บททั้งหมดของ เกิดใหม่มาพิชิตใจยัยโต๊ะข้างๆ: บทที่ 1 - บทที่ 10

หลินโจวตายแล้วนี่เป็นผลวินิจฉัยสุดท้ายที่ออกมาจากแพทย์เมื่อสิบนาทีก่อน"เขา"ในเวลานี้วิญญาณเขากำลังลอยไปลอยมาอยู่ในห้องผู้ป่วย มองเห็นร่างไร้วิญญาณของตัวเองถูกคลุมด้วยผ้าขาว นอนฟังแพทย์และตำรวจพูดคุยสรุปเกี่ยวกับชีวิตที่ผ่านมาของเขา"หลินโจว อายุ 37 ปี สาเหตุการเสียชีวิตหัวใจล้มเหลวจากอุบัติเหตุจราจร""เขาไม่มีญาติพี่น้อง และติดต่อเพื่อนไม่ได้ ทรัพย์สินทั้งหมดบริจาคให้กับองค์กรการกุศล สำหรับงานศพ...""ก็น่าจะเป็นองค์กรการกุศลเป็นตัวแทนในการดำเนินการ..."หลินโจวมองเห็นทั้งหมด จิตใจเต็มไปด้วยความหนาวเย็นนับแต่อายุสิบแปดปีเป็นต้นมา ถูกหยุนรั่วซีที่แอบชอบมาหกปีปฏิเสธ เขาก็ไม่เคยมีความรักอีกเลยต่อมา พ่อก็จากโลกนี้ไปเพราะเขา หลินโจวก็ไม่มีญาติพี่น้องหลงเหลืออีกไม่ง่ายกว่าธุรกิจจะเป็นรูปเป็นร่างขึ้นมา กลายเป็นธุรกิจอันดับใหญ่ในเมืองเจียง คิดไม่ถึงว่า ในเหตุการณ์เมาสุราจะมาเสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุปัจจุบันนี้ แม้แต่คนที่จะมาช่วยจัดการงานศพให้เขาก็ไม่มีชีวิตนี้ช่างบัดซบสิ้นดี..."หลินโจว!"ประตูห้องผู้ป่วยพลันถูกเปิดออก "หลินโจว"หมุนศีรษะกลับไป มองเห็นผู้หญิงคนหนึ่งกระหืดกระห

หลินโจวก้าวไปข้างหน้าโดยไม่รู้ตัวและตบไหล่หลิวซือหมิงอย่างแรง“โอ้ หลินโจว นายบ้าไปแล้วเหรอ! ตีฉันทำไม?”หลินโจวมองเขาแล้วพูดด้วยน้ำเสียงสงบ “เจ็บไหม?”“บ้าเอ๊ย ทำไมไม่ให้ฉันลองต่อยนายดูล่ะ รีบลงมา แล้วค่อยไปสารภาพรักส่วนตัวทีหลังนะ ใกล้จะสอบเข้ามหาลัยแล้ว อย่าสร้างเรื่องให้มันมาก รอเราเรียนจบมัธยมจากนี้ไปก่อนค่อยว่ากัน!"เขาเกิดใหม่จริงๆ ด้วย!หลินโจวเกือบหงายหน้าหัวเราะชี้ฟ้าปีนี้คือปี 2004 หลินโจวอยู่มัธยมศึกษาปีที่หกในชาติที่แล้วของเขาก็เป็นวันพิธีศาบาลตนหนึ่งร้อยวันนี้ เขาเตรียมตัวมาพร้อมที่จะสารภาพรักกับรั่วหยุนซีแต่ทว่าเขาถูกปฏิเสธต่อหน้าสาธารณชน!ในวันนี้สู่เนี่ยนชูย้ายมาที่ชั้นเรียนของพวกเขาหลินโจวและเธอจึงกลายเป็นเพื่อนร่วมโต๊ะกันแต่สองวันถัดมา เนื่องจากโรงเรียนผลการเรียนย่ำแย่ รั้งท้ายตลอดหลายครั้ง แล้วยังพาเพื่อนตีกัน หนีเรียนไปร้านอินเตอร์เน็ต แล้วไหนจะฉากสารภาพรักที่ใหญ่โตนี่อีกในยุคที่มองความรักในวัยเยาว์เป็นเหมือนงูพิษแบบนี้ ผู้ปกครองชั้นมัธยมปีที่สามร่วมลงชื่อร้องเรียนเขา บอกว่าการมีอยู่ของเขาจะส่งผลกระทบต่อการเรียนของเพื่อนร่วมชันบังคับให้โรงเรีย

“จริงสิ ฉันจะโกหกต่อหน้าธารกำนัลได้อย่างไรกัน?”คำพูดของหลินโจวทำลายความหวังของหยุนรั่วซีเธอหันศีรษะและมองหลินโจวด้วยความไม่อยากเชื่อหลินโจวหมายถึงอะไร?ดอกไม้นี้ไม่ได้ให้เธอจริงๆเหรอ?วันนี้เขาไม่ได้วางแผนที่จะสารภาพรักกับเธอเหรอ?เป็นไปได้ยังไง?หลินโจวสารภาพรักเกือบทุกเดือนตั้งแต่เขาอยู่มัธยมปลาย และเมื่อถึงปีสุดท้ายก็สารภาพรักสัปดาห์ละครั้งด้วยซ้ำครั้งสุดท้ายที่เขาสารภาพคือเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งก็ผ่านมาสองสัปดาห์แล้วเธอคิดว่าเขาได้เตรียมการเป็นพิเศษเพื่อเตรียมสารภาพในพิธีสาบานตนทำไมจู่ๆเขาก็ไม่สารภาพแล้วล่ะ?หลิวชื่อหมิงก็สับสนเช่นกันเขาอดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้าและแตะหน้าผากของหลินโจวด้วยมือที่ใช้สาบาน:“ไม่มีไข้นี่”“ออกไป! อยากจะโดนดุก็อย่าลากฉันไปด้วย”หลินโจวหัวเราะและสบถตามมาด้วยเสียงของจางถลกหนัง:"เฮ้ นักเรียนห้องสองสาบานตนให้ตั้งใจหน่อย ถ้ายังหัวร่อต่อกระซึกฉันจะหักคะแนนเกียรติยศห้องพวกเธอซะ!"หลิวชื่อหมิงรีบยืนกลับไปยังตำแหน่งเดิมอย่างรวดเร็วและกล่าวคำสาบาน!พิธีสาบานตนหนึ่งร้อยวันจบลงด้วยความกระตือรือร้นของนักเรียนนับพันคน "สู้ สู้ สู้!"ต่อไปมีเว

หลิ่วชิงเยี่ยนขมวดคิ้วและมองไปที่หลินโจว“หลินโจว มีอะไรอีก?”เธอไม่ได้เข้าร่วมพิธีสาบานตนหนึ่งร้อยวันในตอนเช้าเพราะติดธุระอื่นทันทีที่เธอมาถึง ก็ได้ยินเพื่อนร่วมงานพูดคุยเกี่ยวกับเหตุการณ์ประหลาดครั้งใหญ่ของหลินโจวแม้ว่าจางซูฉีจะไม่ได้ตำหนิเขา แต่หลิ่วชิงเยี่ยนก็ได้รับโทรศัพท์จากผู้ปกครองหลายครั้งพวกเขาทั้งหมดบ่นว่าเขาขัดระเบียบวินัย มีความรักก่อนเวลาอันควร และส่งผลต่อความมุ่งมั่นของเหล่านักเรียนหลิ่วชิงเยี่ยนไม่รู้ว่าจะจัดการอย่างไรอีกต่อไป เธอแค่รู้สึกปวดหัวขึ้นมาอีกระลอกนักเรียนใหม่ที่เข้ามาในครั้งนี้เป็นนักเรียนหายาก และเธอจะต้องไม่ถูกหลินโจวรังแกหลิ่วชิงเยี่ยน หันไปด้านข้างเล็กน้อย แสร้งทำเป็นปกป้องสู่เนี่ยนชูเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ถอยหลังหนึ่งก้าวแล้วก้มศีรษะลงหลินโจวยิ้ม มองดูหลิวชิงเหยียน และพูดแบบสบายๆ:“คุณครูหลิ่ว วันนี้คุณสวยมาก!”? ? ?นักเรียนถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ!จากนั้นก็มีเสียงซุบซิบอีกครั้งหลินโจวกำลังทำอะไรอยู่?ล้อเล่นกับยัยปีศาจ?เขากล้าดียังไง?ทุกคนต่างมองด้วยตั้งตารอเรื่องสนุก ในขณะที่รอให้หลินโจวถูกไล่ออกจากห้องเรียนและถูกลงโทษให้ยืน"ใช่

หลิวชื่อหมิ่นรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกี่ยวกับหลิวโจวไม่เพียงเพราะพิธีเชิญธงในตอนเช้าเท่านั้นเขายังส่งดอกไม้ให้อาจารย์อย่างลึกลับอีกด้วยและเนื่องจากชั้นเรียนนี้ เขาไม่เพียงแต่ยกย่องหลิ่วชิงเยี่ยนต่อหน้าทุกคนเท่านั้น แต่เขาไม่ได้พูดอะไรกับตัวเขาสักคำเลยด้วยถ้าไม่พลิกหนังสือ ก็กำลังอ่านหนังสือเรียนหลินโจวแตกต่างจากหลินโจวปกติโดยสิ้นเชิงต้องทราบก่อนว่า ก่อนหน้านี้ทุกคาบ หลินโจวเวลาส่วนใหญ่เขามักจะคุยกับเขาอยู่ที่ระเบียงทางเดิน ถ้าไม่สามารถพูดคุยได้ก็จะส่งกระดาษจดหมายเล็กๆ คุยกันแม้จะว่าจะส่งต่อกันไปมา ทั้งสองคนมักจะเป็นเพราะทะเลาะกันเรื่องใครคือพ่อใครโง่กว่ากันทำนองนี้เสียส่วนมากแต่นั่นคือหลินโจวที่เป็นปกติยิ่งไปกว่านั้น เขายังกระซิบกับเพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ของเขาอีกด้วย!จะว่าไปก็ช่างเถอะ เขาดูมีความสุขมากจริงๆคนที่นั่งอยู่โต๊ะเดียวกันแต่งตัวเชยขนาดนั้นแถมดูผอมมากยังกับถั่วงอกตามความเข้าใจของหลิวชื่อหมิงเกี่ยวกับหลิน โจว เขาน่าจะชอบคนหน้าอกใหญ่ เอวบาง และก้นงอนถึงจะถูกตัวอย่างเช่น หยุนรั่วซีด้วยหลินโจวเคยผิวปากใส่เหล่านักเรียนที่ผอมบางร่างน้อยเหล่านี้แล้วพูดกับหล