All Chapters of ย้อนรักทวงแค้น: Chapter 411 - Chapter 420

ซูชิงอู่กระซิบ “ข้าจัดการเองได้”เย่เสวียนถิงเม้มปาก “หากเกิดอะไรขึ้นจะเป็นอย่างไร? เจ้ากำลังตั้งครรภ์อยู่นะ...แม้เจ้าจะไม่ได้ตั้งครรภ์ แต่หากเจ้าได้รับบาดเจ็บจะทำอย่างไรเล่า?”ความกังวลในดวงตาของเขาดูเหมือนจะเอ่อล้นออกมา ซูชิงอู่ที่เห็นก็รู้สึกอบอุ่นในหัวใจ นางจึงหอมแก้มเขาอย่างอ่อนโยนคำพูดที่เหลือของเย่เสวียนถิงติดอยู่ในลำคอของเขาทันทีนางยิ้มแย้มพลางลดเสียงลงและพูดว่า “เหตุการณ์คลี่คลายแล้ว เอาไว้เราค่อยคุยกันหลังจากที่กลับไปก็ได้ ฮ่องเต้ยังทรงอยู่ตรงนี้นะ…”ยามนี้ใบหน้าของฮ่องเต้เฒ่าซีดเซียว“นี่พวกเจ้าสองคนทำบ้าอะไรกันแน่? คนพวกนี้มาจากไหน?”ซูชิงอู่เชิดหน้าขึ้นและพูดด้วยเสียงราบเรียบ “เรื่องนี้ฝ่าบาทคงต้องตรัสถามกับท่านราชครูแล้วล่ะเพคะ”“ราชครู? ท่านราชครูทำอะไร!”ซูชิงอู่เลิกคิ้วเล็กน้อย “เพราะคนเหล่านี้ใช้วิธีการปลอมตัวเช่นเดียวกับท่านราชครูเพคะ และแม้ว่าน้ำยาประทินผิวของหม่อมฉันจะไม่มีส่งผลอื่นใด แต่มันก็ได้รับการคิดค้นมาเป็นพิเศษสำหรับใบหน้าปลอมประเภทนี้ และหม่อมฉันก็ใช้มันได้อย่างถูกต้องเพคะ”ฮ่องเต้เฒ่าตกตะลึงและไม่อยากจะเชื่อสิ่งในที่นางพูด“เจ้าหมายความว่านั่

ตอนนี้มีเพียงเหตุผลเดียวเท่านั้นที่ทำให้น้ำยาประทินผิวไม่สามารถเปิดโปงการปลอมตัวของเขาได้...ซึ่งก็คือ ราชครูตัวปลอมคนนี้รูปร่างหน้าตาเหมือนกับราชครูตัวจริงที่ก่อนหน้านี้เคยสูญเสียแขนข้างหนึ่งทุกประการ...ราชครูส่งเสียงหึอย่างเย็นชาและพูดอย่างเรียบเฉย “ตอนนี้พระชายากับท่านอ๋องมีสิ่งใดต้องการพูดอีกหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ?”“ข้า…”ขณะที่ซูชิงอู่กำลังจะพูดถึงสิ่งที่นางคาดเดา ทันใดนั้นนางก็เห็นแสงวาบส่องมาจากหางตาของนางเพราะเย่เสวียนถิงซึ่งยืนอยู่ข้างหลังนางได้ลงมือแล้วดาบของเขาพุ่งไปโจมตีอย่างรวดเร็วโดยที่คู่ต่อสู้ไม่ทันได้ตั้งตัว ดังนั้นดาบจึงแทงเข้าที่หัวใจของราชครูเฒ่าอย่างไม่ลังเลดวงตาของราชครูเฒ่าเบิกกว้างและเขาก็ส่งเสียงโอดครวญเขามองไปที่เย่เสวียนถิงด้วยความเหลือเชื่อ ไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายจะโจมตีเขาต่อหน้าฮ่องเต้เฒ่าแม้แต่ซูชิงอู่เองก็คาดไม่ถึงเช่นกันว่าเหตุการณ์จะเป็นเช่นนี้ฮ่องเต้เฒ่าทรงลุกขึ้นยืนทันทีและตะโกน “เย่เสวียนถิง นี่เจ้าคิดจะทำการกบฏรึ? ใครก็ได้รีบเข้ามาเร็ว!”องครักษ์จากด้านนอกรีบเข้ามาและล้อมรอบซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงเอาไว้ราชครูเฒ่าตัวสั่นเทาจนทนไม่ไหวแล้ว

แน่นอนว่าไม่ได้!เขาแม่มปากแน่นพลางอุ้มซูชิงอู่แน่นขึ้นโดยไม่พูดอะไร เขาก้าวออกจากวังไปขึ้นรถม้าด้วยความรวดเร็ว“กลับจวน!”ซูเฟยยังคงรอข่าวเกี่ยวกับซูชิงอู่และเย่เสวียนถิงอยู่ข้างนอก สุดท้ายนางก็ได้ทราบจากคนรับใช้ว่าทั้งสองมุ่งหน้ากลับจวนแล้วหลังจากได้ยินเช่นนั้น ซูเฟยก็แปลกใจเล็กน้อย“รีบถึงเพียงนั้นเลยหรือ?”นางกำนัลอาวุโสข้างกายรีบปลอบใจทันที “คงเป็นเพราะตอนนี้ดึกแล้วอีกทั้งพวกเขาก็อาจมีเรื่องด่วนเพคะ ในเมื่อตอนนี้ทุกคนปลอดภัยแล้ว พระสนมก็ไม่ต้องเป็นกังวลไปนะเพคะ”ซูเฟยนั่งบนเก้าอี้พลางเท้าคางถอนหายใจเบา ๆ“ข้าไม่ได้กังวลเรื่องความปลอดภัยของพวกเขามากนักหรอก พวกเขาสองคนหูตาว่องไวขนาดนั้นใครจะกล้าเล่นงานล่ะ? ก็แค่...”นางกำนัลอาวุโสถาม “อะไรหรือเพคะ?”“เด็กน้อยชิงอู่ยังมีลูกที่แสนล้ำค่าอยู่ในครรภ์ พวกเขานี่ก็ช่างทำเกินไปเสียจริง!”นางกำนัลอาวุโส “...”ฮ่องเต้ทรงมีรับสั่งให้ปิดข่าวเกี่ยวกับราชครู ทุกคนที่ไม่ได้แพร่ข่าวออกไปต่างก็รู้เรื่องนี้ส่วนศพของนักฆ่าที่บุกเข้ามาเมื่อคืนก็ถูกกำจัดเรียบร้อย ทุกอย่างดูเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นในชั่วพริบตา สภาพอากาศก็กลับมาอบอุ่น อาการ

ซูชิงอู่มองดูสิงโตด้วยสายตาประหลาดใจ ต้องบอกว่าสิงโตขนทองคำที่ฉีเทียนหยวนนำมานั้นเป็นที่ชื่นชอบของผู้คนเป็นอย่างมากไม่รู้ว่าระหว่างมันกับไป๋เฟิงตัวไหนจะแข็งแกร่งกว่ากันขณะที่ซูชิงอู่คิดเช่นนี้ จู่ ๆ นางก็เห็นรถม้าคันหนึ่งแล่นมาจอดและเห็นร่างร่างหนึ่งลงมาจากรถม้าคนผู้นั้นสวมชุดสีแดงเข้ม รูปร่างที่เย้ายวนน่าหลงใหล มีลูกปัดและปิ่นหยกติดอยู่บนมวยผม ร่างนั้นเดินมาทีละก้าวด้วยท่วงท่าอันสง่างามนางสวมผ้าโปร่งสีขาวปิดหน้าช่วงล่างแต่ดวงตาที่เผยออกมาแสดงให้เห็นว่านางงดงามอย่างแท้จริงการปรากฏตัวของบุคคลนี้ดึงดูดความสนใจของคนส่วนใหญ่ฉีเทียนหยวนเดินไปหาสตรีนางนั้น พลางมองไปที่องค์ชายทั้งสามและพูดแนะนำ “นี่คือน้องสาวของข้า ฉีหว่านเอ๋อร์”สตรีผู้นั้นก้มศีรษะทักทาย “หว่านเอ๋อร์ขอถวายความเคารพองค์ชายทั้งสาม”เย่อวิ๋นถูมองไปที่อีกฝ่ายด้วยสีหน้าเคร่งขรึม คิ้วของเขาขมวดคิ้วกันอย่างเห็นได้ชัดทันใดนั้นเขาก็เข้าใจจุดประสงค์ที่แท้จริงของฉีเทียนหยวนในการเชิญพวกเขามาที่นี่ในครั้งนี้ฉีเทียนหยวนยิ้มและพูดว่า “น้องสาวของข้าเป็นน้องท้องเดียวกัน นางได้รับความความโปรดปรานมาตั้งแต่เด็ก ปีนี้นางอายุสิบ

เย่เสวียนถิงขมวดคิ้วพลางตบหลังนางเบา ๆ “ไม่เป็นไรใช่หรือไม่”ซูชิงอู่ส่ายหัว พอได้กลิ่นจากตัวของเขาที่ทำให้นางใจเย็นขึ้นมา นางจึงสงบสติอารมณ์ลงไปได้นางอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วอย่างเย็นชา “ข้าว่าฉีหว่านเอ๋อร์เป็นสตรีที่ใช้ได้เลยนะ ท่านอ๋องคิดเห็นอย่างไร?”เย่เสวียนถิง “...”เขาไม่ได้คิดอะไรเลยโชคดีที่ซูชิงอู่ไม่ได้ทำให้ท่านอ๋องของตัวเองต้องลำบากใจ “ดู ๆ แล้วองค์ชายใหญ่คงจะสนใจนาง ทำไมพวกเราไม่เป็นพ่อสื่อแม่สื่อจับคู่ให้พวกเขาล่ะ?”เย่เสวียนถิงไม่คิดว่าซูชิงอู่จะมีความสนใจเช่นนั้นเขาพยักหน้า “อาอู่จะทำอย่างไร?”ยามนี้เย่ชิวหมิงกำลังเผชิญหน้ากับเย่อวิ๋นถูเขารู้ความคิดของอีกฝ่ายแล้ว และแสดงให้เห็นชัดเจนว่าอยากให้อีกฝ่ายขายหน้าแม้เขาจะกังวลเล็กน้อย แต่เรื่องก็มาถึงขั้นนี้แล้ว เขาจะทำตัวใจเสาะไม่ได้งานเลี้ยงพระราชวังครั้งก่อน ซูชิงอู่สามารถควบคุมเสือขาวได้ ทำเอาใจของเขาสั่นไหว จากนั้นเขาก็พูดกับเย่อวิ๋นถูอย่างเย็นชา“ดูเหมือนว่าอาการบาดเจ็บครั้งก่อนของน้องสามจะหายดีแล้ว”สีหน้าของเย่อวิ๋นถูเปลี่ยนเป็นไม่สู้ดีเมื่อเขาได้ยินคำเยาะเย้ยอย่างไร้ปราณีจากพี่ชายของเขาแต่เขาไม่เชื่อ