บทที่ 1123

หลังจากนั้นหลายวัน หยุนเจิงรีบไปยังหม่าอี้

จางซูกลับถึงหม่าอี้แล้ว เขาคาดว่า พ่อค้าธัญพืชเหล่านั้นน่าจะใกล้ถึงหม่าอี้แล้ว

“ฮ่าๆ องค์ชาย ข้าคิดถึงท่านจะตายอยู่แล้ว!”

เมื่อเห็นหยุนเจิง จางซูก็กอดหยุนเจิง

ขอแค่ไม่มีคนนอกอยู่ด้วย จางซูและหยุนเจิงค่อนข้างทำตัวเป็นกันเอง

“ไปๆ ข้าไม่มีงานอดิเรกกอดกับผู้ชาย!”

หยุนเจิงหัวเราะและผลักจางซูออก “ดูอารมณ์ของเจ้าไม่เลวเลย มีข่าวดีใช่หรือไม่?”

จางซูเผยรอยยิ้มชั่วร้าย “หนึ่งข่าวดีและหนึ่งข่าวร้าย องค์ชายอยากฟังข่าวใดก่อน?”

เมื่อได้ฟังคำของจางซู หยุนเจิงอยากกระโดดขาคู่ใส่เจ้าคนชั่วนี่

เขาเกลียดคนถามประเภทนี้ที่สุดแล้ว!

ทว่า ในเมื่อจางซูให้เขาเลือก เขาเลือกดีกว่า!

“บอกข่าวร้ายก่อนเถอะ!”

ร้ายก่อนค่อยดี!

คนมากมายต่างก็เลือกเช่นนี้

จางซูยิ้มเจ้าเล่ห์ กระซิบต่ำ “องค์ชายรู้หรือไม่ คนในด่านไม่มากก็น้อยกำลังด่าท่าน…”

“ด่าข้า?”

หยุนเจิงไม่เข้าใจ “ด่าข้าใช้ทหารเป็นการส่วนตัว?

เขาอย่างไรก็ตีเป่ยหวนจนยอมจำนนกระมัง?

ต่อให้ใช้ทหารเป็นการส่วนตัว แต่ก็ไม่ได้ก่อกบฏ ใครกล้าด่าว่าเขา?

“ไม่ใช่”

จางซูส่ายหน้า กล่าวอย่างชั่วร้าย “ด่าที่ท่านเอาพี่สะใภ้เป็