หลินโจวยื่นม้านั่งเตี้ยให้ฉินอวี่เถียน แล้วส่งสัญญาณให้เธอนั่งลงถึงได้กล่าวว่า:“พูดจากับพี่ชายให้มันดีๆหน่อย? ต้องรู้จักมีมารยาท เข้าใจไหม?”ฉินอวี่เถียน:“……”เธอกำลังจะโกรธ ก็ได้ยินหลินโจวพูดอีกว่า:“จะว่าไปแล้ว ฉันจะมีจุดประสงค์อะไรได้ล่ะ? จุดประสงค์ของฉันมันก็เหมือนกับของเธอนั่นแหละ”“เหมือนกันอะไร?”“เธอไม่อยากให้แม่ของเธอกับพ่อของฉันอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขเหรอ? ฉันก็เหมือนกัน!”“อะ……อะไรนะ?”“ทำไมเหรอ?มีปัญหาอะไรไหม?”“ไม่ ไม่มีปัญหา”“แต่ฉันมีปัญหา เถียนเถียน เธอไม่คิดว่าพวกเราทั้งสองคนคือคนที่พ่อของฉันและแม่ของเธอกังวลมากที่สุดเหรอ?กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือ พวกเราทั้งสองคนเป็นพันธะทางอารมณ์ของพวกเขา เพราะพวกเรา พวกเขาถึงได้พะวงหน้าพะวงหลัง แม้จะมีความรักก็ยังคบกันดีๆไม่ได้ เธอไม่คิดว่าพวกเราควรจะทำอะไรสักอย่างเหรอ?”ฉินอวี่เถียนสมองอื้อ จนลืมคิดหยุมๆหยิมๆ เรื่องที่หลินโจวเรียกชื่อเล่นของตนอย่างเปิดเผย“แต่ว่า นายไม่เห็นด้วยไม่ใช่เหรอ……”“ใครบอกว่าฉันไม่เห็นด้วย?”“……ฉันได้ยินมาว่า……”“นั่นคือสิ่งที่ได้ยินมา เธอไม่เคยได้ยินว่าสิ่งที่ตาเห็นต่างหากถึงจะเป็นเรื่องจริ
ฉินอวี่เถียนที่กำลังจ้องเขาอยู่ก็สะดุ้ง“ให้ ให้ฉัน?”“ใช่ นี่เป็นครั้งแรกที่ได้พบกัน ก็เลยมอบของขวัญให้”สีหน้าของฉินอวี่เถียนดูแย่เล็กน้อยฉินซู่หลานรู้นิสัยใจคอของลูกสาวตนเองเป็นอย่างดีเธอชอบแต่ของเล่นเหล่านั้นของเด็กผู้ชาย เช่น ปืนของเล่นอุลตร้าแมน และดูถูกของเล่นเหล่านั้นของเด็กผู้หญิง จึงรู้สึกรังเกียจมาโดยตลอดตอนนี้ นึกไม่ถึงว่าหลินโจวจะซื้อสิ่งนี้ให้เธอ?เมื่อกี้ ฉินซู่หลานยังคิดว่าหลินโจวจะซื้อให้แฟนสาวของเขาคนนั้นคราวนี้จะทำอย่างไรดี?ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยที่จะมาทานข้าวด้วยกันได้ จะให้ฉินอวี่เถียนทำให้หลินโจวโกรธไม่ได้เธอกำลังจะเอากระต่ายมาร์ชเมลโลว์ไปเก็บ ก็เห็นหลินฉางเจิงเร็วว่าเธอไปก้าวหนึ่งเขาเอากระต่ายมาร์ชเมลโลว์มา แล้วรีบพูดว่า:"เสี่ยวโจว น้องไม่ชอบสิ่งนี้ พ่อลืมบอกลูกไปเลย อีกสักพักพวกเราสองคนเอาของไปคืนด้วยกัน แล้วค่อยซื้อของอย่างอื่นให้น้อง"หลินโจวเห็นว่าฉินอวี่เถียนยังคงนิ่งเฉย แต่สีหน้าดูลนลานอย่างเห็นได้ชัดเขากล่าวด้วยรอยยิ้มว่า:“ไม่ชอบจริงๆเหรอ?”หลินฉางเจิงพยักหน้า: "ไม่ชอบจริงๆ!"ฉินซู่หลานเคยเล่าเรื่องฉินอวี่เถียนให้เขาฟังตั้งนานแล้ววั
ฉินอวี่เถียนรีบหันหน้ากลับมา สีหน้าบูดบึ้ง:“ฉันไม่ได้ชอบซะหน่อย!นายไม่ต้องซื้อให้ฉัน!”แต่ไม่รู้ว่าทำไม ถึงได้หวั่นไหวในใจเล็กน้อยนึกไม่ถึงว่าจะมีคนซื้อตุ๊กตาให้เธอ ความรู้สึกอย่างนี้ แปลกประหลาดมาก!“ฮ่าฮ่าฮ่า ดูเหมือนว่าเธอจะยอมรับว่าฉันเป็นพี่ชายของเธอแล้ว”“ใครยอมรับ?”ฉินอวี่เถียนร้อนใจ เธอเงยหน้าขึ้น ถลึงตาใส่หลินโจวด้วยความโกรธแต่หน้าอันเรียวเล็กงดงาม กลับน่ารักเป็นอย่างมาก“แล้วทำไมเมื่อกี้ไม่ปฏิเสธล่ะ?”"ฉัน……"ฉินอวี่เถียนนึกถึงประโยคที่หลินโจวพูดเมื่อกี้ "พี่ซื้อให้เธอ"ดูเหมือนจะถูกเธอละเลยไปจะเป็นไปได้อย่างไร?ดูเหมือนว่าเธอ จะถูกหลินโจวหยอกล้อแล้ว!เกินไปแล้ว!“หึ นายไม่ใช่พี่ชายของฉันซะหน่อย!”ฉินอวี่เถียนถลึงตาใส่หลินโจวด้วยความโกรธ:“อย่าคิดว่านายซื้อกระต่ายมาร์ชเมลโลว์ให้ฉันแล้วฉันจะเชื่อฟังนายนะ หลินโจว เพราะแม่ของฉันชอบพ่อของนายถึงได้เข้าข้างนายกับพ่อ แต่ฉันไม่ใช่!!”พอเห็นว่าเธอยังไม่เชื่อ หลินโจวก็ถอนหายใจเงียบๆเขาเอาจานและตะเกียบที่อยู่ในมือของฉินอวี่เถียนมา แล้วเริ่มล้างมันในขณะนี้ฉินซู่หลานที่กำลังจะออกไปเดินเล่นกับหลินฉางเจิงที่อยู่
“เถียนเถียน เธอทำอะไรน่ะ?ไหนบอกว่าไม่ชอบไง?”ฉินอวี่เถียน:“……”เธอยกมือขึ้นด้วยความเคอะเชิน พอครุ่นคิดได้ครู่หนึ่ง ก็เอื้อมมือไปเกาหลังศีรษะแทน“ฉันไม่ชอบมันอยู่แล้ว ฉันแค่คิดว่าของใหญ่ขนาดนี้ถ้าทิ้งไปคงจะกินพื้นที่ถังขยะ”ทำเป็นปากแข็งหลินโจวไม่ตอบรับ แต่เปลี่ยนหัวข้อในการสนทนา“ข้อเสนอแนะของฉันเมื่อครู่นี้ เธอพิจารณาเป็นอย่างไรบ้าง?”“ฉันไม่ได้พิจารณาเรื่องนี้เลย!”“ทำไม?”“ใครจะรู้ว่านายได้เตรียมแผนการอะไรไว้อยู่หรือเปล่า?”ตามความเข้าใจของฉินอวี่เถียนที่มีต่อหลินโจว ผู้ชายคนนี้ไม่ไล่ตนเองกับแม่ออกไปก็ถือว่าบุญแล้วจะใจดีขนาดนี้ได้อย่างไร?เธอไม่ใช่เด็กน้อยที่จะติดสินบนได้ด้วยของขวัญเพียงแค่ชิ้นเดียวนะ“เฮ้อ~”หลินโจวถอนหายใจอีกครั้ง รับมือกับเด็กนี่มันยากจริงๆ“แล้วจะให้ทำอย่างไรเธอถึงจะเชื่อฉัน?”“ฉันไม่เชื่อหรอก!”ฉินอวี่เถียนตอบกลับอย่างมุ่งมั่นเด็ดขาดหลินโจวหมดปัญญาจริงๆดูเหมือนว่าถ้าอยากให้สาวน้อยคนนี้เชื่อใจตนเอง จะต้องค่อยๆเป็นค่อยๆไปโชคดีที่ เขาเองก็ไม่ได้รีบร้อนอะไรทั้งสองคนอยู่ในห้องด้วยกันตามลำพังทำให้รู้สึกเคอะเขินเล็กน้อยหลินโจวตัดสินใจหาหัว
"นายรู้ได้อย่างไรว่าแม่ของฉันจะบาดเจ็บ? หลินโจว นายบ้าไปแล้วเหรอ? นั่นเป็นเรื่องในอีกหนึ่งสัปดาห์ข้างหน้านะ? ต่อให้นายไม่ชอบแม่ของฉัน ก็ไม่ต้องสาปแช่งแม่ของฉันไหม?""นายนี่มัน นายนี่มันจริง ๆ เลย......ฉันโมโหนายจะตายแล้ว ฉันจะไปหาแม่เดี๋ยวนี้ พาแม่ของฉันกลับบ้าน! ต่อไปนายอยู่บ้านพวกเราจะไม่มาแล้ว!"ฉินอวี่เถียนพูดขึ้นแล้วหันหลังจะเดินออกไปหลินโจวรีบจับแขนของเธอไว้"ฉินอวี่เถียน!"ตั้งแต่ที่เจอหน้ากัน นี่เป็นครั้งแรกที่หลินโจวตะโกนเรียกเธออย่างจริงจังแบบนี้ฉินอวี่เถียนกำลังจะสะบัดมือของหลินโจวเสร็จ กลับพบว่าสีหน้าของหลินโจวเย็นชาเล็กน้อยความเย็นชาแบบนั้น ไม่เหมือนกับความเย็นชาที่พวกเขาในวัยนี้ควรจะมี เธอตกใจจนลืมการตอบสนองชั่วขณะ"อะ......อะไร?""เรื่องอื่นสามารถล้อเล่นได้ แต่เรื่องนี้ไม่ได้ การแข่งขันเต้นสแควร์แดนซ์ในสัปดาห์หน้า อย่าให้แม่เธอเข้าร่วม""แต่ว่า แต่ว่า…""ไม่มีแต่ว่า เพื่อแม่ของเธอ และก็เพื่อพ่อของเธอ ฉันไม่อยากให้เกิดเรื่องที่เกิดความคาดหมายใด ๆ ทั้งนั้น""นาย……"ฉินอวี่เถียนที่เหม่อลอยอยู่ครู่หนึ่งก็ตอบสนองกลับมาได้ คิดได้ว่าหลินโจวกำลังสั่งเธออยู่ ฉินอว
ในตอนที่เธอยื่นมือออกไปรับ เขาพูดเสียงเบา:"จำคำพูดของฉันไว้ ห้ามลืมเด็ดขาด"ฉินอวี่เถียนแลบลิ้นใส่"หึ มีแต่ผีเท่านั้นแหละที่จำได้""เอ๊ะ เธอ......""แม่ พวกเรากลับกันเถอะค่ะ"ฉินอวี่เถียนรีบรับกระต่ายมาร์ชเมลโลว์มา ไม่ให้โอกาสหลินโจวพูดเลยด้วยซ้ำหลินโจว: "..."เด็กคนนี้ ทะเล้นเกินไปแล้วจริง ๆ!รอให้ทั้งสามคนออกไป หลินโจวถึงได้ยื่นแขนออกมา ดูรอยฟันที่อยู่ข้างบนถึงแม้ไม่มีเลือดออก แต่ก็รู้สึกเจ็บมากจริง ๆ นะ!เกิดปีจอเหรอ?แต่วันนี้ ก็ถือว่าเป็นการพบหน้ากันกับฉินอวี่เถียน ต่อไปเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วอันที่จริงรู้สึกว่าไม่เลวนะ......หลินฉางเจิงมาส่งฉินซู่หลานกับฉินอวี่เถียนถึงที่หน้าหมู่บ้าน ถึงได้จอดรถลงเห็นทั้งสองคนเข้าในหมู่บ้าน หลินฉางเจิงเป็นกังวลเล็กน้อย"เถียนเถียน"ฉินอวี่เถียนที่เหม่อลอยตลอดทางหันหน้ากลับมา"มีอะไรเหรอคะ? ลุงหลิน?""เสี่ยวโจวไม่ได้รังแกหนูจริง ๆ ใช่ไหม? ถ้าเขารังแกหนู หนูจะต้องบอกลุงนะ ลุงจะช่วยหนูจัดการเขาเอง!""ไม่มีจริง ๆ ค่ะ ลุงหลินวางใจเถอะค่ะ"ฉินซู่หลานก็พูด"นั่นสิ เสี่ยวโจวดีขนาดนั้น จะรังแกเสี่ยวเถียนได้อย่างไร? เสี่ยวเถียน
เช้าวันต่อมา หลินโจวก็ไปเรียนตอนเที่ยงเลิกเรียนคาบที่สองหลินโจวกับสวี่เนี่ยนชูและฟ่านอวิ๋นเจ๋อ ถูกเรียกเข้าไปที่ห้องทำงานของจางซูฉีหลังจากเข้าไปหลินโจวพบว่า ยังมีเพื่อนนักเรียนห้องอื่นอีกหกเจ็ดคนอวิ๋นรั่วซีก็เป็นหนึ่งในนั้นด้วยอวิ๋นรั่วซีในวันนี้ปล่อยผมสยายอีกครั้ง ผมหน้าม้าใช้ที่คาดผมคาดเอาไว้ ภายใต้การผสมผสานกับชุดนักเรียนสีฟ้าขาว ทำให้ดูสวยสดงดงามยิ่งขึ้นดึงดูดความสนใจของฟ่านอวิ๋นเจ๋อได้ในทันที“รั่วซี เธอก็อยู่ด้วยเหรอ?”แต่อวิ๋นรั่วซีไม่มองฟ่านอวิ๋นเจ๋อเลยด้วยซ้ำ ในสายตาของเธอมีแต่หลินโจวสวี่เนี่ยนชูหลินโจวเข้ามาพร้อมกับสวี่เนี่ยนชูสองวันนี้ อวิ๋นรั่วซีมักจะได้ยินข่าวที่หลินโจวมีความรักพวกเขาถึงกับพูดคุยกันเสียงเบาว่า คนที่หลินโจวคบด้วย ก็คือเพื่อนร่วมโต๊ะคนใหม่ของเขาครั้งที่แล้ว ตอนที่อยู่หน้าห้องเรียนพวกเขา อวิ๋นรั่วซีไม่ได้เห็นหน้าของสวี่เนี่ยนชูอย่างชัดเจนในตอนนี้เวลานี้ เมื่อเดินเข้ามา อวิ๋นรั่วซีถึงได้มองเธออย่างละเอียดสวมชุดนักเรียนที่ซักจนขาวฟอก หน้าม้าบนศีรษะหนาเตอะ บวกกับแว่นตา มองไม่เห็นหน้าด้วยซ้ำแต่หลินโจวที่อยู่ด้านข้างเธอกลับสวยวิจิตรตระก
"สอบติดมหาวิทยาลัยดี ๆ""เป้าหมายในการสอบมหาวิทยาลัยล่ะ?""แน่นอนอยู่แล้วว่าหลังจากเรียนจบก็หางานดี...ดีทำ"ฟ่านอวิ๋นเจ๋อพูดถึงตรงนี้ จู่ ๆ รู้สึกว่าผิดปกติเล็กน้อยหลินโจว: "เป้าหมายในการทำงานล่ะ? ทำเพื่อหาเงินสินะ? ดังนั้นตอนนี้ฉันหาเงิน มีอะไรผิด?""นาย!"ฟ่านอวิ๋นเจ๋อรู้สึกเหมือนตัวเองถูกหลอกล่อเข้าไป เขาหน้าเขียวหน้าดำ:"หลินโจว นายนี่ไม่มีรสนิยมจริง ๆ! เพื่อที่จะหาเงิน นายถึงกับไม่เรียนมหาวิทยาลัยเลยเหรอ?""ฉันพูดตอนไหนว่าฉันจะไม่เรียนมหาวิทยาลัย? เงินต้องหา มหาวิทยาลัยฉันก็ไม่มีทางที่จะส่งผลกระทบต่อการสอบ และฉันคิดว่า ฉันไม่จำเป็นต้องผ่านการแข่งขันเพื่อเข้าเรียนต่อ ก็สามารถสอบเข้ามหาวิทยาลัยที่ฉันอยากจะเข้าได้เหมือนกัน ดังนั้นทุกท่านอย่าเลียนแบบฉันล่ะ""....."ฟ่านอวิ๋นเจ๋อหมดคำพูดไปโดยสิ้นเชิงเขาถึงกับคิดว่าตัวเองกับหลินโจวคุยกันไม่รู้เรื่อง ไม่ได้อยู่ในคลื่นความถี่เดียวกันแต่อวิ๋นรั่วซีกลับมองหลินโจวอย่างเหม่อลอยความคิดความอ่านของหลินโจวเปลี่ยนไปมีความรู้ลึกล้ำตั้งแต่เมื่อไหร่?ไม่เพียงความรู้ลึกล้ำ แถมยังมีความมั่นใจอย่างมากแตกต่างจากหลินโจวในอดีตที่พูดจากั