บทที่ 1258

“เอ่อ…ค่ะ”

หญิงรับใช้ก็ลำบากใจเล็กน้อย เห็นหลินเฟิงไม่พูดอะไร พวกเธอก็ทำได้คุกเข่าลงที่ด้านข้างหลินเฟิง และเก็บเศษหินเหล่านี้ขึ้นมา

สุดท้ายก็คือให้กับหลินเฟิง

“ขอบคุณ”

หลินเฟิงขอบคุณหญิงรับใช้เสียงเบา

ส่วนหญิงรับใช้คนนี้เดิมคิดว่าหลินเฟิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ แต่คิดไม่ถึงว่าหลินเฟิงจะขอบคุณเธอที่เป็นบุคคลไม่สำคัญแบบนี้

ทำให้เธอทำอะไรไม่ถูกชั่วคราว

“เอาล่ะเอาล่ะ ผมเชื่อว่าสหายน้อยหลินก็มีความเป็นของตัวเอง ต่อให้เป็นเศษหินก็ไม่ส่งผลกระทบอะไร”

ต่งเทียนไป๋เห็นบรรยากาศน่าอึดอัด จึงรีบพูดเสริมให้หลินเฟิง

หินก้อนนี้แตกที่ในมือของหลินเฟิง ถ้าหากหลินเฟิงย้อนกลับมาหาเขา งั้นเขาก็สามารถเอาตัวเองออกมาได้

แต่สุดท้ายก็ยังต้องไว้หน้าหลินเฟิง

เขาข้ามตอนนี้ไปอย่างรวดเร็ว เอาสมบัติล้ำค่าชิ้นต่อไปออกมา

ส่วนสมาธิของหลินเฟิงในตอนนี้อยู่ที่ในร่างกาย ไม่ได้รู้สึกสนต่อสมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋อีกต่อไป

ผ่านไปครู่หนึ่ง ท้องฟ้าเริ่มมืด

สมบัติล้ำค่าของต่งเทียนไป๋ก็ถูกนำออกมาจนหมดแล้ว

หนึ่งในนั้นมีขวดหยกที่ถูกถังฮั่วประมูลเอาไปได้ด้วยสองพันห้าร้อยล้านบาท

ทุกคนต่างชื่นชม เป็นเพราะมูลค่าของขวดหยกชิ้นนี้