจากหยุนเจิงที่ส่งผ่านเหยี่ยวขาวมาแล้วกองทัพของข้าชนะศัตรูที่สมรภูมิแม่น้ำซัวเล่ย ข้ากำลังเดินทางไปยังตำแหน่งของแม่ทัพอวี่ซื่อจงเพื่อบัญชาการรบต่อ คาดว่าอีกไม่นานฝ่ายกุ่ยฟางอาจถอนทัพ ข้าจะนำกำลังตามไล่โจมตี ขอให้กองกำลังของเจ้าร่วมสนับสนุนการเคลื่อนไหวนี้เมื่ออ่านข้อความที่หยุนเจิงส่งมา เจียเหยาก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวหยุนเจิงเอาชนะกองทัพร่วมของโฉวฉือและแคว้นต้าเย่ว์ได้เร็วถึงเพียงนี้?กุ่ยฟางจะถอนทัพจริงหรือ?หากกุ่ยฟางถอนทัพจริง และกองทหารมณฑณทางเหนือของหยุนเจิงเปิดฉากตามไล่โจมตี ด้วยสติปัญญาของหยุนเจิงแล้ว กองทัพกุ่ยฟางคงต้องสูญเสียอย่างหนักแน่นอนสำหรับเป่ยหวน นี่เป็นโอกาสที่หาได้ยากยิ่งในการรบครั้งก่อน เป่ยหวนได้ยึดเกราะ อาวุธ และม้าเป็นจำนวนมากมาเป็นเสบียงนอกจากนี้ยังได้เกณฑ์นักรบเพิ่มอีกกว่าหมื่นนายตอนนี้นางมีทหารในมือกว่า 30,000 คนแม้ในจำนวนนั้นจะเป็นทหารฝีมือดีเพียงหมื่นคน แต่ด้วยอาวุธและเกราะที่ยึดมาได้ แม้แต่นักรบที่เกณฑ์ใหม่ก็มีขีดความสามารถที่ไม่ด้อยกว่านักรบทั่วไปและที่สำคัญ การได้ลิ้มรสแห่งชัยชนะครั้งแรกในการรบกับกุ่ยฟาง ทำให้นั
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1272
พวกเขาเคยมีกองทัพใหญ่นับแสนคนแต่กองกำลังอีกสายหนึ่งถูกเป่ยหวนโจมตีเสียหายไปเกือบสามหมื่นนายทัวต๋าจึงไม่มีทางเลือก ต้องส่งทหารอีกสามหมื่นนายไปสนับสนุนตอนนี้กองทัพที่เหลืออยู่เพียงเจ็ดหมื่นนาย และในจำนวนนั้นมีทหารรับจ้างชาวเฉวียนหรงหนึ่งหมื่นคนหยุนเจิงนำทัพมาเอง กำลังพลเพียงเท่านี้อาจไม่พอให้หยุนเจิงเห็นเป็นคู่ต่อสู้"องค์ราชา พวกเราต้องถอนทัพแล้ว!""เป่ยหวนและกองทหารมณฑณทางเหนือร่วมมือกัน หากเราถูกตีแตกที่จุดหนึ่ง อีกจุดก็จะถูกโจมตีทั้งด้านหน้าและด้านหลัง!""หากเราไม่ถอนกำลัง ศัตรูจากแม่น้ำซัวเล่ยอาจโจมตีผ่านแคว้นต้าเย่ว์เข้าสู่พื้นที่ตอนในของเราจากด้านหลัง! หรือศัตรูทางนั้นอาจเคลื่อนกำลังมาช่วยอย่างรวดเร็ว ซึ่งจะเป็นภัยใหญ่หลวงต่อเรา!""หยุนเจิงตั้งแต่บัญชาการมาไม่เคยพ่ายแพ้เลย! องค์ราชา รีบสั่งถอนกำลังเถิด!""ใช่แล้ว หยุนเจิงชนะศึกด้วยกำลังน้อยกว่ามานับครั้งไม่ถ้วน เขาช่างน่ากลัวเกินไป เรารีบถอยเถิด!""..."ในช่วงเวลานั้น ขุนพลกุ่ยฟางต่างเร่งรัดโน้มน้าวให้ถอนกำลังชื่อเสียงคนก็เหมือนเงาไม้ใครบ้างไม่เคยได้ยินถึงชัยชนะของจิ้งเป่ยอ๋อง หยุนเจิง?เป่ยหวนที่เคยแข็งแกร่งมา
Bab terbaru
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1638
“ลูก…ลูกสาวเพคะ”หมอตำแยที่ตกใจกับท่าทางของหยุนเจิงก่อนหน้านี้ เอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ“ลูกสาวดี! ลูกสาวดี!”หยุนเจิงพึมพำกับตัวเอง ก่อนก้มลงมองเด็กน้อยที่ยังคงร้องไห้เสียงดังไม่เหมือนหยุนชางเลย เด็กหญิงตัวน้อยคนนี้เกิดมาโดยแทบไม่มีริ้วรอยบนผิวเลย เพียงแค่ตัวแดงระเรื่อเท่านั้น“เจ้าตัวน้อย เจ้านี่เกือบทำให้แม่ของเจ้าสิ้นชีวิตเลยนะ…”เมื่อนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ หัวใจของหยุนเจิงยังคงสั่นไหวเขาไม่อาจจินตนาการได้เลยว่า หากเขาสูญเสียเยี่ยจื่อไป เขาจะต้องเจ็บปวดเพียงใดโชคดีที่มันเป็นเพียงความหวาดกลัวลวงตา!“อุแว๊ๆ…”เด็กน้อยยังคงร้องไห้ และดูเหมือนเสียงของนางจะแจ่มชัดขึ้นเรื่อยๆหยุนเจิงลูบแผ่วเบาบนผ้าห่อตัวของนาง ก่อนหันไปมองหมอตำแยทั้งสามที่ยังยืนไม่มั่นใจ “ให้รางวัล! ให้รางวัลทุกคน! คนละห้าร้อยตำลึง!”ห้าร้อยตำลึง!?หมอตำแยทั้งสามแทบไม่เชื่อหูตัวเองท่านอ๋องผู้นี้ ช่างใจกว้างนัก!แค่เอ่ยปาก ก็แจกเงินรางวัลมากมายถึงเพียงนี้!“เอาล่ะ พวกเจ้าทำความสะอาดให้เรียบร้อยเถิด”หยุนเจิงเรียกสติหมอตำแย “เสร็จแล้วก็ไปรับรางวัลได้เลย”หยุนเจิงกล่าวจบ ก็กอดลูกสาวไปนั่งลงที่
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1637
“อ๊าก…”เสียงกรีดร้องของเยี่ยจื่อสะท้อนก้องอยู่ในหูของหยุนเจิง ราวกับสามารถฉีกหัวใจของเขาออกเป็นเสี่ยงๆ“พอแล้ว! อย่าคลอดแล้ว! ข้าไม่ต้องการลูกแล้ว! ข้าต้องการแค่เจ้า!”หยุนเจิงน้ำตาคลอเบ้า ส่ายศีรษะไปมาอย่างร้อนรน ก่อนจะหันไปตะโกนลั่นใส่หมอตำแยข้างๆ “ช่วยนางไว้! อย่าไปสนใจเด็ก!”เขากลัว!เขากลัวจริงๆ!แม้ว่าเขาจะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้ดีว่า หากพลาดแม้แต่นิดเดียว นางอาจตกเลือดหนักได้แม้แต่ในยุคปัจจุบัน การตกเลือดมากก็ยังยากที่จะรักษา แล้วนี่เป็นยุคโบราณ“ออกมาแล้ว! ออกมาแล้ว!”ขณะนั้นเอง หมอตำแยก็ร้องขึ้นด้วยเสียงตื่นเต้น“อุแว๊…”เสียงร้องแหลมใสของทารกดังขึ้นภายในห้องคลอด แต่ในขณะเดียวกัน เสียงของเยี่ยจื่อกลับเงียบลงอย่างกะทันหัน!หมอตำแยคนหนึ่งรีบเช็ดเลือดที่เปรอะเปื้อนตัวทารก ขณะที่อีกคนเตรียมห่อทารกในผ้าห่ม และหันไปแสดงความยินดีกับหยุนเจิง “ขอแสดงความยินดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง เด็กน้อยเป็น…”“ช่างลูกก่อน! ดูจื่อเอ๋อร์ก่อนว่านางเป็นอย่างไรบ้าง!”หยุนเจิงตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยโทสะและความหวาดหวั่น มือของเขาที่กุมมือเยี่ยจื่อไว้สั่นเทาอย่างรุนแรงตอน
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1636
เสียงร้องของเยี่ยจื่อ ทำให้หัวใจของหยุนเจิงบีบรัดตามไปด้วย“จื่อเอ๋อร์! ข้ากลับมาแล้ว!”หยุนเจิงไม่สนใจพูดคุยกับเสิ่นลั่วเยี่ยนและคนอื่นๆ เขารีบพุ่งไปที่ประตู แล้วตะโกนเข้าไปข้างใน“สามี!”เสียงร้องเจ็บปวดของเยี่ยจื่อดังขึ้นอีกครั้งแม้หยุนเจิงจะมองไม่เห็นสถานการณ์ภายในห้อง แต่เขาก็นึกภาพออกว่าเยี่ยจื่อต้องเจ็บปวดเพียงใดหากเป็นไปได้ เขาอยากจะแบ่งเบาความเจ็บปวดของนาง“จื่อเอ๋อร์ อย่ากลัว! สามีอยู่ที่นี่กับเจ้า!”หยุนเจิงกล่าวปลอบ แล้วรีบหันไปถามเสิ่นลั่วเยี่ยน “จื่อเอ๋อร์เป็นอย่างไรบ้าง?”เสิ่นลั่วเยี่ยนที่ดวงตาแดงก่ำ แอบมองไปทางประตูห้อง ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา “หมอตำแยบอกว่า ตำแหน่งของทารกไม่ค่อยปกติ อาจคลอดได้ยาก เมี่ยวอินก็กำลังช่วยอยู่ เราเองก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ยืนร้อนใจอยู่ข้างนอก……”ตำแหน่งทารกผิดปกติ!เมื่อได้ยินคำนี้ หัวใจของหยุนเจิงพลันเต้นรัวขึ้นมาทันที เขาหันขวับไปมองฮูหยินเสิ่นและเว่ยซวงที่ยืนอยู่ใกล้ๆพบว่าทั้งสองต่างมีดวงตาแดงก่ำ ใบหน้าหม่นหมอง เห็นได้ชัดว่ากระวนกระวายใจไม่น้อยหยุนเจิงเข้าใจทันทีว่า เสิ่นลั่วเยี่ยนคงไม่อยากให้เขากังวลเกินไป จึงบอกเพียงว่าคลอ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1635
ไม่กี่วันต่อมา ขณะที่หยุนเจิงอยู่ที่จิงหยางฝู่ เขาได้รับข่าวสารฮั่วเหวินจิ้งตายแล้ว!ไม่ได้ถูกฆ่าปิดปาก แต่ตายเพราะป่วย!หยุนเจิงคาดว่า ฮั่วเหวินจิ้งคงเสียชีวิตเพราะบาดแผลติดเชื้อเมื่อได้รับข่าวนี้ หยุนเจิงแทบอยากจะด่าหยุนลี่ว่าโง่เง่าเป็นหมูเสียจริงทำไมเขาถึงไม่ใช้วิธีทรมานก่อน แล้วค่อยให้หมอรักษาไว้ล่ะ?อีกแค่ก้าวเดียว เขากำลังจะสาวไปถึงตัวการเบื้องหลังได้อยู่แล้วแท้ๆ แต่ฮั่วเหวินจิ้งกลับมาตายเสียก่อนมันเหมือนกับฟ้ากำลังเล่นตลกกับเขา!สิ่งเดียวที่พอทำให้โล่งใจได้บ้างคือ อีกาดำและอีกาขาวต่างได้รับความเสียหายหนัก คนของเขาที่แทรกซึมอยู่ในอีกาดำ น่าจะสามารถก้าวขึ้นไปอีกขั้นหนึ่งได้หากสามารถทำให้คนของเขากลายเป็นหัวหน้าของอีกาดำได้ ก็คงดี!แต่ไม่รู้ว่าเงาสอง ที่ร่วมเดินทางไปเมืองหลวงเพื่อฆ่าปิดปาก ยังมีชีวิตอยู่หรือไม่ขอให้รอดปลอดภัยเถอะ!หยุนเจิงถอนหายใจเงียบๆ ก่อนลุกขึ้นยืนในเมื่อฮั่วเหวินจิ้งตายไปแล้ว เขาก็ไม่ต้องรอสอบสวนอะไรอีกเรื่องที่เหลือ ก็ปล่อยให้ทัวฮวนจัดการไปก็แล้วกัน!“ส่งคำสั่งถึงอวี่ซื่อจง ให้เหลือทหารห้าพันนายประจำการอยู่ที่นี่ ภายใต้การบัญชาของรองแม่ท
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1634
“ลูกเข้าใจพ่ะย่ะค่ะ!”หยุนลี่รีบรับคำสั่ง“จำไว้! ฮั่วเหวินจิ้งถูกนักฆ่าสังหาร ไม่ใช่ตายเพราะป่วย!”จักรพรรดิเหวินกล่าวเตือนหยุนลี่ด้วยใบหน้าเย็นชา ก่อนเสด็จออกจากจวนองค์รัชทายาทแม้จะนั่งอยู่ในเกี้ยวแล้ว แต่เพลิงโทสะของจักรพรรดิเหวินยังคงลุกโชนไม่มอดอย่างไรก็ตาม ท่ามกลางความโกรธเกรี้ยวในพระทัย ก็ยังมีความรู้สึกซับซ้อนบางอย่างซ่อนอยู่เขารู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งไม่ใช่คนของหยุนเจิงหากสามารถเค้นเอาความจริงจากฮั่วเหวินจิ้งได้ จนรู้ว่าใครอยู่เบื้องหลัง บางทีพระองค์เองอาจไม่รู้ว่าควรจัดการอย่างไรหากเป็นพระโอรสองค์ใดองค์หนึ่ง หรือแม้แต่นางสนมคนใดคนหนึ่งของพระองค์ พระองค์จะต้องลงพระอาญาสังหารพวกเขาด้วยพระองค์เองอย่างนั้นหรือ?หากเรื่องนี้ทำให้คนที่รอดพ้นจากเคราะห์ครั้งนี้ได้สำนึกและเลิกล้มความคิดที่จะก่อความวุ่นวาย นั่นก็คงเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุดสำหรับตัวการเบื้องหลังของฮั่วเหวินจิ้ง จักรพรรดิเหวินเองก็พอมีข้อสันนิษฐานอยู่ในพระทัยแต่เป็นเพียงแค่ข้อสันนิษฐาน พระองค์ยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัดยิ่งไปกว่านั้น คนที่พระองค์สงสัยมีอยู่หลายคน ทำให้ไม่อาจฟันธงได้ว่าเป็นผู้ใดกันแน่ดูเหมือ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1633
ภายในพระราชวัง จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังตรวจสอบข่าวเร่งด่วนจากเมืองฝูโจวอย่างไรก็ตาม ทั้งสองเพียงกวาดตามองก็ขว้างเอกสารฉบับนั้นทิ้งด้วยความโกรธอย่าว่าแต่หยุนลี่เลย แม้แต่จักรพรรดิเหวินก็อดด่าหยุนเจิงในใจไม่ได้ลูกอกตัญญูผู้นี้ ชักจะเหลวไหลขึ้นทุกวันเรื่องเล็กน้อยแค่ไหนก็กล้าใช้ชื่อข่าวเร่งด่วนทางทหารส่งมาถึงเมืองหลวงนี่เป็นครั้งที่สองแล้ว!ข่าวเร่งด่วนทางทหารถูกเขาใช้เป็นของเล่นไปแล้ว!คราวหน้า ถ้าเจอตัวเจ้าเด็กเหลือขอนั่น ข้าจะเตะมันให้กระอักสองทีแน่!“กราบทูลฝ่าบาท องค์รัชทายาทฝ่าบาท กองกำลังของกระหม่อมถูกลอบโจมตีโดยนักฆ่าที่ถนนเป่ยเจีย……”ขณะที่จักรพรรดิเหวินและหยุนลี่กำลังเดือดดาลกับหยุนเจิง เฉียวเหยียนเซียนก็ส่งคนมาแจ้งข่าวนักฆ่าหลายสิบคนที่ร่วมมือกันสังหารฮั่วเหวินจิ้งและครอบครัว ถูกสังหารหรือถูกจับกุมเป็นส่วนใหญ่มีเพียงไม่กี่คนที่ฉวยโอกาสความชุลมุนหลบหนีไปได้ครั้งนี้ การวางแผนของพวกเขารัดกุมยิ่งนักหากไม่ใช่เพราะพลส่งสารข่าวเร่งด่วนโผล่มาขัดจังหวะ คงไม่มีทางที่นักฆ่าจะรอดไปได้เลยนอกจากนี้ พวกเขายังพบหน้าไม้ทรงอานุภาพจำนวนมากในที่เกิดเหตุเมื่อรายงานมาถ
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1632
ขณะที่เฉียวเหยียนเซียนนำกำลังคุมตัวนักโทษผ่านถนนเป่ยเจีย หน้าต่างบนหอคอยของอาคารสองหลังที่อยู่สองฟากถนนค่อยๆ เปิดออกเล็กน้อยหน้าไม้จำนวนมากถูกเล็งออกมาจากช่องหน้าต่างโดยไร้เสียง เพียงแค่รอให้กรงนักโทษเข้าสู่ระยะยิง พวกเขาก็จะลงมือทันทีขบวนคุ้มกันเข้าใกล้พวกเขามากขึ้นเรื่อยๆ เงาสองก็เตรียมพร้อมเช่นกันเขาไม่รู้ว่าฮั่วเหวินจิ้งมีความสำคัญต่อหยุนเจิงเพื่อให้ได้รับความไว้วางใจจากอีกาดำมากขึ้น เขาจำเป็นต้องร่วมมือสังหารเหล่านักโทษเหล่านี้แต่เขาก็รู้ดีว่า หากลงมือแล้ว การจะหลบหนีออกจากเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่ายแต่เขาต้องรอด!ส่วนหนึ่งเพราะเขาไม่ต้องการตาย อีกส่วนหนึ่งก็เพราะ หากเขารอด เขาจะมีโอกาสพบกับผู้ที่คอยสนับสนุนการหลบหนีของพวกเขาและบุคคลนี้ อาจเป็นกุญแจสำคัญในการเปิดโปงผู้อยู่เบื้องหลังตัวจริง!เงาสองครุ่นคิดเงียบๆ พร้อมเหลือบมองหน้าไม้ในมือพวกเขาปลอมตัวเป็นพ่อค้าเพื่อแฝงตัวเข้าเมืองหลวง ย่อมไม่สามารถพกพาอาวุธเหล่านี้มาเองได้หน้าไม้เหล่านี้ถูกเตรียมไว้ล่วงหน้า ถูกซุกซ่อนไว้ที่เนินเขาเหมียวเอ่อร์ซานสิ่งเหล่านี้เป็นอาวุธของกองทัพ!แม้ทางราชสำนักจะควบคุมอาวุธประเภทนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1631
“ฝ่าบาท เงาสามแจ้งข่าวด่วน!”จิงหยางฟู่ เสิ่นควานถือจดหมายฉบับหนึ่ง รีบรุดเข้ามาด้วยท่าทีเร่งรีบเงาสาม?นี่เป็นหนึ่งในคนที่สามารถแทรกซึมเข้าไปในอีกาดำได้สำเร็จเงาสามส่งข่าวด่วนมา ดูท่าแล้ว อีกาดำคงจะลงมือแล้วแน่หากไม่มีอะไรผิดพลาด อีกาดำน่าจะต้องการสังหารฮั่วเหวินจิ้งเพื่อกำจัดภัยร้ายอย่างสิ้นซาก!หยุนเจิงครุ่นคิดไปพลาง รับจดหมายจากเสิ่นควานและเปิดออกดูเมื่อเห็นเนื้อหาในจดหมาย หยุนเจิงก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัวข่าวที่เงาสามส่งมา ตรงกับที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่มีผิดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวนำทัพมาด้วยตนเอง ต้องการฆ่าฮั่วเหวินจิ้งให้ได้!แม้แต่เงาสองก็ถูกเลือกให้เข้าร่วมภารกิจลอบสังหารครั้งนี้ตอนนี้ พวกเขาได้รับเพียงคำสั่งให้เตรียมพร้อม แต่ยังไม่รู้เวลาและสถานที่ลงมือที่แน่ชัดหัวหน้าอีกาดำและอีกาขาวตั้งใจปกปิดข้อมูล ไม่ให้ผู้ใดซักถาม ใครที่ร่วมภารกิจก็แค่ทำตามคำสั่งในขณะลงมือเท่านั้นพวกเขากลัวว่าจะถูกสงสัย จึงไม่กล้าไต่ถามอะไรมากข่าวที่เงาสามส่งกลับมา สำหรับหยุนเจิงแล้ว ไม่ใช่ข่าวดีเลยเขายอมจ่ายเงินกว่าล้านตำลึงเพื่อให้ครอบครัวฮั่วเหวินจิ้งปลอดภัยและมาถึงมือเขาแต่ตอนนี
องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน บทที่ 1630
หญิงสาวนิ่งเงียบ ทำอย่างไรดี? นางเองก็อยากหาคนมาปรึกษา ว่าควรทำเช่นไรในสถานการณ์นี้ แต่เวลานี้… เกรงว่าคงไม่มีผู้ใดสามารถให้คำตอบแก่นางได้ ไม่นึกเลยว่า… แผนการที่นางวางมาอย่างรอบคอบมายาวนาน กลับจะพังทลายลงในมือของหยุนลี่! เฮ้อ! นางทอดถอนใจยาวในใจ แต่ในดวงตากลับปรากฏประกายเย็นยะเยือก "ไม่ว่าอย่างไร… ฮั่วเหวินจิ้งต้องไม่มีชีวิตรอดไปถึงมือหยุนเจิง! หากไร้ซึ่งความกังวลเรื่องครอบครัว ฮั่วเหวินจิ้งจะต้องเปิดโปงเราทั้งหมดแน่!" นางรู้ดีว่าฮั่วเหวินจิ้งกำลังกังวลสิ่งใด สิ่งที่ฮั่วเหวินจิ้งกังวลที่สุดในตอนนี้ คือความปลอดภัยของครอบครัว เขาจึงไม่กล้าเปิดโปงนางออกไป แต่หากครอบครัวของฮั่วเหวินจิ้งถูกส่งไปถึงมือหยุนเจิงอย่างปลอดภัย เช่นนั้น เขาย่อมไม่มีเหตุผลใดให้ปิดปากอีกต่อไป! ระหว่างหยุนลี่กับหยุนเจิง นางเกรงกลัวหยุนเจิงมากกว่า เพราะหยุนเจิงคือผู้กุมอำนาจกองทัพ… หากหยุนเจิงรู้ว่า ผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้คือตัวนางเอง เช่นนั้น… นางคงหนีไม่พ้นความตาย! ไม่ใช่แค่หยุนเจิง… แม้แต่หยุนลี่ หรือแม้กระทั่งองค์จักรพรรดิ… ก็คงไม่ปล่อยนางไปเช่นกัน! เมื่อได้ยินเช่
