All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1341 - Chapter 1350

ในตอนที่ผู้ชมทั่วทั้งงานตกตะลึงอย่างมาก กับความพ่ายแพ้ของเฝิงอวี้อู่ จากนั้นเสียงตะโกนของเฝิงอวี้อู่ ทำให้ผู้ชมทั้งงานตกอยู่ในสภาวะเงียบสงัด“อะไรนะ?เฝิงอวี้อู่ถูกวางยาพิษงั้นเหรอ?”“เป็นไปได้ยังไง…ถูกวางยาตอนไหน?”“ไอ้หมอนั่นเป็นคนเลวทรามต่ำช้าจริงๆ ถือโอกาสตอนที่พวกเราไม่สังเกต แอบวางแผนลอบทำร้ายคุณชายใหญ่ตระกูลเฝิง!”ได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ หลินเฟิงเหมือนกับคาดการณ์ไว้ได้ตั้งนานแล้ว จึงแบมือยิ้มพูดกับเฝิงอวี้อู่:“นายอย่าเข้าใจผิด จัดการนายไม่จำเป็นต้องวางยาพิษด้วยซ้ำ”“พูดไร้สาระ!”เฝิวอวี้อู่พูดอย่างโมโหว่า:“ในเมื่อไม่ใช่นาย ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มต้นนายรู้ได้ยังไงว่าฉันจะล้ม?!”ขณะพูด เฝิงอวี้อู่โมโหจนหัวใจบีบรัด บวกกับพิษในร่างกายออกฤทธิ์ ทำให้พ่นเลือดออกมาต่อหน้าทุกคน และหมดสติไป“พี่ใหญ่!”เฝิงไฉ่อิ๋งรีบพุ่งขึ้นมาบนเวทีประลอง เขย่าร่างของเฟิงอวี้อู่ไม่หยุด และด่าทอหลินเฟิง:“ฉันดูไม่ผิด คนที่แอบวางยา ก็คือนายนั่นแหละไอ้คนเลวทรามต่ำช้า!”“หลินเฟิง นายใจกล้ามาก!”ในตอนที่หลินเฟิงจะชี้แจง สยงเทียนคังที่อยู่ด้านล่างเวทีลุกยืนขึ้น ชี้หน้าหลินเฟิงพูดด้วยความโมโหว่า:“

ความเหยียดหยามแบบนี้ ยังทรมานยิ่งกว่าฆ่าเธอเสียอีกเธอเฝิงไฉ่อิ๋งเติบโตมาในครอบครัวที่อบอุ่น ได้รับความรักจากพี่ชายและพี่สาว ความลำเอียงจากพ่อ อำนาจของตระกูล ทำให้เธอมีนิสัยที่ดูถูกเหยียดหยามทุกอย่างเธอเชื่อมั่นจากใจว่าพี่ชายของเธอเป็นคนที่สุดยอดที่สุดและตระกูลเฝิง ก็จะต้องกลายเป็นตระกูลร่ำรวยที่ห้าของเมืองจิง เป็นมหาอำนาจทั่วทั้งประเทศหลงก็อาจเป็นไปได้!แต่ตอนนี้ พี่สาวของเธอกลับคุกเข่าขอร้องคนไร้ชื่อเสียง อีกทั้งยังทำร้ายพี่ชายของเธอแบบนี้ถึงขั้นที่ก้มหัวกราบความรู้สึกต่ำต้อยแบบนี้ ทำให้เธอสติแทบแตก“พี่…พี่มันคนทรยศ! ทรยศ!”ในหัวของเฝิงไฉ่อิ๋งปรากฎภาพความทรงจำทั้งหมดที่พี่สาวเคยปกป้องเธอ ตอนนี้พี่สาวแท้ๆ ของเธอกลายเป็นคนทรยศอย่างสิ้นเชิงแล้วเธอโผเข้าไปหาเฝิงไฉ่เซวียนที่คุกเข่าอยู่บนพื้น ปล่อยฝ่ามือไปทางแผ่นหลังของเธอ ฝ่ามือนี้ เห็นได้ชัดว่าต้องการฆ่าเธอ“ฉันจะฆ่าแกที่เป็นคนทรยศแทนตระกูลเฝิง!”เมื่อเห็นว่าลมฝ่ามือใกล้เข้ามา เฝิงไฉ่เซวียนกับยังคงนั่งอยู่บนพื้น ไม่หลบเลี่ยง ในดวงตามีความคิดที่อยากจะตายอยู่แล้วแม้ว่าเธอจะเข้าใจความหมายของหลินเฟิง แต่จนปัญญา เธอต่ำต้อยค

“ตลาดมืด ยาโลหิตปลิดชีพ ผลิตจากสำนักร้อยพิษ”หลินเฟิงเงยหน้าขึ้น เช็ดเลือดออกจากมุมปาก มีประกายแสงในดวงตาหลังจากหลินเฟิงพูดชื่อ “ยาโลหิตปลิดชีพ” นี้ออกมา สีหน้าของหลงซวี่จวินก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเขารู้ชื่อยาพิษนี้ได้อย่างไร?ต้องรู้ไว้ว่า ยาพิษนี้เป็นของลับที่ตลาดมืดอย่างแน่นอน เอาออกไปข้างนอกมีแค่ไม่กี่คนที่รู้จักถึงขั้นที่เขาหลงซวี่จวิน ก็ได้ฟังมาจากสยงเทียนคัง“หึหึ…พรวด”หลินเฟิงกระอักเลือดออกมา ฉีกยิ้มออกมาและพูดว่า:“คุณดูแปลกใจมากที่ผมรู้ชื่อยาพิษชนิดนี้? หึหึ เรื่องนี้คุณต้องถามคนทรยศของสำนักร้อยพิษที่ตายในมือของผมแล้วล่ะ เขาเผลอทิ้งหนังสือพิษไว้ให้ผม”“ดังนั้นยาพิษของสำนักร้อยพิษ ไม่มีประโยชน์ต่อผม”“ไม่มีประโยชน์?”หลงซวี่จวินแอบมองไปรอบด้าน สัมผัสได้ถึงความไม่เป็นสมดุลของพลังชี่แท้ของหลินเฟิง จึงยิ้มเยาะให้หลินเฟิงเช่นเดียวกันและพูดว่า:“ถ้าหากไม่มีประโยชน์ นายก็คงไม่เจ็บปวดขนาดนี้หรอก”“ถูกต้อง”หลินเฟิงพยักหน้าพูดว่า:“ผมโดนพิษจริงๆ นั่นแหละ และก็ไม่มีวิธีแก้พิษชั่วคราว แต่ว่า…เรื่องนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับการที่ผมฆ่าคุณ!”พูดจบ จู่ๆ หลินเฟิงก็กระโดดขึ้น

หลงซวี่จวินกดเสียงทุ้มต่ำ พูดอย่างเย็นชาว่า:“แค่นายคนเดียว ยังคิดอยากจะสู้กับตระกูลหลงและสำนักหลงผานของพวกเรา? ฉันเตือนให้นายตายใจซะเถอะ!”“ผู้นำตระกูลหลงของฉันมีอำนาจที่ไม่มีใครเทียบได้ ถ้าหากทำให้เขามาถึงที่นี่ด้วยตัวเอง นายต้องตายโดยไม่มีที่ให้ฝังศพอย่างแน่นอน!”“นายยังมีเวลาอีกสิบวินาที!”หลินเฟิงเช็ดคราบเลือดที่มุมปาก พึมพำอย่างไร้ความรู้สึก“หลินเฟิง ตอนนี้นายควรคุกเข่าให้ฉัน ไม่แน่ฉันอาจจะเห็นแก่ที่นายมีความสามารถโดดเด่น ไม่คิดเล็กคิดน้อยเรื่องในอดีต และแนะนำนายให้กับสำนักหลงผานก็ได้”เห็นได้ชัดว่าหลงซวี่จวินไม่กลัวคำขู่ของหลินเฟิงเขาพูดเกลี้ยกล่อมต่อว่า:“ต่อไปสำนักหลงผานของเราจะครอบครองทั่วทั้งประเทศมังกร! แม้กระทั่งทั่วทั้งโลก!”“เส้นทางสู่ศิลปะการต่อสู้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น นายไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าสิ่งที่อยู่เบื้องหลังศิลปะการต่อสู้คืออะไร!”“เพียงแค่นายปล่อยฉันไป และคุกเข่าสวามิภักดิ์อย่างว่าง่าย ฉันก็จะบอกความลับที่ยิ่งใหญ่ให้กับนาย…”“เวลาถึงแล้ว”หลินเฟิงส่ายหน้าด้วยความเสียดาย“หลินเฟิง แกจะทำอะไร? แกกล้าฆ่าฉันงั้นเหรอ? ถ้าแกกล้าแตะต้องฉันแม้แต่ปลายข

หลังจากอธิบาซ้ำแล้วซ้ำเล่าหลินเสวี่ยฮุ่ยถึงได้นั่งลงที่ด้านข้างหลินเฟิงด้วยท่าทางประชดประชันเล็กน้อยเธอกอดอก อยากจะเห็นว่าสาวสวยที่มาในครั้งนี้คือใคร“คุณหลิน สวัสดีค่ะ”คนที่เข้าประตูมา คือผู้หญิงที่ท่าทางระมัดระวังเป็นพิเศษ สวมชุดจีนโบราณเรียบง่าย โค้งตัวแสดงความเคารพหลินเฟิงช้าๆหลินเฟิงกลับงุนงงเล็กน้อยผู้หญิงคนนี้ใบหน้ามีการแต่งหน้า อ่อนโยนและสง่างาม บนหน้าผากยังมีปานแดงกลีบดอกท้อสามกลีบ ดูเหมือนหญิงสาวสวยในจิตรกรรมฝาผนังสมัยราชวงศ์ถังโบราณแห่งประเทศมังกรความนุ่มนวลและงาดงามี และร่องลึกตรงหน้าอกทำให้ผู้คนแทบไม่อยากละสายตาต่อให้เป็นหลินเฟิง ก็เหม่อลอยเล็กน้อยทันที“ว้าว สวยจัง…”หลินเสวี่ยฮุ่ยวินาทีก่อนยังอิจฉาเล็กน้อย วินาทีต่อมาก็ถลึงตาโตชื่นชม“หึหึ ขอบคุณค่ะ”ผู้หญิงพยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นมองไปทางหลินเฟิงและพูดว่า:“คุณหลิน ฉันคือหนีซางรองผู้นำของหอดอกไม้สำนักจิ่วเซียวแห่งเมืองหนานไห่ ได้ยินคุณงามความดีของคุณหลินในช่วงนี้ ดังนั้นจึงอยากมาเยี่ยมเยือนถึงที่ และมาพบหน้าสักหน่อย”“สำนักจิ่วเซียว?”หลินเฟิงได้ยินชื่อนี้ ในหัวก็ครุ่นคิดอย่างรวดเร็วทันใดนั้นก็ตั