Lahat ng Kabanata ng หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Kabanata 1451 - Kabanata 1460

เมื่อเห็นหลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวก้วนอวี่กรุ๊ปกับคุณชายหลูด้วยซ้ำ ผู้หญิงก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟทันที“ไอ้หนุ่ม อย่ามาโทษว่าฉันไม่ได้เตือนแกนะ!”“ที่เมืองจิง แม้แต่สี่ตระกูลที่ร่ำรวยก็ยังต้องไว้หน้าก้วนอวี่กรุ๊ป หากวันนี้เธอไม่คุกเข่าขอโทษ เกรงว่าจะรักษาชีวิตน้อย ๆของนายไว้ไม่ได้แล้ว!”“หึ พูดจาใหญ่โตดีนะ”หลินเฟิงไม่ได้หวาดกลัวคำขู่ของเธอหรอกเขาจ้องมองคุณชายหลูที่เกือบจะล้มไปกับพื้นเพราะความเมา ทั้งรู้สึกดูถูกชายหนุ่มจากตระกูลใหญ่ ที่เอาแต่เสวยสุขและไม่ยอมทำงานทำการแบบนี้“ไอ้...ไอ้หนุ่ม แกรู้ไหมว่าพี่ชายของฉันเป็นใคร?”“พี่ชายของฉันก็คือหลูข่ายหยวนดาบคลั่งแห่งสำนักจิ่วเซียว หากวันนี้แกกล้ากลับไปแบบนี้ละก็ ฉัน...ฉันจะไม่ปล่อยแกไปแน่...”หลังจากที่ฟังคนขี้เมาคุยโวโอ้อวดเกี่ยวกับผู้ที่อยู่เบื้องหลังของตัวเอง หลินเฟิงฟังมานานพอสมควร เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วโทรหาจ้าวเทียนหวาให้เขาส่งคนเข้ามาจัดการอุบัติเหตุในครั้งนี้แล้วเขาก็เดินจากไปพร้อมกับอวี๋จื่อเสวียนก่อนที่จะแยกจากไป คุณชายหลูก็ยังตะโกนอยู่เรื่อย ๆว่า “แกไสหัวกลับมานะ ถ้าแกแน่จริงก็อย่าไปสิวะ แม่งเอ้ย....”“เอ๊ะเอ๊

“ใช่แล้ว แน่นอนว่าฉันรู้ถึงความแข็งแกร่งของศิษย์พี่ของฉันดี ไม่ต้องพูดถึงอีกาแห่งเมืองหนานไห่หรืออีกาแห่งเมืองตงไห่เลย ทั้งหมดจะต้องพ่ายแพ้ให้กับดาบของศิษย์พี่ของฉัน”และชายอีกสองคนก็ยังคุยโวโอ้อวดด้วยใบหน้าที่ชื่นชมอีกด้วยถึงแม้หลินเฟิงจะไม่ชอบคำพูดที่ไร้สาระอะไรแบบนี้แต่เพื่อรักษาหน้าของถังเจี้ยนหยวนและถังหว่าน เขาก็ยังคงยิ้มและจับมือกับไท่สื่อทงคนนั้น“ผมคือหลินเฟิง ยังไม่มีสำนักหรือกลุ่มอะไร....ชั่วคราว”“เหอะ รอยยิ้มจอมปลอม มองดูก็รู้ว่าไม่ใช่คนดีอะไร”เชียนเชียนพูดพึมพำอยู่ข้าง ๆ“คุณจะไม่จบใช่ไหม?”อวี๋จื่อเสวียนทนไม่ไหวกับผู้หญิงคนนี้ที่ใส่ร้ายหลินเฟิงตลอดเวลา จึงเบิกตากว้างใส่พร้อมกับพูดขึ้นด้วยความโมโห“ทำไม? เธอรับไม่ได้งั้นเหรอ? จะสู้กันไหมล่ะ?”ผู้หญิงที่ชื่อเชียนเชียน เห็นได้อย่างชัดเจนว่าไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่าย ๆเธอชักกระบี่ยาวที่เอวของตัวเองออกมา แล้วโบกไปมาต่อหน้าอวี๋จื่อเสวียน“เอาล่ะ”ไท่สื่อทงขมวดคิ้วและไปขวางหน้าเชียนเชียน พร้อมกับขมวดคิ้วพูดว่า :“เชียนเชียน หยุดเสียมารยาทได้แล้ว!”หลินเฟิงก็ลูบหัวของอวี๋จื่อเสวียน และยิ้มขึ้นเล็กน้อย“หึหึ ท

วันต่อมาถังเจี้ยนหยวนที่อารมณ์โศกเศร้าลดน้อยลง กำลังต้อนรับจอมยุทธคนอื่นๆ อยู่ภายในห้องประชุมหลินเฟิง ถังหว่าน ไท่สื่อทงและคนอื่น ๆต่างก็อยู่กันที่นั่นพ่อบ้านของตระกูลถัง ก็เข้ามารายงานอย่างรีบร้อน“ผู้นำตระกูลถัง ที่ด้านนอกประตูมีคนต้องการพบคุณ พวกเขาอ้างว่าเป็นลูกศิษย์ของสำนักจิ่วเซียว”“สำนักจิ่วเซียว? คิดไม่ถึงว่าจะมาเร็วขนาดนี้?!”ถังเจี้ยนหยวนพูดขึ้นอย่างประหลาดใจว่า : “สมกับที่เป็นสายสัมพันธ์ของตระกูลสาขา มีประโยชน์จริงๆ เชิญพวกเขาเข้ามาเร็ว ๆ!”“ครับ”พ่อบ้านคนนี้ตอบรับแล้วหันตัวจากไปไม่นานเสียงหัวเราะดังลั่นก็ดังมาจากข้างนอกประตู แล้วมีชายร่างใหญ่ที่มีเครายาวกว่าสองเมตรเดินเข้ามาเขาสวมแว่นตากันแดดพร้อมกับถือมีดสปาต้าขนาดใหญ่เป็นมันวาว และที่ด้านหลังก็ยังมีคนติดตามมาด้วยอยู่หลายคนชายกำยำคนนี้น่าจะหนักประมาณหนึ่งร้อยกว่ากิโล เวลาเดินพื้นดินก็สั่นสะเทือนไปหมดคนจำนวนมากเห็นชายร่างกำยำคนนี้ ต่างก็สีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก“นี่ไม่ใช่มีดคลั่งหลูข่ายหยวน ทำไมเขาถึงมาด้วยล่ะ?!”“เชี่ย ไอ้นี่มันเป็นโหดเหี้ยม แยกแยะไม่ออกว่าใครเป็นมิตรหรือศัตรู!”“ ทำไมตระกูลถังถึง

“เรื่องของอีกาแห่งเมืองหนานไห่ไม่ใช่เรื่องล้อเล่น อีกไม่กี่วันอาจารย์กับอาจารย์อาจะเดินทางมาตามนัด”“ถ้าหากสหายหลูยังคงกู่ไม่กลับดังเดิม งั้นก็อย่าโทษที่ผมไม่เกรงใจคุณ!”คำพูดของไท่สื่อทงน้ำเสียงดุดันอย่างมากตอนที่เขาเอ่ยถึงอาจารย์กับอาจารย์อาของเขาขึ้นมา สีหน้าของหลูข่ายหยวนก็แย่ลงเล็กน้อยพูดตามตรงวันนี้ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ รวมทั้งไท่สื่อทงเขาไม่ได้กลัวใครเลยสักคนแต่มีเพียงอาจารย์กับอาจารย์อาที่ไท่สื่อทงเอ่ยถึง ทำให้เขาเกิดความหวาดลกัวเล็กน้อยในเมื่อสำนักที่อยู่ในเมืองหนานไห่ ยังไงก็ต้องมียอดฝีมือสองสามคนควบคุมสถานการณ์ถ้าหากเขามีเรื่องกับไท่สื่อทงที่นี่ งั้นไม่แน่รอให้อาจารย์กับอาจารย์ของไท่สื่อทงมา ก็จะเกิดปัญหาที่ไม่จำเป็นขึ้นมาคิดไปคิดมา หลู่ข่ายหยวนก็เข้าใจแล้วว่า จะบาดหมางกับไท่สื่อทงไมได้ดังนั้นเขาจึงโบกมือ เปลี่ยนสีหน้าเหมือนพลิกหนังสือ เผยเขี้ยวใหญ่ออกมาและยิ้มพูดว่า:“หึหึ สหายไท่สื่อทงพูดอะไรกัน?”“ผมหลูข่ายหยวนได้รับคำสั่งจากสำนักจิ่วเซียว ให้เดินทางมาตระกูลถังเพื่อจัดการอีกาแห่งเมืองหนานไห่ ไม่ได้มาเพื่อจัดการสหาย”เมื่อพูดจบ เขาก็มองไปทางถังเจี้ยน

“ไท่สื่อทง อย่าคิดว่าผมจะกลัวคุณ”หลูข่ายหยวนกล่าวอย่างเย็นชา:“ถ้าคุณทำให้ผมโมโห พวกคุณทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็ไม่มีทางหนีรอดไปได้ ไม่ต้องพูดถึงอาจารย์อะไรของคุณ แม้แต่บรรพบุรุษของคุณมาผมก็ไม่กลัว!”“ยังมีคุณ ผู้นำตระกูลถัง”หลูข่ายหยวนมองไปที่ถังเจี้ยนหยวนและพูดอย่างเย่อหยิ่ง:"ครั้งนี้ผมมาที่นี่ภายใต้คำสั่งของสำนักจิ่วเซียว เพื่อมาช่วยคุณฆ่าอีกาแห่งหนานไห่ แต่ถ้าคนบางคนบีบคั้นให้ผมโมโห ผมจะย้อนกลับมาช่วยอีกาแห่งหนานไห่ฆ่าพวกคุณแทน"“มันไม่ใช่ว่าเป็นไปไม่ได้”“พวกคุณลองคิดถึงผลที่จะตามมาอย่างรอบคอบ”คำพูดของหลูข่ายหยวนทำให้ถังเจี้ยนหยวนโกรธมากจนตัวสั่นไปทั้งตัวเขาถึงขั้นต้องการเรียกหน่วยลับของตระกูลถังออกมา เพื่อจับคนบ้าคลั่งเย่อหยิ่งและชอบข่มเหงผู้อื่นคนนี้ทันที“ผู้นำตระกูลถังอย่าโมโหขนาดนี้ ผมบอกแล้วว่าตราบใดที่คุณมอบคุณหนูถังให้ผม ให้ผมได้เล่นกับเธอครึ่งวัน”“ผมจะช่วยคุณจัดการกับนางอีกาแห่งหนานไห่แน่นอน พวกคุณไม่ได้ขาดทุนสักหน่อย ไม่แน่อีกสิบเดือน อาจมีลูกเพิ่มก็ได้ ฮ่าๆๆๆ...”หลูข่ายหยวนหัวเราะอย่างไร้ยางอาย“พอแล้ว!”ไท่สื่อทงตะโกนเสียงดัง ชี้ไปที่ถังหว่านแล้วพูดว่า: