บทที่ 112

ได้ยินมาว่าน่องไก่ล้วนเป็นเนื้อไร้มัน กินแล้วไม่ทำให้อ้วน

“ทำไมกล่องนี้ถึงเป็นสีขาว？”

แต่กล่องที่หลินโจวให้เธอตอนเช้า เห็นได้ชัดว่าเป็นสีชมพู

“อ๋อ น่าจะเปลี่ยนกล่องล็อตใหม่？ลองเปิดชิมดูสิ”

สวี่เนี่ยนชูเปิดกล่องอย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเห็นโยเกิร์ตที่อยู่ข้างใน เธอก็ตกตะลึงอีกครั้ง

“หลินโจว อันนี้ไม่ใช่รูปหัวใจนี่นา？”

“...มีหลายแบบ เถ้าแก่คงจะเปลี่ยนชั่วคราวน่ะ?”

“……เป็นแบบนี้เหรอ？”

สวี่เนี่ยนชูมักจะรู้สึกอยู่ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าผิดปกติตรงไหน

“ก็เป็นแบบนี้น่ะสิ ฉันจะโกหกเธอทำไมเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย รีบกินเร็ว”

สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ใช้ช้อนเล็กๆตักขึ้นมาหนึ่งช้อน แล้วกินมันอย่างจริงจัง

รสชาติหวานอมเปรี้ยว เข้าปากไปพร้อมกลิ่นหอมของนม

“อร่อยไหม？”

“อร่อย”

สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าอย่างแรง

มันอร่อยมาก อร่อยกว่าผลไม้ใดๆที่เธอเคยกินมาเลย

“เธอชอบก็ดีแล้ว”

หลินโจวมองเธอด้วยรอยยิ้ม

หลังจากที่เธอกินไปไม่กี่คำ หลินโจวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง...

สวี่เนี่ยนชูที่กำลังตั้งใจกินอยู่ก็งุนงงเล็กน้อย

เธอหยุดเคลื่อนไหว และมองหลิ