บททั้งหมดของ เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ: บทที่ 101 - บทที่ 110

"....."เงินของผมถูกพี่ปล้นไปหมดแล้ว...ไม่ใช่สิ ถูกพี่ยืมไปแล้ว?แม้ว่าจะพร่ำบ่นแบบนี้ แต่หลิวซื่อหมิงก็ไม่ปฏิเสธและยอมรับเงื่อนไขของหลินโจวจอมเผด็จการอย่างมีความสุขหลินโจวเดินไปร้านโฆษณาที่อยู่ด้านข้าง และปรินต์ป้ายโฆษณาอันหนึ่งออกมาอย่างรวดเร็ว"ผลไม้ตักตระกูลหลิน ซื้อหนึ่งแถมลูกโป่งหนึ่งลูก ซื้อมากแถมมาก"เมื่อจัดเก็บทุกอย่างเสร็จแล้ว หลิวซื่อหมิงก็เป่าลูกโป่งไปแล้วยี่สิบกว่าลูกหลินโจวมัดลูกโป่งเอาไว้ด้วยกันอย่างพึงพอใจ แขวนไว้หน้าร้านแผงลอยของตนเอง และปรบมือ:“อืม ดูไปแล้วไม่เลวเลย งั้นก็เริ่มขายกันเถอะ！”ราคาผลไม้ ปี 2004 ไม่แพงนักแอปเปิ้ลและส้มเหล่านี้ห้าร้อยกรัมราคาเพียงห้าบาทเท่านั้นกล้วยและแก้วมังกรจะมีราคาแพงกว่าเล็กน้อยหลินโจวตั้งราคาผลไม้ตักไว้ที่สามสิบห้าบาทต่อห้าร้อยกรัม ต้นทุนของลูกโป่งหนึ่งลูกก็แค่ไม่กี่สตางค์เท่านั้น ดังนั้นจึงมั่นใจว่าจะได้กำไรและไม่ขาดทุนอย่างแน่นอนเมืองเจียงมีสถานที่เที่ยวเล่นไม่มากนักไทม์สแควร์เป็นอีกที่หนึ่ง ที่รายล้อมไปด้วยห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ตรงไทม์สแควร์ยังมีเครื่องเล่นเล็กๆที่เด็กๆชื่นชอบมากมาย เช่น ม้าหมุน รถบั๊มเป็น

"ได้เลย!"“คณะกรรมการการศึกษา มีนายอยู่ สุดยอดมาก!”“อีกสักพักจะต้องตั้งใจสนทนากับดาวโรงเรียนให้ดีๆ”พอฟ่านอวิ๋นเจ๋อถูกชมก็ดีใจเป็นอย่างมาก“นี่เป็นโอกาสในการแลกเปลี่ยนเรียนรู้ที่ดีมาก ทุกคนจะต้องคว้ามันเอาไว้ให้ได้!”หวังจื่อเฉินที่อยู่ข้างๆก็สามารถเข้าใจได้ในทันที:"ใช่แล้ว พวกเราจะเลียนแบบหลินโจวไม่ได้นะ สอบได้คะแนนดีขึ้นมาหน่อยก็หลงตัวเองแล้ว ออกไปค้าขายทุกวัน ครั้งที่แล้วยังบอกว่าตนเองหาเงินได้วันละห้าพันบาท？เหอะ ถ้าเขาสามารถหาเงินได้ห้าพันบาท ฉันจะยืนกลับหัวกินอึเลย! "แม้ว่าครั้งที่แล้วพวกเขาจะเห็นคนมาเรียกหลินโจว แต่พวกเขายังไม่เคยเห็นธุรกิจของหลินโจวเลยพอมานึกได้ในภายหลัง ก็มักจะรู้สึกว่าหลินโจวไปหาคนมาแสดงให้พวกเขาดู“ใช่แล้วใช่แล้ว แค่นักเรียนมัธยมปลายคนหนึ่งทำธุรกิจอะไรกัน！”“จะต้องพูดไปเรื่อยเปื่อยแน่ๆ! ฟ่านอวิ๋นเจ๋อ นายไม่ต้องกังวล พวกเราจะตั้งใจเรียนอย่างแน่นอน”ฟ่านอวิ๋นเจ๋อพอใจกับสถานการณ์แบบนี้มากเขาหันกลับมา แล้วมองไปที่อวิ๋นรั่วซีอย่างดีใจ：“รั่วซี”สายตาของอวิ๋นรั่วซีกลับมองไปที่ประตูอยู่ตลอดเวลาเธออยากจะไปหาหลินโจวเหตุผลที่รับปากฟ่านอวิ๋นเจ๋อว่

เพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้ไม่ได้กำลังกินข้าวกันอยู่เหรอ? ทำไมถึงได้มากินอยู่ที่นี่แล้วล่ะ?ขณะที่กำลังคิดอยู่ เขาก็เห็นหลิวซื่อหมิงกำลังอธิบายให้เพื่อนๆฟังอย่างหน้าดำคร่ำเครียด:“ฉันบอกว่าเป็นของหลินโจวก็ต้องเป็นของหลินโจวสิ บางทีเขาอาจจะออกไปทำธุระก็ได้ พวกนายมาเห่าอะไรอยู่ที่นี่?”ฟ่านอวิ๋นเจ๋อและหวังจื่อเฉินต่างก็พากันส่ายหัว และกำลังจะพาคนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาจากไปแล้วก็เรียกอวิ๋นรั่วซีไปด้วยอวิ๋นรั่วซีมีสีหน้าที่ผิดหวัง จึงทำได้แค่หันหลังกลับ“เฮ้อ? อย่าเพิ่งไปสิ สามารถกินผลไม้ตักได้จริงๆนะ พวกนายเชื่อฉันสิ!”เยี่ยมมากท่าทางอย่างนี้!หลิวซื่อหมิงไปคุยโวโอ้อวดอีกแล้วแน่เลย?ดูเหมือนจะมีความเสี่ยงที่จะคุยโวโอ้อวดล้มเหลวหลินโจวส่ายหัวอย่างจนใจ รีบเดินอ้อมไปที่ข้างหลังพวกเขา แล้วเดินไปที่ร้านแผงลอยแม้ว่าเขาจะไม่ชอบอวดเก่ง แต่ก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นน้องชายคู่หูของตนอวดเก่งล้มเหลวไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าโดนรังแก?มีคนในฝูงชนเห็นเขา“เอ๊ะ？นั่นไม่ใช่หลินโจวเหรอ？”“หลินโจวจริงๆด้วย！”หลินโจวไม่ได้สนใจพวกเขาเลยหลังจากที่เดินไปที่หน้าร้านแผงลอย เขาก็หยิบองุ่นลุกหนึ่งขึ้นมาแล

หลังจากกัดเบาๆแล้ว สวี่เนี่ยนชูก็มองไปที่หวังเสี่ยวฉิง“เสี่ยวฉิง”"ห๊า?"“เธอชอบกินอะไร？”"ฉันเหรอ？ว้าว สวี่เนี่ยนชู นึกไม่ถึงว่าเธอจะเริ่มคุยกับฉันก่อน น่าอัศจรรย์จริงๆ!"ตั้งแต่สวี่เนี่ยนชูย้ายเข้ามาในหอ เธอพูดน้อยมากปกติแล้วจะเป็นพวกเธอที่ถาม และเธอก็จะเป็นคนตอบแต่ทุกครั้งที่ตอบก็จะได้รับคำตอบแบบดิบๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอถามตนเองหวังเสี่ยวฉิงนั่ง และมองไปที่สวี่เนี่ยนชู:“ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันชอบกินอะไร ฉันน่าจะชอบกินทุกอย่าง”กินทุกอย่าง？นี่เท่ากับว่าไม่ได้พูดอะไรเลย?“อ่อ งั้น……ช่วงนี้มีอะไรที่อยากจะกินไหม？”สวี่เนี่ยนชูตัดสินใจเปลี่ยนคำถามหลินโจวบอกว่า ระหว่างเพื่อนถ้ากินของคนอื่นก็จะต้องรู้จักตอบแทนเธอไม่อยากหาของคืนแบบมั่วๆ“ช่วงนี้？ฉันขอคิดดูก่อนนะ……”หวังเสี่ยวฉิงนอนบนเตียงอีกครั้ง หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า:“อ๋อ ฉันนึกออกแล้ว เมื่อกี้เพิ่งได้ยินเพื่อนนักเรียนพูดกันว่า ที่ไทม์สแคว์มีร้านขายผลไม้ตักเปิดใหม่อยู่ร้านหนึ่ง อร่อยมากเลย และก็แปลกใหม่ด้วย”“ผลไม้ตัก？คืออะไรเหรอ？”"ฉัรก็ไม่รู้เหมือนกัน"หวังเสี่ยวฉิงส่ายหัว: "เดิมที

? ? ? ?หลินโจว？หวังเสี่ยวฉิงดูเหมือนจะจับประเด็นอะไรได้บางอย่างหอพัก 202 ของพวกเธอเป็นหอพักรวมหวังเสี่ยวฉิงอยู่ห้องหกแค่หลินโจวคนนี้ หวังเสี่ยวฉิงเคยได้ชื่อมาก่อนนี่ไม่ใช่นักเรียนเรียนแย่ที่หล่อเหลาคนนั้นเหรอ?แฟนของสวี่เนี่ยนชูคือหลินโจว？ว้าว！ถ้าเดาถูกขึ้นมาจริงๆ ถือว่าเป็นข่าวใหญ่มาก!สวี่เนี่ยนชูไม่รู้ว่าจริงๆแล้วหลินโจวเป็นเถ้าแก่ร้านผลไม้ตัก เธอคิดว่าผลไม้ตักชุดนี้หลินโจวเป็นคนซื้อในเวลานี้ เธอมองไปที่หวังเสี่ยวฉิงอย่างคาดหวัง:“เพราะ...เพราะว่าเธอให้ขนมปังฉัน ฉันก็เลยอยากให้เธอได้กินของอร่อยๆ ”“แค่นี้เหรอ？”“อืม หลินโจวบอกว่า เป็นเพื่อนกันก็ควรจะทำอย่างนี้”หวังเสี่ยวฉิงยิ้มคำพูดของหลินโจวช่างได้ผลจริงๆ...สวี่เนี่ยนชูที่ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เริ่มมองเธอเป็นเพื่อนแล้วแต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะขนมปังหนึ่งถุง เธอไม่เพียงได้เพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคนเท่านั้น แต่ยังได้กินผลไม้ตักหนึ่งชุดอีกด้วย!ช่างมีความสุขเหลือเกิน！เพื่อนคนนี้ เธอหวังเสี่ยวฉิงคบแน่“ได้ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ！เธอรีบไปเดทเถอะ！”“ฉัน ฉันไม่ได้เดท เธออย่าพูดมั่งซั่ว”“ได้ได้ได้ ไม่ได้เด