บททั้งหมดของ บันทึกรัก : สามีข้ามีไฝเสน่ห์: บทที่ 101 - บทที่ 110

เมื่อเห็นจวินฉู่หลีที่สวมชุดเกราะทั้งชุด ในมือถือดาบเล่มใหญ่เดินออกมา หัวใจของกู้อวิ๋นซีก็ราวกับมีอะไรบางอย่างกระแทกเข้าอย่างจัง!นี่มัน องค์ชายสี่ชัดๆ!โดยเฉพาะ บนศีรษะเขาที่สวมเกราะหัว ทำให้แทบจะปกปิดใบหน้าไว้ได้อย่างมิดชิดมองไม่เห็นไฝเสน่ห์ที่หางตา ใบหน้าก็แทบจะมองไม่เห็นสวมชุดเกราะทั้งตัว แถมมีราศีเผด็จการ ดุดันที่รุนแรง หากไม่ใช่นางเห็นว่าจวินฉู่หลีสวมชุดเกราะเดินออกมาด้วยตัวเอง กู้อวิ๋นซีจะต้องเข้าใจว่า คนที่นางเห็นจะต้องเป็นจวินเย่เสวียนแน่นอนแต่งตัวเช่นนี้ หากบอกว่าเขาคือเสวียนอ๋อง ใครจะกล้าปฏิเสธบ้าง?จวินฉู่หลีโบกมือหนึ่งทีเยียนเป่ยก็ร้องตะโกนขึ้นเสียงดังทันควัน "เปลี่ยนธงแม่ทัพ!"ด้านหน้า ธงแม่ทัพที่มีอักษรกู้ ถูกเปลี่ยนเป็นอักษรคำว่า "เสวียน" ทันที!เสวียนอ๋องจะออกรบด้วยตัวเอง ยังมีอะไรที่เอากลับคืนมาไม่ได้อีก?กองทัพใหญ่ออกเดินทางจากเมืองฝาน เมื่อออกไป ทัพใหญ่ของอูฉงก็ถอนกำลังกลับไปนานแล้วความจริง ตั้งแต่วันที่กองทัพใหญ่ของเสวียนอ๋องมาถึง ก็มีร่องรอยว่ากองทัพใหญ่ของอูฉงค่อยๆ ถอนกำลังออกไปแล้วตอนหลัง เมื่อเสวียนอ๋องประกาศว่าจะยึดเมืองชิง กองทัพใหญ่ของอูฉง

เมืองชิงแตกแล้วทหารของอูฉงพ่ายแพ้ย่อยยับ บาดเจ็บสาหัสทหารตระกูลกู้อยู่ที่เมืองชิง กองทัพหลักเดินทางกลับเมืองฝานบนกำแพงเมืองของเมืองชิง ยังคงปักธงที่มีอักษรคำว่า "เสวียน" อยู่!เสวียนอ๋องไม่ได้อยู่ที่เมืองชิง แต่ตอนนี้เมืองชิงอยู่ในการคุ้มครองของเขาหากว่าต่อไปใครกล้ามารุกราน ธงผืนนี้ ก็จะไปปักอยู่บนกำแพงเมืองของคนผู้นั้น"ไม่คิดไม่ฝันเลยจริงๆ ว่าตีเมืองชิง จะใช้เวลาเพียงแค่คืนเดียวเท่านั้น"กู้หนานฟงรับเอาผ้าขนหนูร้อนที่มู่เฟยหย่ายื่นให้มาเช็ดคราบเลือดบนใบหน้าของตัวเองมองไปที่กู้อวิ๋นซี คิดถึงทุกเรื่องที่เกิดขึ้นในสนามรบ จนถึงตอนนี้ก็ยังตื่นเต้นไม่หาย"ดีที่ได้บารมีของเจ้านะซีเออร์ ถึงสามารถเชิญเสวียนอ๋องให้มาช่วยตีเมืองได้แบบนี้! ข้าเองก็ไม่เคยคิดเลย ว่าเมืองใหญ่เช่นนี้จะสามารถถูกตีแตกได้แค่เวลาภายในหนึ่งคืน!""ไม่สิ พูดให้ถูกก็คือ เสวียนอ๋องใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วยามกว่าๆ ก็สามารถตีประตูเมืองจนแตกได้! เหลือเชื่อจริงๆ!"ตอนนี้ความรู้สึกนับถือที่กู้หนานฟงมีต่อเสวียนอ๋อง มากมายจนพลั่งพลูออกมาไม่หมด!สมแล้วที่เสวียนอ๋องเป็นเทพสงครามแห่งหนานหลิ่ง ตอนที่สู้ราวกับเป็นเทพที่ลงม

จวินเย่เสวียนพานางไปยังตำหนักของพระสนมหรงเขาบอกว่า ตอนนี้ฉู่หลีอยู่ในตำหนักของพระสนมหรงนี่แหละดูก็รู้ว่าในใจของเขารู้สึกอึดอัดคับข้องใจถึงแม้ใบหน้าจะไม่ได้แสดงออกถึงอารมณ์ แต่กู้อวิ๋นซีก็รู้ได้ว่าเขากำลังโมโหอยู่เขาไม่รู้สึกละอายใจสักนิดเลยหรือไงหรือว่า นางจะเป็นคนผิดจริงๆ?เรื่องมันง่ายแบบที่เขาบอกจริงๆ เหรอ?เขาไม่อยากให้ฉู่หลีไปออกรบ ดังนั้น เขาก็เลยไปออกรบแทนเป็นแบบนี้เหรอ?ในขณะที่ทั้งสองคนเดินผ่านภูเขาจำลองลูกหนึ่ง ไม่ไกลนักก็มีเสียงพูดคุยเบาๆ ของคนสองคนดังมากู้อวิ๋นซีตกใจในวังหลังส่วนลึกมี...มีคนกล้านัดพบกันด้วยเหรอ?นี่เป็นโทษหนักถึงขึ้นประหารชีวิตเชียวนะ!ไม่รู้ว่าเป็นทหารองครักษ์กับนางกำนัลน้อยคนไหน ใจกล้าถึงเพียงนี้เมื่อมองไปที่จวินเย่เสวียนอีกครั้ง เขาเองก็ได้ยินแล้วเช่นกัน แต่ก็ยังเดินเข้าไปอย่างมั่นคง ราวกับไม่คิดสนใจหรือว่าเรื่องแบบนี้ เป็นเรื่องที่พบเห็นได้ทั่วไปในวังหลวงกันนะ?กู้อวิ๋นซีกำลังจะเดินต่อ คิดไม่ถึงว่าสองคนที่อยู่ด้านหลังภูเขาจำลอง กลับพูดขึ้นว่า"เป็นอย่างไร? พระสนมอวี้ ข้าเก่งกว่าตาแก่นั่นเป็นไหนๆ เลยใช่หรือไม่?""นะ นั่นมันแน่

กู้อวิ๋นซีไม่รู้ว่าจวินฉู่หลีไปไหนแล้วตั้งแต่ที่นางพบว่าไทเฮาถูกแทง ตัวเองก็ถูกเข้าใจว่าเป็นผู้ต้องสงสัย ถูกจับมัดเอาไว้จนกระทั่ง มีคนมาเยี่ยมนางจวินฉู่หลีไม่ได้ปรากฎตัวขึ้นเลยตั้งแต่เกิดเรื่องคนที่มาเยี่ยมนางก็คือจวินเย่เสวียนคืนนี้เขาสวมชุดรัดกุม ซึ่งก็ยังเป็นสีดำประจำตัวของเขาชุดสีเย็นแข็งกระด้าง ยิ่งทำให้เขาดูเย็นชาและน่ากลัวขึ้นไปอีกกระทั่งรู้สึกได้ถึงรังสีอำมหติแห่งการสังหารเลยทีเดียวเมื่อมองเขา ในหัวของกู้อวิ๋นซี ก็ปรากฎเป็นภาพเลือดเนื้อที่ปะปนเละเทะของท่านชายคนนั้นขึ้นมาทันทีนางก้าวถอยหลังทันที คิดจะหลีกหนีเขาไปให้ไกล"ผู้สมรู้ร่วมคิดของเจ้าอยู่ที่ไหน?" จวินเย่เสวียนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชาจนทิ่มแทงไปถึงกระดูก "พูดมา!"ที่แท้ เขาก็มาเพื่อสอบปากคำนางนี่เองนานเลยกว่าที่กู้อวิ๋นซีจะตั้งสติกลับมาได้ แล้วหันไปสบสายตากับเขา"องค์ชายสี่ ข้าไม่ได้เป็นคนแทงไทเฮานะเพคะ ข้าแค่...""ข้าถามเจ้าว่า ผู้สมรู้ร่วมคิดอยู่ที่ไหน?"จู่ๆ จวินเย่เสวียนก็เดินเข้ามาใกล้อย่างกดดัน เขาใช้มือบีบคางนางไว้ความเย็นยะเยือกจากตัวของเขา กดดันจนกู้อวิ๋นซีแทบจะหายใจไม่ออก"ข้าบอกแล้ว

ห้าอาชาแยกร่าง!นี่เป็นโทษที่โหดร้ายทารุณมาก ในหนานหลิงกั๋วของพวกเขา ก็จัดเป็นแค่เรื่องเล่าขาน ไม่เคยใช้จริงต่อให้เป็นนักโทษที่ชั่วร้ายแค่ไหน มากสุดก็แค่โบยจนตาย หรือไม่ก็ประหารตัดคอฝ่าบาทจะให้ห้าอาชาแยกร่างกู้อวิ๋นซี เห็นได้ชัดว่า ในเวลานี้ฝ่าบาทเคียดแค้นกู้อวิ๋นซีมากขนากไหนในขณะที่ทุกคนต่างกำลังตกใจกันอยู่นั้น ในใจก็อดคิดสงสัยไม่ได้ ได้ยินว่าวันนี้หลีอ๋องก็อยู่ในวังด้วยเหตุใดเกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้ กลับไม่เห็นหน้าของหลีอ๋องเลยล่ะ?ไทเฮาสิ้นพระชนม์ ภรรยาจะถูกลงโทษสถานหนัก หลีอ๋องจะไม่มาดูหน่อยเลยเหรอ?เมื่อฮ่องเต้รับสั่งออกไป เหล่าทหารองครักษ์ก็รีบบุกเข้าไปทันทีคิดไม่ถึงว่าเพิ่งจะเข้าประตูไป ก็ถูกพลังงานที่แข็งแกร่ง ทำให้กระเด็นออกมา ล้มลงบนพื้นอย่างแรง!เงาร่างที่ปรากฎขึ้นหน้าประตู สวมชุดสีดำสนิท สีหน้าเย็นชามีพลังที่แข็งแกร่งเช่นนี้เชียว!ในใจของทุกคน ต่างเคร่งเครียดกันในทันทีเสวียนอ๋อง!"เสวียนเออร์" พระสนมหรงที่กำลังร้องไห้อยู่พลันลุกขึ้นยืนทันที พูดอย่างโมโห "เจ้ายังจะปกป้องนางไปถึงเมื่อไร?"ฮ่องเต้เองก็โมโหมากเช่นกัน "เสด็จแม่ข้าสิ้นพระชนม์ไปแล้ว กู้อวิ๋นซียัง