บทที่ 107

หลินโจวยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร หันหลังแล้วจากไป

แต่ความหมายของเธอชัดเจนมาก หลิวลี่หัวเราะเหอะๆอย่างร่าเริง:

“ตอนนี้สาวๆ ต่างก็ชอบกินสิ่งนี้ เถ้าแก่ ฉันว่าการเดทของเถ้าแก่ในครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน”

เพื่อนนักเรียนในห้องต่างก็มีสีหน้าที่งุนงง

“หลินโจวมีความรักแล้วเหรอ?”

"กับใคร?"

“ให้ตายเถอะ มันจะไปเก๋อะไรขนาดนั้น?”

“กินผลไม้ตักของนายไป มีของอร่อยเยอะขนาดนี้ยังอุดปากนายไม่ได้เลย!”

หลิวซื่อหมิงยื่นผลไม้ตักชุดหนึ่งให้อย่างดุร้าย เพื่อหยุดการซุบซิบนินทา

อวิ๋นรั่วซีที่ยืนอยู่ด้านหลังฝูงชน กำมือทั้งสองข้าเอาไว้แน่น

หลินโจว……

มีความรักแล้ว？

เป็นไปได้ยังไง?

ไม่!

เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด！

หลินโจวชอบเธอมากขนาดนั้น เขาจะไปหลงรักคนอื่นได้อย่างไร?

……

โรงเรียนมัธยมปลายหมายเลขหนึ่ง หอพักหญิง

หวังเสี่ยวฉิงที่อยู่หอพัก202พบว่า วันนี้สวี่เนี่ยนชูไม่ได้ออกไปไหนทั้งวัน แถมยังไม่ได้นอนกลางวันอีก

นั่งอยู่บนเตียงตลอดเวลา มือเหมือนทำอะไรบางอย่างอยู่

เนื่องจากหวังเสี่ยวฉิงง่วงจนเกินไป เธอคิดที่จะดูอยู่หลายครั้ง แต่ก็พ่ายแพ้ต่อความง่วงแล้วผล็อยหลับไปอีกครั้ง

จอนถึงตอนบ่าย เธอตื่นขึ้นมา