Pagbalik nina Frank at Kat sa suburban cottage, nakita nila si Nash sa pintuan na kanina pa naghihintay. Mukha siyang kinakabahan habang hawak niya ang phone niya at nakahinga nang maluwag nang nakita niya sila. Lumapit siya sa kanila nang nakangiti. “Mr. Lawrence, kakatawag ko lang kay Ms. Blue. Hindi ko inakalang maililigtas ka niya nang ganito kabilis. “Oh, hindi yun kailangan.” Ngumiti naman si Frank. “Tawagan mo ulit si Ms. Blue. Sabihan mo siyang hindi niya kailangang pumunta.”“Oh, sige.” Mabilis na tumawag si Nash.Gayunpaman, hindi nagtagal ay narinig ni Frank ang pagod na tono ni Frida. “Pakipasa ang phone kay Frank.”Nang ginawa ito ni Nash, pagod na nagtanong si Frida, “Isang araw pa lang, at napasok ka na kaagad sa gulo?”“Hindi ko to kailangan.” Tumawa si Frank, sabay tumingin kay Kat sa tabi niya. “May mga hangal na umatake kay Nash. Kinailangan kong tumulong.”“Kay Nash…?”Natulala si Frida nang nabanggit ni Frank si Nash at bumuntong-hininga. “Hindi mo kail
Kahit na hindi ito sabihin ni Kat o ni Nash, parehong pinahahalagahan ng mag-ama ang isa't-isa. Ipinagtanggol ni Kat ang tatay niya noong nasaktan siya, kahit na isa dapat siyang nagrerebeldeng dalaga at sa kabila ng mga kahihinatnan nito. Ganun din si Nash, kung kaya't sigurado si Frank na medyo nagrerebelde lang si Kat at hindi bulok ang pag-uugali niya. At normal lang ito para sa mga babaeng nasa edad niya. “Oh, gabing-gabi na, Mr. Lawrence… Matulog ka na. Naglinis na ako ng kwarto para sa'yo.”Mula rito, dinala ni Nash si Frank sa taas papunta sa guest room. Hindi engrande ang disenyo rito, pero malinis ito at nasa loob ang lahat ng kailangan niya. “Sapat na ba ito para sa'yo, Mr. Lawrence?” Nag-aalalang tanong ni Nash. “Maganda to. Wag kang mag-alala, hindi ako mareklamo.” Tumango si Frank. “Salamat, Nash.”Nakahinga nang maluwag si Nash at bahagyang yumuko habang sinara niya ang pinto. “Walang anuman, at dapat ikaw ang pasalamatan ko—napahamak siguro kami ng anak
Pumuslit siya sa kwarto ng isang estranghero nang gabing-gabi, at umupo nang matapang sa kama niya? Maliligaw ang imahinasyon ng kahit na sinong lalaki sa ganito kalinaw na imbitasyon!“Basta, pasensya na at inabala kita nang ganitong oras.” Inayos ni Kat ang sarili niya bago tinitigan nang seryoso si Frank. “Frank Lawrence, tama? Nandito ako para manghingi ng pabor.”“Ganun ba,” sagot ni Frank, na hindi iginiit ang isyu kanina. “Sige lang. Sabihin mo sa'kin.”Sumigla ang mga mata ni Kat. “Pwede mo bang sabihin sa'kin kung bakit ang galing mong lumaban? May superpowers ka ba?”“Superpowers? Ano yun?” Umirap si Frank. “Isa akong martial artist, sinanay ko ang katawan at isipan ko bilang isang mandirigma. Sapat ang lakas ko para lumaban ng daan-daang tao, lalo na ang iilan lang sa karaoke bar.”“Tsk.”Pinatunog ni Kat ang dila niya sa pagdududa, kumbinsido siyang nagyayabang lang si Frank. “Talagang hilig mong magyabang, ano? Pwede ba tigilan mo na yan?”“Hindi ko kasalanan kung p
“Ano?!” Kinamot ni Kat ang ulo niya bago tinanong si Frank, “Kung ganun, pwede mo kong tignan. Malay mo isa pala akong martial prodigy?”“Malabo.” Umiling si Frank. “Iunat mo ang kamay mo.”“Sige.” Kaagad na sumunod si Kat.“Makinig kang maigi,” seryosong sabi ni Frank. “Ilalagay ko ang purong vigor ko sa katawan mo. Kung maramdaman mo ito, ibig sabihin ay may kakayahan ka para sa martial arts. Kundi ay mauuwi lang sa wala ang pagsisikap mo.”“Teka lang, kaduda-duda yan,” biglang hinila ni Kat ang kamay niya habang tinitigan nang may pagdududa si Frank. “Pinagsasamantalahan mo ba ako?”“Pwes, kung di mo gagawin, kalimutan mo na ang tungkol dito,” masungit na sabi ni Frank na sumama ang ekspresyon. Gabing-gabi na at nagpapantasya pa rin ang batang ito. At wala talaga siyang intensyon na pakinggan ang kalokohan niya!“Hoy!” Nang makitang napupuno na si Frank, iniunat ni Kat ang kamay niya at tumigil sa pagtingin sa kanya nang nagdududa. “Binibiro lang kita—di ka ba marunong tum
Sa sobrang tibay ng seal, maging si Frank ay hindi ito kayang buwagin nang ganun kadali. Kahit na ganun, napagtanto niya pagkatapos magtingin na isa itong protective seal na hindi nakakasakit sa katawan. Ang isyu lang ay pinipigilan nito ang isang tao sa paggamit ng vigor nila—ang totoo, ang kahit na anong anyo ng vigor na lumitaw sa katawan niya ay magpapagana sa seal, na nagpapawala naman sa mga ito. Mukhang natapos na ang paglalakbay ni Kat bilang isang martial artist bago pa ito nagsimula, ngayong imposible niyang magamit ang vigor niya dahil sa seal. Gayunpaman, nagdala ito ng iba pang tanong. Kailangan nito ng martial artist na nasa tuktok ng Ascendant rank para gumamit ng ganitong seal, at malaki ang kapalit nito sa kanila. Kung ganun, anong mayroon kay Kat at kailangang gamitin ng isang Ascendant rank ang seal na iyon sa kanya?At kung napatunayang hindi maayos ang seal, kakainin nito ang host nang wala pang isang segundo, kung kaya't malaking sugal ito. Hindi kaya
“Saan?” Diretsong tanong ni Frank. “Sa Sunblaze Dojo. Sa South Morhen,” sagot ni Hux. “Sige. Hintayin mo ko roon.”“Siya nga pala, Mr. Lawrence…” Pinigilan siya ni Hux bago niya maibaba ang tawag. “Kailangan mong mag-ingat. Hindi talaga natutuwa ang boss ko tungkol dito.”“Sige.”Pagkatapos nito, mabilis na naligo si Frank at lumabas. Tumawag siya ng taxi na dinala siya diretso sa Sunblaze Dojo. Hindi siya nagulat na nagalit ang boss ng Sunblazers sa sitwasyong ito—bakit niya isusuko nang ganun kadali ang posisyong pinagsikapan niyang makuha?Sa totoo lang, ang imbitasyon sa Sunblaze Dojo ay malinaw na isang patibong, dahil kitang-kita sa pangalan ng dojo na ito ang teritoryo ng Sunblazer at ang mga dojo ay lugar kung saan dumadanak ang dugo. -Nang dumating si Frank higit sampung minuto ang nagdaan, sinalubong siya ni Hux kasama ng isang grupo ng mga kalalakihan. Mapagpaumanhin siyang nakangiti at madidilim ang paligid ng mata niya. “Mag-iingat ka, Mr. Lawrence. Pinata
"Heh…" Tumingin si Pax kay Frank, sabay ngumiti na hindi umabot sa mga mata niya. "Kailan naging desisyon ng isang tagalabas ang susunod na pamumuno para sa amin na mga Sunblazer? Iniisip mo ba uto-uto ako na susuko na lang dahil may nagsabi nito?!"Nagbago ang tono ng pananalita niya habang nakatitig siya kay Frank. "Wala akong problema kung hinahamon mo ako, Hux, pero handa ka ba sa mga kahihinatnan nito?!"Nanginig ang pisngi ni Hux sa banta ni Pax, ngunit hindi nagtagal ay napansin niyang tumango si Frank sa kanya.Sa isang hakbang pasulong, kampante siyang sumigaw, "Syempre naman! At dapat handa ka rin sa mga mangyayari pagkatapos mong bumaba, Pax!""Hah! Wala kang dapat alalahanin diyan, dahil siguradong talo ka!" Ngumisi si Pax.Ang kumpiyansa niya ay nagmula sa Four Kings, na ang bawat isa ay mga martial elite na sinanay mula pagkabata at nasa Birthright rank na may mala-diyos na kakayahan.Hindi kalabisan na sabihing kaya nilang lumaban sa mahigit isang daang tao nan
”Ano? Anong nangyayari?” Lumingon si Frank kay Hux, nagtaka siya sa kanyang reaksyon.Lumapit si Hux para bumulong, "Siya si Ned Janko. Siya ang sumusuporta kay Pax Darman."Nagtaas ng kilay si Frank. "Ganyan ba talaga kahanga-hanga ang Janko family?"Napapagod na tumingin si Hux sa tanong niya. "Ang pamilya ni Ned ay kasunod ng Four Families ng Morhen sa kahalagahan, at si Ned mismo ay pangalawa sa linya para magmana ng pamumuno sa pamilya. Bukod dito, kamakailan lamang ay sinubukan ng mga Janko na kunin ang bakanteng upuan sa Four Families kasunod ng paghina ng Lawrence family.""Oh, ganun pala..." Hinawakan ni Frank ang baba niya sa realisasyon.Doon nagmadali si Pax sa tabi ni Ned kasama ng Four Kings nang nabigla nila sina Frank at Hux. "Hoho..." Tumawa siya. "Punong-puno ako ng pasasalamat, Mr. Janko… Hindi ko inakalang personal kang pupunta!"Habang nagsasalita ay tumingin si Pax kay Hux at ngumiti nang nakakaloko nang makitang namutla ang mukha ni Hux.Lalo na't walang
Ang mga babae ay nakaramdam ng paghamak kay Winter habang hindi nila alam kung saan sila dapat mag-intern.Nang marinig ni Frank ang kanilang pag-uusap, nakita siya ni Jessica at nag-double take. "Hey, hindi ba't kapatid ni Winter 'yan?"Gayunpaman, hindi nagtagal ay siya'y nagbiro. "Talagang ginawa mo ang lahat para lang makakuha ng trabaho ang kapatid mo!""Oo nga, ipinadala mo siya na parang regalo sa kama ng isang matandang lalaki… Wala nang hihigit pa sa iyong tiyaga."Ang pang-aasar ay nag-iwan kay Frank na nalilito, bagaman agad niyang napagtanto na nagkamali sila ng pagkakaintindi habang patuloy silang nagkukwentuhan.Si Winter ay talagang may kakayahang maging pinuno ng Zamri Hospital—sa katunayan, sapat na sapat ang kanyang kasanayan sa medisina, at hindi niya kailangang gumamit ng anumang hindi kanais-nais na paraan.Habang nanatiling nagdududa ang mga babae sa kabila ng mga sinabi ni Frank, hinila lang sila ni Frank para makita si Winter upang siya na mismo ang magsab
May isa lamang porsyentong tsansa si Gus na mabuhay, pero may isang bagong graduate na inakalang kasintahan ni Gene na nagtagumpay sa tsansang iyon?!Grabe, kaya na ngang makipag-usap ng lalaki ngayon!Pakiramdam ni Paco na parang gumuho ang kanyang mundo, na parang ang mga dekadang kaalaman niya sa medisina ay walang halaga sa ilang mga bata.Sa paligid niya, ang kanyang mga katulong ay nakatitig sa gulat.Hindi nagawa ni Paco! Ano ang nagbigay sa kanilang dalawa ng karapatan na magtagumpay?Posible bang mas magaling pa ang kanilang mga kasanayan sa medisina kaysa kay Paco kahit na mas kulang sila sa karanasan?"Alam mo ba ang pangalan na Frank Lawrence?"Si Gus ay sumagot kay Winter at Jean Zims, kahit na nakapikit pa rin ang kanyang mga mata."Frank Lawrence?"Nagpalitan ng tingin sina Winter at Jean."Siya ang kapatid ko," sagot ni Winter."Siya ang aking mentor," sabay na sinabi ni Jean.Tumango si Gus at huminga ng malalim. "Kung ganun siya nga talaga ‘yun… Muli niya
"Oh! Dumating sila para kay Winter." Ngumiti ang katulong."Siguro balak nilang hingin sa kanya ang internship, dahil bagong talagang siyang pinuno ng ospital natin at lahat."Pumihit si Paco kay Winter noon din, ang kanyang titig malamig habang malamig na sumagot, "Ano bang akala mo sa ospital namin?! Hindi ito lugar para sa mga batang nagmamadaling umakyat sa ranggo. Lumayas ka dito!""Ano? Humihingi ba kami ng pahintulot na manatili?" Tina ay nagmaktol sa paghamak at lumingon muli upang umalis matapos magbigay ng malamig na titig kay Winter."Sandali…"Sinubukan ni Winter na magsalita, pero sobrang pagod niya mula sa operasyon na halos hindi siya makapagbigkas ng isang pantig.Patuloy na nagalit si Paco sa kanya noon, "Sabi ko, chief, sapat na ang binigay mong gulo sa akin para sa isang araw, kaya ipaalam mo sa utak mo—ospital ito, hindi lugar para kay Gene Pearce na magtago ng mga kalaguyo!"Pagkatapos, itinuturo si Gus Zeller sa trolley bed, sumigaw si Paco, "Tingnan mo ang
"Phew…"Matapos ang mahigit apat na oras na operasyon, bumagsak si Winter sa isang upuan, ang kanyang mga kamay ay puno ng dugo."Okay ka lang ba, Winter?" tanong ni Jean habang pinupunasan ang pawis sa noo ni Winter.Umiling si Winter. "Ang laki ng pagkadismaya ko…""Oo nga…" buntong-hininga ni Jean, nilingon ang lalaki sa surgical table na kakatatapos lang operahan, habang nilingon siya at si Winter. "Okay lang—ginawa mo ang lahat ng makakaya mo.""Alam ko." Nagsalita si Winter nang may lungkot.Di nagtagal, si Gus Zeller ay inilipat sa isang wheel bed at itinulak palabas ng silid ng operasyon."Hahaha! Ang sakit na nito… Tingnan mo lang ang mukha niya, parang nabigo siya.""Hehe. Mga batang mayabang, sabi ko sa'yo. Ayos lang, isang tagapaglingkod ng Soranos ang namatay sa kanilang surgical table… talagang magagalit ang mga Sorano.""Eh, hindi naman kasalanan natin 'yan. Abangan na lang natin kung paano ito magiging."Nagkunot-noo si Winter nang marinig niya ang mga tao, pe
At kapag nalaman ng mga Sorano na babae ni Gene Pearce ang nag-opera sa kanilang retainer, mas mabilis na babagsak si Winter.Ito ang patibong na inihanda ni Paco para kay Winter—katapusan na niya, gawin man niya ito o hindi.Ngumisi siya, dahil naniniwala siya na imposible para kay Winter na mailigtas ang buhay ni Gus Zeller.Bago dumating si Winter, sinuri na niya si Gus—bali-bali ang mga buto sa buong katawan niya at naputol ang isang braso niya, habang dumudugo naman ang mga organs niya.Maging ang pagtibok ng puso niya ay lubhang napakahina.Para kay Paco, kahit na marami na siyang karanasan, dinaig pa ni Gus yung nasagasaan ng tren.Isa siyang patay na naglalakad, at hindi magiging maganda ang mga bagay para sa sinumang tatanggap sa kaso niya.At nagkataon namang magagamit ito ni Paco laban sa bago niyang chief, na kasisimula pa lang ng kanyang unang araw sa trabaho.“Gaano man kakakaiba ang sitwasyon, ang pagliligtas sa buhay ng pasyente ang prayoridad natin,” sabi ni Wi
Bagaman nangangahulugan iyon na hindi kayang hawakan ni Winter ang mga komplikadong kaso at hindi niya kayang linangin ang mga pill, ang kanyang kaalaman sa mga acupoint, masahe, at kasanayan sa acupuncture ay kayang hawakan ang karamihan sa lahat, kahit na hindi ito kasing epektibo ng kay Frank.Pagkatapos ng lahat, ang mga tao tulad ni Frank na nagmaster sa parehong martial arts at medisina ay isang pambihira.Sa kabilang banda, nagulat si Paco na kinuha ni Winter ang scalpel nang walang kaalam-alam, ngunit hindi nagtagal ay tumatawa na siya kasama ang kanyang mga katulong.Ang surgical wing ay isang lugar ng kaseryosohan, at sinisira nila ito."Sandali, chief." Ngumisi si Paco habang lumalapit kay Winter."Hindi ko naman sinasadyang maliitin ka, pero kakagraduate mo lang sa unibersidad at hindi ka pa nakapag-internship. Ito ang unang beses mong humawak ng scalpel, tama ba?"Tumango si Winter nang mahinahon at hindi nagalit."Pfft…"Pinigilan ni Paco ang pagtawa, habang ang kany
Pareho nang higit-kumulang na napagtanto nina Vicky at Helen na ang pagpapanatili ng spiritron vein ay hindi naman talaga mabuti para sa kanila, lalo na't nagdudulot ito ng walang katapusang mga problema.Ang pagkaligaw sa oras ay, mula sa isang pananaw, ang matalinong hakbang.Naiintindihan ni Frank kung ano ang iniisip ni Silverbell.Tanging isang malaking organisasyon tulad ng Martial Alliance at ang kanilang mga tagasuporta ang may lakas na mapanatili ito—ang pagbibigay kay Frank sa kanyang kasalukuyang estado ay makakasama sa kanya sa halip."Ano ang gagawin natin ngayon, Frank?" tanong ni Vicky nang may pag-aalala."Umupo at huwag gumawa ng kahit ano," sabi ni Frank matapos mag-isip ng matagal tungkol dito, lumingon sa pagitan nina Vicky at Helen."Kung may makakahanap ng eksaktong lokasyon ng spiritron vein, problema na nila iyon at hindi natin. Ang lungsod ng Zamri ay gulo na dahil sa spiritron vein, kaya hindi pa panahon para tayo ang magpakita. Sa puntong ito, ang pinakama
Samantala, sa isang conference room sa tuktok ng Lanecorp Tower, nakasimangot sina Vicky at Helen.Pagkatapos ng lahat, pareho silang may mga espada na nakatutok sa kanilang mga makikinis na leeg."Ano'ng ginagawa mo, Silverbell?!" sigaw ni Helen."Heh. Nagulat ako... may isang malapit na tao na nakapagpalusot sa akin." Tumatawa si Vicky, pero ang kanyang mga mata ay kumikislap ng malamig."Pasensya na, ladies," si Silverbell ay nakadamit ng puti tulad ng dati, hawak ang kanyang espada sa isang kamay at isang nagniningning na alahas na kahawig ng isang anting-anting sa kanyang kabila.Iyon ang spiritron vein na binanggit ni Helen sa phone.Nang bumalik sila, Vicky, at Silverbell sa Lanecorp Tower, isang grupo ng mga lalaking nakasuot ng itim na nag-aabang ang sumugod sa kanila.At nang kinuha ng mga lalaking nakasuot ng itim ang spiritron vein at ibinigay ito kay Silverbell, napagtanto nina Vicky at Helen na sila ay niloko.Kahit na siya ang kaibigan ni Frank mula pagkabata at l
Sa isip na iyon, tumingin si Frank pataas at sumigaw, "Sir, wala sa akin ang spiritron vein, pero alam ko kung nasaan ito. Hinihiling ko ang iyong pag-unawa bilang aking senior na bigyan ako ng pabor na palayain ang aking pamilya, at dadalhin kita kung nasaan ito!"Tumahimik ang paligid ng sirang templo sa mga salita ni Frank, habang nag-iisip ang taong nagkukubli sa mga anino.Di nagtagal, muling nagsalita ang kanyang matandang boses."Sige. Dahil isa kang tao ng mga prinsipyo, may tiwala ako sa iyo."Lumabas siya mula sa mga anino, isang matandang lalaki na may kulay-abong buhok at may bakal na maskara na tumatakip sa kalahati ng kanyang mukha ang naglakad palabas.Ang kanyang ekspresyon ay malamig, at may dala siyang kwintas ng mga butil ng dasal sa isang kamay.Tumigil ang tibok ng puso ni Frank nang makita niya siya—ang nakakatakot na presyon na ipinapakita ng lalaking iyon ay malinaw na nagpapakita na siya ay Transcendentrank!Hindi niya maiwasang maalala ang sinabi sa kanya ni