บททั้งหมดของ เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: บทที่ 931 - บทที่ 940

ชื่อคาวาฮาตะเท่าที่ฉู่เฉินรู้ มันถูกกล่าวขานในตำนานของญี่ปุ่น แต่เฉินไม่คุ้นเคยกับสิ่งที่เรียกว่าตำนานของญี่ปุ่น เพราะเป็นชื่อจากในตำนาน จึงมีแนวโน้มว่าจะเชื่อมโยงกับความเป็นจริงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้เช่นเดียวกับเมื่อก่อน ฉู่เฉินคิดว่าสิ่งที่เรียกว่าสี่องค์กรพิทักษ์ชาตินั้น ก็แค่ยืมชื่อนี้มาตอนนี้ในเมืองลับแลมังกรของเขา ก็มีสัตว์ในตำนานอาศัยอยู่เพื่อความปลอดภัย ฉู่เฉินคิดว่าเป็นการดีกว่าที่จะถาม“ท่านเทพ คาวาฮาตะหมายถึงสถานที่ที่จักรพรรดิประทับอยู่ เพื่อเน้นย้ำถึงเอกลักษณ์ของพระองค์ จักรพรรดิจึงตั้งชื่อชั้นที่สองของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ว่าคาวาฮาตะ ตามตำนาน คาวาฮาตะเป็นที่ที่เทพธิดาแห่งดวงอาทิตย์อามาเทราสึอาศัยอยู่ จักรพรรดิเองก็เปรียบเสมือนอามาเทราสึ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมสถานที่แห่งนี้ถึงได้ถูกเรียกเช่นนี้"เมื่อเห็นท่าทางของฉู่เฉิน เทะอิจิโร ดาไซก็รีบอธิบายเป็นแบบนี้นี่เอง ดวงตาของฉู่เฉินเป็นประกายจากการเข้าใจอย่างกะทันหัน จึงหยุดลังเลทันทีทั้งห้าคนเดินเข้าไปในทางเข้าชั้นสองด้วยกันเมื่อเข้าไปแล้ว ก็สัมผัสได้ถึงความรู้สึกที่ว่าโลกหมุนรอบจากความสับสน ฉู่เฉินรู้สึกว่าร่างก

จากช่วงเวลาของการปะทะมือกัน ฉู่เฉินตระหนักได้ว่าเทะอิจิโร โซอิเก็นนั้นน่าเกรงขามเพียงใด เขาใกล้จะทะลุทะลวงไปสู่ขั้นห้าของระดับจอมยุทธ ซึ่งอธิบายว่าทำไมเขาถึงดูไม่ได้รับความเสียหายจากการโจมตีของเทะอิจิโร ดาไซ เพราะช่องว่างของความแข็งแกร่งระหว่างเทะอิจิโร ดาไซ และเทะอิจิโร โซอิเก็นนั้นมากเกินไปเวลาเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นฉู่เฉินจึงไม่รีรออีกต่อไปในเวลาเดียวกัน ก็ได้ปลดปล่อยค่ายกลหลักทั้งสามพร้อม ๆ กัน และอาณาเขตเพชฌฆาตหลอมรวมเข้ากับอาณาเขตแมกม่าทันทีขณะที่เทะอิจิโร โซอิเก็นรู้สึกว่าตัวเองยังคงสามารถต้านทานได้อยู่ พลังมหาศาลก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง และนั่นคือโลกแห่งดินแดนเร้นลับตอนนี้ ฉู่เฉินสามารถทำได้เพียงปรับใช้สามโลกหลักนี้อย่างเชี่ยวชาญเท่านั้น สำหรับโลกฟองสบู่ทั้งสองที่เขาควบคุมในเมืองลับแลมังกร แม้ว่าภายในดินแดนนั้น เขาจะเป็นเหมือนพระเจ้า อมตะและอยู่ยงคงกระพัน แต่ก็ยังไม่สามารถนำออกจากดินแดนลับแลมังกรได้ แม้แต่เหยาหลิงเฉินและจวินอู๋ซีที่อยู่ข้างใน ก็ยังไม่สามารถปล่อยออกมาได้บางทีมันอาจจะยังเกี่ยวข้องกับความแข็งแกร่งที่ยังคงต่ำอยู่ ดังนั้นฉู่เฉินจึงได้แต่ปลอบใจตัวเองเช่นนี้ในข

“ตายแล้วเหรอ?”“อดีตใต้เท้าผู้ยิ่งใหญ่ตายแล้วจริงเหรอ?”คนหลายสิบคนเห็นการตายของเทะอิจิโร โซอิเก็นต่อหน้าต่อตา แต่พวกเขาก็ไม่มีพลังเพียงพอจะหยุดยั้งมันได้แม้แต่เทะอิจิโร ดาไซเอง ก็ยังไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่อาจารย์ครึ่งเดียวของเขา ถูกท่านเทพสังหารอย่างง่ายดาย มันไม่ง่ายเกินไปเหรอฉู่เฉินก็ค่อนข้างประหลาดใจเช่นกัน เดิมทีเขาต้องการฆ่าเทะอิจิโร โซอิเก็น แต่ก็ไม่คิดว่าจะง่ายอย่างนั้นคนหลายสิบคนที่รีบออกจากวังนั้น ก็เป็นส่วนช่วยเหลือฉู่เฉิน เพราะการมาของพวกเขานั่นเองที่ทำให้ เทะอิจิโร โซอิเก็นลดความระมัดระวังลงบางทีในความคิดของเทะอิจิโร โซอิเก็น เขาอาจเชื่อว่าในสถานการณ์เช่นนี้ ใครๆ ก็ต้องเลือกที่จะหนีแทนที่จะเสี่ยงที่จะติดอยู่ในกับดักความคิดนี้เองที่ทำให้ฉู่เฉินประสบความสำเร็จ“ไปกันเถอะ!”ฉู่เฉินออกคำสั่ง เมื่อเห็นว่าทุกคนยังคงตกตะลึง“จะไปไหน!”“ไอ้คนทรยศ ถ้าแกต้องการที่จะจากไป มันไม่ง่ายขนาดนั้น!”คำพูดของฉู่เฉิน ไม่เพียงแต่ดึงสติของเทะอิจิโร ดาไซและอีกหลายคนกลับมา แต่ยังเรียกสติคนหลายสิบคนที่อยู่อีกด้านหนึ่งด้วย ร่างหลายสิบร่างกลายเป็นสายรุ้งยาวและมาล้อมรอบสมาชิกทั้งห้า

สิ่งที่เรียกว่ามังกรวารีในสายตาของฉู่เฉิน ไม่มีอะไรมากไปกว่างูมีเขามังกรมีหน้าตาเป็นอย่างไร ฉู่เฉินรู้ดีเพราะมีมังกรตัวจริงอยู่ในดินแดนเล้นลับของเขาสิ่งที่เรียกว่ามังกรวารีนี้ไม่มีอะไรที่เหมือนกันกับสิ่งมีชีวิตที่สง่างามเช่นนั้นแม้ว่ารัศมีของเทะอิจิโร อาเนะจะเปลี่ยนไปอย่างมากในตอนนี้ แต่ร่างกายของเขาก็เต็มไปด้วยออร่าสีดำฉู่เฉินหยิบดาบขึ้นมาและพุ่งออกไป โดยไม่พูดอะไรสักคำ“เด็กคนนี้มันบ้าไปแล้ว! เทะอิจิโร อาเนะได้อัญเชิญชิกิงามิมังกรวารี ซึ่งเป็นหนึ่งในชิกิงามิที่ร้ายกาจที่สุด แต่เด็กคนนี้ก็ยังกล้าโจมตีเขาซึ่งหน้า เด็กคนนี้กำลังหาที่ตาย”ภายในพระราชวังอันงดงาม ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรพูดอย่างสงบ เห็นได้ชัดว่าคุ้นเคยกับการอัญเชิญชิกิงามิเป็นอย่างดี และยังมีเวลาว่างเพื่อหารือเรื่องนี้ต่อหน้าจักรพรรดิจักรพรรดิไม่ได้แสดงความเห็นอะไรสีหน้าอันสงบของเขาไม่เผยให้เห็นอารมณ์ใดๆทั้งสิ้นเมื่อเห็นว่าจักรพรรดิไม่ปฏิกิริยาใดๆ ผู้นำตระกูลเทะอิจิโรก็เงียบไปเช่นกัน โดยมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้นอกพระราชวังเช่นเดียวกับผู้นำตระกูลเทะอิจิโร เมื่อเห็นฉู่เฉินพุ่งเข้ามาอีกครั้งเทะอิจิโร อาเนะก็

มังกรวารีเต็มไปด้วยความสับสน เห็นได้ชัดว่าเป็นมนุษย์อยู่ตรงหน้าตน แล้วทำไมถึงรู้สึกเหมือนกำลังเผชิญหน้ากับตัวตนระดับสูงของเผ่าพันธุ์ปีศาจ“สัตว์ร้าย กลับไปซะ!”เมื่อเห็นมังกรวารียังคงกล้าที่จะจ้อง ฉู่เฉินก็พูดอีกครั้งมันไม่ผิดแน่!นี่คือ...ในขณะที่มังกรสีนิลได้ยินคำพูดนั้นเข้า ดูเหมือนว่าจะไปปลุกความทรงจำส่วนลึกภายในจิตใจขึ้นมาจึงไม่กล้าจ้องฉู่เฉินอีกต่อไป แม้ว่าจะเป็นเพียงมนุษย์ที่ "อ่อนแอ" ก็ตามบนท้องฟ้า ประตูมิติปรากฏขึ้นอีกครั้งและมังกรวารีก็พุ่งเข้าไปด้วยความเร็วดุจสายฟ้า ประตูมิติหายไปทันทีหลังจากนั้นความเร็วนั้นเร็วมาก จนแม้แต่เทะอิจิโร อาเนะ ผู้อัญเชิญก็ไม่มีเวลาตอบสนอง ก่อนที่มังกรวารีจะหายตัวไป“เกิดอะไรขึ้น?”ผู้คนนับสิบที่เฝ้าดูจากระยะไกลต่างตกตะลึงนี่เป็นกระบวนท่าที่องค์จักรพรรดิถ่ายทอดให้ และชิกิงามิที่ถูกอัญเชิญมา ทำไมถึงกลับไปเพราะคำพูดเดียวจากชายหนุ่นนั้นได้อย่างไร?“หยิกฉันหน่อยสิ ฉันกำลังฝันอยู่หรือเปล่า” บางคนในฝูงชนอุทาน แต่ก็ยังไม่เข้าใจสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้นแม้แต่ในพระราชวังหลวง จักรพรรดิเองก็ตกตะลึงไปชั่วขณะ หลังจากพิจารณาอยู่ครู่หนึ่ง ดูเห