All Chapters of หลังหย่ากัน ประธานสาวสวยขอคืนดี: Chapter 1251 - Chapter 1260

ตอนนี้มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่ไม่แสดงท่าทีออกมา นั่นก็คือหลินเฟิงเมื่อเผชิญกับสายตาของทุกคนที่มองมา หลินเฟิงกำลังจะพูดอะไร ก็ถูกถังฮั่วขัดจังหวะ“หึ แมงดาที่ไม่มีความรู้จะชื่นชมงานเขียนอักษรได้อย่างไร? ต่อให้มองออกเล็กน้อย แต่เกรงว่าคงเอาเงินออกมากมายขนาดนั้นไม่ได้หรอก”ฟังคำพูดฉีกหน้าของถังฮั่ว รอบด้านก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นเบาๆในเมื่อ “แมงดา” ชื่อเรียกนี้บ่งชี้ได้ชัดเจนอย่างมากแต่ทว่าหลินเฟิงก็ไม่ได้รู้สึกโมโหเขากวาดสายตามองแขกที่อยูรอบๆ ด้วยความเย็นชา และพูดเรียบๆ ว่า:“หัวเราะเสร็จแล้วยัง? หัวเราะเสร็จแล้ว ผมจะแสดงความคิดเห็นของผมบ้าง”“สหายน้อยท่านนี้ ไม่ต้องเกรงใจ มีความคิดเห็นอะไรเชิญพูดมาได้”ชายชราสกุลต่งที่อยู่บนเวทีนิ่งอึ้งเล็กน้อยเขาคิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะไม่เข้าร่วมประชุม แต่กลับจะแสดงความคิดเห็น หรือว่าเขาสงสัยในความเท็จจริงของงานเขียนภาพนี้?เป็นอย่างที่คิดหลินเฟิงมองไปทางงานเขียนภาพนั้นที่อยู่ข้างชายชรา ภายใต้สายตาของทุกคนที่อยู่ในงาน จากนั้นพยักหน้าพูดว่า:“ผู้ดูแลท่านนี้ งานเขียนภาพนี้ของคุณ เป็นของปลอม”“หรือว่า ครึ่งจริงครึ่งปลอม”“ฮ่าฮ่าฮ่า…”

หลินเฟิงกลับไปที่ข้างหน้างานเขียน เขาเพียงแค่มองดูเล็กน้อย ก็พบช่องโหว่หลายจุด“หึ หลินเฟิง เป็นยังไง? คิดคำโกหกเสร็จแล้วยัง?”ถังฮั่วไม่รู้ว่าเอาความเป็นศัตรูมาจากไหน ท่าทางที่มีต่อหลินเฟิงแฝงไปด้วยการดูถูกอยู่ตลอดหลินเฟิงไม่ได้สนใจเขา แต่กลับพยักหน้าอย่างมั่นใจ“ทุกท่านเชิญดูที่ตราปั๊มตรงนี้”หลินเฟิงชี้ไปที่ตราปั๊มตรงมุม และพูดอย่างเรียบเฉยว่า:“ตราประทับนี้ถึงแม้ตั้งใจทำให้เก่า แต่มีความแตกต่างเล็กน้อยกับยุคสมัยของกระดาษ“สถานการณ์แบบไหนกันที่ งานเขียนแผ่นหนึ่งหลังจากเสร็จสมบูรณ์เป็นร้อยปี รอให้ผู้เขียนสิ้นชีวิตแล้ว ถึงได้ประทับตราชื่อผู้เขียนลงไป?”“อะไรนะ?!”ได้ยินถึงตรงนี้ ทุกคนต่างไม่นิ่งเฉยโดยเฉพาะต่งเทียนไป๋ เขาหยิบแว่นขยายมาจากด้านข้างของเขา คุกเข่าลงและสังเกตอย่างละเอียด ถือโอกาสในตอนที่เขากำลังสังเกตอย่างละเอียด หลินเฟิงชี้ไปที่ตัวหนังสือบนงานเขียน และพูดอย่างเรียบเฉยว่า: “อักษรราชวงศ์ซ่งโบราณผมเคยเห็นมาเยอะแล้ว ตัวอักษรนี้ เห็นได้ชัดว่าที่ราชวงศ์ซ่งโบราณมีวิธีเขียนสองแบบ อย่าว่าแต่อาจารย์จางเลย ราชวงศ์ซ่งโบราณคนส่วนใหญ่ก็ไม่ใช้วิธีเขียนแบบนี้”“นี่เป็นรูป

เป็นไปตามที่คิด งานแกะสลักไม้ชิ้นนี้ไม่ได้มีมูลค่าสูงมากนักุท้ายก็ถูกคนซื้อไปในราคาเพียงสองล้านบาทเท่านั้นจากนั้น ต่งเทียนไป๋ก็เอาชามกระเบื้องอีกหนึ่งชุดออกมาชามลายนี้ก็ไม่ได้มีอะไรปัญหาอะไรเช่นกันเมื่อเห็นแบบนี้ หลินเฟิงก็พยักหน้าถึงแม้ว่าของพวกนี้จะไม่ได้เข้าตาหลินเฟิง แต่ก็ไม่ใช่ของปลอม ที่จะขายได้ในราคาเจ็ดร้อยห้าสิบล้านบาทเมื่อเห็นว่าหลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรออกมานานแล้ว ในที่สุดต่งเทียนไป๋ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกดูเหมือนว่างานเขียนอักษรชิ้นก่อนหน้านี้ จะเป็นข้อยกเว้นจริง ๆสุดท้ายเขาก็วางใจและเอาของล้ำค่าอีกชิ้นหนึ่งออกมาจากของสะสมของตัวเองเป็นปะการังคริสตัลสีแดง“ทุกท่าน ปะการังคริสตัลสีแดงชิ้นนี้ผมได้รอบรวมสะสมมาจากเมืองหนานไห่ มีราคามากและหาได้ยากอย่างมาก หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษในครั้งนี้ละก็ ผมก็คงไม่มีวันที่ตะขายมัน”ต่งเทียนไป๋แนะนำอย่างภาคภูมิใจว่า :“ได้ยินมาว่าของล้ำค่าชิ้นนี้มีอออร่าและแกะสลักโดยท่านอาจารย์ แถมยังมีพลังงานวิญญาณอีกด้วย เพียงแค่วางไว้ที่บ้านก็จะทำให้บ้านเป็นสิริมงคลและอายุยืนยาวได้”ตอนนี้ผมพร้อมที่จะขายมันในราคาห้าพันล้านบาท!”“ห้าพันล้

และเลือดที่เปื้อนอยู่บนหินก้อนนี้เป็นสารจำเป็นและเลือดของผู้นำสำนักเสวียนเทียน ที่เป็นเพราะถูกล้อมโจมตี จนทะลวงขั้นไม่สำเร็จ และนั่นก็คือเลือดของอาจารย์ของหลินเฟิงถึงแม้อาจารย์ของเขาตอนนั้นจะไม่ได้บรรลุขอบเขตเทพ แต่มีเค้าลางของพลังจิตวิญญาณเซียนแล้วและสารจำเป็นและเลือดที่อยู่บนหินนี้ ถูกเจือปนด้วยกลิ่นอายของจิตวิญญาณเซียนไม่ว่าจะจากมุมมองเหตุผล หรือส่วนบุคคล หลินเฟิงไม่อยากเห็นหินก้อนนี้หลุดล่องอยู่ภายนอกเลือดที่อยู่บนหินก้อนนี้ หมายถึงความไม่ยอมแพ้ของอาจารย์แสดงถึงโศกนาฏกรรมของสำนักเสวียนเทียนที่ถูกทำลายล้างแสดงถึงการเดินทางเร่ร่อนสามปีของหลินเฟิงดังนั้นสำหรับหลินเฟิงแล้ว หินก้อนนี้เป็นสมบัติที่ไม่สามารถประเมินค่าได้อย่าว่าแต่สองหมื่นห้าพันล้านบาท ต่อให้เป็นห้าหมื่นล้านบาท หนึ่งแสนล้านบาท หลินเฟิงก็ต้องเอามาให้ได้หลินเฟิงเอาเงินสองหมื่นห้าพันบาทที่มีทั้งตัวออกมา มอบให้ต่งเทียนไป๋ เขาก็ได้รับหินก้อนนั้นมาตามที่ต้องการถือไว้ในมือรู้สึกอบอุ่นมากที่สุดเหมือนกับเลือดร้อนที่อยู่ข้างบนยังไม่เหือดแห้ง หลินเฟิงอดไม่ได้ น้ำตาจะไหลออกมาในทันที แต่สุดท้ายก็ยังอดกลั้นเอาไ

หลินเฟิงกลับมาถึงหลี่ซื่อกรุ๊ปเวลาหนึ่งสัปดาห์นี้ หลินเฟิงใช้ชีวิตอย่างสบายๆ มากเขาออกคำสั่งจิ่วเทาอยู่ในสำนักงานของเขา ขณะที่เขากำลังสั่งให้จิ่วเถาอยู่ในสำนักงานของเขาเพื่อรวบรวมสมาชิกที่เหลือของแก๊งหมาป่าสีเลือด และฝึกศิลปะการต่อสู้ไปด้วยให้ร่างกายของเขาปรับตัวเข้ากับการเปลี่ยนแปลงที่เกิดจากการบรรลุหลินเฟิงในตอนนี้ได้กลายเป็นปรมาจารย์ระดับสูงที่แท้จริงของประเทศมังกรที่ไม่เป็นรองใครแล้วถ้าหากพูดว่า ก่อนหน้านี้พ่อบ้านกับบริวารของตระกูลหลง สามารถสร้างความลำบากให้หลินเฟิงได้ ส่วนตอนนี้ พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหลินเฟิงอีกแล้วเกรงว่า มีเพียงผู้แข็งแกร่งที่สุดในประเทศมังกร ยอดฝีมือแดนเทพที่ยืนอยู่บนยอดปิรามิด ถึงจะสามารถงัดข้อกับหลินเฟิงได้เช่นผู้นำตระกูลหลงหรืออย่างเช่นราชาหลินแห่งตอนใต้…พ่อของเขาหลังจากความแข็งแกร่งที่เปลี่ยนไปของหลินเฟิง คนทั้งคนก็เปลี่ยนแปลงไปไม่เพียงมีออร่าที่ทำให้คนหลงใหลที่ไม่สามารถอธิบายได้ยังมีรัศมีของปรมาจารย์ผู้หลุดพ้นจากทางโลกและไม่สนใจเรื่องทางโลกอายุแค่นี้ก็มีออร่าที่แข็งแกร่งแบบนี้ สามารถพูดได้ว่าแปลกประหลาดอย่างมากสำหรับการเปลี่ยน