“หาใครนะ?หลินโจว?”โจวซานซานตะลึงงันหวังจื่อเฉินที่อยู่ด้านหลังก็หัวเราะขึ้นมา:“พวกเราจะกินผลไม้ตัก จะไปหาหลินโจวทำไม?”“นายไม่ได้ยินที่พวกเขาพูดว่าคนเยอะมากเหรอ?พวกเรายังซื้อไม่ได้เลย เรียกเขามาแล้วจะซื้อได้เหรอ?”“ทำไมหลินโจวมีตาเพิ่มขึ้นมาอีกดวงเหรอ? ผู้คนถึงได้ให้ความสำคัญเขาขนาดนี้?”โจวซานซานก็หัวเราะ:“แม้ว่าหลินโจวจะหล่อ แต่หลิวซื่อหมิง นายก็อย่าโอเวอร์ให้มันมากเกินไป”? ? ? ?พวกนายนั่นแหละอย่าโอเวอร์เกินไป?“ผลไม้ตักนั่น พี่โจวของฉันเป็นคนขาย!”"อะไรนะ?""จะเป็นไปได้อย่างไร?"“หลินโจวเป็นคนขายเหรอ?”“หลินโจวทำอันนี้เป็นด้วยเหรอ?ขี้โม้มากกว่า?”“เอาอีกละเอาอีกละ หลิวซื่อหมิงนายไม่อวดเก่งไม่ได้เลยเหรอ?”ฟ่านอวิ๋นเจ๋อและคนอื่นๆต่างก็พากันหัวเราะเห็นได้ชัดว่าอวิ๋นรั่วซีไม่เชื่อเช่นกัน“หลิวซื่อหมิง นั่นเป็นธุรกิจที่มีรายได้หนึ่งหมื่นบาทขึ้นไปต่อวัน หลินโจวจะเปิดร้านได้อย่างไร? หลินโจวสามารถทำธุรกิจเล็กๆได้ก็ไม่เลวแล้ว”“เฮ้อ? พวกนายเนี่ยนะ พูดความจริงกับพวกนายแล้วพวกนายก็ไม่เชื่อ พี่โจวของฉันพูดถูก งานเลี้ยงนี้ไม่ข้าวร่วมก็ไม่เป็นไร”หลิวซื่อหมิงพูดจบแล้ว ก็โ
เพื่อนร่วมชั้นเหล่านี้ไม่ได้กำลังกินข้าวกันอยู่เหรอ? ทำไมถึงได้มากินอยู่ที่นี่แล้วล่ะ?ขณะที่กำลังคิดอยู่ เขาก็เห็นหลิวซื่อหมิงกำลังอธิบายให้เพื่อนๆฟังอย่างหน้าดำคร่ำเครียด:“ฉันบอกว่าเป็นของหลินโจวก็ต้องเป็นของหลินโจวสิ บางทีเขาอาจจะออกไปทำธุระก็ได้ พวกนายมาเห่าอะไรอยู่ที่นี่?”ฟ่านอวิ๋นเจ๋อและหวังจื่อเฉินต่างก็พากันส่ายหัว และกำลังจะพาคนที่อยู่ข้างหลังพวกเขาจากไปแล้วก็เรียกอวิ๋นรั่วซีไปด้วยอวิ๋นรั่วซีมีสีหน้าที่ผิดหวัง จึงทำได้แค่หันหลังกลับ“เฮ้อ? อย่าเพิ่งไปสิ สามารถกินผลไม้ตักได้จริงๆนะ พวกนายเชื่อฉันสิ!”เยี่ยมมากท่าทางอย่างนี้!หลิวซื่อหมิงไปคุยโวโอ้อวดอีกแล้วแน่เลย?ดูเหมือนจะมีความเสี่ยงที่จะคุยโวโอ้อวดล้มเหลวหลินโจวส่ายหัวอย่างจนใจ รีบเดินอ้อมไปที่ข้างหลังพวกเขา แล้วเดินไปที่ร้านแผงลอยแม้ว่าเขาจะไม่ชอบอวดเก่ง แต่ก็ทนไม่ได้ที่จะเห็นน้องชายคู่หูของตนอวดเก่งล้มเหลวไม่อย่างนั้นก็เท่ากับว่าโดนรังแก?มีคนในฝูงชนเห็นเขา“เอ๊ะ?นั่นไม่ใช่หลินโจวเหรอ?”“หลินโจวจริงๆด้วย!”หลินโจวไม่ได้สนใจพวกเขาเลยหลังจากที่เดินไปที่หน้าร้านแผงลอย เขาก็หยิบองุ่นลุกหนึ่งขึ้นมาแล
หลินโจวยิ้ม ไม่ได้พูดอะไร หันหลังแล้วจากไปแต่ความหมายของเธอชัดเจนมาก หลิวลี่หัวเราะเหอะๆอย่างร่าเริง:“ตอนนี้สาวๆ ต่างก็ชอบกินสิ่งนี้ เถ้าแก่ ฉันว่าการเดทของเถ้าแก่ในครั้งนี้จะต้องประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน”เพื่อนนักเรียนในห้องต่างก็มีสีหน้าที่งุนงง“หลินโจวมีความรักแล้วเหรอ?”"กับใคร?"“ให้ตายเถอะ มันจะไปเก๋อะไรขนาดนั้น?”“กินผลไม้ตักของนายไป มีของอร่อยเยอะขนาดนี้ยังอุดปากนายไม่ได้เลย!”หลิวซื่อหมิงยื่นผลไม้ตักชุดหนึ่งให้อย่างดุร้าย เพื่อหยุดการซุบซิบนินทาอวิ๋นรั่วซีที่ยืนอยู่ด้านหลังฝูงชน กำมือทั้งสองข้าเอาไว้แน่นหลินโจว……มีความรักแล้ว?เป็นไปได้ยังไง?ไม่!เป็นไปไม่ได้เด็ดขาด!หลินโจวชอบเธอมากขนาดนั้น เขาจะไปหลงรักคนอื่นได้อย่างไร?……โรงเรียนมัธยมปลายหมายเลขหนึ่ง หอพักหญิงหวังเสี่ยวฉิงที่อยู่หอพัก202พบว่า วันนี้สวี่เนี่ยนชูไม่ได้ออกไปไหนทั้งวัน แถมยังไม่ได้นอนกลางวันอีกนั่งอยู่บนเตียงตลอดเวลา มือเหมือนทำอะไรบางอย่างอยู่เนื่องจากหวังเสี่ยวฉิงง่วงจนเกินไป เธอคิดที่จะดูอยู่หลายครั้ง แต่ก็พ่ายแพ้ต่อความง่วงแล้วผล็อยหลับไปอีกครั้งจอนถึงตอนบ่าย เธอตื่นขึ้นมา
หลังจากกัดเบาๆแล้ว สวี่เนี่ยนชูก็มองไปที่หวังเสี่ยวฉิง“เสี่ยวฉิง”"ห๊า?"“เธอชอบกินอะไร?”"ฉันเหรอ?ว้าว สวี่เนี่ยนชู นึกไม่ถึงว่าเธอจะเริ่มคุยกับฉันก่อน น่าอัศจรรย์จริงๆ!"ตั้งแต่สวี่เนี่ยนชูย้ายเข้ามาในหอ เธอพูดน้อยมากปกติแล้วจะเป็นพวกเธอที่ถาม และเธอก็จะเป็นคนตอบแต่ทุกครั้งที่ตอบก็จะได้รับคำตอบแบบดิบๆนี่เป็นครั้งแรกที่เธอถามตนเองหวังเสี่ยวฉิงนั่ง และมองไปที่สวี่เนี่ยนชู:“ฉันก็ไม่รู้ว่าฉันชอบกินอะไร ฉันน่าจะชอบกินทุกอย่าง”กินทุกอย่าง?นี่เท่ากับว่าไม่ได้พูดอะไรเลย?“อ่อ งั้น……ช่วงนี้มีอะไรที่อยากจะกินไหม?”สวี่เนี่ยนชูตัดสินใจเปลี่ยนคำถามหลินโจวบอกว่า ระหว่างเพื่อนถ้ากินของคนอื่นก็จะต้องรู้จักตอบแทนเธอไม่อยากหาของคืนแบบมั่วๆ“ช่วงนี้?ฉันขอคิดดูก่อนนะ……”หวังเสี่ยวฉิงนอนบนเตียงอีกครั้ง หลังจากคิดอย่างถี่ถ้วนแล้ว ก็พูดด้วยความประหลาดใจว่า:“อ๋อ ฉันนึกออกแล้ว เมื่อกี้เพิ่งได้ยินเพื่อนนักเรียนพูดกันว่า ที่ไทม์สแคว์มีร้านขายผลไม้ตักเปิดใหม่อยู่ร้านหนึ่ง อร่อยมากเลย และก็แปลกใหม่ด้วย”“ผลไม้ตัก?คืออะไรเหรอ?”"ฉัรก็ไม่รู้เหมือนกัน"หวังเสี่ยวฉิงส่ายหัว: "เดิมที
พอหลินโจวตะโกน ผู้หญิงที่อยู่รอบตัวเขาก็มองไปทันทีบางคนอดไม่ได้ที่จะถามว่า:“สุดหล่อ นายมีแฟนแล้วหรือยัง?”หลินโจวพยักหน้า: “ใช่แล้ว ขอโทษด้วยนะ”“งั้นก็ได้”สาวๆต่างก็พากันจากไปอย่างผิดหวังแต่สวี่เนี่ยนชูกลับเงยหน้าขึ้นด้วยความตกใจเธอมองหลินโจวด้วยความเหลือเชื่อ“เมื่อกี้……เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ?มี……มีแฟนแล้ว?”แฟนคนนั้น คือฉันงั้นเหรอ?ทำไมเขาถึงได้... พูดเรื่องแบบนี้ในที่สาธารณะบ้าไปแล้วบ้าไปแล้ว!เธอไม่ใช่แฟนของเขาซะหน่อยเสียงหัวเราะดังมาจากเหนือศีรษะ:“ผู้หญิงเหล่านั้นตามตื้อจนฉันรู้สึกรำคาญ เพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย ถือว่าช่วยฉันหน่อยนะ”สวี่เนี่ยนชูเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย:“เป็น…แบบนี้เหรอ?”“อืม ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคิดว่าจะเป็นแบบไหน?”หลินโจวมองไปที่สวี่เนี่ยนชูอย่างจริงจังหลังจากที่เธอมีเนื้อมีหนังขึ้นมาเล็กน้อย ผิวพรรณของเธอก็ดีขึ้นมากยิ่งตอนนี้ผลัดแป้งบางๆ ดูดีกว่ากล่องที่อยู่ในมือซะอีกสวี่เนี่ยนชูรู้สึกประหม่ามากจนไม่รู้ว่าจะมองไปที่ไหน“ฉะ...ฉันไม่ได้คิดอะไรเลย”"ฮ่าฮ่า"หลินโจวหัวเราะขึ้นมา“วันนี้ออกไปข้างนอกแล้วเหรอ?”“ยัง แต่ว่า……”สวี่เนี่ยนชู
? ? ? ?หลินโจว?หวังเสี่ยวฉิงดูเหมือนจะจับประเด็นอะไรได้บางอย่างหอพัก 202 ของพวกเธอเป็นหอพักรวมหวังเสี่ยวฉิงอยู่ห้องหกแค่หลินโจวคนนี้ หวังเสี่ยวฉิงเคยได้ชื่อมาก่อนนี่ไม่ใช่นักเรียนเรียนแย่ที่หล่อเหลาคนนั้นเหรอ?แฟนของสวี่เนี่ยนชูคือหลินโจว?ว้าว!ถ้าเดาถูกขึ้นมาจริงๆ ถือว่าเป็นข่าวใหญ่มาก!สวี่เนี่ยนชูไม่รู้ว่าจริงๆแล้วหลินโจวเป็นเถ้าแก่ร้านผลไม้ตัก เธอคิดว่าผลไม้ตักชุดนี้หลินโจวเป็นคนซื้อในเวลานี้ เธอมองไปที่หวังเสี่ยวฉิงอย่างคาดหวัง:“เพราะ...เพราะว่าเธอให้ขนมปังฉัน ฉันก็เลยอยากให้เธอได้กินของอร่อยๆ ”“แค่นี้เหรอ?”“อืม หลินโจวบอกว่า เป็นเพื่อนกันก็ควรจะทำอย่างนี้”หวังเสี่ยวฉิงยิ้มคำพูดของหลินโจวช่างได้ผลจริงๆ...สวี่เนี่ยนชูที่ไม่ค่อยพูดไม่ค่อยจา เริ่มมองเธอเป็นเพื่อนแล้วแต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเพราะขนมปังหนึ่งถุง เธอไม่เพียงได้เพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคนเท่านั้น แต่ยังได้กินผลไม้ตักหนึ่งชุดอีกด้วย!ช่างมีความสุขเหลือเกิน!เพื่อนคนนี้ เธอหวังเสี่ยวฉิงคบแน่“ได้ งั้นฉันไม่เกรงใจแล้วนะ!เธอรีบไปเดทเถอะ!”“ฉัน ฉันไม่ได้เดท เธออย่าพูดมั่งซั่ว”“ได้ได้ได้ ไม่ได้เด
ทำไมชื่อเหล่านี้ถึงได้แปลกขนาดนี้?สวี่เนี่ยนชูมองดูสักพักแต่ก็ไม่เข้าใจ“หลินโจว ชื่อเรียกของบัญชีเพนกวินเอามาจากไหนเหรอ?”“อ้อ ฉันพิมพ์ก็ไปเรื่อย ของเธอฉันก็พิมพ์ไปมั่วๆเหมือนกัน”“งั้น……สามารถแก้ได้ไหม?”“ฉันทำไม่เป็น”หลินโจวพูดได้อย่างเต็มปากเต็มคำ โดยที่ไม่เคอะเขินเลย:“เธอทำได้ไหม?”สวี่เนี่ยนชูมึนงง: "ฉัน ฉันก็ทำไม่เป็นเหมือนกัน"“ถ้าอย่างนั้นก็อย่าเพิ่งไปเปลี่ยน!”“……ได้”สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าเบาๆหลินโจวมองหน้าด้านข้างที่มึนงงของเธอด้วยความขบขัน ในใจรู้สึกมีความสุขเป็นอย่างมากเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อยหลอกง่ายจริงๆ!Lเนี่ยน:หลิน&เนี่ยนXโจว:สวี่&โจวแค่นี้ก็มองไม่ออก“ฉันส่งข้อความหาเธอแล้ว เธอดูหน่อย”ขณะที่หลินโจวพูด ก็เปิดหน้าต่างสนทนาของสวี่เนี่ยนชู และส่งอิโมติคอนให้เธอสวี่เนี่ยนชูเห็นบัญชีเพนกวินของตนเองกระพริบที่มุมขวาล่างของคอมพิวเตอร์ในรายชื่อบัญชีเพนกวิน มีรายชื่อหนึ่งเรียกว่า"เดียว"ก็กะพริบเช่นเดียวกันเธอกดเปิดมัน ก็เห็นข้อความจากหลินโจวส่งมา“ฉันได้รับแล้ว”“อืม ใช้งานแบบนี้ล่ะ ฉันจะดึงเธอเข้ากลุ่มตอนนี้เลย”"ได้"หลินโจวเปิดกลุ่มห้อง และดึงสว
ได้ยินมาว่าน่องไก่ล้วนเป็นเนื้อไร้มัน กินแล้วไม่ทำให้อ้วน“ทำไมกล่องนี้ถึงเป็นสีขาว?”แต่กล่องที่หลินโจวให้เธอตอนเช้า เห็นได้ชัดว่าเป็นสีชมพู“อ๋อ น่าจะเปลี่ยนกล่องล็อตใหม่?ลองเปิดชิมดูสิ”สวี่เนี่ยนชูเปิดกล่องอย่างระมัดระวัง เมื่อเธอเห็นโยเกิร์ตที่อยู่ข้างใน เธอก็ตกตะลึงอีกครั้ง“หลินโจว อันนี้ไม่ใช่รูปหัวใจนี่นา?”“...มีหลายแบบ เถ้าแก่คงจะเปลี่ยนชั่วคราวน่ะ?”“……เป็นแบบนี้เหรอ?”สวี่เนี่ยนชูมักจะรู้สึกอยู่ว่ามีบางอย่างผิดปกติ แต่เธอก็ไม่สามารถบอกได้ว่าผิดปกติตรงไหน“ก็เป็นแบบนี้น่ะสิ ฉันจะโกหกเธอทำไมเพื่อนร่วมโต๊ะตัวน้อย รีบกินเร็ว”สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าอย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ใช้ช้อนเล็กๆตักขึ้นมาหนึ่งช้อน แล้วกินมันอย่างจริงจังรสชาติหวานอมเปรี้ยว เข้าปากไปพร้อมกลิ่นหอมของนม“อร่อยไหม?”“อร่อย”สวี่เนี่ยนชูพยักหน้าอย่างแรงมันอร่อยมาก อร่อยกว่าผลไม้ใดๆที่เธอเคยกินมาเลย“เธอชอบก็ดีแล้ว”หลินโจวมองเธอด้วยรอยยิ้มหลังจากที่เธอกินไปไม่กี่คำ หลินโจวก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง...สวี่เนี่ยนชูที่กำลังตั้งใจกินอยู่ก็งุนงงเล็กน้อยเธอหยุดเคลื่อนไหว และมองหลิ