All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 741 - Chapter 750

“คุณปู่สาม ผมรู้แล้ว ผมรู้แล้ว!”ในตอนนี้เอง ซือหม่าเหวินกุมข้อมือของตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา แล้วกัดฟันกลั้นความเจ็บปวดพูดขึ้น:“วันนี้เบื้องบนมีคนมารายงาน บอกว่าตระกูลซือหม่าของพวกเรารับซื้อเล่อเจียเอ็นเตอร์เทนเม้นท์ไม่สำเร็จ”“เพราะมีคนแจ้งปัญหาเรื่องปัญชี”ซือหม่าเหวินมองไปทางหลินเฟิงที่มีสีหน้านิ่งเฉยด้วยความดุดัน และพูดอย่างโมโห: ”คนที่รับซื้อเล่อเจียเอ็นเตอร์เทนเม้นท์แทนพวกเรา ก็คือบริษัทเล็ก ๆ ที่ชื่อหลี่ซื่อกรุ๊ป”“ส่วนชื่อผู้บริหารหลี่ซื่อกรุ๊ป ผมก็เห็นว่ามีคนหนึ่งชื่อหลินเฟิง!”“หือ?”ชายชราชุดถังขมวดคิ้ว และมองไปทางหลินเฟิง“หลานชายของฉันรับซื้อบริษัทเล่อเจียแต่ถูกขัดขวาง หรือว่าจะเป็นฝีมือของนาย?”“สาม”หลินเฟิงไม่ได้ตอบกลับด้วยซ้ำ และนับเลขสามออกมาด้วยสีหน้านิ่งเฉยต่อไป“สารเลว!”ชายชราชุดถังจวงเพิ่งจะเคยโดนคนดูถูกแบบนี้เป็นครั้งแรกเขาในฐานะยอดฝีมือระดับเซียนเทียนของเมืองจิง อยู่อันดับที่สามสิบกว่าของลำดับสวรรค์ ถือว่าบรรลุถึงขั้นความสำเร็จสูงสุดแล้วตอนนี้ กลับถูกคนในเมืองเล็ก ๆ แบบนี้ดูถูกชายชราชุดถังจวงก็โมโหทันที:“ไอ้หนุ่มที่ชื่อหลินเฟิง เรื่องมาจนถ

เหล่าบอดี้การ์ดก็ไม่กล้ารีรอ รีบสตาร์ทรถ กลัวว่านักบู๊แดนแปรภาพคนนั้นจะตามออกมา และกำราบพวกเขาจนสิ้นซาก“นักบู๊แดนแปรภาพ…นึกไม่ถึงว่าจะเป็นนักบู๊แดนแปรภาพ?”ซือหม่าเหวินที่อยู่บนรถยังคงรู้สึกหวาดกลัวอยู่ แต่ขณะเดียวกันในใจของเขาก็เกิดความแค้นที่รุนแรงนักบู๊แดนแปรภาพ พวกเขาตระกูลซือหม่าไม่ใช่ว่าไม่มีสักหน่อยแต่นักบู๊ที่มาถึงขั้นนี้ได้ นั่นมันเหมือนกับมังกรหงส์ในหมู่คน หนึ่งในหมื่น ไม่ใช่คนที่เขาคุณชายรองของตระกูลซือหม่าจะสั่งการได้ด้วยซ้ำนอกจากว่ามีคำสั่งของผู้นำตระกูล ไม่อย่างนั้นพวกยอดฝีมือแดนแปรภาพเหล่านี้ในเวลาปกติแล้วไม่มีทางลงมืออย่างแน่นอน“เอือกเอือกเอือก…”ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ซือหม่าเหวินได้ยินเสียงครวญครางติด ๆ ขัด ๆ ที่นอกหน้าต่างรถในตอนนี้พวกเขาขับออกมาไกลจากคฤหาสน์ของอิ่นนั่วเจียพอสมควรแล้วซือหม่าเหวินรีบสั่งให้คนขับรถจอดรถ ส่วนเขาก็รีบลงจากรถ และค้นพบอย่างประหลาดใจว่า ในตอนนี้ซือหม่าจัวที่อยู่บนหลังคารถยังมีชีวิตอยู่ถึงแม้กระดูกจะหักหมด เส้นลมปราณก็ฉีกขาด แต่กลับยังมีเค้าลางชีวิตอยู่อย่างน่ามหัศจรรย์ถ้าหากช่วยเหลือได้ทันเวลา จะต้องมีชีวิตอยู่ต่อไปได้แน่นอน

อิ่นนั่วเจียไม่กล้าพักอยู่ที่คฤหาสน์ของตัวเองต่อไปแล้วเธอกลัวว่าหลังจากหลินเฟิงกลับไป ตระกูลซือหม่าก็จะวกกลับมาอีก ดังนั้นเธอจึงเสนอที่อยากจะไปพักที่โรงแรมแต่เพื่อความปลอดภัยของเธอ หลังจากหลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็เป็นฝ่ายเชื้อเชิญเธอกลับมาหลบซ่อนที่อ่าวเทียนสุ่ยระยะหนึ่งก่อนในเมื่อหลังจากนี้ยังต้องร่วมมือเรื่องฟาร์มกับหลินเฟิงอีก อีกทั้งอยู่ใกล้หลินเฟิง ก็ไม่มีทางเกิดเรื่องเหมือนในวันนี้ว่าไปแล้ววันนี้ก็อันตรายมากจริง ๆถ้าหากหลินเฟิงไม่ได้มาทันเวลา เกรงว่าอื่นนั่วเจียคงถูกซือหม่าเหวินย่ำยีสำเร็จแล้ว“งั้นขอบคุณนะคะ คุณหลิน”อิ่นนั่วเจียรักษาความสง่างามของตัวเองเอาไว้ และเดินออกมาจากอารมณ์ที่ร้องไห้เป็นเด็กน้อย เธอก็รู้สึกเขินอายนิดหน่อยสำหรับการเชื้อเชิญของหลินเฟิง หรือพูดว่า ในใจของเธอก็กำลังตั้งตารออะไรอยู่หลินเฟิงที่อยู่ในสายตาของอื่นนั่วเจียในตอนนี้ มีภาพลักษ์ของแฟนหนุ่มที่สมบูรณ์แบบที่สุด มอบตัวเองให้เขา ก็ไม่ถือว่าทำร้ายตัวเอง......เมื่อกลับถึงอ่าวเทียนสุ่ยก็ดึกมากแล้วหลินเฟิงพูดกำชับสองสามประโยค จากนั้นก็ยกห้องหนึ่งจากหลาย ๆ ห้องให้กับอิ่นนั่วเจีย

หลินเฟิงรวบรวมสมาธิ และถูยาไปที่ฝ่ามือของตัวเองอีกครั้ง จากนั้นก็เริ่มนวดรอยช้ำที่อยู่บนแผ่นหลังของอิ่นนั่วเจียเบา ๆ“ซี้ด...”รอยช้ำบนแผ่นหลังขนาดค่อนข้างใหญ่ ในตอนที่หลินเฟิงลงมือเหมือนกับไปโดนจุดที่เจ็บปวดของเธอโดยไม่ได้ตั้งใจจึงทำให้อิ่นนั่วเจียขมวดคิ้ว และหายใจเข้าอย่างแรง“อดทนหน่อย อีกไม่นานก็เสร็จแล้ว”หลินเฟิงแตะชี่แท้เหลวไปบนนิ้วมือ ใช้กำลังภายในมาขับเคลื่อนลิ่มเลือดให้อิ่นนั่วเจียแต่ไม่กี่วินาที อิ่นนั่วเจียก็ส่งเสียงครวญครางที่ทำน่าเขินอายออกมา เธออดทนไว้ไม่ไหวแพราะความเจ็บปวดได้หายไปแล้ว แต่มีความรู้สึกจั๊กจี้มาแทนที่ จึงทำให้เธอรู้สึกสบายเป็นพิเศษ“สามี มีเรื่องอยากให้คุณช่วยเหลือนิดหน่อย...”ในตอนนี้ เสียงของผู้หญิงที่คุ้นเคยดังขึ้นที่หน้าประตูกระทันหันคนที่เดินเข้ามาอย่างมั่นอกมั่นใจไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นถังหว่านหลินเฟิงกับอิ่นนั่วเจียเงยหน้าขึ้นพร้อมกันพวกเขาเห็นถังหว่านที่มีสีหน้านิ่งอึ้งพร้อมกัน ส่วนถังหว่านนั้นคำพูดอีกครึ่งหนึ่งทีเหลือก็พูดไม่ออกในทันที ทั้งสามคนต่างถลึงตาโตมองกันอยู่แบบนี้“พวกคุณ...กำ ลัง ทำ อะ ไร?!”ถังหว่านเปลี่ยนจากอารมณ์ดีเป

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น? ต้องการให้ผมช่วยเหลือไหม?”หลินเฟิงเห็นถังหว่านสีหน้าเคร่งขรึมขนาดนี้ ดูท่าเรื่องที่เธอพูดถึงไม่ใช่เรื่องเล็ก ๆ แน่นอน“ไม่จำเป็น”ถังหว่านฝืนยิ้มแล้วพูดว่า: “เรื่องส่วนตัวเล็ก ๆ น้อย ๆ ฉันคนเดียวก็สามารถจัดการได้”อันที่จริงในใจของถังหว่านมีความวู่วามมาโดยตลอดเธออยากจะบอกคนที่อยู่ตรงหน้าเกี่ยวกับเรื่องถอนหมั้นกับตระกูลหลง แต่เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้หนึ่งคือถังหว่านนิสัยชอบเอาชนะ ตอนนี้หลินเฟิงงานยุ่งมากพอแล้ว เธอไม่อยากเพิ่งภาระให้หลินเฟิงอีกสองคือถึงแม้หลินเฟิงจะต่อสู้เก่งมาก แต่ก็ยังไม่สามารถตีเสมอทั้งตระกูลหลงได้ตระกูลหลงในฐานะหนึ่งในสี่ตระกูลร่ำรวยของเมืองจิง ไม่ใช่ตระกูลกระจอกๆ มีอำนาจด้านทหาร รัฐบาล และธุรกิจเทียบกับตระกูลถังที่ให้ความสำคัญแค่โลกธุรกิจ อำนาจของตระกูลหลงพูดได้ว่าเป็นตระกูลที่น่าหวาดกลัวที่สุดในประเทศมังกรในเขตหัวตงยิ่งครอบคลุมไปทั่วเธอไม่อยากให้หลินเฟิงเข้ามาเกี่ยวข้องกับวังวนที่น่ากลัวแบบนี้“ถังหว่าน มีเรื่องลำบากอะไรคุณต้องบอกกับผมนะ อย่าโอ้อวด” หลินเฟิงไม่ได้ฝืนคนที่อยู่ข้างกาย แต่แค่มีสีหน้าเป็นห่วง“วางใจได้ ฉันมีความมั่น