All Chapters of พ่ายรักภรรยาที่หย่าแล้ว: Chapter 231 - Chapter 240

“ฉันจะนอนกับใคร ไม่เกี่ยวกับคุณ”หมิงซียังโกรธอยู่ คำพูดที่ฟู่ซือเยี่ยนพูดในร้านอาหารในเมื่อกี้นี้ทำให้เธอเสียหน้ามากเธอเอื้อมมือเล็ก ๆ ของเธอไปดึงมือของเขาออก แต่กลับถูกเขาจับมือแน่นขึ้นดวงตาอันสวยทั้งยาวและแคบของฟู่ซือเยี่ยนเผยให้เห็นแสงที่เป็นอันตราย "คุณยังไม่อิ่มใจอีกเหรอ"ก่อนที่หมิงซีจะพูดอะไร ชายคนนั้นก็บีบคางของเธอแล้วจูบเธอเขาจับมือเธอให้แน่น จูบเธออย่างดุเดือด เขาดูดแรง ๆ และชนเข้ากับริมฝีปากและฟันของเธอ ราวกับว่าเขาต้องการกลืนลิ้นของเธอเข้าไปในท้องของเขา และกินมันเข้าไปด้วยความดุร้ายเช่นนี้หมิงซีพยายามดิ้นรนโดยไม่รู้ตัว แต่เธอหมดแรงตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว เวลานี้ เธอไม่มีแรงต่อสู้เลยเธอเลยยอมแพ้ ไม่ดิ้นรนเพราะเธอกลัวจะทำให้ลูกในท้องเจ็บหมิงซีไม่รู้เวลาผ่านไปนานเท่าไร เมื่อเธอรู้สึกโคนลิ้นของเธอชา ชายผู้นี้จึงปล่อยริมฝีปากของเธอหมิงซีหายใจแรง ๆ สักพัก เธอจึงมีแรงมาดุเขา“ ฟู่ซือเยี่ยน คุณบ้าหรือเปล่า”จูบเธอและกวนเธอแบบกะทันหัน ทำตัวเหมือนม้าที่อยากผสมพันธุ์ฟู่ซือเยี่ยนหรี่ตาลง "ผมกำลังสอนคุณพูด"กล่าวอีกนัยหนึ่ง เขาได้เตือนว่า ถ้าเธอพูดตามใจชอบ เขาจะลงโทษเธ

หมิงซีรู้ว่าเมื่อเขาออกจากประตูนี้ เขาจะไปหาหลินเสวี่ยเวยแต่วันนี้เธอกลับไม่ยอมปล่อยเขาไป เพราะในเมื่อเขาไม่อยากหย่าร้าง เขาควรแสดงความจริงใจว่าเขาไม่อยากหย่าร้างเขารู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ชอบหลินเสวี่ยเวย เขาก็ยังคงทำร้ายเธอเพื่อหลินเสวี่ยเวยครั้งแล้วครั้งเล่านี่หมายความว่าเขาต้องการหย่าไม่ใช่เหรอ“ หมิงซี อย่างี่เง่า ผมไปเพราะต้องติดธุระ”“คุณกล้าสาบานไหมว่า คุณไม่ได้ไปเจอหลินเสวี่ยเวย”ฟู่ซือเยี่ยนเงียบ เขาจะไปเจอหลินเสวี่ยเวยจริง ๆ แต่เขามีเหตุผล เขามีอะไรต้องถามหลินเสวี่ยเวย“ฟู่ซือเยี่ยน คุณรู้ความคิดของหลินเสวี่ยเวย คุณรู้ว่าเธอรักคุณ และคุณก็รู้ว่าเธออยากเป็นคุณหญิงฟู่ แต่คุณยังติดต่อเธอครั้งแล้วครั้งเล่า คุณบอกฉัน นี่คือการกระทำที่คุณไม่อยากหย่ากับฉันเหรอ”ฟู่ซือเยี่ยนเม้มริมฝีปากของเขาแล้วอธิบายว่า "ผมไม่รักเสวี่ยเวย ผมดูแลเธอเพียงเพราะความรู้สึกผิด"“แต่คุณรู้ไหมว่าแสงจันทร์ขาวในใจของคุณไม่ได้บริสุทธิ์และไร้เดียงสาอย่างที่เธอแสดง เธอบอกฉันว่าคุณกำลังเล่นงานกับฉัน ฉันเป็นเพียงเครื่องมือระบายความต้องการทางเพศของคุณ เธอยังกล่าวอีกว่า คุณไม่เต็มใจที่จะมีลูกเพราะคุณต้องกา

หลินเสวี่ยเวยหวาดกลัว ดวงตาของเธอเบิกกว้างและเธอก็ร้องออกมา " พี่อาเยี่ยน ป้าหลินเธอโง่เป็นชั่วครู่หนึ่ง เธอแก่มากแล้ว และถ้าให้เธอติดคุก ร่างกายเธอต้องไม่ไหวแน่ ๆ "ฟู่ซือเยี่ยนเหลือบมองหลินเสวี่ยเวย และสิ่งที่เขาพูดก็ยิ่งทำให้คนหวาดกลัวขึ้น“ ป้าหลินให้ซ่งไป๋สองล้าน เธอเอาเงินมาจากไหน เข้าคุกแล้วเธอต้องสารภาพทุกอย่าง”เงินสองล้านไม่ใช่จำนวนน้อยสำหรับแม่บ้านอย่างป้าหลิน เงินก้อนนี้น่าจะเป็นเงินที่ใช้ตอนเธอแก่ ๆใครจะเอาเงินก้อนทั้งหมดของตัวเองไปทำร้านคนอื่นดังนั้นแหล่งที่มาของเงินก้อนนี้ยังคงชี้ไปที่หลินเสวี่ยเวยนั่นหมายความว่า ฟู่ซือเยี่ยนไม่เชื่อเรื่องไร้สาระของเจ้านายและคนรับใช้คู่นี้เลยทันใดนั้น หลินเสวี่ยเวยก็รู้สึกแย่ไปทั้งตัวน้ำตาของเธอยังคงไหลต่อเนื่อง จนเครื่องแต่งหน้าของเธอเปื้อนหมด เธอคว้ากางเกงของฟู่ซือเยี่ยน แล้วพูดว่า " พี่อาเยี่ยน หนูไม่รู้เรื่องนี้ มันไม่เกี่ยวอะไรกับหนูเลยจริง ๆ หนูสุขภาพไม่ดีขนาดนี้ จะมีแรงไปทำร้ายใครได้ล่ะ”ในเวลานี้ ป้าหลินคุกเข่าและคลานไปหาหลินเสวี่ยเวยไม่กี่ก้าวแล้วร้องไห้ "คุณหนู ป้าขอโทษนะคะ ป้าแอบเอาเครื่องประดับของคุณหนูไปแลกเป

หลินเสวี่ยเวยตื่นตระหนกอยู่ครู่หนึ่งไม่...ไม่...เป็นไปไม่ได้เอทำเรื่องเหล่านั้นอย่างลับ ๆ ดังนั้นเขาต้องไม่สังเกตแน่ ๆพี่อาเยี่ยนกำลังหลอกเธอ เขาหลอกเธอเพื่อเอาความจริงแน่นอนเธอส่ายหัวและร้องไห้ " พี่อาเยี่ยน หนูไม่ได้ทำร้ายพี่เลยจริง ๆ หนูชอบพี่มาก หนูจะทำร้ายพี่ได้ยังไงคะ"ฟู่ซือเยี่ยนเห็นเธอยังคงปฏิเสธยอมรับผิด เขาจึงพูดอย่างเย็นชา "ครั้งที่พี่กลับจากเหรินเซี่ย โรงพยาบาลที่ตรวจสุขภาพให้หมิงซี ผู้อำนวยการเป็นเพื่อนเก่าของคุณลุง และรูปถ่ายนิรนามที่พี่ได้รับ ใครเป็นผู้ส่ง..อยากให้พี่พูดต่อไหม”ใบหน้าของหลินเสวี่ยเวยซีดเขียว เธอไม่คิดว่า ฟู่ซือเยี่ยนจะสอบสวนได้ชัดเจนขนาดนี้แต่ถ้าเธอสารภาพความผิด ทุกอย่างก็จะจบลงเธอร้องไห้อย่างหนัก และจับแขนของชายคนนั้นไว้ให้แน่น " พี่อาเยี่ยน หนูไม่รู้ว่าพี่กำลังพูดอะไร มันไม่เกี่ยวอะไรกับหนูเลย ไม่เกี่ยวกับหนูเลยจริง ๆ พี่เชื่อหนูนะ หนูจะไม่ทำร้ายพี่ค่ะ"ฟู่ซือเยี่ยนดึงแขนของเขาออกอย่างไม่แยแสและอยู่ห่างจากเธอตอนที่เขาฟังรายงานจากโจวมู่ เขาก็ตกใจไม่น้อยไปกว่าสีหน้าของหลินเสวี่ยเวยในตอนนี้เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่เสี่ยงชีวิตเพื่อช่วยเขาแ

หมิงซีถูกเขากดจนขยับตัวไม่ได้เมื่อเธอจำได้ว่าเขากลับมาจากบ้านของหลินเสวี่ยเวย เธอก็เกิดความโกรธขึ้นมา ทันใดนั้น เธอก็เงยหน้าขึ้นและกัดเขาทันทีที่เขาสัมผัสริมฝีปากของเธอเธอกัดอย่างแรงจนผิวหนังของปากแตกฟู่ซือเยี่ยนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาหัวเราะเบา ๆหมิงซีเดาไม่ออกรอยยิ้มนั้นมีความหมายอะไรเขาเลิกคิ้วอย่างอ่อนโยน และแสงสว่างสาดส่องใบหน้าที่ละเอียดอ่อนและประณีตของเขา ควบคู่ไปกับสีเลือดจาง ๆ บนริมฝีปากของเขา ซึ่งทำให้เขาดูมีเสน่ห์และน่าดึงดูดยิ่งขึ้นถูกเสน่ห์ของผู้ชายโจมตีอย่างรุนแรงในระยะใกล้ และหมิงซีก็หันหน้าไปทางอื่นโดยไม่รู้ตัวใบหน้านี้เหมาะกับคุณลักษณะที่ชอบกิ๊กกับผู้หญิงของเขาจริง ๆ ทำให้ผู้คนหลงไหลจนมองไม่เห็น“คุณไม่ดีใจเหรอ” เขาถาม“เปล่าค่ะ” หมิงซีรู้สึกเขารำคาญ ทำไมเขาถึงคิดว่าตัวเองถูกต้องตลอดล่ะเขาใช้ปลายจมูกสัมผัสเธอเบา ๆ ไม่แรงแต่คลุมเครือมาก“อีกสามวัน ผมจะส่งเสวี่ยเวยไปต่างประเทศ” เขากล่าว"นั่นคือการตัดสินใจของคุณ"หมิงซีไม่ได้แสดงความดีใจใด ๆ และไม่ได้คาดหวังกับคำพูดของเขาแม้ว่าในชั่วขณะ เธอแทบจะถามเขากลับ คุณเชื่อคำพูดของตัวเองไหมฟู่ซือเย