All Chapters of Love in the Line of Fire: Chapter 71 - Chapter 80

"Hello, lo?" "Anya, kanina pa kita hinihintay sa office ko." "May problema po kasi, ayaw akong papasukin ng mga guard." "What?" kahit hindi ko nakikita ang pagmumukha ni lolo ay na iimagine ko ang pagkunot ng noo nya. "Papuntahin ko ang secretary ko dyan." Pinatay na ni lolo ang tawag at sinamaan ko naman ng tingin ang dalawang guard. "Umalis ka na lang po, hindi ka pa mapapagod kaka hintay." Ang kapal talaga ng mga guard na 'to. Sabagay hindi ko naman sila masisisi nag-iingat lang naman sila. Plus sinulsulan pa ni Natasha ang dalawang guard na to. Hindi ko na sila inabala pa at umupo na lang sa isang tabi. Pababa na rin naman daw ang secretary ni lolo hintayin ko na lang siya dito. "Ma'am Anya." nakangiti sa akin ang secretary ni lolo. Habang ang dalawang guard naman ay gulat ang naging reaksyon. "Kayong dalawa tandaan nyo tong mukhang 'to? Apo siya ng may-ari nitong buong building tapos ayaw nyong papasukin!" halos malaglag ang panga ng dalawang guard. "Pa-paseny

Napakurap kurap pa ako habang nakatingin sa kanya. Nang bigla na lamang siyang malaglag sa kinahihigaan nya. "Okay ka lang?" natatarantang tanong ko. Kaso lang ay hindi man lang ito nagsasalita. "Patay na ba siya?" Ang oa ko naman sa part na patay na siya! Sarap sampalin ng sarili ko. Tinulungan ko siya bumangon kaya lang ay ang bigat nya dahil siguro sa kalasingan nya. Ang dumi na rin ng damit nya. Napag pasyahan kong iuwi na lang siya sa bahay ni lolo kaysa mag-isa siya dito. Tsaka hindi naman talaga ako papayag na maiwan siyang ganito ang kalagayan. Kahit na hirap na hirap na akong alalayan siya sa paglalakad. Halos ka ilang beses din kaming muntik na matumba dahil sa madulas at ang bigat nya pa. Pa giwang giwang din kasi ang paglakad nya. Kapag di ko siya inaalalayan ay talagang tutumba siya. Nang malapit na kami sa bahay ay inihiga ko lamang siya sa kawayan na upuan. Ang hirap naman kasi nyang iakyat sa taas. Umakyat ako sa taas para tignan kong gising na si T

ANYA POINT OF VIEW Matapos namin kumain ni Tonyo ay balak kong mauna na siya umuwi. Baka kasi hinahanap na rin siya sa trabaho nya nakakaabala pa ako. "Sure ka ba? Baka mahirapan ka mag hanap ng sasakyan. Tawagan mo na lang ako kapag magpapasundo ka." "Ayos lang, tsaka mamaya na ako uuwi. Magdidilig pa kasi ako ng mga halaman na nandito." Hindi naman din nag insist pa si Tonyo na mag tagal. Balak ko kasing hintayin talaga na matuyo ang damit na ni labhan ko para maibalik ko kay Oliver. Sana lang ay nandyan pa rin siya sa bahay nila kasi kong hindi ay mapipilitan akong sa condo nya mismo ibalik. Ilang oras lang matutuyo na to kasi mainit talaga ngayon. Kaya ang ginawa ko ay inalis ko na lang ang malapit ng mabulok na mga dahon sa mga halaman na nandito. Nilinasan ko rin ang mga ginamit namin ni Tonyo sa pagluluto kanina. Binalik ko rin kong saan ito nakalagay dapat. Pagkatapos ko sa baba ay umakyat na ako ulit sa taas para ayusin naman ang higaan. Parang kanina lang ay

Halos hindi mawala ang ngiti sa mukha ni Anya habang naglalakad ito papasok sa loob ng kanilang bahay. Tumunog ang phone nya na agad nya namang tinignan. Message ito mula kay Oliver. "Mis na kita agad." Para tuloy siyang tanga na ngumingiti habang binabasa ang text nito. "Ano ba yan mag kasama lang kaya tayo kanina. Patay na patay ka talaga sa akin." pabirong reply ni Anya. Halos hindi pa nga umaabot ng limang minuto na hindi sila mag kasama ay ganon na agad ang text nito. "Maybe, pero three years kang nawala kaya mis na kita agad." Mag t-type na sana si Anya ng reply nya nang pansin naman siya ni Irene. "Nandito ka na pala Anya, mis na mis ka na ni Marco. Akala nya iniwan mo na siya." Hindi na nito na ituloy ang pag reply dahil agad na pinuntahan ni Anya si Marco. "Mmy, where have you been?" kumakain ito ng maabutan nya. "May inasikaso lang si mommy anak. Namis kita baby, hindi ka ba nagpatigas ng ulo? Baka naman inaway mo na naman si kuya Tonyo mo." Palagi ny

Sa lagay ng itsura ni Anya kong kanina ay napaka ganda nito ngayon naman ay magulo na ang itsura nito. "Mmy, magiging okay ba si lolo?" Nakagat ni Anya ang ibabang labi. Kahit kasi siya ay hindi nya alam kong magiging maayos ba ang lolo nya. 'Bakit kailangan na lang laging may masamang mangyare sa mga taong malapit sa kanya?' Alam nyang darating talaga ang panahon na mawawala ang lolo nya katulad ng lolo Ronaldo nya. Pero sana hindi pa ngayon yon, kunting oras pa lang ang mga pinagsamahan nila. Ayaw nya ng may mawala sa kanya ulit. "I hope so baby." Nasa waiting area sila at hinihintay ang results sa lolo nya. Katabi nya lang din si Irene at Adrian. "What are you doing here? Ang kapal naman ng mukha mo na magpakita pa dito. It's all your fault?!" sigaw sa kanya ng tita Rhea nang makita siya nito. "Sabihin nyo na po ang gusto nyong sabihin pero hindi ako aalis. Pamilya ko rin si lolo kaya wala kayong karapatan na paalisin ako." Umismid ito kay Anya at tinaasan ito n