All Chapters of องค์ชายหกผู้ไร้เทียมทาน: Chapter 1121 - Chapter 1130

หยุนเจิงส่ายหน้าเบาๆ ก้มดูสมุดพับต่อไปได้!เจ้าหมอนี่จงใจจริงด้วย!นางเคยได้ฟังมาแล้ว เฉินปู้ผู้นี้ค่อนข้างเย่อหยิ่งไม่แน่ว่าการกระทำของหยุนเจิงเพื่อกำราบความเย่อหยิ่งบนตัวของเฉินปู้หรือไม่หยุนเจิงนั่งอ่านอยู่ตรงนั้น บางครั้งพยักหน้า บางครั้งส่ายหน้าเห็นสีหน้าของหยุนเจิง เฉินปู้อดไม่ได้ที่จะรู้สึกตื่นเต้น แต่ว่า สีหน้าของเขายังคงเรียบสงบหยุนเจิงนั่งอ่าน ใช้เวลาเกือบครึ่งชั่วยามส่วนเฉินปู้ ก็ยังคงยืนอยู่อย่างนั้นหยุนเจิงปิดสมุดพับ หันหน้าสั่งเสิ่นลั่วเยี่ยน “หาที่นั่ง สั่งคนยกชาให้เขา”เสิ่นลั่วเยี่ยนพยักหน้า จากนั้นก็ให้เฉินปู้นั่งลง แล้วสั่งให้คนยกน้ำชาให้เขา“บอกตามตรง ข้ารู้สึกผิดหวังกับเจ้าอยู่บ้าง!”หยุนเจิงช้อนลูกตามองเฉินปู้เฉินปู้กำลังจะดื่มชา มือหยุดชะงักกะทันหัน กล่าวด้วยรอยยิ้ม “ขอท่านอ๋องโปรดชี้แนะด้วย”“ไม่มีสิ่งใดให้ชี้แนะ”หยุนเจิงส่ายหน้ายิ้ม จากนั้นก็ยื่นสมุดพับคืนให้เฉินปู้ “สมุดพับของเจ้านี่ ข้าหาสักคนมาก็ล้วนเขียนออกมาได้! เจ้าพิจารณาเพียงปัจจัยภายใน ไม่ได้พิจารณาถึงปัจจัยภายนอก! ซั่วเป่ย ไม่ได้มีเพียงแค่ซั่วเป่ย ยังรวมไปถึงเป่ยหวนด้วย ยังต้อง

ตอนนี้ เสด็จพ่อพระราชทานงานแต่งแล้ว เขายังมีราชโอการอยู่ในมือ คนเหล่านี้ยังทำเช่นนี้?ให้ตายสิต้องโง่เพียงใดจึงสามารถทำเรื่องโง่เขลาเช่นนี้ได้!หยุนเจิงสบถในใจอย่างบ้าคลั่ง จากนั้นก็ช้อนสายตามองจางซู “คาดว่าเป็นเจ้าสามที่ผลักดันอยู่เบื้องหลัง”หารไม่มีคนผลักดัน คนเหล่านี้คงไม่โง่มาร้องทุกข์ที่ซั่วเป่ยเช่นนี้เยี่ยจื่อเป็นคนที่เสด็จพ่อพระราชทานสมรสให้เขา!เกี่ยวข้องใดกับคนหน้าโง่เช่นนี้!“เป็นไปได้มากกว่าครึ่งว่าใช่!”จางซูหัวเราะ “ท่านไม่รู้ ตอนที่ข้าได้ยินเรื่องนี้ แทบจะหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ...”คนเหล่านั้นโง่เขลา!นี่มันน้ำเข้าสมองจริงแท้!จางซูหัวเราะไม่หยุด ใบหน้าอวบอ้วนบนหน้ากระเพื่อมตามเห็นท่าท่างจางซูเช่นนั้น หยุนเจิงอดไม่ได้ที่จะหมดคำพูดมิน่าเล่าเจ้าชั่วนี่จึงหัวเราะเช่นนี้!ดูเหมือนกำลังหัวเราะเยาะที่คนเหล่านี้โง่เขลาเกินไป“เอาล่ะ เลิกหัวเราะได้แล้ว”หยุนเจิงถีบจางซูเบาๆ “เรื่องนี้เจ้ารู้ก็พอแล้ว อย่าบอกกับจื่อเอ๋อร์ แม้ข้าไม่สนใจเรื่องเหล่านี้ แต่น่านางสนใจ! รอให้คนพวกนี้มาซั่วเป่ยจริง ก็ค่อยๆ จัดการ!”“ได้ๆ!”จางซูพยักหน้าติดต่อกัน กล่าวด้วยใบหน้าคาดหว

ดังนั้น เสบียงในมือของพวกเขารับซื้อในราคาที่ต่ำมากตอนนี้เดิมราคาในตลาดก็เพิ่มขึ้นไม่น้อย หยุนเจิงรับซื้อในราคาสูงกว่าตลาดสามส่วน นับดูแล้ว พวกเขาได้กำไรมากแล้วหากสามารถนำเสบียงหนึ่งล้านหาบมาขายที่ซั่วเป่ยได้ เช่นนั้นก็จะได้กำไรเป็นกอบเป็นกำแล้ว“พวกเจ้าคิดว่า จิ้งเป่ยอ๋องจะรับซื้อเสบียงอาหารในราคาสูงเช่นนี้จริงหรือ?“ซั่วเป่ยออกประกาศ น่าจะไม่ใช่เรื่องโกหกกระมัง?”“ข้ายังรู้สึกไม่วางใจ จิ้งเป่ยอ๋องผู้นี้เหมือนไม่ใช่คนยอมเสียเปรียบ”“ข้าคิดว่า เป็นเพราะอุทกภัยทางตอนใต้ จิ้งเป่ยอ๋องกลัวว่ายิ่งอยู่ต่อไปก็รับซื้อเสบียงยากขึ้น จึงเริ่มกักตุนเสบียงอย่างกำเริบเสิบสานเช่นนี้! แต่ไหนแต่ไรตอนที่ไม่มีเรื่องสงคราม ซั่วเป่ยก็ใกล้ขาดแคลนเสบียงอาหารแล้ว นับประสาสิ่งใดกับตอนนี้?”“นี่ไม่ใช่เรื่องขาดหรือไม่ขาดแคลนเสบียง ที่สำคัญคือ จิ้งเป่ยอ๋องยินดีจ่ายเงินซื้อธัญพืชนจำนวนมหาศาลด้วยราคาสูงเช่นนี้หรือไม่...”พ่อค้าธัญพืชรวมตัวกัน กระซิบหารือกันแม้พวกเขาไม่เคยพบหยุนเจิง แต่ก็เคยได้ยินเรื่องราวบางส่วนของหยุนเจิงคนผู้นี้ไม่ยอมเสียเปรียบบนสนามรบ เรื่องการรับซื้อเสบียงก็ยอมเสียเปรียบแล้ว?เรื่

เสบียงอาหารของซั่วเป่ยขาดแคลนหนักมากหากไม่สามารถเติมเสบียงให้ถึงเส้นปลอดภัยได้โดยเร็ว ซั่วเป่ยก็อาจเผชิญความเสี่ยงเรื่องเสบียงอาหารสุดท้ายต้องซื้อเสบียงอาหารจำนวนมากภายในด่าน!ดีทีสุดหากสามารถนำเสบียงที่กักตุนของพ่อค้าธัญพืชรายใหญ่เหล่านั้นจากภายในด่านทั้งหมดมาที่ซั่วเป่ยได้!ต้าเฉียนปีที่แล้วเก็บเกี่ยวผลผลิตสมบูรณ์ พ่อค้าธัญพืชเหล่านั้นน่าจะเก็บกักตุนไว้ไม่น้อยขณะที่หยุนเจิงกำลังกังวลเงียบ จางซูมาหาเขา“เป็นเช่นไร?”หยุนเจิงถามด้วยรอยยิ้มจางซูหัวเราะเจ้าเล่ห์ “ไม่ผิดจากที่องค์ชายคาดการณ์ คนเหล่านี้คิดจะลากข้าขึ้นเรือด้วย!”“เช่นนั้นก็ดี!”รอยยิ้มบนใบหน้าของหยุนเจิงเข้มข้นขึ้น “ไม่ว่าพวกเขาจะให้ผลประโยชน์ใดกับเจ้า เจ้าเก็บไว้ก็พอแล้ว!”เหตุผลที่คนเหล่านี้ขนส่งเสบียงเพียงเล็กน้อยเพื่อลองเชิง ก็เพราะกังวลว่าเรื่องนี้จะเป็นภัยพิบัติหรือ?หากจางซูกับพวกเขามีผลประโยชน์ร่วมกัน ก็น่าจะขจัดความกังวลของพวกเขาได้เบื้องหน้ารู้จักคนก็ทำงานง่ายแล้ว!นี่คือสิ่งที่ใช้ได้กับทุกคน“ได้!”จางซูตอบอย่างสบาย จากนั้นก็หัวเราะร่าเริง “ตอนนี้พวกเขาอยากเจรจารายละเอียดเรื่องการรับซื้อเสบีย

ทุกคนต่างก็ได้รับเงินมัดจำสองแสนตำลึงเงินหยุนเจิงไม่กลัวพวกเขาได้เงินแล้วชิ่งหนีหากพวกเขากล้าทำเช่นนั้น ในทางกลับกันหยุนเจิงยิ่งดีใจ!บุกไปถึงบ้านโดยตรง ง่ายกว่าการวางกับดักพ่อค้าธัญพืชเหล่านี้มาก!นำข้อระเบียบที่เป็นรูปธรรมมอบให้จางซูแล้ว หยุนเจิงอ้างว่ายังมีเรื่องต้องจัดการ ให้จางซูพาทั้งสี่คนออกไป“แม้ครู่ขอบคุณใต้เท้าจางที่ช่วยแก้หน้าให้พวกเรา”“ใต้เท้าจางฉลาดปราดเปรื่อง พวกข้าเลื่อมใสอย่างยิ่ง!”“เช่นนั้นเหตุใดจึงบอกว่าใต้เท้าจางเป็นคนดังข้างกายท่านอ๋องเล่า?”“หากไม่มีใต้เท้าจาง วันนี้เกรงว่าพวกเราคงถูกท่านอ๋องไล่ออกไปแล้ว...”ออกจากคลังเสบียง ทั้งสี่คนก็ผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนแสดงความขอบคุณการประจบสอพลอนี้แม้แต่จางซูยังทนฟังต่อไปไม่ไหวแล้ว“เอาล่ะ เลิกประจบสอพลอได้แล้ว!”จางซูโบกมือ “แม้ท่านอ๋องเป็นคนใจกว้าง แต่ไม่ยอมให้เม็ดทรายเข้าตา! ข้าเตือนพวกเจ้าสักประโยค หากไม่มีความสามารถหาธัญพืชมากมายมาได้ ก็อย่าหาเรื่องมาทำเรื่องนี้เลย! ตอนนี้กลับใจยังทัน! เมื่อลงนามสัญญาแล้ว หากพวกเจ้าไม่อาจส่งธัญพืชตามกำหนดได้ ท่านอ๋องโมโหขึ้นมา ข้าห้ามไม่ไหว!”อู๋อวี้เซวียนหัวเราะ ตบหน้าอ