Semua Bab Beyond the Bargain: Bab 121 - Bab 130

Luminga-linga sa buong paligid si Lucas at nagbabasakaling makita si Liam pero. Naghintay siya ng ilang minuto at tinitingnan niya rin ang mga kasama ng pulis. “Liam?” paulit-ulit na tawag niya habang hinahanap ito sa iba’t ibang lugar malapit sa lugar kung saan sumabog ang bomba.Mahigit kalahating oras din ang nakaraan bago dumating ang mga bumbero dahil malayo ang lugar sa lungsod. Malapit na nilang matapos patayin ang apoy ngunit hindi niya pa rin nakita si Liam. Nagsisimula na siyang kabahan baka may nangyari sa kaibigan niya. Sinubokan niyang pumasok sa loob upang tingnan ngunit ayaw siyang papasokin.“Nandiyan ang kaibigan ko! Kailangan ko siyang makita!” galit na sigaw ni Lucas sa bumbero nang pigilan siya sa pagpasok sa loob.“Malakas pa po ang apoy, Sir. Bawal kayong pumasok baka mapano kayo sa loob –” “Wala akong pakialam! Kailangan kong makita ang kaibigan ko! Nasa loob siya nang sumabog ang bomba!” Sinubokang suntokin ni Lucas ang bumbero pero mabilistong nakailag. Nap

Francine’s POV“Are you ready?” Liam asked me pagpasok niya ng kwarto.Tumango ako. “I had no choice. Ngayon ang libing nila,” sagot ko. Mahigit isang linggo akong nanatili sa bahay mula nang namatay sina Britney at Daddy. Tahimik naming idinaos ang burol nila dahil ‘yon ang gusto ko. Dito rin pansamantalang nakatira ang pamilya ni Lucas sa bahay namin habang inaasikaso nila ang nangyari sa pamilya ko. Napalingon ako kay Liam nang hawakan niya ang aking kamay. Kinuha niya ang family picture na hawak ko saka ibinalik ito sa ibabaw ng bedside table. “Malalampasan mo rin ang lahat. You’re brave,” bulong niya bago ako niyakap ng mahigpit. “Nandito lang ako palagi sa tabi mo.” Napasinghap ako nang nagsimula na naman mangilid ang aking mga luha. Hindi ko alam kung ano ang nagawa kong kasalanan at pinaparusahan ako. Hindi ko alam kung paano ako magsisimula muli. Ang sakit-sakit pa rin isipin na wala na sila.Kumalas siya sa yakap at hinanap ang aking mga mata. Pinunasan niya ang namumuon

Tahimik naming tinahak ang daan pauwi ng bahay pagkatapos ng libing nina Britney at Daddy. Hindi kami pwedeng magtagal sa sementeryo dahil baka maabotan kami ng ulan doon.Napalingon ako kay Liam nang bigla niyang hawakan ang kamay ko at hinalikan ito. “Are you okay?” tanong niya. “Pagod lang ako, Liam,” sagot ko. “Matulog ka muna. Gigisingan ko na lang kayo pagdating natin sa bahay niyo,” sabi ni Liam. Inayos niya ang takas na buhok ni Max. “When I first saw him, I know he’s my son. Pero bigla mong sinabi na hindi ko siya anak.”Sumandal ako sa balikat niya. Ipinagsiklop namin ang aming mga kamay. “I had no choice, Liam. Kailangan ko talagang itago sa ‘yo ang totoo kahit na makikita naman sa mukha ni Max na nagmana siya sa ‘yo. May anak kayo ni Celine –”“Kalimutan na natin ang tungkol doon, Francine. Lumabas na ang katotohanan. Hindi ako ang ama ng bata.” Hinalikan niya ulit ang kamay ko. “Kayo lang ang pamilya ko. Magpahinga ka muna.”“Yes, Liam.” Ipinikit ko ang aking mga mata.

“Akala ko hindi kayo makakarating sa birthday ko,” sabi ng Lola ni Liam. Yumakap ito sa akin. Napalingon ako kay Liam. Hindi ko alam na kaarawan pala ng Lola niya ngayon. Nakakahiya tuloy dahil wala man lang akong regalo para sa kaniya. “Happy birthday po,” nakangiting sabi ko kahit nakaramdam ako ng awkward. Ngayon ko lang ulit nakita ang pamilya niya. “Pasensiya na po kung wala akong maibigay na regalo. Hindi ko po kasi alam na kaarawan niyo po ngayon.” “Naku! Ayos lang, hija. Bigyan mo na lang ako ng ikalawang apo sa tuhod.” Bumaling siya kay Max. “Ang laki-laki na ng apo ko!”“Max, this is my Grandma,” pagpapakilala ni Liam sa Lola niya. “Hello, Granny. Happy birthday!” bati ni Max. Kinuha niya ang kamay ni Grandma at nagmano. Napakagat labi ako habang tinitingnan ang anak ko sa inaasal niya ngayon.“Pwede ko bang hiramin ang apo namin?” tanong ni Tito William kay Liam. Lumingon si Max sa kanila. Nakakunot ang noo niya habang tinitingnan angmga magulang ni Liam. “Max, meet m

Kinabukasan nagising ako na wala sina Max at Liam sa kama. Inayos ko muna ang kwarto niya bago ako lumabas. Pagpasok ko sa aking kwarto agad kong ginawa ang aking mga daily routine.Inilagay ko sa ibabaw ng kama ang susuotin kong damit. Magbibihis na sana ako nang may narinig akong kumatok sa pinto. “Sandali lang!” sigaw ko. Isinuot ko muli ang bathrobe. Napalunok ako nang nakita ko si Liam. Tagaktak ang pawis niya. “May lakad ka?” tanong niya. Pumasok siya sa loob ng kwarto. “Naligo lang, may lakad agad?” pamimilosopo ko. Kinuha ko ang aking mga damit sa ibabaw ng kama. “May nagawa ba akong mali? Kahapon ka ba ganiyan sa akin.” Pinunasan niya ang kaniyang mga pawis sa katawan gamit ang tuwalya ko.“Wala naman,” tamad kong sagot. “Magbibihis muna ako.” “Hey, wait. Sa banyo ka magbibihis?” Nilingon ko siya. “Saan pa ba ako magbibihis? Nandiyan ka naman,” pagtataray ko. “Ano naman kung nandito ako?” Tinaasan niya ako ng kilay. He crossed his arms. “Dito ka magbibihis.”“Liam!” s