บททั้งหมดของ The Girlboss Begs for Remarriage: บทที่ 781 - บทที่ 790

Pagkatapos kumuha ng upuan at umupo, nagpatuloy si Hux, “Pumasok ako sa buhay na'to para maghanap ng posisyon at pera, hindi para magpakasasa sa kasakiman. Hindi na ako isang baguhang kagaya mo—tapos na kong ibuwis ang buhay ko para sa kahit na ano, at doon ko narating kung nasaan ako ngayon.“Nitong mga nagdaang araw, kung may gusto akong makuha, gagamitin ko to,” sabi niya habang tinapik ang ulo niya bago tinaas at pinakita ang isang kamao niya, “sa halip na ito. Kaya, interesado ka ba, bata?”“Mukhang ayos ‘to…” Hinimas ni Frank ang baba niya habang iniisip na ibang-iba ang mga gang sa Morhen kaysa sa Riverton—marunong silang mag-isip."Kung ganun, tatapatin kita.” Tumawa siya. “Pinaalis ko ang mga estudyante hindi dahil sa hindi ko gustong maistorbo, kundi handa akong linisin ang lugar na'to. Pero dahil naging interesado ako sa alok mo, nagbago na ang isip ko.”Sa ngiti niyang may bakas ng intensyong pumatay, nanigas si Hux at napahinto ang puso niya habang napamura siya. Gay

Sinigawan ni Hux si Cid, “Kasalanan mo tong lahat! Makikipag-usap ba ako sa isang malas na kagaya niya kung hindi?! Syempre hindi! Nakita mo na kung anong nagawa mo ngayon? Nadamay ang buong Sunblazers sa kalokohan mo!”“Hindi ko naman alam!” Hinawakan ni Cid ang pisngi niya, malapit na siyang maluha. Paano niya malalamang mangyayari ito?! Kinakausap niya lang ang isang babae, ngunit pumasok ang isang halimaw!Hindi maitatangging napakamalas niya. Kahit na ganun, hindi nagtagal ay humupa ang galit ni Hux at pinagaan niya ang loob ni Cid, “Pero baka may kakayahan ang batang iyon. Kung talagang matutulungan niya akong maging boss…”“Ibig sabihin… swinerte tayo?!” Nakangiti nang malaki si Cid. Tumawa si Hux. “Oo, sa’ting dalawa lang ito—walang pwedeng makaalam nito. Kakausapin ko ang boss ngayon din.”-Mayroong 24-hour diner sa kabila ng karaoke bar, at soon nagtipon ang mga estudyante sa suhestiyon ni Kat. Nagsiksikan silang lahat sa bintana para makita kung anong mangyayar

“Ano?! Talagang nakalabas ang hayop na yun?!”Naiwang nakatulala si Soren nang nakita niya si Frank na nakatayo sa kabila ng kalsada. Hindi niya inasahang magiging ayos lang si Frank at lalong hindi niya tinawag ang tatay niya para manghingi ng tulong. Ang totoo, sinusumpa niya si Frank sa pag-asang mamatay na sana siya. “Ayos ka lang ba?” Si Kat ang naunang nakarating kay Frank habang umalis ang lahat sa diner. “Ayos lang ako.” Tumango si Frank at di nagtagal ay tumango. “Sabi ko umuwi ka na kasama ni Nash.”“Nag-aalala si Kat na baka mamatay ka—pinaghintay niya kaming lahat dito.” Lumapit ang isang babae nang nakangiti. “Nagulat din kaming ayos ka lang… Mukhang maganda ang timpla ni Mr. Darman.”“Maganda ang timpla?” Sumimangot si Frank. “Ako ang maganda ang timpla. Patay na sana siya kung hindi.”Nagkatinginan sa hiya ang lahat nang dahil sa mga sinabi niya habang nakangiti si Mandy. “Ikaw laban kay Hux Darman? Nagbibiro ka—siya ang underboss ng Sunblazers na may daan-da

Kahit na hindi ito sabihin ni Kat o ni Nash, parehong pinahahalagahan ng mag-ama ang isa't-isa. Ipinagtanggol ni Kat ang tatay niya noong nasaktan siya, kahit na isa dapat siyang nagrerebeldeng dalaga at sa kabila ng mga kahihinatnan nito. Ganun din si Nash, kung kaya't sigurado si Frank na medyo nagrerebelde lang si Kat at hindi bulok ang pag-uugali niya. At normal lang ito para sa mga babaeng nasa edad niya. “Oh, gabing-gabi na, Mr. Lawrence… Matulog ka na. Naglinis na ako ng kwarto para sa'yo.”Mula rito, dinala ni Nash si Frank sa taas papunta sa guest room. Hindi engrande ang disenyo rito, pero malinis ito at nasa loob ang lahat ng kailangan niya. “Sapat na ba ito para sa'yo, Mr. Lawrence?” Nag-aalalang tanong ni Nash. “Maganda to. Wag kang mag-alala, hindi ako mareklamo.” Tumango si Frank. “Salamat, Nash.”Nakahinga nang maluwag si Nash at bahagyang yumuko habang sinara niya ang pinto. “Walang anuman, at dapat ikaw ang pasalamatan ko—napahamak siguro kami ng anak

“Ano?!” Kinamot ni Kat ang ulo niya bago tinanong si Frank, “Kung ganun, pwede mo kong tignan. Malay mo isa pala akong martial prodigy?”“Malabo.” Umiling si Frank. “Iunat mo ang kamay mo.”“Sige.” Kaagad na sumunod si Kat.“Makinig kang maigi,” seryosong sabi ni Frank. “Ilalagay ko ang purong vigor ko sa katawan mo. Kung maramdaman mo ito, ibig sabihin ay may kakayahan ka para sa martial arts. Kundi ay mauuwi lang sa wala ang pagsisikap mo.”“Teka lang, kaduda-duda yan,” biglang hinila ni Kat ang kamay niya habang tinitigan nang may pagdududa si Frank. “Pinagsasamantalahan mo ba ako?”“Pwes, kung di mo gagawin, kalimutan mo na ang tungkol dito,” masungit na sabi ni Frank na sumama ang ekspresyon. Gabing-gabi na at nagpapantasya pa rin ang batang ito. At wala talaga siyang intensyon na pakinggan ang kalokohan niya!“Hoy!” Nang makitang napupuno na si Frank, iniunat ni Kat ang kamay niya at tumigil sa pagtingin sa kanya nang nagdududa. “Binibiro lang kita—di ka ba marunong tum