All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1351 - Chapter 1360

คิดได้ถึงตรงนี้ หลินเฟิงเงยหน้าขึ้นพูดเสียงดังว่า:“ผู้อาวุโส ชีพจรมังกรที่คุณต้องการไม่ได้อยู่ที่ผม แต่ผมรู้ว่าอยู่ที่ไหน ถ้าหากคุณมีจิตสำนึกในฐานะผู้อาวุโส ก็ต้องดูออก ปล่อยครอบครัวของผมไปซะ”“ผมพาคุณไปหาชีพจรมังกร!”หลังจากหลินเฟิงพูดออกมาแบบนี้ วัดซานเสินที่ทรุดโทรมตกอยู่ในความเงียบสงัดคนที่ซ่อนอยู่ในความมืดดูเหมือนกำลังครุ่นคิดอยู่ไม่นานนัก เสียงที่แหบพร่านั้นก็ดังขึ้นอีกครั้ง“ได้ ในเมื่อนายเป็นคนที่มีความรักความรู้สึก งั้นฉันก็เลือกที่จะเชื่อนาย”ขณะพูดชายชราผมหงอกสวมหน้ากากเหล็กครึ่งหน้า เดินออกมาจากภายในวัดซานเสิน ในมือของเขาถือลูกประคำเอาไว้ มีใบหน้าเย็นชาในตอนที่หลินเฟิงเห็นผู้อาวุโสคนนี้ก็รู้สึกประหม่าความกดดันที่น่ากลัวแบบนี้ หลินเฟิงมองออกได้ทันทีว่า ชายชราคนนี้ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งขอบเขตเทพอย่างแน่นอน!ในตอนนี้ เขาอดไม่ได้ที่จะนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ของหนีซางสำนักจิ่วเซียวในประเทศมังกร เป็นที่ที่มีคนเก่งมากมายดูท่ายอดฝีมือที่เขาไม่รู้จักยังมีอีกมายมากหลินเฟิงไม่ได้ก้าวถอยหลัง กลับเดินตรงไปทางผู้แข็งแกร่งลึกลับ เข้าไปภายในวัดซานเสินที่ทรุดโทรมที่นี่

ในเมื่อพวกเขาก็สังเกตเห็นได้อย่างเลือนรางเช่นกันการที่ชีพจรมังกรเส้นนี้อยู่ในมือ จะต้องไม่ใช่เรื่องที่ดีอย่างแน่นอนมันจะก่อให้เกิดปัญหาไม่สิ้นสุดการถอนตัวออกไปในเวลาเหมาะสม ก็เป็นทางเลือกที่ฉลาดเช่นกันในความเป็นจริง หลินเฟิงก็สามารถเข้าใจได้ถึงความคิดของหยินหลิงได้เช่นกันเพียงแต่มีองค์กรขนาดใหญ่อย่างกลุ่มพันธมิตรบู๊เท่านั้น ที่มีผู้สนับสนุนอยู่เบื้องหลัง ที่สามารถถือชีพจรมังกรไว้ในมืออย่างมั่งคง หากการส่งมอบให้หลินเฟิงในตอนนี้ ไม่เพียงแต่จะไม่ใช่เรื่องที่ดีแล้ว แต่ยังส่งผลเสียให้กับหลินเฟิงอีกด้วย“งั้นหลินเฟิง พวกเราจะทำอย่างไรต่อไปดี?”ถังหว่านเอ่ยถามขึ้นมาด้วยความกังวล“อยู่เฉย ๆ”หลินเฟิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดคำสองคำออกมาเขามองไปทางสองสาวแล้วจึงพูดขึ้นว่า ：“มีคนที่สามารถติดตามตำแหน่งที่แน่นอนของชีพจรมังกรได้ ถึงแม้พวกเราจะไม่รู้ แต่หลังจากนี้พวกเราก็ไม่ต้องคิดอะไรอีกแล้ว”“ตอนนี้เมืองเจิ้งเต๋อกำลังอยู่ในความโกลาหลเพราะเรื่องของชีพจรมังกร พวกเราไม่ควรเป็นคนแรกที่เข้าไปเกี่ยวข้อง”“ดังนั้นทางที่ดีที่สุดก็คือ ยอมรับความเสียหายชั่วคราวนี้ และทำเป็นเหมือน

เมื่อรู้ว่าคนรักตัวน้อยของเขารักษาบริวารของตัวเอง งั้นหลินเสวี่ยฮุ่ยเกรงว่าอาจจะต้องตายเร็วขึ้นอีกนี่ก็คือหลุมพรางที่หัวหน้าหนงวางไว้สำหรับล่อลวงหลินเสวี่ยฮุ่ย ไม่ว่าเธอจะกล้ารับหรือไม่ เธอก็จะต้องโชคร้ายอยู่ดีส่วนหลินเสวี่ยฮุ่ยจะสามารถช่วยชีวิตบริวารคนนี้ได้หรือเปล่า?เดิมทีความเป็นไปได้นี้ก็แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยหัวหน้าหนงยิ้มอย่างเย็นชา ก่อนหน้าที่หลินเสวี่ยฮุ่ยจะมา ตัวเองได้ทำการตรวจร่างกายบริวารของตระกูลซือหม่าทั้งหมดแล้วทั่วทั้งร่างมีร่องรอยกระดูกหักเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย แขนข้างหนึ่งหัก และอวัยวะภายในก็มีเลือดออกเยอะมาก แม้แต่ตัวเลขบนเครื่องช่วยหายใจก็ยังแสดงให้เห็นว่าอาจจะมีชีวิตอยู่ได้ไม่นานแม้แต่คนที่มีประสบการณ์เยอะอย่างหัวหน้าหนงการต้องเผชิญหน้ากับเรื่องร้ายแรงแบบนี้ บาดแผลมันก็ไม่ต่างไปกว่าการถูกรถไฟชนกระแทกเขารู้สึกว่า บริวารของตระกูลซือหม่าไม่อาจจะจะช่วยชีวิตได้แล้วต่อไปก็ถึงเวลาที่จะต้องหาคนโชคร้ายมาเป็นแพะรับบาปแทนแล้วเขาก็ใช้โอกาสนี้ เลือกผู้อำนวยการหลินที่เพิ่งมาใหม่ได้ไม่ถึงวัน“ไม่ว่าจะเป็นเรื่องพิเศษขนาดไหน การช่วยชีวิตผู้ป่วยก็ต้องสำคัญเป็นอันด

“อ๊ะ! พวกเธอมาที่นี่เพื่อมาหาหลินเสวี่ยฮุ่ย”ผู้ช่วยที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มว่า :“เดาว่าพวกเขาเห็นว่าหลินเสวี่ยฮุ่ยได้เป็นผู้อำนวยการแล้ว ก็เลยอยากจะมาฝึกงานที่โรงพยาบาลเจิ้งเต๋อของพวกเรา”“เหอะ!”เมื่อได้ยินอย่างนี้ หัวหน้าหนงก็มองหลินเสวี่ยฮุ่ยอย่างเย็นชา“เธอคิดว่าโรงพยาบาลของพวกเราเป็นอะไร?!”หัวหน้าหนงพูดขึ้นด้วยความโกรธว่า :“ที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่สถานที่ที่จะให้เด็กผู้หญิงอย่างพวกเธอมาเลื่อนขั้นได้ ออกไปจากที่นี่ซะ!”“ใครจะอยากอยู่ที่นี่กับพวกคุณ!”สาวที่เป็นคนเริ่มจ้องมองหลินเสวี่ยฮุ่ยอย่างเย็นชา ก่อนจะยิ้มเยาะอย่างดูถูกแล้วหันหลังเดินจากไป“รอเดี๋ยว...”หลินเสวี่ยฮุ่ยทีเพิ่งจะทำการผ่าตัดเสร็จ จึงรู้สึกอ่อนเพลียมาก ดังนั้นก็เลยไม่ค่อยจะมีแรงพูดสักเท่าไหร่“ฉันกำลังคุยผู้อำนวยการหลิน”“แค่มีเธออยู่ที่นี่แค่คนเดียว ฉันก็ลำบากมากพอแล้ว!”“โปรดเข้าใจด้วยว่า ที่นี่คือโรงพยาบาล ไม่ใช่ที่สถานทีที่เผิงกวงฉี่จะเอาผู้หญิงมาซ่อนได้!”ในขณะที่พูดอยู่ หัวหน้าหนงก็ชี้ไปที่บริวารของตระกูลซือหม่าที่นั่งอยู่บนรถก่อนจะพูดด้วยความโกรธว่า :“ดูสิ่งที่เธอทำสิ!”“เธ

พวกเธอทั้งแสดงท่าทางที่ดูถูกต่อหลินเสวี่ยฮุ่ย และแสดงความกังวลออกมาว่า ต่อจากนี้จะไปฝึกงานกันที่ไหนดีเรื่องพวกนี้ต่างก็ถูกหลินเฟิงได้ยินจนหมดแล้ว“อ้าว คนนี้ไม่ใช่พี่ชายของหลินเสวี่ยฮุ่ยหรอกเหรอ?”นักศึกษาสาวที่เป็นคนเริ่มก็เห็นหลินเฟิงเช่นกัน ก่อนที่เธอจะตกตะลึงไปชั่วครู่จากนั้นก็เยาะเย้ยว่า : “เพื่องานของน้องสาวของตัวเอง คุณถึงกับต้องพยายามอย่างมากจริง ๆ!”“ใช่ การเอาน้องสาวของตัวเองไปให้กับชายชรา ความกล้าหาญแบบนี้ ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน และจะไม่มีวันเกิดขึ้นด้วยเช่นกัน”การเยาะเย้ยพวกนี้ ทำให้หลินเฟิงสับสนอยู่เล็กน้อยหลังจากฟังพวกเธอพูดคุยและอธิบายอยู่นาน หลินเฟิงก็รู้ว่าพวกเธอนั้นกำลังเข้าใจผิดหลินเสวี่ยฮุ่ยสามารถที่จะเป็นผู้อำนวยการได้ ก็เพราะความสามารถของตัวเองทักษะทางการแพทย์ของเธอก็มีเพียงพอแล้วและไม่ได้ขึ้นไปสู่จุดสูงสุดด้วยวิธีที่น่ารังเกียจใด ๆด้วยเมื่อได้ยินคำอธิบายของหลินเฟิง เหล่าเพื่อนร่วมชั้นของหลินเสวี่ยฮุ่ยก็ยังรู้สึกสงสัยอยู่เล็กน้อยหลินเฟิงก็เลยถือโอกาสดึงพวกเธอเอาไว้ และอยากจะไปหาหลินเสวี่ยฮุ่ยด้วย เพื่อให้หลินเสวี่ยฮุ่ยได้อธิบายในเรื่องนี้แต่ทั