All Chapters of สามีเก่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา: Chapter 221 - Chapter 230

"ฉันหวังว่าแกจะคว้าโอกาสนี้ไว้"หนิงเป่ยพูดอย่างเย็นชา: "ไอ้คนแซ่หลง ฉันจะให้โอกาสแกและหัวหน้านิกายจิ่วซวนด้วย""ฉันต้องการให้พวกแกคุกเข่าลง และพามาแม่ของฉันกลับบ้านตระกูลหลงอย่างต้อนรับ มอบทรัพย์สินทั้งหมดของตระกูลหลงให้กับแม่ของฉัน และฆ่าตัวตายเพื่อเป็นการทดแทนบุญคุณ ฉันสามารถให้ทางรอดแก่ครอบครัวของแกได้""ไม่อย่างงั้น ฉันจะฆ่าพวกแกเก้าชั่วโคตร!"กำเหิม!หลงซ้วยตะโกนด้วยความโกรธ: "ไอ้คนแซ่หนิง แกยังไม่รู้ใช่ไหม ว่าหัวหน้านิกายจิ่วซวนได้กลายเป็นปรมาจารย์ขั้นสุดยอดแล้ว"“ด้วยวิชาแมวสามขาของแก แกไม่ได้อยู่ในสายตาของท่านผู้นำนิกายจิ่วซวนด้วยซ้ำ การฆ่าแกมันง่ายกว่าการขยี้มดให้ตายเสียอีก”หนิงเป่ย: "ปรมาจารย์ขั้นสุดยอด? เขาเก่งมากเหรอ? ในสายตาของฉัน ปรมาจารย์ขั้นสุดยอดกับคนธรรมดานั้นไม่แตกต่างกันเลย"“แกควรทำตามที่ฉันบอกอย่างเชื่อฟังเสียดีกว่าดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันจะไปที่ประตูบ้านแก แล้วจะไปเด็ดหัวของแกกับจ้าวอู๋จี๋”ตึ้ด!สายนั้นก็ถูกตัดไปเพ้อเจ้อ!จ้าวอู๋จี๋โกรธมากและคำรามเหมือนมังกร คลื่นเสียงอันทรงพลังยังถล่มอาคารหลายหลังในบริเวณใกล้เคียง เสียงดังก้องอยู่ในภูเขาอยู่เป็นเว

หนิงเป่ย: " คุณเติ้ง คุณดูไม่ค่อยมีความสุขนะ"คุณเติ้ง: "ไร้สาระ แกโทรหาฉันแต่ละครั้งก็ไม่มีเรื่องดีเลย ฉันจะมีความสุขได้ยังไง?"หนิงเป่ย: "งั้นผมจะพูดเรื่องยาวให้สั้นๆ เอง ผมอยากได้สมุนไพรระดับหกในคลัง"คุณเติ้ง: "ประโยคแรกที่แกพูดกับฉันคืออะไรนะ?"หนิงเป่ยพูดอย่างงงๆ : "ไม่เจอกันนาน ตอนนี้คุณยุ่งอยู่หรือเปล่า?"คุณเติ้ง: "ฉันยุ่งมาก ลาก่อน!"สายนั้นก็ถูกตัดไปตาหวง: "ฮ่าๆ!"หนิงเป่ยโทรหาคุณเติ้งอีกครั้ง: " คุณเติ้ง มีเรื่องจะคุยด้วย อย่าเพิ่งรีบวางสายสิ"คุณเติ้งกังวล: "ฉันบอกว่าแกไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม แกคิดว่าฉันสามารถเอาสมุนไพรระดับหกมาให้กับแกได้หรือเปล่า อย่าเสียความพยายามของแกเลย ฉันจะไม่ให้สมุนไพรระดับหกกับแกแม้ว่า ฉันต้องจบชีวิตตัวเองก็ตาม""แกต้องรู้ว่าเมื่อเจ้าครองนครของประเทศป่วยหนักในปีนั้น เขาก็ไม่ยอมที่จะใช้สมุนไพรระดับหกสามารถช่วยชีวิตเขาได้ เ ตอนนี้พอแกเปิดปาก ฉันก็จะมอบสมุนไพรระดับหกให้ เพ้อฝันไปแล้ว"“ขณะนี้ฉันกำลังอยู่ในการประชุมสภาต้าเซี่ยและ ราชาผู้เฒ่าก็กำลังมาถึงเร็วๆ นี้ หากราชาผู้เฒ่าเห็นฉันโทรศัพท์ในครั้งนี้ เขาจะลงโทษฉันและวางสายอย่างแน่นอน”คุณเติ

ตอนนี้จ้าวอู๋จี๋กลายเป็นปปรมาจารย์ขั้นสุดยอดแล้ว หากเขาเอาแม่มาข่มขู่ตัวเอง ตัวเขาอาจไม่สามารถรอดชีวิตแล้วมาช่วยแม่ได้นิกายจิ่วซวนได้รับการปกป้องอย่างแน่นหนา ห้าก้าวหนึ่งท่า สิบก้าวหนึ่งขานแต่ด้วยความแข็งแกร่งของหนิงเป่ย มันเหมือนกับการเข้าไปในดินแดนที่ร้างผู้คนแต่เขาค้นหาในนิกายจิ่วซวน และไม่พบเบาะแสใดๆ เกี่ยวกับแม่ของเขา ซึ่งทำให้เขาท้อแท้ขณะที่เขากำลังจะจากไป จู่ๆ เขาก็ได้กลิ่นยาหอมแปลกๆ“กลิ่นหอมสมุนไพรนี้คือ...เครามังกร? และมันคือเครามังกรศักดิ์สิทธิ์ระดับสูง”หนิงเป่ยตามกลิ่นยาไปทันที และไม่นานก็มาถึงยอดเขาเทียนหลงเมื่ออยู่ใกล้มาก กลิ่นหอมของเครามังกรนั้นก็แรงมาก หนิงเป่ย ตระหนักได้ทันทีว่าเครามังกรเป็นสมุนไพรที่ดีที่สุดในบรรดาสมุนไพรระดับห้า และกำลังจะได้รับการเลื่อนขั้นไปเป็นระดับสมุนไพรระดับหกสมุนไพรระดับหกอีกต้นหนึ่ง!หนิงเป่ยมีสีหน้าตื่นเต้น ตาหวงรอดแล้วในเวลานี้ บทสนทนาระหว่างคนสองคนดังมาจากในห้องราชาโอสถพูด: "เจ้านิกายเจ้า คุณแน่ใจหรือว่าจะเอาสมุนไพรระดับหกนี้ไปช่วยชีวิตหลานของคุณ"จ้าวอู๋จี๋พูดว่า: "แล้วความเห็นของท่านราชาโอสถล่ะ?"ราชาโอสถพูด: "พูดตา

“เซียวหลู่นี่เอง ช่างบังเอิญจริงๆ พ่อของฉันขอให้ฉันมาหาประสบการณ์น่ะ ฉันจะถูกย้ายกลับไปยังเมืองหลวงของจังหวัดในอีกไม่นานนี้”“ใช่แล้วเซียวหลู่ เธอมาทำอะไรที่นี่?”เฟิงเซียวหลู่: "โอ้ ฉันมาเข้าร่วมการประมูลกับเพื่อน เพื่อนของฉันเป็นคนที่ประมูลร้านขายยาเหรินคังไป"เพื่อนของเธอ?เย่เฉินมองหนิงเป่ย หัวจรดเท้าด้วยแววตาที่ไม่เป็นมิตร: “เพื่อนแบบไหน?”เขาไล่จีบเฟิงเซียวหลู่มาเป็นเวลานาน เฟิงเซียวหลู่คอยหนีห่างจากเขามาตลอดตอนนี้เธอเดินอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง เย่เฉินเต็มไปด้วยอิจฉาอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เฟิงเซียวหลู่พูด "พวกเราเป็นแค่เพื่อนธรรมดาๆ"เย่เฉินไม่เชื่อและพูดว่า "แค่พวกเธอสองคนเหรอ?"เฟิงเซียวหลู่พยักหน้า: "อืม แค่เราสองคน"ตอนนี้เย่เฉินยิ่งมั่นใจมากขึ้นว่าความสัมพันธ์ระหว่างเฟิงเซียวหลู่และหนิงเป่ยนั้นไม่ใช่ธรรมดาๆแล้วเขาจัดหนิงเป่ยเป็นศัตรูในจินตนาการเขาพูดกับหนิงเป่ยอย่างเฉยเมย: "เอาบัตรประชาชนมา"หนิงเป่ยหยิบบัตรประชาชนของเขาออกมาเย่เฉินลงทะเบียนไปพลางพูดว่า "เซียวหลู่ เธอพอจะมีเวลาไหม ฉันอยากจะเลี้ยงข้าวเธอ"เฟิงเซียวหลู่ทําหน้าลําบากใจ "ขอโทษนะพี่เย่เฉิน เดี๋ย

บ้าไปแล้ว ผู้ชายคนนี้มันเป็นบ้าไปแล้ว เขาเอาทุบตีเย่เฉินด้วยตัวเองจริงๆ!การทุบตีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเหล่านั้นก็เป็นปัญหามากพอแล้ว การทุบตีเย่เฉินด้วยตัวเอง ด้วยอารมณ์ของเย่เฉินจะทําให้เขามีชีวิตอยู่ได้อีกหรือ?ในใจทุกคนบีบเหงื่อเย็นแทนหนิงเป่ยร่างกายของเฟิงเซียวหลู่สั่นสะท้านไปทั้งตัวจบแล้ว มันจบสิ้นแล้วหนิงเป่ยทุบตีเย่เฉิน ไม่เพียงแต่เขาจะต้องทนทุกข์ทรมาน แต่เธอและพ่อของเธอก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหนิงเป่ยบ้าบิ่นเกินไป เรียกว่าไม่มีสมองด้วยซ้ำภาพลักษณ์ของหนิงเป่ยในใจเธอลดลงอย่างมากเธอทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้จะทำยังไงเย่เฉินปิดหน้าของเขาด้วยสีหน้าดุร้ายตั้งแต่เด็กๆ เขาถูกตามใจมากตลอด แม้แต่พ่อแม่ของเขาก็ไม่กล้าตีเขาแต่ตอนนี้เขาถูกคนนอกคอกทุบตี ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่มีหน้าอยู่ในแวดวงนี้อีกต่อไปเขากัดฟันแล้วพูดว่า "ไอ้คนแซ่หนิง จำไว้ ถ้าฉันไม่ได้ฆ่าแก ฉันจะไม่มีวันเป็นมนุษย์!"พนักงานที่สำนักงานหลายคนที่อยู่ถัดจากเย่เฉินก็เข้าล้อม หนิงเป่ยทันที เพราะกลัวว่าเขาจะหนีไป“ให้ตายเถอะ ไอ้หนู แกกล้าที่จะตีลูกพี่เฉิน แกคงเบื่อที่จะชีวิตแล้วสินะ”“คุกเข่าลงขอโทษลูกพี่เฉินเดี